บทที่ 784 คืนนั้นต้องถูกภูตผีดลใจเป็นแน่!
ตามความคิดของกู้ซีจิ่ว ยามนี้สมควรจะพูดคุยกับหลงซือเย่
เธอรู้สึกว่าคนอย่างหลงซือเย่คงไม่คิดร้ายต่อทูตสวรรค์ฝ่ายซ้าย ขอเพียงเอ่ยเรื่องราวออกไป เธอเชื่อว่าหลงซือเย่สามารถเข้าใจทุกอย่างได้ ถึงอย่างไรหลงซือเย่ก็เป็นคนสัตย์ชื่อยุติธรรมเที่ยงตรงมาโดยตลอด ชื่อเสียงในทวีปนี้ถึงขั้นดีกว่าตี้ฝูอีด้วยซํ้า
เขากับหลงซือเย่เป็นสานุศิษย์สวรรค์เหมือนกัน ในช่วงหน้าสิ่วหน้าขวานเช่นนี้ เขาย่อมไม่คิดจะสังหารตี้ฝูอีเป็นแน่ ไม่แน่หลังจากทราบความจริง แล้ว อาจสามารถใช้ทักษะการแพทย์ของเขาเพื่อปกป้องคุ้มครองทั้งสองคนได้ด้วย
ไม่ว่ากู้ซีจิ่วจะพูดจนปากเปียกปากแฉะกับตี้ฝูอีอย่างไร ตี้ฝูอีก็ไม่ยอม
กู้ซีจิ่วจนปัญญา ทำได้เพียงบีบให้เขาเลือกเงื่อนไขที่สอง ก็คือหลังจากสลับร่างคืนสำเร็จแล้ว ค่อยบอกความจริงแก่หลงซือเย่…
ตี้ฝูอีที่อยู่ภายใต้สถานการณ์ซึ่งถูกกู้ซีจิ่วข่มขู่ว่า ‘ถ้าท่านไม่เห็นด้วย ข้าจะไปเปิดโปงความจริงตอนนี้เลย’
สุดท้ายเขาจึงเลือกเงื่อนไขที่สอง
ด้วยเหตุนี้เลยนับว่าพึงพอใจกันถ้วนหน้า
กู้ซีจิ่วย้ายตี้ฝูอีไปพักฟื้นในเรือนเล็ก เรื่องแบบนี้ดึงดูดเสียงวิพากษ์วิจารณ์จากผู้คนได้ง่ายมาก
ดังนั้นตี้ฝูอีจึงเสนอความคิดหนึ่งให้กู้ซีจิ่ว ให้เธอใช้ฐานะของตี้ฝูอีออกหน้า ไปเจราจากับกู่ฉานโม่ บอกว่าอาการบาดเจ็บของกู้ซีจิ่ว มีปัญหาหนักหนายิ่ง จำเป็นต้องย้ายไปพักฟื้นในเรือนเล็กของทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายถึงจะหายเร็วขึ้น…
กู่ฉานโม่ย่อมไม่คัดค้าน เขามองสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างมีความสุข ในสายตาเขา การที่ทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายรักใคร่เอ็นดูกู้ซีจิ่วอีกครั้งคือกระจกร้าวหวนประสาน อย่างไรเสียเมื่อก่อนคนทั้งสองก็เคยหมั้นหมายกัน สมควรเป็นคู่สวรรค์สร้างปฐพีกำหนดให้ครองคู่ แน่นอนนี่เป็นเพียงสิ่งที่เขาคิดเอง เขายังต้องถามความเห็นจากตัวกู้ซีจิ่วด้วย
ด้วยเหตุนี้ เขาเลยไปสอบถามความเห็นจาก ‘กู้ซีจิ่ว’
‘กู้ซีจิ่ว’ ก็มีท่าทีสบายๆ ตอบรับอย่างยินดีนัก ท่าทีที่ดูเปิดเผยชัดเจนของสองคนนี้ ทำให้กู่ฉานโม่รู้สึกว่าตัวเองคิดมากไปหน่อย
ที่สำนักศึกษาชุมนุมสวรรค์ชายหญิงอยู่ร่วมกัน ย่อมดึงดูดเสียงวิพากษ์วิจารณ์จากผู้คนได้ง่าย หากว่าไม่ทำการชี้แจง เกรงว่าข่าวลือจะแพร่ออกไปปานบุปผาเบ่งบาน ดังนั้นกู่ฉานโม่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก็เชิญทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายมาประกาศเรื่องนี้ต่อหน้าสาธารณะชน ทำทุกอย่างให้ชัดเจนเปิดเผย
กันไม่ให้ฝูงชนเอาไปนินทาลับหลัง
กู้ซีจิ่วโศกตรมอยู่ในใจ เธอไม่อยากข้องแวะกับตี้ฝูอีอีกแล้ว ทว่าเนื่องจากสลับร่างกัน จึงต้องลงเรือลำเดียวกับเขาอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงได้เลย
เธอประณามตัวเองในใจอีกครั้งเป็นรอบที่ร้อยแล้ว คืนนั้นตนสมองฝ่อหรือไงถึงไปช่วยเขาไว้?
ถ้าปล่อยให้เขาถูกเสือดาวลากไปจะดีกว่านี้หรือเปล่า?
ด้วยความเก่งกาจของเขา เขาคงไม่โดนเสือดาวขย้ำหรอก คืนนั้นตนต้องถูกภูตผีดลใจเป็นแน่!
เสียใจแล้วก็เสียใจไป เสียใจมากแค่ไหนก็ย้อนทุกอย่างกลับมาไม่ได้แล้ว ดังนั้นเธอทำได้เพียงก้าวไปในทิศทางที่เหมาะสมที่สุด
เธอใช้ฐานะของตี้ฝูอีประกาศเรื่องนี้ต่อหน้าสาธารณะชน เป็นธรรมดายิ่งนักที่จะก่อให้เกิดปรากฏการณ์หินหนึ่งก้อนสะท้อนพันคลื่น
ฝูงชนประหลาดใจยิ่งนัก ทว่ากลับมีท่าทีคล้ายว่าเป็นไปตามที่คาดไว้อีกด้วย
ยามที่เธอประกาศเรื่องข่าวนี้ อวิ๋นชิงหลัวก็ฟังอยู่ด้านล่างด้วย ใบหน้านางซีดเซียวลงระดับหนึ่ง สายตาของฝูงชนพากันมองมาที่นาง ทำให้นางแทบจะยืนไม่ติดที่
หลงซือเย่ก็อยู่ด้วย สีหน้าของหลงซือเย่ก็ขาวเผือดไม่น้อยเช่นกัน สายตาเขามุ่งตรงมาที่เธอ!
กู้ซีจิ่วรู้สึกผิดอยู่บ้าง ในใจก่นด่ากฎเวรตะไลของตี้ฝูอีอีกคราหนึ่ง เธอไม่อยากสบตากับหลงซือเย่ ดังนั้นจึงหลบตาไปเสียดื้อๆ
หลงซือเย่จ้องเธออยู่ครู่หนึ่ง ริมฝีบางเม้มนิดๆ แล้วมองไปที่ ‘กู้ซีจิ่ว’ ทว่าตี้ฝูอีซึ่งอยู่ในร่างกู้ซีจิ่วกลับไม่มองเขาเลย สายตาเขามองตรงไปที่กู้ซีจิ่ว…
หลงซือเย่ก้าวเข้าไปแล้วเอ่ยกับกู้ซีจิ่วว่า “ทูตสวรรค์ฝ่ายซ้าย อาการป่วยของซีจิ่วผู้แซ่หลงก็พอทราบเล็กน้อยเช่นกัน เพื่อให้การรักษาของนางมีประสิทธิภาพเต็มที่ ให้นางฟื้นฟูได้ดังเดิม จำเป็นต้องให้นางเข้าพักในเรือนของทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายด้วยหรือ?”