บทที่ 1569 มายา ปะทะ วิถีฟ้า

พลังอัสนีเทวะมหาศาลเป็นประหนึ่งคลื่นสมุทรที่สาดซัด กวาดไปทั่วทุกสารทิศไกลออกไป ผู้แข็งแกร่งจำนวนมากโคจรพลังเทพ ทุ่มพลังทั้งหมดเข้าขัดขวาง

ผู้แข็งแกร่งขั้นสามจำนวนไม่น้อยไปจนกระทั่งราชาเทพยังถอยหลบไปไกล

“หนีไปก่อนแล้วกัน!” นายเหนือหัวเนตรทัณฑ์สวรรค์แค่นเสียงต่ำ

ไม่ว่าจะเจ้าสวรรค์หรือจะจ้าวเฟิง พลังล้วนแต่แข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ เหมือนไม่มีจุดสิ้นสุด ก่อนนี้พวกเขาครุ่นคิดว่าจะร่วมมือกับจ้าวเฟิงต่อต้านเจ้าสวรรค์ แต่ตอนนี้ดูไปแล้ว หลบออกไปให้ไกลน่าจะดีกว่า ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขายังเป็นเป้าหมายของเจ้าสวรรค์ด้วย ควรหลบไปสักหน่อยก่อน

พวกเขาก็ไม่สามารถโยนเรื่องทั้งหมดนี้ให้จ้าวเฟิง เนตรเทพรวมเป็นหนึ่งก่อนนี้ถูกทำลายลงไป พวกเขาโดนโจมตีกลับ ทว่าเมื่อได้ ‘ตราประทับแห่งชีวิต’ ที่นายเหนือหัวเนตรชีวิตทิ้งเอาไว้ก่อนตาย บางทีอาจหายจากอาการบาดเจ็บเร็วขึ้นเล็กน้อย

พอถึงตอนนั้น ไม่แน่ว่าพวกเขาอาจจะสามารถสำแดงวิชาเนตรเทพรวมเป็นหนึ่งได้อีกครั้ง

โครม! และในเวลานี้ ใจกลางมหาสมุทรอัสนีเทวะบริสุทธิ์ที่วุ่นวาย มีพลังวิถีฟ้าที่แข็งแกร่งพุ่งทะลวงออกมา

ไอสีเทาอ่อนในอากาศรวมร่างเป็นเงาคนสีขาวอีกครั้ง ยิ่งใหญ่ไม่มีสิ้นสุด จนมองไม่เห็นสุดปลาย ทำให้เห็นแล้วเกิดความหวาดกลัว

นี่แสดงให้เห็นว่าเจ้าสวรรค์จะเอาจริงแล้ว

“จ้าวเฟิง ไม่ว่าดวงตาของเจ้าจะเป็นประเภทไหน ก็ต้องสยบให้กับเนตรบรรพชนเทียมวิถีฟ้า!”

เจ้าสวรรค์สีหน้าดุดัน โทสะและจิตสังหารเป็นรูปธรรมอย่างยิ่ง

“เช่นนั้นก็ลองดูแล้วกัน!” สีหน้าจ้าวเฟิงสงบนิ่งเคร่งขรึม

หากเปลี่ยนเป็นก่อนนี้ เขาย่อมตรงเข้าปะทะกับเจ้าสวรรค์ตรงๆ แต่จากการที่เนตรเทพมายาแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ เขาขุดเอาพลังในระดับที่ลึกซึ้งกว่าขึ้นมา จนไม่หวาดกลัวเจ้าสวรรค์อีก

อีกทั้งจากการตื่นขึ้นของเนตรเทพมายาจนกลายเป็นเนตรบรรพชนเทียม ภาพบางส่วนปรากฏขึ้นในหัวของจ้าวเฟิง ถึงแม้จะเห็นรายละเอียดไม่ชัดเจน แต่จ้าวเฟิงรู้สึกว่าตอนนี้เขาจำเป็นต้องขัดขวางเจ้าสวรรค์ เดิมทีทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่เขาควรจะทำ

ครืน~ ในเนตรบรรพชนเทียมมายา ระลอกคลื่นพลังมายาพวยพุ่งออกมา หมุนวนรอบตัวจ้าวเฟิง เกี่ยวประสานเป็นเขตแดนมิติห้วงฝัน

“ตายเสีย!” ใบหน้าเจ้าสวรรค์โหดเหี้ยม ตะโกนกร้าว

เงาสีเทาอ่อนใหญ่ยักษ์สะบัดฝ่ามือ

ไกลลิบเหนือศีรษะของจ้าวเฟิงปรากฏมือสีเทาที่ไม่อาจหยั่งถึงข้างหนึ่ง สาดซัดพลานุภาพที่ทำลายล้างทุกสรรพสิ่งออกมา ฝ่ามือข้างนี้ครอบคลุมอาณาเขตกว้างใหญ่ พลานุภาพไม่มีอะไรเทียบเคียงได้

“ลดลง…ลดลง…” จ้าวเฟิงโคจรเนตรบรรพชนเทียมมายา ใช้พลังแปรฝันให้เป็นจริง

ฟิ้ว~ แสงหมอกมายาที่ไร้รูปร่างปรากฏขึ้นบนฝ่ามือยักษ์สีเทาอ่อนนั้น

ทันใดนั้นเอง พลังที่แฝงอยู่ในมือยักษ์ก็ค่อยๆ อ่อนแอลงไปส่วนหนึ่ง

“คิดไม่ถึงเลยว่าผลลัพธ์จะด้อยขนาดนี้?” พลังแปรฝันให้เป็นจริงของจ้าวเฟิงสามารถเปลี่ยนแปลงสิ่งของทั้งหมด แต่ผลไม่ชัดเจนมากนักกับพลังวิถีฟ้า เรียกได้ว่าต้องจ่ายค่าตอบแทนมหาศาล

แต่จ้าวเฟิงไม่รู้ว่า ในใจเจ้าสวรรค์ที่อยู่อีกด้านเกิดคลื่นสาดซัดถาโถม

นี่เป็นพลังวิถีฟ้า ควบคุมพลังทั้งหมด ควบคุมจัดการนับหมื่นสิ่ง กะเกณฑ์พลังทั้งหมด คิดไม่ถึงว่าจะได้รับผลกระทบจากเนตรบรรพชนเทียมของจ้าวเฟิง นับว่าเกินความคาดหมายอย่างยิ่ง

‘หรือว่า ดวงตาของมันจะเกี่ยวข้องกับเนตรบรรพชน?’

เจ้าสวรรค์ครุ่นคิดในใจ

ก่อนหน้านี้เขาก็มีความคิดนี้ แต่ถูกปัดตกไป แต่ในขณะนี้ เจ้าสวรรค์กลับเชื่อมั่นในการคาดเดานี้อย่างยิ่ง!

ไม่ว่าจะเพราะอะไร ตอนนี้ขอแค่สังหารจ้าวเฟิงได้ ทั้งหมดก็สามารถจัดการได้แล้ว ไม่แน่ว่าอาจจะช่วงชิงเอาพลังเนตรเทพเจ้าของจ้าวเฟิงมาได้

โครม! เจ้าสวรรค์ระเบิดพลังออกมาทันที พลานุภาพของฝ่ามือยักษ์เพิ่มขึ้นมาก และดิ่งลงไปด้านล่าง

เพราะพลานุภาพของพลังวิถีฟ้าที่แข็งแกร่งกลุ่มนี้ ทำให้ไม่ว่าจะพลังอะไรก็ทำลายได้ทั้งสิ้น แต่พลังมายาดั้งเดิมของจ้าวเฟิงกลับหมุนวนไปมารอบบริเวณ ต้านทานแรงกดดันที่รุนแรงกลุ่มนี้ไว้

“ทำลายล้าง…” ดงวงตาซ้ายของจ้าวเฟิงชะงัก ก่อนจะโคจรอีกครั้ง

ฝ่ามือยักษ์ที่ปรากฏขึ้นในครรลองสายตาถูกปกคลุมไปด้วยเกราะแสงมายาชั้นหนึ่งอย่างรวดเร็ว

ในชั่วขณะต่อมา มือยักษ์สีเทาอ่อนโปร่งแสงขึ้นหลายส่วน เห็นได้ชัดว่าพลานุภาพของการโจมตีจากเจ้าสวรรค์อ่อนลงไปไม่น้อย

“หัตถ์ปิดฟ้า!” ในชั่วเวลานั้นเอง จ้าวเฟิงสำแดงเคล็ดวิชาพลังบริสุทธิ์ที่แข็งแกร่ง หนำซ้ำเมื่ออยู่ในอาณาเขตมิติห้วงฝัน พลานุภาพจะแข็งแกร่งยิ่ง

“เพิ่มความแข็งแกร่ง…”

เขาโคจรพลังความปรารถนา ปลดปล่อยพลังมายาดั้งเดิมออกมา พลานุภาพเพิ่มขึ้นอีกครั้งจนแข็งแกร่งเกินจะเปรียบ ถึงแม้จะด้อยกว่าหัตถ์ยักษ์สีเทาอ่อนแต่ก็ไม่อาจดูแคลนได้

โครม~ การปะทะกันอย่างรุนแรงของหัตถ์ยักษ์สองข้าง ระเบิดพายุทำลายล้างออกมาทันที

“เนตรเทพลอกแบบ!”

จ้าวเฟิงแค่นเสียงต่ำ ดวงตาซ้ายหมุนโคจร

โครม~

บนร่างจ้าวเฟิงทะลักสีสันมายาออกมา เกิดเป็นเนตรเทพมายาใหญ่ยักษ์

สภาพแบบนี้ละม้ายคล้ายกับร่างคนสีเทาอ่อนบนร่างเจ้าสวรรค์

พริบตานั้น ในเนตรเทพมายาแผ่ระลอกสีสันที่ไม่มีจุดจบออกมา ในอากาศที่วุ่นวายปรากฏฝ่ามือสีเทาอ่อนข้างหนึ่ง

“ไม่…คิดไม่ถึงเลยว่ากระทั่งพลังวิถีฟ้าก็ยังสามารถลอกเลียนแบบได้?”

เจ้าสวรรค์ตะลึงค้างไปทันที

เขาก็พอจะรู้ถึงพลังการคัดลอกของจ้าวเฟิง แต่เขาคิดไม่ถึงเลยว่าจ้าวเฟิงจะสามารถคัดลอกพลังวิถีฟ้า ไม่มีทางเป็นไปได้!

โครม! เงาสีขาวเหนือศีรษะเจ้าสวรรค์ฟาดลงมาอย่างรุนแรง

ฝ่ามือสองข้างที่เหมือนกันไม่ผิดเพี้ยนปะทะหากันอย่างรุนแรงในอากาศ แต่ด้วยจ้าวเฟิงสามารถคัดลอกฝ่ามือนั้นได้ในเวลาไม่นานนัก เสียงดังโครมดังขึ้น มันระเบิดออกเป็นผุยผง

“คัดลอกวิถีฟ้าอย่างสมบูรณ์ไม่ได้หรือ?” จ้าวเฟิงพึมพำเสียงต่ำ

พลังวิถีฟ้าพิเศษจนเกินไป เขาไม่สามารถคัดลอกได้ทั้งหมด

ในเรือรบสีเงินสว่างที่อยู่ไกลออกไป ถึงแม้หลิ่วฉินซินจะพลังฝึกตนไม่สูงนัก แต่ก็มากพอทำให้นางมองเห็นทุกสรรพสิ่ง

“พลังมายาของเฟิงรับมือพลังวิถีฟ้าได้…” หลิ่วฉินซินวิเคราะห์

ในฐานะที่เป็นเนตรเทพทำนาย นางสนอกสนใจในเรื่องทุกอย่างที่ตนเองไม่รู้

แม้พลังมายาและพลังวิถีฟ้าของจ้าวเฟิงจะไม่สามารถข่มฝ่ายตรงข้ามได้ แต่สำหรับหลิ่วฉินซินแล้ว พลังมายาของจ้าวเฟิงเหมือนจะเหนือกว่าเล็กน้อย อย่างน้อย พลังมายาสามารถกดข่มพลังวิถีฟ้าได้บ้าง อย่างเช่นลดพลังวิถีฟ้า และคัดลอกพลังวิถีฟ้าบางส่วน แต่พลังวิถีฟ้าเหมือนจะไม่สามารถจำกัดพลังมายาได้

โครม ตูม! การต่อสู้ระหว่างเจ้าสวรรค์และจ้าวเฟิงปะทุขึ้นอีกครั้ง พลานุภาพรุนแรงกว่าที่ผ่านมา

พลังที่แข็งแกร่งทั้งสองกลุ่มปะทะเข้าหากันอย่างรุนแรง เกิดเป็นระลอกโจมตีกลุ่มแล้วกลุ่มเล่า พุ่งไปยังดินแดนเทพรกร้าง ถึงขนาดไปยังสถานที่ที่ไกลมากยิ่งขึ้น

“ไม่ว่าสิ่งใด ก็ได้รับแรงกดดันจากวิถีฟ้า!” เจ้าสวรรค์เกรี้ยวกราดนัก

เขาไม่อาจปล่อยให้มีคนอื่นรับมือตนได้โดยลำพัง

“เสาแห่งวิถีฟ้า!” เจ้าสวรรค์ตะโกนกร้าว

เงาขาวขนาดยักษ์นั้นประสานมือทั้งสองข้างเข้าด้วยกัน ปลดปล่อยเคล็ดวิชาออกมา

โครม~ จู่ๆ ในอากาศก็ปรากฏเสาขนาดใหญ่สีเทาอ่อนแปดต้น บนเสาสลักลวดลายเก่าแก่ประหลาด ระลอกแสงที่หนาวเหน็บระเบิดออกมาทันที

ในอากาศที่ไร้จุดสิ้นสุดเต็มไปด้วยแรงกดดันจากพลังวิถีฟ้า ภายในแท่งทั้งแปดนั้นดุจคุกคุมขังทุกสรรพสิ่ง ไม่อาจหนีรอดออกไปได้ตลอดกาล หนำซ้ำเสาทั้งแปดนี้ยังหดลดเล็กลงไม่หยุดด้วย

“เป็นการกำจัดที่แข็งแกร่งเหลือเกิน!” แววตาจ้าวเฟิงเคร่งขรึมลงเล็กน้อย นอกจากพลังมายาดั้งเดิมแล้ว พลังบริสุทธิ์และพลังอัสนีเทวะของตนเองถูกตัดทอนกำลังลงไปเจ็ดแปดส่วน แต่นี่ไม่ได้แปลว่าเขาจะอับจนหนทาง

“เนตรเทพ…ลอกแบบ…”

จ้าวเฟิงโคจรเนตรบรรพชนเทียมมายาอีกครั้ง

เงาดวงตาเหนือศีรษะของเขาเกิดหมอกควันมายาชั้นหนึ่ง มีระลอกแสงมายาหมุนวนในดวงตาดวงนั้นอย่างรวดเร็ว เหมือนกำลังสร้างอะไรอยู่

เมื่อต้องรับมือกับสถานการณ์ในวันนี้ จะใช้วิธีทั่วไปไม่ได้จริงๆ พลังมายาดั้งเดิมของจ้าวเฟิงกำลังหมดไปอย่างรวดเร็ว

ในเวลาเดียวกัน พลังที่ไม่สิ้นสุดในดวงตาซ้ายของจ้าวเฟิงทะลักออกมา แข็งแกร่งยิ่งกว่าก่อนหน้านี้

โครม~ ทันใดนั้นเอง เงาดวงตาขนาดใหญ่บนร่างจ้าวเฟิงสาดซัดปั่นป่วน เงามายาร่างหนึ่งค่อยๆ ก่อร่างขึ้น

เงามายาใหญ่ยักษ์นี้คล้ายคลึงกับเงาสีเทาอ่อน เหมือนเป็นประเภทเดียวกัน!

ในเวลาเดียวกัน ในร่างเงามายานั้นปรากฏระลอกน้ำวนมายาอันหนึ่ง ภายในมีมือยักษ์แปดข้างยื่นออกมา!

โครม~ มือยักษ์ทั้งแปดตรงออกไปรอบบริเวณ ปะทะเข้ากับเสาค้ำนภาทั้งแปดต้นอย่างรุนแรง

“…เป็นไปไม่ได้!” ร่างเจ้าสวรรค์สั่นสะท้าน

เนตรเทพเจ้าที่จ้าวเฟิงกระตุ้นออกมา คล้ายคลึงกับเงาสีเทาอ่อนบนร่างเขามาก

เจ้าสวรรค์รู้ดีอย่างยิ่ง เงาเทาอ่อนบนร่างตนเองมีเงา ‘เทพบรรพชนบุพกาล’ ของเนตรบรรพชนวิถีฟ้าอยู่!

“หรือว่าดวงตาของมันจะเป็นเนตรบรรพชน?” เนตรเทพเจ้าของเจ้าสวรรค์เบิกกว้าง ยากจะเชื่อได้

โลกนี้นอกจากเนตรบรรพชนแห่งวิถีฟ้า ยังมีเนตรบรรพชนอีกดวงหรือ?

“พลัง…จงแข็งแกร่งขึ้น…” จ้าวเฟิงกระตุ้นเนตรบรรพชนเทียมมายาเรื่อยๆ

บนกรงเล็บสีเทาอ่อนขนาดยักษ์แปดข้างนั้น มีเกราะสีสันมายาชันหนึ่งขึ้นด้านบน จากนั้นพลานุภาพของทั้งฝ่ามือก็แข็งแกร่งขึ้นเมื่อได้รับพลังลี้ลับเข้ามาช่วย!

ในชั่วขณะนี้ จ้าวเฟิงไม่เพียงแต่ขวางการโจมตีของเจ้าสวรรค์ได้ ถึงขนาดเป็นฝ่ายได้เปรียบด้วยซ้ำ!

“แย่ล่ะ ดวงตาของเขาแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ อีกทั้งความเร็วในการเพิ่มความแข็งแกร่งขึ้นยังเร็วขนาดนี้ด้วย…” จู่ๆ เจ้าสวรรค์ก็นึกถึงอะไรบางอย่าง

ในตอนที่เขาเปิดฉากสู้กับจ้าวเฟิง ดวงตาของจ้าวเฟิงยังไม่ได้เป็นเนตรบรรพชนเทียม ต่อมาพลังที่เขาปล่อยออกมาก็แข็งแกร่งขึ้นเทียบเท่ากับเนตรบรรพชนเทียม จนตอนนี้สร้างเงามายาได้แล้ว

อัตราความเร็วในการเพิ่มความแข็งแกร่งนี้ นับว่ามากเกินไปจริงๆ!

“ไม่ได้ ข้าจำเป็นต้องแข็งแกร่งขึ้น!” สีหน้าเจ้าสวรรค์เคร่งขรึมลง แววตากวาดผ่านด้านขวาที่อยู่ไกลออกไป

“อันตราย!” ทันใดนั้นเอง พวกนายเหนือหัวเนตรทัณฑ์สวรรค์ก็รู้สึกได้ถึงอันตรายจนเลือดในกายเย็นเฉียบ

“รีบถอยเร็ว!” นายเหนือหัวเนตรมรณะหนีไปทันที

“พวกเจ้าเป็นของข้า!”

เจ้าสวรรค์ตะโกนลั่น ร่างขยับไหววูบ ก่อนจะตรงไปยังเนตรเทพเจ้าทั้งห้าที่อยู่ไกลออกหลายล้านลี้

“ตายเสียเถอะ!” แววตาเจ้าสวรรค์เย็นชาไร้ความรู้สึก ประหนึ่งว่าการสังหารผู้ครอบครองเนตรเทพเจ้าเป็นเพียงเรื่องเล็กเรื่องน้อยเท่านั้น

อีกด้านหนึ่ง จ้าวเฟิงก็สังเกตเห็นเป้าหมายของเจ้าสวรรค์

เจ้าสวรรค์สามารถโจมตีสังหารแปดเนตรเทพเจ้าเพื่อช่วงชิงเอาพลังดั้งเดิม และแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ

หากให้เจ้าสวรรค์สังหารพวกนายเหนือหัวเนตรเทพเจ้าที่เหลือ พลังจะต้องทะลุไปถึงระดับขั้นที่น่ากลัวมาก เกรงว่าเนตรบรรพชนเทียมมายาของตนเองจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของอีกฝ่าย

“กลับมา!” ดวงตาซ้ายของจ้าวเฟิงจ้องไปที่เจ้าสวรรค์ เนตรบรรพชนเทียมมายาหมุนวนอย่างบ้าคลั่ง

เห็นเพียงร่างของเจ้าสวรรค์กระเด็นถอยไปหลายลี้

ฟิ้ว~ เจ้าสวรรค์ยังลอยออกไปเรื่อยๆ กระเด็นออกไปไกลจากนายเหนือหัวทั้งห้าทันที

“เจ้า…” เพลิงโทสะของเจ้าสวรรค์อัดแน่นในอก

คิดไม่ถึงว่า ร่างกายของตนเองจะกระเด็นออกไปอย่างไร้สาเหตุเช่นนี้ นี่ทำให้เขาไร้ซึ่งคำพูดใด จำต้องมองดูเหยื่อที่เดิมกำลังจะติดเบ็ดหลุดลอยออกไปต่อหน้าต่อตา