บทที่ 749 ตอนนี้นางเป็นยังไงบ้าง?
เดิมทีกู้ซีจิ่วก็เล่นละครเก่งอยู่แล้ว เมื่อแปลงโฉมเป็นผู้ใดก็แสร้งเป็นผู้นั้น นับประสาอะไรกับร่างกายของเธอในยามนี้ที่เดิมทีก็เป็นทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายตัวจริงอยู่แล้ว แถมเธอยังคุ้นเคยกับเขาด้วย ย่อมลอกเลียนลักษณะท่าทางของเขาได้สมบูรณ์ ต่อให้เป็นมู่เหล่ยก็มองไม่ออกในระยะเวลาสั้นๆ
มู่เหล่ยปลาบปลื้มยินดี ในที่สุดเจ้านายของบ้านตนก็จะไปหาแม่นางกู้อย่างซื่อตรงเปิดเผยแล้ว!
หรือในที่สุดเขาจะรับรู้ถึงความรู้สึกที่ตนมีต่อแม่นางกู้แล้ว ตัดสินใจจะไขว้คว้าแม่นางกู้กลับใช่หรือไม่?
เจ้านายตนควรจะทุ่มเทกำลังให้มากขึ้นจริงๆ ถ้าเดี๋ยวชิดใกล้ เดี๋ยวถอยห่างเช่นนี้ต่อไป นายหญิงน้อยก็ถูกหลงซือเย่ชิงตัวไปแล้ว!
อันที่จริงสองวันมานี้มู่เหล่ยว้าวุ่นแทนเจ้านายยิ่งนัก เนื่องจากเขาได้ยินข่าวซุบซิบระหว่างหลงซือเย่กับกู้ซีจิ่วที่สำนักศึกษาชุมนุมสวรรค์มาไม่น้อย ทราบว่าระยะนี้ทั้งสองคนใกล้ชิดกันยิ่งนัก
หลงซือเย่จะไปรายงานตัวกับนางที่นั่นทุกวัน แถมยังมีคนมากมายเห็นว่าสองคนนั้นจูงมือกันเดินเล่นด้วย…
ความหวานแหววนั้นทำให้มู่เหล่ยอิจฉาตาร้อนแทนเจ้านายของบ้านตน!
เห็นกันอยู่ชัดๆ ว่าเจ้านายของบ้านตนใส่ใจยิ่งนัก แต่กลับทำเป็นนิ่งเฉยเสีย สองวันมานี้เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย สุราไม่ห่างมือเลย ลูกน้องอย่างเขาก็ไม่กล้าตักเตือน ทำได้เพียงร้อนรนกังวลแทนเขา ยามนี้ดีขึ้นแล้ว ในที่สุดนายท่านประจักษ์แจ้งแล้ว เป็นฝ่ายรุกก่อนแล้ว!
แต่หวังว่าจะยังไม่สายเกินไป!
เนื่องจากเจ้านายไม่ได้บอกว่าไม่ให้เขาตามไป ดังนั้นมู่เหล่ยจึงตัดสินใจตามไปดูแลอยู่ข้างกายเจ้านาย ถึงอย่างไรร่างกายของเจ้านายก็บาดเจ็บอยู่มิใช่หรือ?
แถมเมื่อคืนยังสลบกลับมาอีก
กู้ซีจิ่วรีบเร่งเดินทาง ระหว่างทางพบอาจารย์และลูกศิษย์ของสำนักศึกษาชุมนุมสวรรค์มากมาย คนเหล่านี้เมื่อพบเห็นเขาย่อมพากันทำความเคารพ…
ไม่ว่ากู้ซีจิ่วจะเดินไปที่ใด ที่นั่นล้วนคุกเข่าคารวะทั้งสิ้น เป็นฉากที่อลังการนัก
ในบรรดานี้มีคู่แฝดเล่อชิงซิ่งและเล่อจื่อซิ่งด้วย พี่น้องคู่นี้มอง ‘ท่านทูตสวรรค์ฝ่ายซ้าย’ ด้วยแววตาที่ค่อนข้างซับซ้อนอยู่บ้าง คล้ายกับมองชายใจทรามที่ได้แล้วทิ้ง…
กู้ซีจิ่วคร้านจะสนใจ ตอนนี้เธอพะวงอยู่เพียงเรื่องเดียว เธอกับทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายสลับร่างกันจริงๆ ใช่ไหม?!
ยามที่มาถึงเรือนจิตวายุ ก็ได้พบกู่ฉานโม่ ดูเหมือนเขาเพิ่งจะไปดู ‘กู้ซีจิ่ว’ มา เมื่อเห็น ‘ทูตสวรรค์ฝ่ายซ้าย’ มาถึง เขาก็เอ่ยทักทาย “ทูตสวรรค์ฝ่ายซ้าย นี่ท่าน…มาเยี่ยมแม่นางกู้หรือ?”
กู้ซีจิ่วถือโอกาสถามเสียเลย “ตอนนี้นางเป็นยังไงบ้าง?”
กู่ฉานโม่ตอบว่า “ที่แท้ท่านทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายก็ใส่ใจนางถึงเพียงนี้ วางใจเถิด ตอนนี้อาการบาดเจ็บของนางไม่หนักหนาแล้ว เช้านี้กินอาหารไปไม่น้อยน่าจะหายดีในไม่ช้า”
กู้ซีจิ่วตะลึง กล่าวเช่นนี้คือ ร่างของเธอตื่นแล้ว?!
ซํ้ายังกินอาหารไปไม่น้อย…
“ตอนนี้นาง…ทำอะไรอยู่?” กู้ซีจิ่วถามอีกประโยคหนึ่ง
“เอ่อ ตอนนี้นางคงจะพูดคุยกับเจ้าสำนักหลงอยู่กระมัง? ยามที่ผู้เฒ่าออกมาเจ้าสำนักหลงเพิ่งมาถึง เจ้าสำนักหลงผู้นี้ปฏิบัติต่อกู้ซีจิ่วดียิ่งนัก วันหนึ่งๆ มาเยี่ยมนางอยู่หลายครั้ง…” วาจาที่กู่ฉานโม่เอ่ยออกมาแฝงนัยยะลํ้าลึกยิ่งนักเอาไว้…
ทว่าความรู้สึกเลวร้ายในใจกู้ซีจิ่วกลับพุ่งกระฉูดขึ้นมา!
หากว่าตอนนี้ผู้ที่ครอบครองร่างของเธอคือตี้ฝูอี ด้วยนิสัยของเขาเกรงว่าหลงซือเย่คงถูกเขาหลอกไปถึงไหนต่อไหนแล้ว!
วุ่นวายแล้ว!
วุ่นวายไปหมด!
กู้ซีจิ่วไม่สนใจคุยกับกู่ฉานโม่แล้ว หันหลังจากไปทันที ได้ยินกู่ฉานโม่บ่นพึมพำแว่วๆ อยู่ด้านหลังว่า “ตอนนี้เห็นคุณค่าของแม่นางบ้านอื่นขึ้นมาแล้วหรือ ? เกรงว่าจะสายไปแล้ว!”
เมื่อเธอเข้าประตูเรือนไป ก็พบหลงซือเย่ที่ออกมาจากห้องพอดี ไม่ทราบว่า ‘กู้ซีจิ่ว’ ที่อยู่ในห้องคุยอะไรกับเขา สีหน้าเขาจึงค่อนข้างซีดเซียว ย่างก้าวก็โซเซอยู่บ้าง ท่าทางเหมือนได้รับความกระทบเทือนอะไรมา
กู้ซีจิ่วร้องเรียกเขาตามสัญชาตญาณ “หลงซือเย่…”