ตอนที่ 238 : มังกรจินตภาพ
ออเดรย์มิได้ประหลาดใจกับคำตอบของเดอะซัน ในเมื่อเทคนิคสวมบทบาทคือความรู้พื้นฐานของเมืองเงินพิสุทธิ์ เด็กหนุ่มย่อมต้องย่อยโอสถได้เร็วกว่าปรกติ และเมื่อประเมินจากระยะเวลา คงถึงคราวใกล้เลื่อนลำดับเต็มที หนึ่งในเป้าหมายหลักจึงเป็นการหาสูตรโอสถและวัตถุดิบหลัก
‘ว่าแต่นักขับขานต้องสวมบทบาทอย่างไร? ขับร้องบทกวีทุกวัน? แล้วขณะต่อสู้ล่ะ? ต้องโยกตัวหลบการโจมตีศัตรูพร้อมกับตะโกนร้องเพลงปลุกขวัญกำลังใจพวกพ้อง? ชักน่าสนใจว่า โอสถชนิดนี้จะช่วยให้มนุษย์ร้องเพลงเพราะขึ้นไหม ถ้าใช่ เขาคงกลายเป็นนักร้องหรือนักโอเปร่าชื่อดังได้แน่’
จินตนาการออเดรย์กำลังบรรเจิด
เด็กสาวยังไม่รีบตกปากรับคำ เนื่องจากต้องการเล่นเกมจิตวิทยาให้เดอะซันเชื่อว่า การแลกเปลี่ยนครั้งนี้สมเหตุสมผลแล้ว จะได้ไม่มีการเพิ่มราคาในภายหลัง
เทคนิคการต่อรองเช่นนี้มิได้เกิดจากประสบการณ์ในโลกผู้วิเศษหรือคาบเรียนของครูสอนหนังสือส่วนตัว แต่เป็นผลจากการทำความเข้าใจโอสถนักอ่านใจอย่างถ่องแท้และสร้างกฎของตัวเองขึ้นมา
“ดิฉันจะรีบหาสูตรโอสถลำดับแปด เส้นทางนักขับขานให้คุณ แต่คงไม่ใช่วันนี้ คุณพึงพอใจกับเงื่อนไขแบบนี้ไหม”
ออเดรย์กล่าวอย่างฉะฉานก่อนชำเลืองมองไปทางตำแหน่งประธาน
“พวกเราสามารถให้มิสเตอร์ฟูลเป็นสักขีพยานยืนยันได้”
ทันใดนั้น ไคลน์ฉีกยิ้มพร้อมกับเปล่งเสียง
“มิสจัสติส เราสามารถมอบสูตรโอสถผู้ภาวนาแห่งแสงให้เจ้าได้ทันที”
ดวงตาเด็กสาวพลันลุกวาว เธอรีบผงกศีรษะรับอย่างตื่นเต้น
“ตกลงค่ะ! แล้วท่านจะให้ดิฉันแลกเปลี่ยนสิ่งใดตอบแทน”
‘เราไม่ได้เตรียมคำตอบไว้ก่อน…’
ไคลน์ยังคงยิ้ม
“ไม่ต้องกังวล บางทีผู้รับใช้ของเราอาจต้องการความช่วยเหลือเพิ่มเติมในอนาคต”
ไคลน์ไม่คิดให้วุ่นวายซับซ้อน ถ้าโอกาสก็ต้องรีบฉวยทันที เพราะหากปล่อยให้มิสจัสติสซื้อสูตรโอสถผู้ภาวนาแห่งแสงจากชุมนุมภายนอก มีหวังความรู้จากเทพสุริยันเจิดจรัสคงได้เป็นหมันกันพอดี อุตส่าห์ขโมยมาอย่างยากลำบากจนชีวิตเกือบฉิบหาย
‘ต้องนำมาปล่อยทำกำไรในชุมนุมทาโรต์!’
“ตกลงค่ะ ดิฉันจะสนับสนุนพวกเขาอย่างสุดความสามารถ!”
ออเดรย์ขานรับอย่างยิ้มแย้ม
ไคลน์กวักมือเสกแผ่นกระดาษหนังสีน้ำตาลอมเหลืองขึ้นตรงหน้า ใจความด้านในเป็นสูตรโอสถผู้ภาวนาแห่งแสงและวัตถุดิบทดแทน แถมยังกำกับไว้ด้วยชื่อโบราณ มีทั้งภาษาโลเอ็นและภาษาคนยักษ์อย่างครบถ้วน
“วัตถุดิบหลัก : ศิลาเจิดจ้า หรือผงวิญญาณลุกไหม้ หรือเลือดเม่นกระจกเงา หรือหัวใจปีศาจแม็กม่ายักษ์” วัตถุดิบรอง : ดอกทานตะวันขอบทอง น้ำสกัดดอกหัวนก สามหยด…”
เพียงขยับมือแผ่วเบา กระดาษหนังพลันหายไปปรากฏตัวตรงหน้าเดอะซันแทน
แม้ทุกคนสามารถสวดภาวนาถึงเดอะฟูลเพื่อเรียกภาพความทรงจำได้ แต่เดอร์ริคก็พยายามบันทึกเนื้อหาลงสมองอย่างสุดฝีมือ
เด็กหนุ่มส่งเสียงหลังจากก้มหน้าเคร่งเครียดอยู่นาน
“มิสจัสติส ผมพร้อมเล่าเรื่องมังกรแล้ว”
“มิสเตอร์ฟูล ดิฉันขอสิทธิ์การสนทนากับเดอะซันตามลำพังค่ะ”
ออเดรย์ยกมือกล่าว
เดิมที เด็กสาวต้องการให้เดอะซันเขียนข้อมูลลงบนกระดาษ เธอจะได้อ่านตามลำพัง แต่วิธีนี้จะทำให้ซักถามข้อสงสัยได้ไม่สะดวก เพราะต้องเขียนส่งกระดาษสลับไปมาระหว่างกันบ่อยครั้ง แค่ฟังก็เห็นภาพแล้วว่ายุ่งวุ่นวายและด้อยประสิทธิภาพมากแค่ไหน
‘ขอสนทนาตามลำพัง? แต่เธอจะคุยกับหมอนั่นไม่รู้เรื่อง ต่างฝ่ายต่างไม่เข้าใจในคำพูดของอีกฝ่าย…’
ไคลน์ผงกศีรษะพลางตอบรับเสียงเรียบ
“ตกลง”
ในทุกชุมนุมผู้วิเศษ เฮอมิสถือเป็นภาษาสำคัญ จำเป็นต้องเชี่ยวชาญ ส่วนเฮอมิสโบราณคือทางเลือกเสริม ผู้คนส่วนมากนิยมศึกษาให้แตกฉานเพื่อประกอบพิธีกรรม รองลงมาเป็นภาษาคนยักษ์ มังกร และเอลฟ์ โดยมีน้อยคนนักจะอ่านเขียนภาษาเหล่านี้ได้
เมื่อสิ้นสุดคำพูด ไคลน์ตัดขาดแฮงแมนออกจากทุกคน มิให้อีกฝ่ายเห็นหรือได้ยินบทสนทนาใดชั่วคราว
อัลเจอร์เองก็สนใจข้อมูลของมังกรอยู่บ้าง แต่ไม่ได้ถึงขั้นต้องจ่ายเงินฟัง จึงเลือกนั่งนิ่งอย่างสงบเสงี่ยมเงียบงัน
เมื่อเห็นมิสเตอร์ฟูลส่งสัญญาณให้เริ่มสนทนา เดอะซันเดอร์ริคเรียบเรียงคำพูดราวหนึ่งลมหายใจ ก่อนจะเริ่มเล่า
“มังกรคือศัตรูคู่อาฆาตของราชาคนยักษ์ รูปลักษณ์ภายนอกคล้ายกิ้งก่าตัวใหญ่ ตามลำตัวมีเกล็ดหลากสีสัน แขนขาสี่ข้างทั้งหนาและทรงพลัง ปีกใหญ่พอจะพยุงร่างกายขนาดมหึมาให้โบยบินบนท้องฟ้า มังกรคือผู้ปกครองผืนนภาตัวจริง มังกรมีความสามารถหลากหลาย บางตนสามารถพ่นไฟ บางตนควบคุมสายฟ้า บางตนมีลมหายใจกัดกร่อน บางตนมีลมหายใจเย็นเฉียบถึงขั้นแช่แข็งศัตรู แต่มังกรประเภทเหล่านี้ไม่ใช่สายพันธุ์หลัก หากอ้างอิงตามจำนวน ‘มังกรปัญญา’ จะมีสัดส่วนสูงสุดในหมู่มังกรทั้งหมด ผู้นำของมังกรปัญญามีนามอันยิ่งใหญ่ว่า ‘ราชามหามังกรแอนเคอร์เวล’ รากฐานของมังกรปัญญาคือเส้นทางผู้ชม ภายในเมืองเงินพิสุทธิ์ เส้นทางดังกล่าวมักถูกเรียกว่าเส้นทางมังกร”
ด้วยความมีจิตใจซื่อตรง เดอร์ริคต้องการพ่นตำราประวัติศาสตร์ของเมืองเงินพิสุทธิ์ให้อีกฝ่ายฟังอย่างละเอียดทุกซอกมุม แต่หลังจากประเมินว่าจัสติสและแฮงแมนไม่ได้อยู่บน ‘โลก’ เดียวกัน เด็กหนุ่มเริ่มมองว่าข้อมูลด้านประวัติศาสตร์ของตนมีมูลค่า จึงตัดสินใจบอกเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับมังกรเท่านั้น เอ่ยถึงคนยักษ์แค่เล็กน้อย และไม่ได้กล่าวถึงเอลฟ์ มนุษย์กลายพันธุ์ ฟินิกซ์ หรือแวมไพร์เลย
‘ราชามหามังกรแอนเคอร์เวล…ชื่อตรงกับบันทึกในเอกสารของโบสถ์’
ออเดรย์พยักหน้ารับเล็กน้อย ไม่ต้องการขัดขวางคำอธิบายของเดอะซัน
เดอร์ริคเว้นวรรคหนึ่งลมหายใจเพื่อเรียบเรียงคำพูดจากตำราประวัติศาสตร์
“ในสมัยนั้น มังกรทรงพลังอันดับหนึ่งคือราชามหามังกรแอนเคอร์เวล หรือรู้จักกันในนามมังกรแห่งจินตภาพ นอกจากนั้งยังมีบุตรชายอีกหนึ่งตน อัลเซอร์ฟอร์ด ร่วมปกคลุมน่านฟ้าของโลกกับแอนเคอร์เวล คอยสอดส่องบุคคลแข็งแกร่งบนผืนดินและท้องทะเล อีกชื่อหนึ่งของอัลเซอร์ฟอร์ดคือมังกรฝันร้าย จากคำบอกเล่าตามตำนาน มังกรจินตภาพ แอนเคอร์เวล สามารถดลบันดาลให้ความคิดในสมองกลายเป็นจริงขึ้นมาได้ มีการกล่าวไว้ว่า อาณาจักรในจินตนาการของมันถูกนำมาวางไว้บนโลกกายวัตถุได้อย่างน่าพิศวง หากแอนเคอร์เวลประกาศสิ่งใดออกไป เหตุการณ์ดังกล่าวจะเกิดจริงขึ้นในอนาคตโดยไม่ถูกบิดเบือน”
‘นี่มัน…’ ไคลน์พลันขมวดคิ้ว
หากไม่เพราะออเดรย์กำลังตั้งใจฟังเดอะซันอย่างจดจ่อ เธอคงสัมผัสถึงความผิดปรกติของเดอะฟูลได้ทันที ต่อให้มีม่านหมอกหนาบดบังอยู่ก็ตาม
สิ่งแรกในความคิดไคลน์คือ…
สมบัติวิเศษปิดผนึก 0-08!
‘คำประกาศจะกลายเป็นอนาคต…คุณลักษณะเหมือนกันมาก’
ไคลน์เอนหลังพิงเก้าอี้ด้วยท่าทีผ่อนคลาย แต่นั่นเป็นแค่ภายนอก สมองและสมาธิกำลังจดจ่อตั้งใจฟังเดอะซันอย่างตึงเครียด
‘มังกรจินตภาพ เท่จัง…สมกับเป็นตัวตนระดับเทพ’
ดวงตาเด็กสาวกำลังส่องประกายอย่างตื่นเต้นและคาดหวัง
เดอร์ริคพักหายใจเล็กน้อยก่อนเล่าต่อ
“ไม่เพียงเท่านั้น บุตรชายของมัน มังกรฝันร้ายอัลเซอร์ฟอร์ดก็น่าหวาดหวั่นไม่แพ้กัน สามารถควบคุมหัวใจสิ่งมีชีวิตและบงการให้คำตามความประสงค์ของตัวเอง สิ่งมีชีวิตเป้าหมายจะไม่ตระหนักว่ากำลังถูกควบคุม มองเป็นพฤติกรรมสมเหตุสมผล ราวกับเป็นความตั้งใจของตนแต่แรก อัลเซอร์ฟอร์ดยังสามารถสร้างฝันร้ายให้เกิดบนโลกความจริงได้ง่ายดาย สามารถดึงเหยื่อจำนวนมากเข้าร่วมได้โดยไม่รู้ตัว จุดจบของเหยื่อมีเพียงความตายอันน่าสยดสยอง ตำนานระบุว่าอัลเซอร์ฟอร์ดชื่นชอบความฉิบหายของผู้อื่น มันควบคุมให้องค์ชายจุมพิตริมฝีปากองค์หญิงเพื่อปลุกให้เธอตื่น แต่ขณะนั้นซากศพขององค์หญิงกำลังเน่าเปื่อยสยดสยองเกินเยียวยา มันเคยควบคุมให้หญิงสาวชาวบ้านสามัญชน สวมรองเท้าเต้นและเริ่มเต้นรำต่อหน้าองค์ชาย แต่หลังจากนั้น เธอไม่สามารถหยุดเต้นได้อีกเลยจนกระทั่งสิ้นใจตายกลางลานกว้าง มันชื่นชอบการสร้างความบังเอิญทุกชนิด และนำพาทุกคนในบทละครให้พบกับจุดจบอันน่าสังเวช”
‘ความบังเอิญทุกชนิด…! อันนี้ยิ่งฟังดูเหมือน 0-08 เข้าไปใหญ่! น่าเสียดาย เราไม่มีข้อมูลของสมบัติวิเศษปิดผนึกชิ้นดังกล่าวแม้แต่น้อย’
ไคลน์ฝืนระงับอาการตื่นเต้นต่อหน้าจัสติส มันไม่อยากเผยท่าทีหลุกหลิกให้เด็กสาวเห็น ทำได้เพียงนั่งนิ่งไม่ขยับตัวประหนึ่งบ่อน้ำโบราณพันปี
“ต่ำทรามมาก…แต่ว่ากันตามตรง พลังของมันก็น่าสนใจมากเช่นกัน”
ออเดรย์กล่าวด้วยท่าทีหดหู่กึ่งตื่นเต้น
‘สมกับเป็นอนาคตของเส้นทางผู้ชม ไม่สิ ต่อจากนี้เราขอเรียกว่าเส้นทางมังกร! จะไม่คิดเปลี่ยนเส้นทางอีกแล้ว’
ออเดรย์ปรารถนาจะกลายเป็นลำดับเจ็ด นักจิตบำบัดโดยเร็ว และต้องการพัฒนาตัวเองอย่างต่อเนื่องจนถึงลำดับสูง
เดอะซัน เดอร์ริค กล่าวอย่างซื่อตรง
“เรื่องราวผ่านมาแล้วเกือบสามพันปีนับตั้งแต่เริ่มมีการจดบันทึกสงครามระหว่างราชาคนยักษ์และราชามหามังกร คำบอกเล่าของผมมาจากตำราประวัติศาสตร์ของเมือง ไม่มีสิ่งใดรับประกันว่าทั้งหมดเป็นความจริง”
“แต่อย่างน้อย ประวัติศาสตร์ของเมืองคุณก็มิได้ถูกแบ่งเป็นหลายยุคสมัยเหมือนเรา”
ออเดรย์ผงกศีรษะรับอย่างพึงพอใจ
“แล้วยังไงต่อ”
“ยังไงต่อ? หลังจากนั้น พระผู้สร้างต้นกำเนิดได้ลืมตาตื่นขึ้นบนโลกจนทำให้มังกรจินตภาพ มังกรฝันร้าย และมังกรชื่อดังทุกตนร่วงหล่นจากท้องฟ้า สูญสิ้นทุกสิ่งทุกอย่างรวมถึงชีวิตตัวเอง เหตุการณ์ครั้งนั้นทำให้ดวงตะวันดับติดต่อกันนานถึง สี่สิบเก้าวัน ภูเขาไฟจำนวนมากปะทุอย่างบ้าคลั่ง รวมถึงคลื่นยักษ์ถาโถมกลืนกินทุกสรรพสิ่ง เผ่าพันธุ์มังกรเริ่มเสื่อมถอย พวกมันต้องหลบหนีไปซ่อนตัวอยู่ในเขตอันตราย แต่หลังจากนั้นไม่นาน ราชาคนยักษ์ก็ถูกทำลายโดยฝีมือพระผู้สร้างต้นกำเนิดเช่นกัน”
เดอร์ริคเล่าด้วยสีหน้าอึมครึม
‘ไม่เหมือนตำราประวัติศาสตร์ของโบสถ์ ไม่ใช่ว่าเป็นเพราะเทพวายุสลาตัน เทพสุริยันเจิดจรัส และเทพปัญญาความรู้ผนึกกำลังกันช่วยเหลือมนุษย์ให้พ้นจากภัยคุกคามของคนยักษ์และมังกรหรอกหรือ หลังจากนั้นก็เข่นฆ่าราชาของพวกมันทั้งหมด’
ออเดรย์เริ่มสับสน ประวัติศาสตร์ในความทรงจำของเธอไม่ตรงตามตำราเมืองเงินพิสุทธิ์
ด้านนักศึกษาประวัติศาสตร์อย่างไคลน์ก็ฉงนไม่แพ้กัน แต่มันก็พอจะเดาได้ว่า ตำนานสมัยก่อนคงไม่ตรงตำราเรียนเสมอไป ยังมีปริศนาอีกมากฝังอยู่ในยุคสมัยหลายพันปีก่อน
‘ว่ากันตามตรง แม้ตำนานอภินิหารของเจ็ดโบสถ์หลักอาจถูกแต่งขึ้นเป็นส่วนใหญ่ แต่ตำราประวัติศาสตร์ของเมืองเงินพิสุทธิ์ก็เชื่อได้ไม่ทั้งหมดเช่นกัน เกิดอะไรขึ้นในสมัยนั้นกันแน่…’
ไคลน์นั่งตรึกตรองเงียบงัน ก่อนจะฉีกยิ้มและเปล่งเสียงถาม
“การแลกเปลี่ยนจบหรือยัง”
“นั่นคือข้อมูลเผ่ามังกรทั้งหมดในความทรงจำของผม”
เดอร์ริคเล่าด้วยท่าทางสำนึกผิด มันรู้สึกว่าข้อมูลของตนไม่คู่ควรกับมูลค่าของโอสถลำดับแปด ผู้ภาวนาแห่งแสง
ออเดรย์สูดลมหายใจเงียบงัน มุมปากยกโค้งเล็กน้อย
“ดิฉันพึงพอใจมาก”
‘อนาคตของเราจะไม่สั่นคลอนอีก’
เธอกำลังมีความสุข
หลังจากแลกเปลี่ยนข้อมูลกันอีกเล็กน้อย ไคลน์ประกาศยุติชุมนุมทาโรต์ของวันนี้ลง
เมื่อส่งจัสติสและคนอื่นกลับสู่โลกจริง ด้านไคลน์ก็ไม่รีรอจะนำพาตัวเองกลับไปยังห้องนอน มันไม่อยากให้สายสืบทั้งจากราชทูตและกองทัพพบความผิดปรกติ
…
เขตราชินี
ณ คฤหาสน์สุดหรูหราของเคาต์ฮอลล์
ออเดรย์เดินรอบห้องอย่างมีความสุข
แต่ขณะกำลังเตรียมมอบขนมสุนัขให้ซูซี่เพื่อเป็นรางวัล เสียงเคาะประตูห้องพลันดังแว่วเข้ามาในโสตประสาท
ประเมินจากจังหวะเคาะและลักษณะการลงน้ำหนัก เด็กสาวทราบทันทีว่าอีกฝ่ายคือสาวใช้ประจำตัว แอนนี่
“เข้ามาได้”
ออเดรย์นั่งส่องกระจกหลังตรงพลางหวีผม
แอนนี่เดินเข้ามาพร้อมกับกระดาษหนึ่งแผ่น เธออมยิ้มเล็กน้อยก่อนอธิบาย
“คุณหนู มีโทรเลขมาจากทวีปใต้ค่ะ”
‘ทวีปใต้? พี่อัลเฟรด? ’
ออเดรย์นึกถึงหน้าพี่ชาย พร้อมกับหยิบแผ่นกระดาษขึ้นมาอ่านอย่างตั้งใจ
แล้วก็ไม่ผิดคาด เป็นข้อความจากพี่ชายคนรอง อัลเฟรด·ฮอลล์ โทรเลขฉบับนี้ถูกส่งมาจากชายฝั่งตะวันออกของจักรวรรดิไบลัม
“พี่พบซาลามันเดอร์สีรุ้งของเธอแล้ว เจอทีเดียวสองตัว กำลังรีบส่งไปให้”
‘แต่เราไม่อยากได้’
ออเดรย์พลันชะงัก เด็กสาวกะพริบตาถี่ๆ พร้อมกับหันไปมองซูซี่ด้านข้าง
สุนัขโกลเดนรีทรีฟเวอร์ตัวใหญ่กำลังนั่งกระดิกหางซ้ายขวาด้วยสีหน้าไร้เดียงสา
………………….