(20%)ลวงพาขึ้นคอนโด
คีตกาลเดินตามไป
ตรีปุระกดลิฟท์ ลิฟท์เปิดออกเขาก็เดินนำเข้าไปแล้วล้วงคีย์การ์ดออกมาแตะกับระบบรักษาความปลอดภัย แล้วก็กดชั้น
ประตูลิฟท์ปิด
ทั้งสองยืนอยู่คนละด้านของลิฟท์
คีตกาลมองไปรอบๆลิฟท์ มองดูระบบรักษาความปลอดภัยที่ได้มาตรฐาน คอนโดแบบนี้คงแพงไม่ใช่น้อย
ตรีปุระลอบยิ้มอย่างหมายมั่นปั้นมือ วันนี้แหละ คีตกาล เจ้าจะเป็นของข้าจริงๆเสียที หึๆๆๆ
เมื่อคีตกาลมองมา เขาก็ยิ้มอบอุ่นให้
ลิฟท์เลื่อนไปถึงชั้นที่ตรีปุระอยู่ก็หยุดแล้วเปิดออก
ตรีปุระเดินนำหน้าไป
คีตกาลเดินตามไป
ตรีปุระกดรหัสเปิดประตูห้องแล้วก็เปิดประตูอ้า ผายมือเชิญด้วยท่าทางสุภาพ “เชิญครับ”
“ขอบคุณค่ะ” คีตกาลถอดรองเท้าส้นสูงไว้ตรงหน้าประตูแล้วก็ค้อมตัวเดินผ่านเขาไปอย่างมารยาทงาม
ตรีปุระปิดประตู เขาหันไปมองคีตกาลแล้วผายมือไปทางโซฟารับแขก “นั่งก่อนซิ”
“ขอบคุณค่ะ” คีตกาลเดินไปพลางมองไปรอบๆห้องด้วย แล้วนั่งลงที่โซฟารับแขก วางกระเป๋าไว้ด้านข้าง
ห้องสะอาดสะอ้านดูเป็นระเบียบเรียบร้อยดี ดูท่าภรรยาอาจารย์คงเป็นคนรักความสะอาดแน่เลย
ตรีปุระเดินไปเปิดตู้เย็นรินน้ำส้มกล่องใส่แก้วแล้วถือไปวางตรงหน้าคีตกาล “ดื่มน้ำก่อนนะ”
“ขอบคุณค่ะ” คีตกาลยกมือไหว้ แล้วก็ยกแก้วน้ำส้มขึ้นดื่ม
ตรีปุระก็เดินเข้าห้องนอนไป เขาเปิดประตูห้องนอนอ้ากว้างเอาไว้ หยิบเก้าอี้ไปวางข้างตู้เก็บของซึ่งสูงจรดเพดานห้อง เปิดประตูตู้อ้าออก ฉวยจังหวะที่คีตกาลหันไปมองทางอื่น เขาก็แกล้งดึงกล่องใส่ของให้หล่นลงมา โคร้ม! แล้วก็แกล้งลงไปนั่งกับพื้นร้องว่า “โอ๊ย!”
คีตกาลได้ยินเสียงร้องก็รีบลุกไปดู เห็นอาจารย์นั่งอยู่บนพื้นห้อง ของตกกระจายเป็นหนังสือหลายเล่ม “อาจารย์! เป็นอะไรคะ?” เธอรีบเดินเข้าไปหาเขาอย่างเป็นห่วง
“ตกเก้าอี้น่ะ” เขาบอกแสร้งทำหน้าเจ็บปวด มือกุมข้อเท้าข้างซ้ายเอาไว้
“ลุกไหวไหมคะ?” คีตกาลถาม ยื่นมือไปช่วยพยุง
“น่าจะได้” เขาตอบแล้วก็จับมือเล็กเอาไว้ ขยับตัวยันลุกขึ้นยืน
คีตกาลช่วยดึงเขาลุกขึ้น
ตรีปุระพอยืนขึ้นได้ก็แสร้งทำเป็นเจ็บขาเซ “โอ๊ย!” ดันคีตกาลไปทางเตียงนอน
“ว๊าย!” คีตกาลรับน้ำหนักเขาไม่ไหวก็เซแซ๊ดๆถอยไปล้มบนเตียง
ตรีปุระฉวยจังหวะทับตัวคีตกาลเอาไว้ เขาสู้อุตส่าห์หาโอกาสมาตั้งนานหลายปีเพื่อจะได้ครอบครองคีตกาลเสียที
คีตกาลมัวแต่ตกใจจึงไม่ทันมองว่าสภาพตัวเองล่อแหลมขนาดไหน เมื่อขยับจะลุกก็เห็นใบหน้าหล่อเหลาของอาจารย์อยู่แค่คืบ ดวงตาคู่สวยเบิกโตอย่างตกใจจนประหม่าทำอะไรไม่ถูก “เอ่อ…อาจารย์”
ตรีปุระจ้องเข้าไปในดวงตาคู่งาม ที่ได้มีโอกาสมองชัดๆอย่างใกล้ชิดเป็นครั้งแรก เขาถูกดวงตาคู่งามดึงดูดจนไม่อาจละสายตาได้ ช่างงดงามเสียยิ่งกว่าในความฝัน อา…
“คีตกาล…” เขาขยับเข้าไปจูบปาก
คีตกาลกำลังตกใจจึงไม่ทันปัดป้อง “อื้อ…”
ริมฝีปากถูกล่วงล้ำสอดลิ้นเข้ามา คีตกาลเคลิ้มไปกับรสจูบที่เหมือนในความฝัน แต่แล้วสายตาเธอก็เห็นรูปถ่ายแต่งงานของอาจารย์คู่กับภรรยาบนผนังตรงปลายเตียง ความรู้สึกพลัน! มลายสิ้น