บทที่ 464 การจู่โจมที่รวดเร็วราวสายฟ้า

เทือกเขานภาจันทร์ ลานหน้าตำหนักกลาง

จ้าวเฟิงถูกล้อมไว้เป็นชั้นๆ ชั้นแรกคือ ‘สามจ้าวตำหนัก’ ที่ล้อมไว้เป็นรูปสามเหลี่ยม จากนั้นจึงเป็น ‘แปดยอดฝีมือในขอบเขตจิตวิญญาณที่แท้จริง’ และยอดฝีมืออีก 64 คน

กระทั่งรอบเขตเทือกเขายังมีสิบผู้อาวุโสหลักคอยจับตามองอยู่

สำนักจันทร์สลายในอดีตเป็นราวกับแหที่ไร้ทางออก ทำให้ร่างของจ้าวเฟิงมองดูโดดเดี่ยวเป็นพิเศษ

“จ้าวเฟิง เจ้าทำให้นายเหนือผู้นี้คาดไม่ถึงแล้ว ในมือกระทั่งครอบครองหุ่นเชิดศพขั้นนายเหนือแท้เอาไว้สองตน ไม่แปลกใจเลยที่เจ้ากล้ากลับมายังแคว้นเมฆาและท้าทายพันธมิตรมังกรโลหะของข้า”

หลังจากตื่นตะลึงไปช่วงระยะเวลาสั้นๆ จ้าวตำหนักโหยวหลงก็สมองว่างโล่งไปในที่สุด ในเวลาเดียวกัน สามจ้าวตำหนักก็สบตากันอย่างลึกซึ้งด้วยความรวดเร็ว

ดูเหมือนโอกาสที่จะฆ่าเป้าหมายได้อย่างแน่นอนในยามนี้ก็เปลี่ยนแปลงไปแล้ว

เบื้องหน้าจ้าวเฟิงคือหุ่นเชิดศพพิษเงินทมิฬสองตน เมื่อรวมกับตัวเด็กหนุ่มแล้วก็มีพลังต่อสู้เท่าขั้นนายเหนือแท้สามคน ดังนั้นแล้ว ฝ่ายพันธมิตรมังกรโลหะจึงไม่ได้มีความได้เปรียบมากกว่าเท่าใด

หากจ้าวเฟิงจงใจจะหนี พวกเขาพยายามฆ่า โอกาสก็มีไม่มาก

หากจะพูดโดยทั่วไป การจะฆ่าผู้ฝึกตนขั้นนายเหนือแท้คนหนึ่งจำต้องใช้ผู้ฝึกตนขั้นนายเหนือแท้หลายคนร่วมมือกันจึงจะทำให้แน่นอนได้

หากต้องการจะจัดการยอดฝีมือขั้นนายเหนือแท้สามคน สิ่งที่ต้องแลกเปลี่ยนไปและความยากเย็นจะเพิ่มขึ้นหลายเท่าตัว

“จ้าวเฟิง สำนักของข้าขอยอมรับว่าได้ดูแคลนเจ้าไปมาก เจ้าแข็งแกร่งยิ่ง บ้าคลั่งยิ่งนัก การกลับมายังสำนักจันทร์สลายในครั้งนี้ยังใช้ข้าเป็นเหยื่อล่อ หากเจ้าจะลงมือ ข้า หยุนไห่ คงจะกลายเป็นศพไปแล้ว”

‘เจ้าสำนักหยุนไห่’ ที่อยู่ใจกลางค่ายกลนัยน์ตาราวกับมีม่านหมอก ส่องประกายระยิบระยับ

จ้าวเฟิงทำเพียงแย้มยิ้มบาง ไม่เอ่ยคำใด

การฆ่าเจ้าสำนักหยุนไห่สำหรับเขามันไร้ซึ่งความท้าทาย พันธมิตรมังกรโลหะจึงจะนับเป็นปลาตัวใหญ่

น่าขัน

เจ้าสำนักหยุนไห่ คนสูงศักดิ์ที่แข็งแกร่ง ทั้งยังเป็นที่เลื่องลือในการวางแผนกลยุทธ์ สุดท้ายแล้วกลับถูกทั้งจ้าวเฟิงและพันธมิตรมังกรโลหะพร้อมใจกันใช้เป็น ‘เหยื่อล่อ’

ในเรื่องนี้ เจ้าสำนักหยุนไห่นับว่าได้รับความอับอายในระดับใดกัน

การพนันของทั้งสอง เขาคือ ‘บุคคลไร้ความสำคัญ’ ที่ไม่แม้แต่จำเป็นจะต้องเอ่ยถึง สามารถดีดกระเด็นไปได้ง่ายๆ

จ้าวเฟิงเองก็จงใจทำเช่นนั้น ให้เจ้าสำนักหยุนไห่ได้สัมผัสความรู้สึกของ ‘มดปลวก’

“ฮี่ฮี่… จ้าวเฟิง ความผิดพลาดตั้งแต่อาจารย์คนแรกของเจ้า เจ้าเมืองกว่านจวิน จนถึงอาจารย์คนที่สอง ผู้อาวุโสหนึ่ง การกระทำนี้ของเจ้า นับว่าข้า หยุนไห่ พ่ายแพ้แล้ว” เจ้าสำนักหยุนไห่หัวเราะ ภายนอกดูยอมรับ ทว่าภายในเต็มไปด้วยความชั่วร้ายเจ้าเล่ห์

สายตาของจ้าวเฟิงเพ่งมองเล็กน้อย เจ้าสำนักหยุนไห่ผู้นี้กำลังคิดจะเล่นอันใดกัน?

ทว่าสิ่งที่เจ้าสำนักหยุนไห่เอ่ยเองก็เป็นความจริงอย่างไร้ข้อกังขา

เจ้าสำนักหยุนไห่สามารถก้าวขึ้นมายังตำแหน่งนี้ได้ ไม่ได้พึ่งพาเพียงพลัง ทว่ายังมีแผนการที่เจ้าเล่ห์เฉลียวฉลาดด้วย นานมาแล้ว เจ้าสำนักหยุนไห่ได้บดขยี้เจ้าเมืองกว่านจวินที่เป็นหนึ่งในกลุ่มศิษย์ในการแข่งขันของสำนักที่โหดร้าย หลอมรวมและกลายมาเป็นผู้อาวุโสรุ่นใหม่ จากนั้น ในสงครามสำนัก เจ้าสำนักหยุนไห่ก็ฉวยโอกาสขายตนเองให้กับพันธมิตรมังกรโลหะ ฆ่าเจ้าสำนักที่งดงาม ทะยานขึ้นสู่ตำแหน่งเจ้าสำนักในครั้งเดียว

หลังจากที่หยุนไห่ได้ครอบครองตำแหน่งเจ้าสำนัก สำนักจันทร์สลายก็พัฒนาขึ้นวันแล้ววันเล่า ตำแหน่งในสิบสามสำนักเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง กระทั่งติดหนึ่งในห้า

กระทั่งผู้ที่แข็งแกร่งอย่างผู้อาวุโสหนึ่งยังพ่ายแพ้ให้แก่เจ้าสำนักหยุนไห่

ต้องยอมรับว่าเจ้าสำนักหยุนไห่ผู้นี้มีพลังและสติปัญญาที่เหนือกว่าคนทั่วไป

“ถูกแล้ว อาจารย์ทั้งสองของข้าพ่ายแพ้ให้แก่เจ้า แต่นับแต่ข้า ทั้งหมดจะเปลี่ยนแปลงไป”

จ้าวเฟิงไม่ปฏิเสธความจริง

แพ้ก็คือแพ้ ชนะก็คือชนะ

ไม่ว่าจะใช้วิธีการใด ในหลายสิบปีแรก เจ้าสำนักหยุนไห่ก็คือผู้ชนะ

แม้ว่าแรกเริ่มจ้าวเฟิงจะเข้ามาในสำนักจันทร์สลาย ต้องดิ้นรนเอาชีวิตรอดภายใต้พลังอำนาจอันยากจะเทียบของเจ้าสำนักหยุนไห่

“นำคนมา”

สายตาของเจ้าสำนักหยุนไห่เย็นชา เขาพลันโบกมือ

ยอดเขาห่างออกไปพลันปรากฏร่าง 2-3 ร่างขึ้น

ด้านซ้ายและขวาคือชายวัยกลางคนในชุดสีทองกับเด็กหนุ่มหน้าขาวผู้หนึ่ง

คนทั้งสองจับ ‘ชายชราผมยาว’ เอาไว้

“ผู้อาวุโสหนึ่ง”

คนระดับสูงต่ำของสำนักจันทร์สลายพลันอุทานออกมาพร้อมกัน สายตาจำนวนมากมองไปยัง ‘ชายชราผมยาว’ ที่ปรากฏขึ้นบนยอดเขา

ชายชราผมยาวผผู้นั้นคือผู้อาวุโสหนึ่งของสำนักจันทร์สลาย

สำหรับบุรุษวัยกลางคนและเด็กหนุ่มหน้าขาวที่อยู่ข้างเขาก็คือผู้อาวุโสเซว่และคงหยวนเฮ่า

“จ้าวเฟิง ในการทดสอบยอดนภา เจ้ากำจัดข้าออกมา ทำลายโอกาสมหาศาลของข้า วันนี้เจอกัน ข้าจะทำให้เจ้าต้องลิ้มรสความรู้สึกนั้น”

ใบหน้าขาวละมุนของคงหยวนเฮ่าเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม

ก่อนหน้า เขาได้เข้ามาในสำนักจันทร์สลาย มีพรสวรรค์ ‘กายผันแปร’ เป็นเช่นบุตรแห่งสวรรค์ ถูกผู้อาวุโสเซว่รับเป็นศิษย์

ทว่าในการทดสอบยอดนภา ในรอบแรกเขาได้ถูกจ้าวเฟิงกำจัด

ตั้งแต่นั้น

แม้ว่าพรสวรรค์ของเขาจะสูง ทว่ายังแตกต่างกันจ้าวเฟิง เป่ยม่อ และคนอื่นๆ อยู่ 1-2 ส่วน

“ฮี่ฮี่… จ้าวเฟิง เจ้ามั่นใจว่าเจ้าเพียงคนเดียวจะเอาชนะได้ เหมือนกับอาจารย์ทั้งสองของเจ้ายิ่งนัก”

บนใบหน้าหล่อเหลาของเจ้าสำนักหยุนไห่ปรากฏความยินดีขึ้น

ผู้ที่จับตามองอยู่

สามจ้าวตำหนักดวงตาส่องประกายสว่างจ้า

หากสามารถใช้อาจารย์ของจ้าวเฟิงข่มขู่ได้ แม้ว่าอาจจะไม่ได้เปรียบไปโดยสิ้นเชิง ทว่าอย่างน้อยก็ยังทำให้จ้าวเฟิงต้องยั้งมือเพราะกลัวว่าจะทำให้ผู้อื่นต้องเดือดร้อนไปด้วย

“จ้าวเฟิง ข้าไม่ได้ต้องการชีวิตเจ้า หากเจ้าตัดแขนข้างหนึ่ง หรือทำลายหุ่นเชิดศพขั้นนายเหนือแท้ไปด้วยตนเอง ข้าจะไว้ชีวิตอาจารย์ของเจ้า”

ใบหน้าของเจ้าสำนักหยุนไห่เต็มไปด้วยความมุ่งร้าย

เขาจะไม่ให้จ้าวเฟิงฆ่าตัวตายเพื่อแลกเปลี่ยนกับชีวิตของผู้อาวุโสหนึ่ง มันเป็นไปไม่ได้ จ้าวเฟิงไม่ใช่คนโง่ หากเขาตาย ผู้อาวุโสหนึ่งก็ไม่เหลือโอกาสรอดชีวิตแล้ว

ดังนั้นแล้ว

เจ้าสำนักหยุนไห่ฉลาดยิ่งนัก ให้จ้าวเฟิงตัดแขนหรือทำลายหุ่นเชิดศพขั้นนายเหนือแท้แทน แม้ว่าจะไม่สามารถทำให้จ้าวเฟิงตายได้ ทว่ายังสามารถทำให้พลังต่อสู้ของเด็กหนุ่มตระกูลจ้าวลดลงได้ในระดับหนึ่ง

“ฉลาด”

สามจ้าวตำหนักอดที่จะชนชมเจ้าสำนักหยุนไห่ บุคคลไร้ความสำคัญนี้ไม่ได้

ทว่า การข่มขู่ของเจ้าสำนักหยุนไห่จะสำเร็จหรือ?

ตามธรรมเนียมแล้ว โอกาสสำเร็จของมันค่อนข้างมาก จะอย่างไรเจ้าสำนักหยุนไห่ก็ไม่ได้ต้องการชีวิตเป็นประกัน

ในยามนี้

คนระดับสูงต่ำของสำนักจันทร์สลายเงียบงันลง จ้องมองไปยังเด็กหนุ่มผมสีน้ำเงินที่ถูกล้อมอยู่ลึก

“ฮี่ฮี่ เจ้าสำนักหยุนไห่ใจกว้างยิ่งนัก”

จ้าวเฟิงกลับแย้มยิ้มออกมาอย่างคาดไม่ถึง

หัวใจของเจ้าสำนักหยุนไห่หนาวเยือก เป็นไปได้หรือไม่ที่จ้าวเฟิง เด็กนี่จะไร้ความรู้สึก ไม่สนใจความเป็นตายของผู้อาวุโสหนึ่ง

“น่าเสียดายนัก ไม่ว่าเจ้าจะคาดคำนวณไว้อย่างไร หมากตานี้ก็ยังขาดไปช่องหนึ่ง ยามที่ข้าก้าวเท้าเข้ามาในสำนักจันทร์สลาย ทุกสิ่งก็อยู่ในการควบคุมของข้าหมดแล้ว”

รอยยิ้มเย้ยหยันบนริมฝีปากของจ้าวเฟิงเหยียดกว้างขึ้นไปอีก

ทุกสิ่งอยู่ในการควบคุมของข้า

เจ้าสำนักหยุนไห่ สามจ้าวตำหนัก คนระดับสูงต่ำของสำนักจันทร์สลาย และยอดฝีมือจำนวนมาก ณ ที่นั้นหัวใจสั่นสะท้าน

“ไม่ดีแล้ว หยุดวิชาดวงตาของเขาไว้เร็ว”

“ใครก็ได้ ไปจับผู้อาวุโสหนึ่งเอาไว้”

สามจ้าวตำหนักพลันนึกถึงบางอย่างขึ้นได้ ตะโกนขึ้นในทันที

ตุบ

บนยอดเขา ผู้อาวุโสเซว่และคงหยวนเฮ่ากระอักเลือดล้มลงบนพื้น สิ้นสติไป

ทว่าทั้งหมดนั้น ดวงตาซ้ายของจ้าวเฟิงเพียงมองคนทั้งสองผ่านๆ เท่านั้น

ฟึ่บ ฟึ่บ ฟึ่บ

สิบผู้อาวุโสหลักที่ล้อมอยู่รอบๆ หลังจากได้รับคำสั่งก็รีบทะยานร่างไปยังผู้อาวุโสหนึ่งบนยอดเขาในทันที

ตราบเท่าที่สามารถจับ ‘ผู้อาวุโสหนึ่ง’ ไว้เป็นตัวประกันได้ อย่างน้อยก็สามารถสร้างความยุ่งยากให้จ้าวเฟิงได้

ในเวลาเดียวกัน

พร้อมกับที่สามจ้าวตำหนักเอ่ยตะโกนอย่างตกใจ ร่างก็ขยับไหว มุ่งตรงไปจู่โจมจ้าวเฟิง

“เนตรคุกลวงตา เมืองวงกตมายา”

นัยน์ตาราบเรียบของจ้าวเฟิงหมุนวนสั่นกระเพื่อม ปรากฏน้ำวนลึกลับขึ้นจางๆ มีพลังดึงดูดรุนแรง

ผู้คนในที่แห่งนั้นจิตใจพุ่งวูบ

ลานกว้างหน้าตำหนักกลางหายไป สิ่งที่ปรากฏขึ้นแทนคือเมืองโบราณกว้างใหญ่ เมืองโบราณนั้นปกคลุมด้วยหมอกหนา ผังเมืองซับซ้อนวุ่นวาย เหมือนกับเขาวงกตขนาดยักษ์

ในยามนี้ คนทั้งหมดในลานกว้างหน้าตำหนักกลางได้ออกท่าทางแปลกประหลาด บ้างก็ขยี้ศีรษะ เคลื่อนไหวมั่วซั่ว ค้นหาทางออก

‘เมืองวงกตมายา’ ใช้เนตรคุกลวงตาเป็นพื้นฐาน ขยายระยะของวิชาลวงตา ใช้สายเลือดดวงตาสร้าง ‘เขาวงกตลวงตา’ สร้างความสับสนงุนงงให้กับสิ่งมีชีวิตในพื้นที่

ก่อนหน้าในซากปรักหักพังสือเฉิง จ้าวเฟิงเคยใช้ ‘เมืองวงกตมายา’ นี่ครั้งหนึ่ง

ในยามนั้น เขามีแก่นแท้จิตวิญญาณพฤกษาคอยสนับสนุน ทั้งยังอยู่ในสภาวะเนตรสวรรค์ ทว่าได้สร้าง ‘โครงสร้างวิชาลวงตา’ ของเมืองวงกตมายาไว้แล้ว

การใช้ครั้งต่อมา จ้าวเฟิงสามารถใช้ดวงตาเทพเจ้าคัดลอกออกมาได้ตรงๆ ไม่จำเป็นต้องวางโครงสร้างจินตนาการอีกครั้ง

โดยไม่อาจมองเห็น

จ้าวเฟิงใช้ ‘เมืองวงกตมายา’ อีกครั้ง พลังดวงตาที่ต้องใช้ไปน้อยลงอย่างมาก แม้ว่าจะไม่มีจิตวิญญาณพฤกษาคอยสนับสนุนก็ยังสามารถใช้ออกได้อย่างง่ายดาย

“อันใดกัน”

“เหตุใดคนในลานกว้างหน้าตำหนักกลางจึงวิ่งขึ้นๆ ลงๆ เช่นนั้น”

สมาชิกสำนักจันทร์สลายจำนวนมากที่ล้อมอยู่สีหน้าตื่นตะลึงงุนงง พลังลวงตาของ ‘เมืองวงกตมายา’ ครอบคลุมลานกว้างทั้งหมด ในลานกว้าง สามจ้าวตำหนักที่แข็งแกร่งที่สุดดิ้นรนอย่างหนัก คนอื่นๆ ที่ตกอยู่ในพื้นที่ใบหน้าว่างโล่ง

เมื่อผ่านไปชั่วครู่

ผู้ที่ดิ้นรนสำเร็จเป็นคนแรกคือ ‘จ้าวตำหนักโหยวหลง’ พลังฝึกตนของเขาสูงที่สุด มากถึงขั้นนายเหนือแท้ระดับสูง

อันดับสองคือ ‘จ้าวตำหนักปี้จี’ ที่แทบจะไม่ช้าไปกว่าจ้าวตำหนักโหยวหลง พลังต่อสู้ของนางอาจไม่เก่งกาจในสี่จ้าวตำหนัก ทว่านางก็เชี่ยวชาญในวิชามายา

คนสุดท้ายจึงเป็นนายเหนือแท้เซียวเหยา

“จ้าวเฟิงนั่นหายไปไหนแล้ว?”

สามจ้าวตำหนักตื่นตะลึง

ลานกว้างหน้าตำหนักกลางไม่เหลือร่องรอยร่างของจ้าวเฟิงแล้ว

“ฮี่ฮี่ ข้าอยู่นี่”

เด็กหนุ่มเรือนผมสีฟ้ายืนอยู่บนยอดเขาแห่งหนึ่งกับผู้อาวุโสหนึ่ง

ศิษย์และอาจารย์ทั้งสองแย้มยิ้ม

บัดซบ สามจ้าวตำหนักกราดเกรี้ยวสุดหัวใจ พวกเขาถูกจ้าวเฟิงปั่นหัวเล่น

ที่จ้าวเฟิงใช้ ‘เมืองวงกตมายา’ เป็นเพราะต้องการจะหลบหนี

“หืม เขาไม่ได้เอาหุ่นเชิดศพขั้นนายเหนือแท้สองตนไปด้วย”

จ้าวตำหนักปี้จีอุทานเสียงเบา นัยน์ตางดงามสว่างจ้า

หุ่นเชิดศพขั้นนายเหนือแท้ทั้งสองนั่นอยู่ใกล้นาง หากสามารถแย่งชิงหุ่นเชิดศพทั้งสองนี่มาครอบครองได้ นางย่อมสามารถเพิ่มความแข็งแกร่งขึ้นได้มาก

“ฆ่าเจ้าก่อนคนแรก”

จ้าวเฟิงบนยอดเขา นัยน์ตาซ้ายเปลี่ยนเป็นเนตรเหมันต์ แผ่ขยายออกเป็นนรกอันเย็นเยียบไร้ที่สิ้นสุด พลังเย็นเยียบแช่แข็งดวงวิญญาณครอบคลุมร่างกายและจิตใจของจ้าวตำหนักปี้จี

ไม่ดีแล้ว สตินึกคิดของจ้าวตำหนักปี้จีแข็งค้างเชื่องช้า

ฟุ่บ

หุ่นเชิดศพพิษเงินทมิฬทั้งสองอยู่ใกล้นัก กระโจนเข้ามาใกล้ข่วนฟันเลือดเนื้อของจ้าวตำหนักปี้จี ‘พิษ’ ที่มีความรุนแรงถึงตายสำหรับผู้ฝึกตนที่มีพลังต่ำกว่าขอบเขตแก่นก่อกำเนิดได้ทำให้จ้าวตำหนักปี้จีสิ้นชีพในเสี้ยววินาที ไม่อาจต้านทาน

ตุบ

ไม่รอให้ปฏิกิริยาของอีกสองจ้าวตำหนักมาถึง ร่างงดงามอ่อนหวานราวหยกของจ้าวตำหนักปี้จีก็ถูกฉีกกระชากเป็นชิ้น โลหิตสาดกระจายกลายเป็นแอ่งเลือด

นางตายแล้ว

ฟึ่บ ฟึ่บ

หุ่นเชิดศพพิษเงินทมิฬทั้งสองมุ่งตรงไปยัง ‘จ้าวตำหนักโหยวหลง’ ที่แข็งแกร่งที่สุด เตรียมจู่โจม จ้าวตำหนักโหยวหลงผวาไป ขนทั่วทั้งร่างตั้งชัน รับรู้ว่าเป้าหมายต่อไปของจ้าวเฟิงคือเขา

ทว่า เขาก็ยังคงประเมินจ้าวเฟิงต่ำเกินไป

จ้าวเฟิงมีงาน ‘มากมาย’ เกินไป ต้องการที่จะทำให้การต่อสู้จบลงอย่างรวดเร็ว จึงตัดสินใจฆ่าสามจ้าวตำหนักในครั้งเดียว

เนตรคุกลวงตา

สายเลือดดวงตาของจ้าวเฟิงโคจรอีกครั้ง

ตุบ

ในเวลาเดียวกัน ทั่วทั้งร่างของ ‘นายเหนือเซียวเหยา’ ก็เปียกโชกไปด้วยหยาดเหงื่อ ท่าทีอ่อนล้าไร้เรี่ยวแรง ทรุดลงกับพื้น