№ 726 ล้วนแล้วแต่อารมณ์

ข่าวที่ว่าอาจารย์หลูรอดชีวิตต่อไปได้กระจายออกไปว่องไวนัก ทั้งสำนักศึกษาต่างรู้ว่าเฟิ่งจิ่วช่วยเขาไว้ แต่นึกไม่ถึงว่าเฟิ่งจิ่วคนที่ไม่เอาไหนสักเท่าไรจะมีทักษะการแพทย์ล้ำหน้าหมอสองท่านของสำนักศึกษา

พวกนักเรียนสงสัยมากว่าเขารักษาอย่างไร? แต่สอบถามอย่างไรก็ไม่ได้ข้อมูล เพียงรู้ว่ารักษาชีวิตอาจารย์หลูไว้ได้

นอกจากหมอทั้งสองคนแล้ว มีเพียงเจ้าสำนักกับรองเจ้าสำนักรวมถึงอาจารย์หลี่ว์สามคนที่เข้าไปเยี่ยมอาจารย์หลูได้ ด้วยเหตุนี้แม้แต่อาจารย์คนอื่นจึงไม่รู้ว่าด้านในเป็นอย่างไรบ้าง

แตกต่างจากที่นี่ ตั้งแต่กลับอาศรมไปเฟิ่งจิ่วก็งีบหลับจนถึงเที่ยงวันต่อมา ทางห้องครัวให้คนมาส่งสำรับอาหาร เธอกับกวนสีหลิ่นรวมถึงเยี่ยจิงสามคนกินด้วยกันบนโต๊ะหินใต้ต้นไม้ที่นำมาวางไว้ใหม่ หลังจากยกอาหารบนโต๊ะออกก็วางน้ำชาพลางคุยเล่นกัน

กระทั่งเจ้าสำนักกับรองเจ้าสำนักมาที่อาศรม เยี่ยจิงกับกวนสีหลิ่นถึงจะขอตัวออกไปก่อน

“เจ้าสำนัก รองเจ้าสำนัก พวกท่านมาได้อย่างไร? คงไม่มีเรื่องอะไรกระมัง?” ครั้นเห็นทั้งสอง เธอก็คิดว่ามีเรื่องวุ่นวายอะไรอีกตามสัญชาตญาณ

พวกเขาเห็นดังนั้นก็ยิ้มทันควัน “วันนี้พวกเรามาคุยกับเจ้าเสียหน่อย” ทั้งสองนั่งลง มองยังเด็กหนุ่มเบื้องหน้า

“คุยอะไรหรือ?” เธอรินน้ำชาให้คนทั้งสองพลางเอ่ยถาม

“ขออภัยที่พูดตรงๆ ด้วยชื่อเสียงภูตหมอของเจ้า ทำไมถึงมาเข้าสำนักศึกษาหมอกดาราเรา?” เจ้าสำนักถามตรงไปตรงมา

“แน่นอนว่ามาเรียนกลั่นยาขอรับ!”

เธอตอบอย่างสมเหตุสมผล จากนั้นค่อยส่ายหน้า “แต่นึกไม่ถึงว่าสำนักยาเซียนที่นี่จะมีนักเรียนคนเดียว แถมยังต้องทำคะแนนคุณงามความดี ทักษะด้านยาเซียนของอาจารย์ก็เหมือนจะไม่สูงมาก ต้องบอกว่าผิดหวังอยู่บ้างจริงๆ”

สองคนได้ยินเช่นนี้ก็ตกใจไปครู่ จากนั้นค่อยยิ้มเอ่ย “สำนักยาเซียนไม่มีอาจารย์ระดับสูง แต่เพราะสำนักศึกษาไม่มีนักเรียนเข้าร่วมการแข่งยาเซียนมาหลายปีติดต่อกัน พวกนักเล่นแร่แปรธาตุระดับสูงๆ จึงถูกสำนักศึกษาอื่นแย่งไปเท่านั้น”

“นอกจากนักเล่นแร่แปรธาตุสองคน อันที่จริงยามนี้สำนักยาเซียนมีบรรพชนนักเล่นแร่แปรธาตุอีกคน เพียงแต่ฐานะเขาไม่ธรรมดา ปกติจะไม่ออกมาสอน นักเรียนจึงมีนักเล่นแร่แปรธาตุสองคนคอยสอนกลั่นยาเซียน”

“บรรพชนนักเล่นแร่แปรธาตุ?”

แววตาเธอสั่นระริกเล็กน้อย ถามว่า “ผู้ชายที่สวมชุดขาวราวเทพจุติคนนั้นใช่หรือไม่?”

เธอแค่เคยเห็นเจ้าหมอนั่นกลั่นยาเซียน ซ้ำยังเป็นยาอายุวัฒนะที่ระดับไม่ได้ต่ำ เดาว่าเขาคงเป็นอาจารย์ อาจเป็นบรรพชนนักเล่นแร่แปรธาตุคนนั้นที่ทั้งสองเอ่ยถึงกระมัง?

“ชุดขาวเทพจุติ?”

เจ้าสำนักกับรองเจ้าสำนักมองหน้ากัน อึ้งไปเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มพลางส่ายหน้า

“ไม่ใช่หรอก ท่านนั้นที่เจ้าพูดถึงคงเป็นคุณชายโม่เฉิน เขาเป็นแขกของเรา ไม่ใช่นักเล่นแร่แปรธาตุในสำนักศึกษา แต่ทักษะเขาในด้านยาเซียนโดดเด่นมากจริงๆ แม้แต่ภายในแคว้นระดับหนึ่งยังมีคนเช่นเขาน้อยนัก”

กล่าวถึงตรงนี้ เจ้าสำนักก็ยิ้มๆ กล่าว

“วันนี้ที่เข้ามา นอกจากจะขอบคุณเจ้า ยังอยากถามเสียหน่อยว่าเจ้าต้องการรางวัลอะไร ขอแค่สำนักศึกษามี พวกเราก็รับปากได้ทั้งนั้น”

เฟิ่งจิ่วได้ยินเช่นนี้ ก็ยิ้มพลางเลิกคิ้ว

“รางวัลก็ให้แล้วไม่ใช่หรือ? เตรียมอาหารให้ข้าในสำนักศึกษาวันละสามมื้อก็พอแล้ว”

ได้ยินคำพูดนี้ คนทั้งสองตกใจเบาๆ “ได้อย่างไรเล่า? เช่นนี้…” ยังเอ่ยไม่ทันจบก็เห็นอีกฝ่ายโบกๆ มือตัดบทพวกเขา

“ข้าบอกว่าได้ก็ได้ เพียงแต่ตัวตนภูตหมอนี้พวกท่านต้องเก็บเป็นความลับอย่างดี อย่าพูดออกไปเป็นพอ ข้าไม่อยากให้มีคนวิ่งมาขอร้องขอยาอะไรไม่เว้นวัน”

ทั้งสองคนได้ยืนยันนิสัยแปลกๆ ของเขาอีกครั้ง เป็นจริงดังที่ภายนอกเล่าลือ เขาช่วยคนล้วนแล้วแต่อารมณ์ทั้งนั้น

……………………