ตอนที่ 287 : ศึกตัดสิน
ขณะสายตาประสานกัน ลาเนวุสพลันก้มตัวกลิ้งมาด้านหน้า
เคร้ง!
ไพ่ทาโรต์หน้านางฟ้าเป่าแตร พุ่งแหวกอากาศประหนึ่งมีดสั้น ก่อนจะฝังตัวเองลงในผนังทางเดินระบายน้ำ เป็นตำแหน่งเดียวกับศีรษะของลาเนวุสเมื่อครู่หากมันไม่ขยับหนี
เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง!
ลาเนวุสทั้งกลิ้งตัว กระโดดหลบด้านข้าง และม้วนตัวไปด้านหน้า หลบหลีกไพ่ทาโรต์สามใบรวดเดียวด้วยความคล่องแคล่วอันน่าเหลือเชื่อ ไพ่พุ่งกระทบผนัง พื้นทางเดิน และคอนกรีตเรียงตามลำดับ จนเกิดเสียงดังคล้ายโลหะกระแทกใส่ของแข็ง
ในเวลาเดียวกัน มุมสายตาลาเนวุสยังคงเหลือบเห็นชายสวมหน้ากากตัวตลกไล่ตามอย่างกระชั้นชิด ความเร็วไม่ได้ด้อยไปกว่ากันเลยสักนิด สองมือถือไพ่ทาโรต์หลายใบ พลางรัวขว้างโจมตีอย่างชำนาญราวกับเป็นส่วนหนึ่งของอวัยวะ
ไพ่ใบใหม่มีหน้าเป็นดวงอาทิตย์พร้อมดอกทานตะวันสี่ดอก ลาเนวุสรีบยันกำแพงด้วยมือซ้ายและกระโดดไปยังฝั่งตรงข้ามเพื่อเปลี่ยนเส้นทางวิ่ง
ทันใดนั้น เสียงวัตถุแหวกอากาศดังแว่วตามติด พร้อมด้วยความรู้สึกเจ็บแปลบบริเวณข้อเท้าซ้ายฉับพลัน
ขว้างไพ่สองใบพร้อมกัน? ใบแรกขว้างกดดันให้เราหลบ ส่วนใบหลังขว้างช้าลงเล็กน้อยเพื่อเล็งโจมตีไปยังทิศทางหลบของเรา? มันอ่านการเคลื่อนไหวของเราออก…เมื่อฝ่าเท้ากระทบพื้น ลาเนวุสกัดฟันทนต่อความเจ็บปวดพร้อมกับรีบกลิ้งม้วนตัว
เคร้ง!
ไพ่ทาโรต์อีกหนึ่งใบขวางปักพื้น เป็นจุดกึ่งกลางศีรษะหากลาเนวุสไม่กลิ้งหลบเมื่อครู่
มันเริ่มตระหนักว่า ไพ่ตรงข้อเท้าปักลึกลงในผิวหนังจนน่าเป็นห่วง และเมื่อลองก้มสำรวจ เลเนวุสพบว่าหน้าไพ่มีดวงดาวเรียงรายบนท้องฟ้า ด้านล่างเป็นแอ่งน้ำใสสะอาด แต่ปัจจุบันแอ่งน้ำกลับมีสีแดงฉานจากเลือดสดของตัวมันเอง
ฟุ่บ! ฟุ่บ! ฟุ่บ!
เลเนวุสไม่ได้รับอนุญาตให้รักษาบาดแผล ไพ่ใบใหม่กำลังพุ่งเข้าหาอย่างไร้ความปรานีและเฉกเช่นทุกครั้ง ไพ่แหวกอากาศด้วยความเร็วผิดธรรมชาติ ราวกับสิ่งนั้นไม่ใช่แผ่นกระดาษบาง หากแต่เป็นมีดอันคมกริบ เป้าหมายคือจุดสำคัญตามร่างกายลาเนวุส
ในปัจจุบัน บางแผลบนลำตัวมันไม่ได้มีเฉพาะข้อเท้าและหน้าอกในตอนแรก แต่ยังรวมถึงอิทธิพลเจือจางจากสมบัติศักดิ์สิทธิ์แห่งโบสถ์รัตติกาล ต้องไม่ลืมว่า มันเพิ่งเผชิญหน้ากับผู้วิเศษพลังทัดเทียมครึ่งเทพเมื่อไม่กี่นาทีก่อน โดยตัวมันเป็นแค่ลำดับเก้า นักจารกรรมเท่านั้น ร่างกายเริ่มสูญเสีญความเร็วลงทุกขณะ ตรงกันข้ามกับธรรมชาติแสนปราดเปรียวของนักจารกรรมโดยสิ้นเชิง
ฉึก! ลาเนวุสถูกไพ่ซัดใส่อีกครั้ง คราวนี้เป็นบริเวณข้อมือ เกิดแผลฉกรรจ์ฝังลึกจนน่าหวาดเสียว ไพ่ปักข้อมือพร้อมกับสร้างแผลเส้นยาวโดยมีหยดเลือดไหลริน
เหยี่ยวราตรีและคนของกองทัพกำลังตามเรามา…จะมัวเสียเวลาไม่ได้แล้ว! ในวินาทีนี้ สมองลาเนวุสกำลังตื่นตัวสุดขีด
มันชะงักฝีเท้ากะทันหัน ไม่วิ่งตรงไปตามทางเดิมหรือเลือกหลบหลีก ปล่อยให้ไพ่ทาโรต์หน้าปีศาจพุ่งปักต้นคอ
แต่ทันใดนั้น ไพ่ทาโรต์ทั้งหมดซึ่งกำลังปักอยู่บนร่างพลันถูกดีดออก พุ่งกระจายออกไปรอบตัวทุกทิศทาง ไม่ว่าจะเป็นส่วนลำคอ หน้าอก ข้อมือ หรือข้อเท้า เนื้อหนังรอบบาดแผลพลันงอกปูดโปนออกจากลำตัวในลักษณะน่าคลื่นไส้
ไม่เพียงเท่านั้น บนผิวหนังผุดตุ่มเนื้อขนาดใหญ่จำนวนมากทั่วร่างกาย ผิวสีเงินมันแวววาวคลายโลหะ ประหนึ่งเป็นชุดเกราะเต็มอัตราศึกช่วยปกป้องลำตัวจากภัยอันตราย
เคร้ง! ไพ่ทาโรต์ถูกขว้างซ้ำ แต่คราวนี้ไม่สามารถทะลวงผ่านตุ่มเนื้อโลหะเข้ามาได้
ลาเนวุสใช้ดวงตาแดงก่ำจ้องมองตัวตลกผู้กำลังเก็บไพ่และไม่เคลื่อนไหว ก่อนจะกล่าวกึ่งเย้ยหยันกึ่งหัวเราะ
“กฎแห่งความเท่าเทียมของธรรมชาติ ถ้ามนุษย์คนใดถูกทรมานโดยเทพเป็นเวลานาน มนุษย์ผู้นั้นจะได้รับบางสิ่งตอบแทน”
…
ยังไม่ทันจบประโยค มันกระโจนใส่อีกฝ่ายด้วยแรงจากเท้าซ้าย ข้ามผ่านพื้นซึ่งมีของเหลวเหลวสกปรกเจิ่งนอง หวังจัดการศัตรูตรงหน้าให้เรียบร้อยในคราวเดียว
ราวกับรออยู่ก่อนแล้ว ไคลน์ฉากหลบด้านข้างอย่างเยือกเย็น ล้วงมือออกจากกระเป๋า และเหวี่ยงกำปั้นไร้อาวุธใส่ขมับลาเนวุส
เปรี้ยง!
ลาเนวุสขยับศอกพร้อมกับซัดหมัดสวนใส่กำปั้นไคลน์อย่างหนักหน่วง
แรงปะทะมหาศาลได้สร้างคลื่นกระแทกล่องหน ส่งผลให้ไคลน์เสียหลักเซถอยหลังสองสามก้าวโดยไม่ทันตั้งตัว
เปรี้ยง! เปรี้ยง! เปรี้ยง!
ไคลน์ยกท่อนแขนขึ้นมาตั้งท่าป้องกัน มุมสายตาชำเลืองเห็นภาพอสุรกายเบื้องหน้ารัวกำปั้นชกใส่ตนสามหมัดซ้อน เสียงกระแทกดังกึกก้องแจ่มชัด แต่ละหมัดเปี่ยมด้วยน้ำหนักทรงพลัง
การโจมตีต่อเนื่องราวกับพายุทำให้ไคลน์เริ่มสูญเสียสมดุลร่างกาย มันตัดสินใจทิ้งตัวไปด้านข้าง พร้อมกับใช้ศอกซ้ายยันพื้นเพื่อกลิ้งไปยังทิศทางตรงข้าม
ปึก! ปึก! เปรี้ยง! เปรี้ยง!
หมัดเท้าลาเนวุสถูกประเคนใส่ไคลน์โดยไม่มีการออมแรง ทั้งรวดเร็ว ทรงพลัง และเกรี้ยวกราด มีหลายการโจมตีเกือบพุ่งเข้าจุดสำคัญบนร่างกาย ต้องขอบคุณความคล่องแคล่ว การรักษาสมดุล และความพลิ้วไหวเป็นพิเศษของตัวตลก ไคลน์รอดพ้นการโจมตีอันตรายได้ทั้งหมด ชายหนุ่มกระโดดสลับกลิ้งไปมาระหว่างผนังกับพื้น คล่องแคล่วว่องไวไม่ต่างจากนักกายกรรมคณะละครสัตว์
ไคลน์กำลังสุขุมเยือกเย็น ไม่มีแม้แต่เศษเสี้ยวของอาการฉุนเฉียวหรือโมโห ราวกับเจตนายืดการต่อสู้ออกไปจนกว่าเหยี่ยวราตรีหรือคนของกองทัพจะตามมาทัน
และเมื่อลาเนวุสแสดงท่าทีเตรียมหนี ชายหนุ่มก็จะตามเข้าไปพัวพันแข้งขาราวกับปรสิต ไม่เปิดโอกาสให้หนีได้อย่างมีความสุข
วืด!
ลาเนวุสวาดหมัดต่อยอากาศเต็มเหนี่ยว ทางด้านไคลน์ดีดตัวกระโดดหลบกลับหลังอย่างคล่องแคล่ว ทันใดนั้น ลาเนวุสฉวยโอกาสวิ่งหนีไปยังทิศทางฝั่งตรงข้าม
เมื่อปลายเท้าไคลน์สัมผัสพื้น มันกระโจนตามหลังอีกฝ่ายด้วยความเร็วสูง ประหนึ่งกระสุนปืนใหญ่พุ่งจากปากกระบอก แผ่นหลังของลาเนวุสห่างเพียงแค่เอื้อมอีกครั้ง
ทันใดนั้น นิมิตหนึ่งพลันปรากฏในสมอง
“คล้ายกับลาเนวุสไม่มีกระดูก ต้องล่อให้มันเหวี่ยงร่างกายส่วนบน จากนั้นค่อยเล็งเล่นงานลำตัวท่อนล่าง”
นิมิตลางสังหรณ์ตัวตลก!
โดยปราศจากความลังเลหรือเคลือบแคลง ไคลน์ไม่พุ่งเข้าใส่ลาเนวุสอย่างผลีผลามตามความตั้งใจเดิม
ในขณะเดียวกัน เสียงมัดกล้ามเนื้อบนร่างกายลาเนวุสเริ่มบิดตัว มันเตรียมตั้งท่าชกสวนเต็มกำลัง ชายหนุ่มเห็นดังนั้นจึงโยกหลอกว่าจะกระโจนเข้าใส่ แต่ความจริงเลือกเก็บซ่อนเรี่ยวแรงไว้หลายส่วน
เป็นไปตามคาด ไคลน์มองเห็นลาเนวุสกำลังบิดลำตัวไปด้านหลังเต็มเหนี่ยว หมายปล่อยหมัดทรงพลังใส่ร่างเหยื่อจนชะตาขาด แต่พฤติกรรมเช่นทำให้ฐานเท้าของมันแน่นิ่ง ไม่สามารถขยับเขยื้อนได้ ใบหน้าหันไปคนละทิศทางกับหัวแม่โป้งเท้า
ฉากตรงหน้าค่อนข้างน่าหวาดหวั่นในความคิดชายหนุ่ม หมัดแหวกอากาศทั้งว่องไวและรุนแรงของลาเนวุสเล็งใส่ศีรษะไคลน์โดยไร้ความปรานีรวดเร็วชนิดทำลายกำแพงอากาศจนเกิดเสียงโซนิคบูม
บรึม!
แต่กำปั้นลาเนวุสจ้วงโดนเพียงอากาศ เป็นเพราะไคลน์เตรียมชะงักฝีเท้ารออยู่ก่อนแล้ว ระยะห่างจากกำปั้นถึงใบหน้าจึงยังเหลืออีกราวยี่สิบสามสิบเซนติเมตร
แรงลมจากหมัดลาเนวุสกระแทกใส่ใบหน้าไคลน์แผ่วเบา เส้นผมปลิวไสวเล็กน้อย แต่ชายหนุ่มไม่ฉวยโอกาสนี้โจมตีสวนกลับ เพียงเปล่งถ้อยคำสั้นกระชับในภาษาเฮอมิสโบราณ
“แดงฉาน”
ยันต์เวทมนตร์? ใบหน้าลาเนวุสพลันบิดเบี้ยวกะทันหัน มันรีบกระโดดหลบให้พ้นจากระยะแสดงผลของแผ่นยันต์โลหะปริศนา
ทว่า ไคลน์กลับไม่ได้ขว้างยันต์ออกไป แต่เลือกกำหมัดซ้ายแน่นถัด ตามมาด้วยการพุ่งตัวย่นระยะเข้าใกล้ลาเนวุสมากขึ้น
ชายหนุ่มกลิ้งเฉียงไปด้านข้าง เพื่อตีคู่ให้อยู่ในระนาบขนานเดียวกันกับอีกฝ่าย แต่ยังคงรักษาระยะห่างปลอดภัยไว้
มันกล้าหลอกเรา? ขณะลาเนวุสเกิดความคิดเช่นนี้ มุมสายตาพลันเหลือบเห็นรอยยิ้มแฝงเลศนัยของตัวตลกปริศนา พร้อมกันนั้น กำปั้นซ้ายของอีกฝ่ายกลับมีเปลวเพลิงสีแดงลุกโชนเงียบงัน โดยมันไม่ทันสังเกตมาก่อน
หรือว่า…! ตาดำลาเนวุสพลันหดเกร็ง
เสียง ‘เคร้ง’ ดังแว่วข้างหู พร้อมกับความรู้สึกสงบนิ่ง สุขุม และเงียบสงัด กำลังฟุ้งกระจายไปรอบบริเวณทางเดินระบายน้ำอันคับแคบ กลิ่นอายแห่งยามราตรีห่อหุ้มร่างทั้งไคลน์และลาเนวุสโดยไม่แบ่งแยกมิตรศัตรู
มันคิดจะทำอะไร…? หรืออยากให้ทั้งคู่…หลับใหลไปพร้อมกัน…เพื่อให้…เหยี่ยวราตรีและกองทัพ…ไล่ตามทัน… เปลือกตาลาเนวุสพลันหนักอึ้งประหนึ่งถูกหินถ่วง อาการอ่อนล้าไร้เรี่ยวแรงกัดกินร่างกายกะทันหัน หัวสมองเริ่มขาวโพลนทีละนิด
มันพยายามฝืนตัวเองไม่ให้หลับ หวังว่าร่างกายชนิดพิเศษซึ่งเป็นของขวัญจากพระผู้สร้างแท้จริง จะช่วยดลบันดาลให้อดทนเอาชนะอิทธิพลของยันต์หลับใหลได้
แต่ในทางกลับกัน ไคลน์ไม่ขัดขืนภวังค์นิทราเลยสักนิด ปล่อยตัวปล่อยใจให้ถูกครอบงำจนหลับสนิท
อย่างไรก็ตาม ธรรมชาติของไคลน์คือ หากหลับไปอย่างไม่เป็นธรรมชาติเมื่อใด มันจะได้สติกลับคืนมาทันทีเมื่อนั้น!
สิ่งนี้คือพลังพิเศษสำหรับต่อต้านการบุกรุกความฝันและพิธีกรรมสื่อวิญญาณ!
และยังเป็นตัวช่วยให้รอดชีวิตจากมาดามเชอรอนสมัยสังกัดเหยี่ยวราตรีเมืองทิงเก็น
ตลอดการต่อสู้เมื่อครู่ นับตั้งแต่การปาไพ่เริ่มไม่ได้ผลกับลาเนวุส ไคลน์ก็กำยันต์หลับใหลไว้ในกำปั้นซ้ายมาตลอด รอคอยโอกาสอันเหมาะสม สำหรับกล่อมให้ทั้งตนและบุคคลเวรตะไลเข้าสู่ภวังค์นิทราไปพร้อมกัน!
เพียงเสี้ยววินาที ไคลน์หลุดพ้นจากอาการหลับลึกอย่างชำนาญ มุมสายตากำลังมองเห็นร่างกายโงนเงนจวนเจียนสลบเต็มทีของอสุรกายลาเนวุส
ฟู่ว…! ชายหนุ่มสุขุมจนน่าทึ่ง ตัดขาดอารมณ์ส่วนเกิน และมองสิ่งมีชีวิตตรงหน้าเป็นเพียงเป้าหมายซึ่งต้องเอาชนะด้วยกลยุทธ์ทุกรูปแบบ
ไคลน์สูดลมหายใจเข้าปอด มันบิดสะโพกไปด้านหลังพร้อมกับท่อนแขนขวาและหัวไหล่อันบึกบึน ก่อนจะกระชากทุกสิ่งกลับมาด้วยความเร็วสูงสุด ปล่อยให้หมัดขวาตรงพุ่งไปด้านหน้าด้วยพละกำลังเต็มเหนี่ยว!
เปรี้ยง!! กร๊อบ!
กำปั้นขวาป่นลำคอลาเนวุสอย่างโหดเหี้ยมอำมหิต กระดูกต้นคอแหลกละเอียดในพริบตาพร้อมกับเสียงประกอบ
ลาเนวุสโซซัดโซเซถอยหลัง จนกระทั่งกระแทกกับผนังทางระบายน้ำในท่ายืน
ความเจ็บปวดแสนสาหัสได้ปลุกให้มันลืมตาตื่นจากอำนาจหลับใหล แต่ตุ่มเนื้อสีเงินมันวาวคล้ายโลหะทั่วลำตัว ได้อันตรธานหายไปจนหมดสิ้นแล้ว
หลังจากชกหมัดขวาใส่ลาเนวุส ไคลน์ใช้มือซ้ายล้วงกระเป๋าเสื้อและหยิบไพ่ทาโรต์ออกมาสองใบ
ฉึก! ฉึก!
ไพ่สองแผ่นพุ่งปักเบ้าตาเหยื่อในแนวตั้งอย่างทารุณ ของเหลวสีแดงสดไหลเริ่มซึมตามขอบไพ่และหางตา
ลาเนวุสอดทนต่อความเจ็บปวดได้อย่างน่าอัศจรรย์ มันไม่ส่งเสียงร้องโหยหวนออกมาแม้แต่หนึ่งคำ ตรงกันข้าม กลับปรี่ตรงมาด้านหน้าหวังต่อสู้แลกชีวิตกับอีกฝ่ายโดยไม่หวั่นเกรงความตาย
ไคลน์ไม่ผลีผลามตามซ้ำ คล้ายกับคาดเดาพฤติกรรมอีกฝ่ายได้นานแล้ว ทำเพียงโยกตัวหลบไปด้านข้างด้วยสีหน้าเรียบเฉย
ในชั่วพริบตา ขณะร่างลาเนวุสกำลังพุ่งผ่านไปเพราะตาบอด ไคลน์ขยับตัวอ้อมไปด้านหลังเหยื่อพร้อมกับใช้สองมือบีบลำคอ
กร๊อบ!
ชายหนุ่มทุ่มพละกำลังทั้งหมดไว้กับท่อนแขนสองข้าง และบิดกระชากลำคอลาเนวุสฉับพลัน!
เมื่อจัดการเสร็จ ไคลน์ถอยหลังพร้อมกับปล่อยมือออก สายตาจ้องมองความเป็นไปของศัตรูอย่างเลือดเย็น
เนื่องจากไพ่ยังปักอยู่ในเบ้าตา ด้วยเรี่ยวแรงเฮือกสุดท้าย ลาเนวุสพยายามเหลียวซ้ายแลขวาอย่างสูญเปล่า ก่อนจะเสียหลักล้มทิ้งตัวหัวคะมำไปข้างหน้า ตามด้วยการฝืนกล่าวตะกุกตะกัก สีหน้าเจือความสับสน น้ำเสียงสูงต่ำอย่างมิอาจควบคุม
“ทำไม…แกถึง…อยากฆ่า…ฉัน”
ไคลน์ผู้สวมหน้ากากตัวตลก จ้องมองศัตรูคู่อาฆาตพลางเปล่งเสียงเย็นชา
“ไม่มีเหตุผล”
“ไม่…” ลาเนวุสนอนหมดสติบนพื้นโสโครกในลักษณะดวงตาเบิกโพลง ร่างกายพยายามดิ้นรนราวกับไม่ยอมรับชะตากรรม จนกระทั่งหมดลมหายใจแน่นิ่งในตอนสุดท้าย
ทันใดนั้น ไคลน์ผู้รักษามาดเยือกเย็นมาได้ตลอดการต่อสู้ เริ่มปรี่เข้าหาศพลาเนวุส เกร็งท่อนขาขวา และเตะใส่ศีรษะคนตายเต็มแรง
เปรี้ยง!
ศีรษะลาเนวุสซึ่งมีสภาพร่อแร่มานาน มิอาจทนต่อแรงกระแทกฉับพลัน ส่งผลให้ลอยกระเด็นไปในอากาศประหนึ่งลูกบอลยาง ก่อนจะกระทบกับผนังหินของทางระบายน้ำจนเกิดคราบสีแดงอมขาวเปื้อนเปรอะ
เมื่อเห็นฉากดังกล่าว ไคลน์พลันคุกเข่าสองข้างลงกับพื้นทางเดิน
“ฮะฮะ…ฮะฮ่าฮ่าฮ่า! วะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!”
มันหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง แต่ยังคงพยายามหรี่เสียงให้แผ่วเบา หน้ากาก ‘ตัวตลก’ กำลังฉีกยิ้มกว้าง คล้ายกับมีความสุขเสียเต็มประดา
ด้วยมุมปากยกโค้ง จมูกกลมแดง และใบหน้าขาวโพลน ไม่ว่าจะมองมุมใดก็เป็นลักษณะของบุคคลกำลังมีความสุข
“ฮะฮะ…ฮะฮะ…ฮะ…” ไคลน์หัวเราะร่วนจนลมหายใจขาดห้วง เสียงหัวเราะแหบพร่าเจือความสะใจมากกว่าความเศร้า
ถัดจากนั้นไม่กี่วินาที ชายหนุ่มเริ่มสงบสติอารมณ์พร้อมกับหยุดเคลื่อนไหว มันพยุงตัวลุกขึ้นยืนพลางหันไปมองมุมมืดของทางเดิน ปิดท้ายด้วยการขยิบตาให้ราวกับส่งซิกให้ใครสักคน ใบหน้าเผยรอยยิ้มอบอุ่น
“หัวหน้า…พวกเราช่วยโลเอ็นไว้ได้อีกแล้ว…”
ของเหลวสีใสพรั่งพรูอาบสองแก้ม ก่อนจะหยดลงกระทบปกเสื้อคนงานสีเทาอมฟ้า
ในวินาทีนี้ ไคลน์ตระหนักอย่างชัดเจนว่า โอสถตัวตลกถูกย่อยสมบูรณ์แล้ว
………………….