ตอนที่ 1008

ลำดับขั้นยังคงอยู่

เมิ่งฮ่าวมีชื่อเสียงอย่างสูงสุดในท่ามกลางเหล่าเซียนแท้ และเป็นผู้ยิ่งใหญ่อาณาจักรเซียน หลังจากที่ทำการดูดซับผลเนี่ยผานแล้ว เขาก็จะพุ่งทะยานเข้าไปในตำนานของจักรพรรดิเซียนโบราณ ทำให้สามารถจะสังหารผู้ฝึกตนอาณาจักรโบราณที่ตะเกียงวิญญาณดับไปแล้วสองดวงได้ เขาทำให้ขุนเขาทะเลที่เก้าทั้งหมดต้องสั่นสะเทือนขึ้นมานานแล้ว

เมื่อรวมเข้ากับการกระทำของเขาในฐานะที่เป็นฟางมู่ ในการแข่งขันของสามกลุ่มเต๋าอันยิ่งใหญ่ ก็เห็นได้ชัดว่าเขาคือบุคคลที่โดดเด่นมากที่สุดในอาณาจักรเซียน ด้วยเช่นนั้นทำให้แต่ละสำนักในสามกลุ่มเต๋าอันยิ่งใหญ่อยากได้เขาไปเป็นศิษย์กันทั้งหมด

ไม่เพียงแต่สามกลุ่มเต๋าอันยิ่งใหญ่เท่านั้น ห้าดินแดนศักดิ์สิทธิ์และสามนิกายหกสำนัก ทั้งหมดต่างก็มีความสนใจในตัวเมิ่งฮ่าวเป็นอย่างยิ่ง ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะว่าสามกลุ่มเต๋าอันยิ่งใหญ่ มีศักดิ์ฐานะที่น่าภาคภูมิใจและสูงส่ง รวมทั้งการที่เมิ่งฮ่าวได้กลายเป็นนายน้อยแห่งตระกูลฟางอยู่ในตอนนี้แล้วละก็ นั่นก็หมายความว่าเขาไม่อาจจะเข้าร่วมสังกัดสำนักใดๆ ได้ นอกจากหนึ่งในสามกลุ่มเต๋าอันยิ่งใหญ่เท่านั้น มิเช่นนั้นกลุ่มกองกำลังอื่นๆ ทั้งหมดคงจะต้องเริ่มต่อสู้เพื่อแย่งชิงตัวเขากันอย่างแน่นอน

นอกจากเหล่าปรมาจารย์อาณาจักรเต๋าจากสำนักและตระกูลต่างๆ แล้ว เมิ่งฮ่าวยังมองเห็นผู้ถูกเลือกที่เขาเคยต่อสู้ด้วยจากก่อนหน้านี้อีกมากมาย พวกมันทั้งหมดยืนอย่างเงียบๆ อยู่ที่นั่น ด้วยอารมณ์ความรู้สึกอันซับซ้อนที่หมุนวนไปมาอยู่ในจิตใจ

“บิดาของมันอาจจะฝึกเต๋าแห่งกระบี่ แต่เส้นทางของฮ่าวเอ๋อร์แตกต่างกันออกไป มันได้กลายเป็นศิษย์หลักของอาณาจักรแห่งท้องทะเลที่เก้าไปเรียบร้อยแล้ว! แล้วมันจะไปเข้าสังกัดสำนักกระบี่ไท่สิงได้อย่างไร?!” นอกจากอาจารย์ของฝานตงเอ๋อร์ซึ่งเป็นหญิงชราผู้นั้นแล้ว

คนอื่นๆ ที่มาจากอาณาจักรแห่งท้องทะเลที่เก้า ก็ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากคนที่เคยเป็นประธานในการแข่งขันของสามกลุ่มเต๋าอันยิ่งใหญ่ เป็นคนเดียวกับที่สุดท้ายแล้วก็รู้สึกชื่นชมเมิ่งฮ่าวเป็นอย่างยิ่ง, หลิงอวิ๋นจื่อ

“ใครจะไปสนใจเรื่องนั้น?” ตัวแทนจากสำนักกระบี่ไท่สิงกล่าวขึ้น ด้วยสุ้มเสียงที่แหบแห้ง “มันไม่เคยเข้าสังกัดอาณาจักรแห่งท้องทะเลที่เก้าอย่างเป็นทางการมาก่อน!” มันเป็นบุรุษวัยกลางคน หรืออย่างน้อยที่สุดก็ดูคล้ายกับอยู่ในวัยกลางคน แต่ความเป็นจริงแล้วพื้นฐานฝึกตนของมันอยู่ในอาณาจักรเต๋า และดูน่ากลัวราวกับเป็นกระบี่ที่หลุดออกมาจากฝักเล่มหนึ่ง

เมื่อได้เห็นทั้งสำนักกระบี่ไท่สิงและอาณาจักรแห่งท้องทะเลที่เก้า ไม่ยอมลดราวาศอกกันแม้แต่เพียงหนึ่งชุ่น ชายชราที่เป็นตัวแทนจากเซียนกู่เต้าฉ่างก็ยิ้มน้อยๆ ออกมา กล่าวขึ้นว่า

“สหายเต๋าฟาง ทำไมท่านถึงไม่เรียกเมิ่งฮ่าวมาสอบถามความคิดเห็นของมัน?”

ฟางโส่วเต้าหัวเราะเป็นเสียงดังขึ้น แต่ก่อนที่มันจะทันได้กล่าวอะไรออกมา ประตูใหญ่ของวิหารหลักก็ดังก้องขึ้น ด้วยเสียงแค่นอย่างเย็นชา เมิ่งฮ่าวก้าวเนิบนาบเข้ามา กลายเป็นจุดสนใจของสายตาทุกคู่ที่อยู่ภายในวิหารไปในทันที

สำหรับเหล่าปรมาจารย์อาณาจักรเต๋า นี่เป็นครั้งแรกที่พวกมันได้พบเห็นเมิ่งฮ่าวตัวเป็นๆ ซึ่งตรงกันข้ามกับภาพลวงตาที่อยู่บนจอภาพ และเป็นครั้งแรกสำหรับกลุ่มคนที่มาจากสามกลุ่มเต๋าอันยิ่งใหญ่ด้วยเช่นกัน ที่ได้เห็นเมิ่งฮ่าวหลังจากที่เขาได้บรรลุกลายเป็นเซียนแท้

นอกจากกลุ่มคนรุ่นเยาว์แล้ว คนอื่นๆ ทั้งหมดที่อยู่ในวิหารต่างก็เป็นปรมาจารย์อาณาจักรเต๋า ซึ่งดูเหมือนว่าผู้แข็งแกร่งอาณาจักรเต๋าในขุนเขาทะเลที่เก้าได้มาอยู่ในที่แห่งนี้มากกว่าครึ่ง สายตาของคนทั้งหมดได้จ้องนิ่งไปยังเมิ่งฮ่าว ทำให้เขารู้สึกได้ถึงแรงกดดันอันยิ่งใหญ่ อย่างไรก็ตาม สีหน้าเขาก็ไม่ได้เปลี่ยนไปแม้แต่น้อย

ขณะที่เดินเข้าไปในวิหาร เมิ่งฮ่าวจ้องมองไปยังฟางโส่วเต้าด้วยสายตาที่เย็นชา ซึ่งมันได้กระแอมไอออกมาด้วยความรู้สึกผิดอยู่เล็กน้อย ฟางเหยียนซวีนั่งห่างออกไปที่ด้านข้าง มีท่าทางทำอะไรไม่ค่อยถูกอยู่เล็กน้อย ไอแห้งๆ ออกมาสองสามครั้ง

คนทั้งหมดกำลังมองไปยังเมิ่งฮ่าวขณะที่เขาก้าวเท้าเข้ามา

“ข้าจะเข้าสังกัด…”

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะทันได้กล่าวจบ สีหน้าของสามปรมาจารย์แห่งสามกลุ่มเต๋าอันยิ่งใหญ่ก็เปลี่ยนไป แสงอันเข้มข้นได้สาดประกายขึ้นมาอยู่ในดวงตาพวกมัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งชายชราศีรษะขาวโพลนที่มาจากเซียนกู่เต้าฉ่าง ปกติแล้วมันจะมีท่าทางที่เมตตาและมีอัธยาศัยที่ดี แต่ในตอนนี้ดวงตาของมันก็สาดประกายขึ้นด้วยแสงอันเจิดจ้าเป็นอย่างยิ่ง

เมื่อกลุ่มคนจากสำนักอื่นๆ มองเห็นเช่นนี้ พวกมันต่างก็จ้องมองไปด้วยความตกตะลึง

ชายชราจากเซียนกู่เต้าฉ่างสูดลมหายใจเข้าไปลึกๆ สีหน้าเคร่งเครียดเป็นอย่างยิ่ง ขณะที่สบตากับหญิงชราจากอาณาจักรแห่งท้องทะเลที่เก้า และบุรุษวัยกลางคนจากสำนักกระบี่ไท่สิง จากนั้นก็มองกลับไปยังฟางโส่วเต้าและพูดอย่างเคร่งขรึมขึ้นว่า “พี่ฟาง ได้โปรดให้พวกเราใช้ห้องเป็นการส่วนตัว!”

ดวงตาฟางโส่วเต้าหดเล็กลง มันรู้สึกได้ถึงบางสิ่งแปลกๆ ที่กำลังเกิดขึ้นอยู่นี้ แต่หลังจากที่ครุ่นคิดอยู่ชั่วขณะก็พยักหน้าให้

เมิ่งฮ่าวรู้สึกประหลาดใจขึ้นเล็กน้อย และรีบกลืนคำพูดที่กำลังจะกล่าวออกไปอย่างรวดเร็ว

ฟางโส่วเต้าโบกสะบัดมือ และทันใดนั้น ตัวมันเองพร้อมกับเมิ่งฮ่าวและผู้เฒ่าทั้งสามจากสามกลุ่มเต๋าอันยิ่งใหญ่ ต่างก็หายตัวไปจากห้องโถงหลัก

ฟางเหยียนซวีรู้สึกอึดอัดใจด้วยเช่นกัน แต่นี่คือตระกูลฟางดังนั้นมันจึงไม่ได้กังวลใจมากนัก กลับยิ้มออกมาและเริ่มพูดคุยกับคนอื่นๆ ที่ยังอยู่ในห้องโถงหลักนั้น

ไม่นานนักเสียงพูดคุยและหัวเราะก็ดังเต็มอยู่ในห้องโถงหลักอีกครั้ง แต่ผู้แข็งแกร่งอาณาจักรเต๋าทั้งหมดก็เต็มไปด้วยความสงสัยอยู่ในตอนนี้ ถึงแม้ว่าจะไม่ได้แสดงออกมาทางสีหน้าของพวกมันก็ตามที

ฟางโส่วเต้าและคนอื่นๆ มาปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งอยู่ภายในห้องลับของตระกูลฟาง ดวงตาเมิ่งฮ่าวหดเล็กลง และจิตใจก็เต็มไปด้วยความวิตกกังวล ทันใดนั้นเขาก็ถอยไปทางด้านหลังสองสามก้าว

“สหายเต๋า ได้โปรดอธิบายด้วยว่าทำไมพวกท่านถึงต้องใช้ห้องส่วนตัวนี้!”

ฟางโส่วเต้ากล่าวขึ้นมา ถึงแม้ว่ามันจะเป็นจิ้งจอกชราและอาจจะหลอกลวงเมิ่งฮ่าวมาก่อน แต่ขณะที่มันก้าวเท้าตรงไป ก็ทำให้ตนเองไปอยู่ใกล้กับเมิ่งฮ่าวมากที่สุด ถ้ามีเหตุการณ์ร้ายแรงเกิดขึ้น มันก็จะทุ่มพลังจากพื้นฐานฝึกตนทั้งหมดออกมา เพื่อทำให้เมิ่งฮ่าวปลอดภัยมากที่สุด

แม้จะมีการหลอกลวงในก่อนหน้านี้ แต่ทุกสิ่งทุกอย่างที่มันเคยกล่าวมาก็เป็นเรื่องจริงทั้งสิ้น เมิ่งฮ่าวมีความสำคัญต่อตระกูลฟางจริงๆ ในฐานะที่เป็นผู้แข็งแกร่งในอาณาจักรเซียน ยิ่งไปกว่านั้นการแต่งตั้งให้เมิ่งฮ่าวเป็นนายน้อยของตระกูลก็ไม่ใช่แค่เรื่องขำขัน เขามีศักดิ์ฐานะนั้นอยู่ในตระกูลอย่างจริงแท้แน่นอน

เมื่อได้เห็นฟางโส่วเต้ามีการแสดงออกเช่นนี้ ในที่สุดก็ทำให้เมิ่งฮ่าวต้องเกิดความรู้สึกขึ้นว่า คนผู้นี้ช่างสมกับเป็นปรมาจารย์ปฐพีแห่งตระกูลฟางอย่างแท้จริง

“พี่ฟาง นี่คือครั้งแรกของพวกเราที่ได้เห็นเมิ่งฮ่าวแบบตัวเป็นๆ” ชายชราจากเซียนกู่เต้าฉ่างกล่าว “ก่อนหน้านี้ พวกเราได้แต่มองเห็นมันจากบนจอภาพเท่านั้น และไม่ได้รู้สึกถึง…ระลอกคลื่นที่กระจายออกมาจากร่างมัน!” ชายชรามีท่าทางตื่นเต้น และสูดลมหายใจเข้าไปอย่างหนักหน่วง

เมื่อมองไปยังเมิ่งฮ่าว หญิงชราจากอาณาจักรแห่งท้องทะเลที่เก้า และผู้ฝึกตนวัยกลางคนจากสำนักกระบี่ไท่สิงต่างก็มีปฏิกิริยาเช่นเดียวกัน

ฟางโส่วเต้าขมวดคิ้ว เดินไปข้างหน้าอีกสองสามก้าวเพื่อไปยืนอยู่ที่เบื้องหน้าเมิ่งฮ่าว ขณะที่มันจ้องมองไปยังคนทั้งสามอย่างเย็นชา

“การที่ฮ่าวเอ๋อร์บรรลุถึงจุดนี้ได้ ก็หมายความว่ามันต้องมีโชคชะตาของมันเอง มันคือนายน้อยแห่งตระกูลฟาง ถ้ามีใครพยายามมาขโมยโชคชะตาของมันไป ก็ถือว่าคนผู้นั้นล้ำเส้นและทำให้ตระกูลฟางต้องมีโทสะ!” สีหน้าฟางโส่วเต้าเคร่งเครียดเป็นอย่างยิ่ง และสุ้มเสียงก็เย็นชาราวน้ำแข็ง

เมิ่งฮ่าวยืนอยู่ที่ด้านหลังมัน จ้องมองไปด้วยความตกตะลึง ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักว่าประโยชน์ที่แท้จริงของการเป็นนายน้อยก็คือการได้รับการปกป้อง การที่เขาได้กลายเป็นเซียนแท้ ทำให้ไปดึงดูดความสนใจของขุนเขาทะเลที่เก้าทั้งหมด และตอนนี้เขาก็เป็นนายน้อยที่ใครก็ตามที่มีความคิดไม่ซื่อจะต้องรู้สึกหวาดกลัวขึ้น

เมิ่งฮ่าวรับรู้ได้ถึงความเอาใจใส่และห่วงใยจากผู้อาวุโสของตระกูล และจิตใจก็อ่อนโยนขึ้นเล็กน้อย ทำให้มุมมองของเขาที่คิดว่าฟางโส่วเต้าเป็นจิ้งจอกชราได้ลดลงไปเล็กน้อยด้วยเช่นกัน

“พี่ฟาง ท่านเข้าใจผิดแล้ว” ชายชราจากเซียนกู่เต้าฉ่างกล่าวขึ้น พร้อมกับมองไปยังเมิ่งฮ่าว

“เมิ่งฮ่าว ย้อนกลับไปในตอนที่เจ้าหายตัวไปในเศษซากเซียน เจ้ามีโอกาส…ได้พบกับหญิงสาวชุดขาวหรือไม่?” ชายชราไม่อาจจะปกปิดความวิตกกังวลในน้ำเสียงของมันได้ ขณะที่ถามเมิ่งฮ่าวด้วยคำถามนี้ หญิงชราและผู้ฝึกตนวัยกลางคนต่างก็มีสีหน้ากระวนกระวายใจเช่นเดียวกัน

เมิ่งฮ่าวอ้าปากค้าง หลังจากที่เงียบไปเป็นเวลานาน เขาก็ค่อยๆ พยักหน้าให้อย่างช้าๆ

“ข้ารู้แล้ว!” ชายชราร้องอุทานออกมา ด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้นขึ้นเป็นอย่างมาก แสงแปลกๆ ปรากฏขึ้นในดวงตาของหญิงชราและผู้ฝึกตนวัยกลางคน ชายชราสูดลมหายใจเข้าไปลึกๆ และจากนั้นก็ทำท่าคว้าจับ ทำให้แผ่นศิลาสีดำปรากฏขึ้นอยู่ในมือ

ในเวลาเดียวกันนั้น หญิงชราและผู้ฝึกตนวัยกลางคนก็หยิบเอาแผ่นศิลาเช่นเดียวกันนั้นออกมาด้วย ศิลาทั้งสามได้กระจายแสงอันลี้ลับออกมา ขณะที่พวกมันลอยไปรวมตัวเข้าด้วยกันเพื่อก่อตัวเป็นแผ่นศิลาขนาดใหญ่อยู่ในกลางอากาศ

“เด็กน้อย วางมือของเจ้าลงไปบนแผ่นศิลาสีดำนั้น” ชายชรากล่าว ด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้นเป็นอย่างยิ่ง “ไม่ต้องกังวลไป พวกเราทั้งสามไม่ได้มีเจตนาร้ายใดๆ ต่อเจ้า” มันมองไปยังเมิ่งฮ่าวด้วยความมุ่งหวัง

ฟางโส่วเต้าขมวดคิ้ว สามกลุ่มเต๋าอันยิ่งใหญ่กำลังแสดงท่าทีแปลกๆ ออกมาเกินกว่าที่มันจะคาดคิดได้ และมันกำลังจะสอดแทรกเข้าไป แต่ดวงตาของเมิ่งฮ่าวก็สาดประกายขึ้น สำหรับเมิ่งฮ่าวแล้ว เขาได้คาดเดามานานแล้วว่าหญิงสาวชุดขาวจะต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับสามกลุ่มเต๋าอันยิ่งใหญ่อยู่บ้าง

แทนที่จะวางมือลงไปบนแผ่นศิลา เขากลับถามขึ้นว่า “หญิงสาวชุดขาวนั้น…คือใคร?”

“นานมาแล้ว โลกของพวกเราไม่ได้ประกอบด้วยเก้าขุนเขาและเก้าทะเลเท่านั้น” หญิงชราจากอาณาจักรแห่งท้องทะเลที่เก้าได้กล่าวตอบ ด้วยเสียงที่อ่อนโยน “ตลอดช่วงยุคสมัยนั้น หญิงสาวชุดขาวนั้นคือหนึ่งในสามผู้ยิ่งใหญ่สูงสุด!”

จิตใจเมิ่งฮ่าวสั่นสะท้าน และไม่กล่าวตอบ ในที่สุดเขาก็ยกมือขวาขึ้น และวางลงไปบนแผ่นศิลาอย่างช้าๆ เขาตระหนักดีถึงสิ่งที่คนทั้งสามนี้คาดหวังจะได้เห็น

แสงอันเจิดจ้ากระจายออกไปในทันทีที่มือของเขาแตะสัมผัสไปโดนแผ่นศิลา เมื่อแสงนั้นกระจายมาโดนร่างเมิ่งฮ่าว สัญลักษณ์เวทโบราณก็ปรากฏขึ้นบนหน้าผากเขาในทันที

สัญลักษณ์เวทนั้นจริงๆ แล้วก็คือตัวเลข!

เป็นหมายเลข…สิบสาม!

ลำดับที่สิบสาม!

เมื่อชายชราจากเซียนกู่เต้าฉ่างมองเห็นสัญลักษณ์เวทที่อยู่ในรูปแบบของตัวเลข มันก็แหงนหน้าขึ้นและหัวเราะออกมา ทั่วทั้งร่างสั่นสะท้านขึ้นด้วยความตื่นเต้น หญิงชราจากอาณาจักรแห่งท้องทะเลที่เก้าเริ่มหอบหายใจด้วยความตื่นเต้น และสีหน้าของนางก็เต็มไปด้วยความยินดี สำหรับบุรุษวัยกลางคนจากสำนักกระบี่ไท่สิง มันกำลังหอบหายใจออกมาด้วยเช่นกัน มองเห็นได้อย่างชัดเจนว่ามันกำลังดีใจมากเป็นอย่างยิ่ง

“ลำดับขั้น! เหมือนที่คาดไว้, ลำดับขั้น!!”

“เมิ่งฮ่าวได้เข้าสังกัดลำดับขั้นจริงๆ!! ลำดับขั้นที่ถูกกำหนดและดูแลโดยผู้ยิ่งใหญ่! ลำดับขั้นแห่งจิ่วต้าซานไห่!! (เก้าขุนเขาทะเลอันยิ่งใหญ่) กุญแจที่จะออกไปจากสวรรค์และปฐพีแห่งนี้!”

“มันคือคนที่สองจากขุนเขาทะเลที่เก้าที่จะออกไปได้!!”

เมิ่งฮ่าวดึงมือกลับมา และแสงที่กระจายออกมาจากแผ่นศิลาก็จางหายไป

ฟางโส่วเต้าขมวดคิ้ว ภายในใจมันกำลังตกตะลึง ไม่ใช่เป็นเพราะสัญลักษณ์เวทได้ปรากฏขึ้นที่บนหน้าผากของเมิ่งฮ่าว แต่เป็นเพราะความตื่นเต้นของตัวแทนจากสามกลุ่มเต๋าอันยิ่งใหญ่

“สหายเต๋า พวกท่านโปรดช่วยชี้แจงรายละเอียดได้หรือไม่?” ฟางโส่วเต้ากล่าวเสียงราบเรียบ เริ่มมีความระมัดระวังตัวมากขึ้นกว่าเดิม

“พี่ฟาง เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับภารกิจของสามกลุ่มเต๋าอันยิ่งใหญ่” ชายชรากล่าวด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึมขึ้นอีกครั้ง โดยมีหญิงชราและบุรุษวัยกลางคนยืนห่างออกไปที่ด้านข้าง “รายละเอียดที่พวกเราจะบอกกับท่าน ไม่อาจเผยแพร่ออกไปจากห้องนี้ได้”

“ทุกครั้งที่สามกลุ่มเต๋าอันยิ่งใหญ่ได้จัดการแข่งขันขึ้น ก็มีจุดประสงค์เพื่อที่จะค้นหาผู้ฝึกตนที่เหมาะสมสำหรับให้ผู้ยิ่งใหญ่นางนั้นได้สังเกตเห็น ในขณะที่นางทำการค้นหาบุคคลที่มีคุณสมบัติเพียงพอที่จะเข้าสังกัดลำดับขั้นด้วยเช่นกัน”

“ลำดับขั้นถือว่าเป็นดวงตะวันอันเจิดจ้าที่แท้จริงของจิ่วต้าซานไห่ (เก้าขุนเขาทะเลอันยิ่งใหญ่) บุคคลที่ได้เข้าร่วมอยู่ในลำดับขั้นจะมีคุณสมบัติที่จะกลายเป็นตำนานขึ้นมาอย่างแท้จริง!”

“ยิ่งไปกว่านั้น ลำดับขั้นจะถูกปกปิดไว้ด้วยความลี้ลับเป็นอย่างมาก เป็นความลี้ลับที่มีผลกระทบต่อจิ่วต้าซานไห่ทั้งหมด! อันที่จริงต้นกำเนิดของราชันหลี่เอง ก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับความลี้ลับนี้เป็นอย่างยิ่ง!”

“เป็นเวลาหลายปีนานมาแล้ว ที่ขุนเขาทะเลที่เก้าไม่มีบุคคลอันเหมาะสมที่จะเข้าร่วมในลำดับขั้น แต่ในวันนี้…พวกเรามีคนที่สองแล้ว!”

“บุคคลแรกที่เหมาะสมสำหรับลำดับขั้นไม่ใช่คนแปลกหน้าสำหรับท่าน จริงๆ แล้วก็ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเป็นปรมาจารย์รุ่นแรกของตระกูลฟางท่าน!”

“แต่ก็น่าเสียดาย ถึงแม้ว่าท่านจะมีคุณสมบัติที่เหมาะสม แต่เมื่อถึงเวลาที่ท่านจะต้องปฏิบัติภารกิจตามที่ผู้ยิ่งใหญ่ต้องการให้สำเร็จ ท่านกลับปฏิเสธที่จะทำตาม และได้สละคุณสมบัติของตนเองไป”

“พี่ฟาง เด็กผู้นี้ไม่อาจจะเข้าสังกัดเพียงแค่หนึ่งในสามกลุ่มเต๋าของพวกเราเท่านั้น มันคือ…ทายาทเพียงคนเดียวของสามกลุ่มเต๋าอันยิ่งใหญ่อย่างแท้จริง!”

“มันไม่ได้เป็นแค่ศิษย์ธรรมดา มันเป็นผู้สืบทอด!”

“เมื่อผู้ฝึกตนแห่งลำดับขั้นปรากฏตัวขึ้นบนขุนเขาหรือทะเลใดๆ ก็ตาม พวกมันจะกลายเป็นบุคคลที่สำคัญมากที่สุดของสามกลุ่มเต๋าในทันที และจะถูกปกป้องคุ้มครองเป็นอย่างดี พี่โส่วเต้า เส้นทางของเด็กผู้นี้ไม่ได้จำกัดอยู่ที่ขุนเขาทะเลที่เก้าเท่านั้น”

“การต่อสู้ในท่ามกลางกลุ่มคนที่ปรารถนาจะผ่านเข้าไปในลำดับขั้น มีความดุร้ายรุนแรงมากกว่าการต่อสู้ในท่ามกลางกลุ่มคนที่ปรารถนาจะเป็นผู้ถูกเลือกมากนัก ด้วยเช่นนั้นพวกเราต้องไม่ให้ศักดิ์ฐานะของเมิ่งฮ่าวที่ได้กลายเป็นกลุ่มคนในลำดับขั้นต้องแพร่กระจายออกไปก่อนถึงเวลาอันควร อีกไม่นานพวกเราก็จะจัดเตรียมให้มันออกไปจากขุนเขาทะเลที่เก้า และไปเข้าร่วมในการต่อสู้ของลำดับขั้นในจิ่วต้าซานไห่”

“ได้โปรดให้มันอยู่ในความดูแลของพวกเรา พวกเราสามกลุ่มเต๋าอันยิ่งใหญ่ขอให้คำมั่นสัญญาว่าจะทำให้ลำดับขั้นคงอยู่ตลอดไป!”