ตอนที่ 82 : ร้านสมุนไพร
แสงออร่าหลากสีซ้อนทับกันบนตัวเซอร์·เดอไวล์ ไคลน์พยายามสำรวจสภาพร่างกายอีกฝ่ายอย่างละเอียดทุกซอกมุม
แข็งแรงมาก และแทบไม่มีปัญหาด้านสุขภาพเลย…
แต่ด้านอารมณ์กลับย่ำแย่สุดขีด แสงขุ่นมัวหมายถึงความอ่อนล้าทางจิตใจ…
กำลังคิดมากหรือ? นอนไม่หลับ? แต่แสงออร่าสีม่วงบนศีรษะกลับปรกติดี…
ไคลน์พึมพำข้อสันนิษฐาน
นั่นสินะ การเป็นเจ้าของกิจการใหญ่คงไม่ง่าย มีเรื่องให้ขบคิดไม่เว้นแต่ละวัน…
ชายหนุ่มเลิกสนใจเซอร์เดอไวล์ สายตากลับมาจ้องมองวารสารโบราณคดีตรงหน้าอีกครั้ง
เอกสารเหล่านี้ไม่ได้บอกข้อมูลแปลกใหม่ แต่อย่างน้อยก็ช่วยยืนยันในประเด็นเก่าให้กระจ่างและหมดความเคลือบแคลง
ประการแรก เป็นที่แน่ชัดว่าเคยมีอารยธรรมบนยอดเขาโฮนาซิส รวมถึงดินแดนบริเวณข้างเคียง อายุเก่าแก่ราวหนึ่งพันห้าร้อยปีเห็นจะได้
ประการที่สอง รูปแบบของสถาปัตยกรรมเป็นชนิดโอ่อ่าหรูหรา เน้นความอลังการ ภาพจิตรกรรมฝาผนังเขียนเกี่ยวกับเรื่องราวการปกป้องผู้ที่ล่วงลับของเทพธิดารัตติกาล
และประการสุดท้าย ซากปรักหักพังทุกหนแห่งบ่งบอกชัดเจนว่า คนที่นี่นับถือและบูชาเทพธิดารัตติกาลอย่างแรงกล้า มีสัญลักษณ์บ่งชี้มากมาย แต่ตราดังกล่าวไม่เหมือนกับตราศักดิ์สิทธิ์ของเทพธิดาในยุคปัจจุบัน
“ถ้ามีโอกาส…เราจะไม่ไปเหยียบที่นั่นเป็นอันขาด!”
ไคลน์ลั่นวาจาหนักแน่นพลางขบกราม มันไม่คิดรนหาที่ตายให้ตัวเอง
หลังจากอ่านสิ่งที่ต้องการจบ ชายหนุ่มเดินนำวารสารไปเก็บกลับที่เก่า คืนบัตรให้บรรณารักษ์ และเดินออกจากหอสมุดเดอไวล์
…
สโมสรพยากรณ์
บอร์กด้าเงยหน้ามองสตรีเลอโฉมที่นั่งประจำในจุดบริการลูกค้าของสโมสร ก่อนจะไต่ถาม
“ผมต้องการดูดวงครับ”
แอนเจลิก้ายิ้มอ่อนโยนและถามกลับ
“มีรายชื่อหมอดูในใจหรือยังคะ? หรือจะให้ฉันช่วยแนะนำจากอัลบัมรูปภาพ?”
บอร์กด้าใช้มือกดฝั่งขวาของช่องท้องด้วยสีหน้าเจ็บแปลบเล็กๆ
“ผมต้องการดูดวงกับมิสเตอร์โมเร็ตติ”
“แต่มิสเตอร์โมเร็ตติยังไม่เข้าสโมสรค่ะ”
แอนเจลิก้าตอบด้วยท่าทีไม่มั่นใจ
บอร์กด้าเงียบงัน มันเดินวนไปมาด้วยท่าทีกระสับกระส่าย ก่อนจะตั้งคำถาม
“มิสเตอร์โมเร็ตติว่างวันไหนบ้างครับ?”
“ไม่มีใครทราบค่ะ เขาเข้าออกตามใจชอบ แต่จากที่สังเกต มิสเตอร์โมเร็ตติจะเข้าสโมสรบ่อยครั้งในช่วงบ่ายวันจันทร์”
แอนเจลิก้าตอบด้วยสีหน้าครุ่นคิด
“เข้าใจแล้วครับ”
ใบหน้าบอร์กด้าพลันดำมืด มันหันหลังเตรียมตัวเดินกลับ
“มิสเตอร์คะ คุณไม่สนใจดูดวงกับหมอดูท่านอื่นบ้างหรือ? อย่างเช่น มิสเตอร์เฮเนส·วินเซนต์ หมอดูชื่อดังแห่งเมืองทิงเก็น”
แอนเจลิก้าพยายามโน้มน้าวเพื่อสร้างรายได้แก่สโมสร
บอร์กด้าชะงักฝีเท้าและหันกลับมาตอบ
“ไม่ครับ ผมไว้ใจแค่มิสเตอร์โมเร็ตติเท่านั้น เอ่อ…ขอนั่งรอที่นี่สักพักได้ไหม? เผื่อเขาอาจแวะเข้ามาหลังจากเสร็จธุระ”
“ไม่มีปัญหาค่ะ”
แอนเจลิก้าส่งยิ้มอบอุ่น
บอร์กด้านั่งลงบนโซฟาสำหรับแขก มันใช้มือลูบไม้ค้ำด้วยสีหน้าครุ่นคิด สลับกับมองออกไปนอกหน้าต่างเป็นระยะ ท่าทีชัดเจนว่ากำลังกระวนกระวาย
หลายนาทีผ่านไป จิตใจบอร์กด้าเริ่มว้าวุ่น มันไม่แน่ใจว่าตนควรกลับหรือรอต่อไปอย่างไร้จุดหมาย แต่ทันใดนั้น น้ำเสียงแสนตื่นเต้นของสาวสวยดังแว่วจากทางเข้า
“ทิวาสวัสดิ์ค่ะ มิสเตอร์โมเร็ตติ!”
เมื่อได้เห็นใบหน้าแอนเจลิก้า ชายหนุ่มอยากถามออกไปตามตรงว่า ทำไมถึงต้องเป็นคุณทุกครั้ง? ไม่มีวันหยุดพักผ่อนบ้างเลยหรือ?
ทว่า ในฐานะนักทำนายลึกลับ หากถามไปตามตรงคงเสียภาพลักษณ์ไม่น้อย ไคลน์ครุ่นคิดสองจิตสองใจ มันต้องการตอบกลับไปในแบบฉบับนักต้มตุ๋นที่ตนชำนาญว่า
‘วาสนานำพาให้พวกเราได้พบกันอีกแล้วนะครับ มาดามแอนเจลิก้า’
แบบนี้ไม่ได้…เหมือนกับเรากำลังจีบเธอมากกว่า
หลังจากเค้นสมองอยู่นาน ไคลน์ตัดสินใจตอบกลับไปด้วยประโยคแสนธรรมดา
“ทิวาสวัสดิ์ครับ มาดามแอนเจลิก้า”
“มีลูกค้าต้องการดูดวงกับคุณค่ะ”
แอนเจลิก้าชี้นิ้วไปทางบอร์กด้าที่ลุกพรวดจากโซฟาเมื่อเห็นไคลน์
ลูกค้าระบุชื่อตนเลยหรือ? ไคลน์เอื้อมมือถอดหมวกทรงกึ่งสูง ขณะเดียวกันก็แอบแตะหว่างคิ้วสองครั้ง
“สวัสดิครับมิสเตอร์…”
ชายหนุ่มพลันชะงักคำพูดเมื่อได้เห็นแสงออร่าเต็มสองตา บริเวณส่วนตับของลูกค้าแปลกหน้า สีออร่าหมองคล้ำจนเกือบดำเข้ม ส่งผลให้สีออร่าส่วนอื่นพากันผิดเพี้ยนไปหมด
ไคลน์พยายามเรียบเรียงคำพูด ก่อนจะตอบด้วยสีหน้าตึงเครียด
“คุณควรไปพบแพทย์…ไม่ใช่ผม”
บอร์กด้าผงะทันที มันเงียบงันสักพักก่อนจะพึมพำด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
“สุดยอดมาก…แอนนาไม่ได้โกหกเรา…”
…
บอร์กด้ารีบเงยหน้าขึ้นมากล่าวกับไคลน์
“มิสเตอร์โมเร็ตติ ผมไปพบแพทย์มาก่อนแล้ว เขาแนะนำให้รักษาโดยการผ่าตัด จึงต้องการให้คุยช่วยทำนายว่า ผลการผ่าตัดจะราบรื่นหรือไม่”
นั่นสินะ เทคโนโลยีการแพทย์ยุคสมัยปัจจุบันเข้าขั้นน่ากลัว เคสผ่าตัดใหญ่มีโอกาสล้มเหลวมากกว่าสำเร็จ และต่อให้สำเร็จ ก็ยังมีโอกาสสูงที่จะติดเชื้อหรือผลข้างเคียง
ไม่มีผู้วิเศษเส้นทางแพทย์บ้างรึไงนะ?
ไคลน์ไม่ปฏิเสธคำขอลูกค้า มันพยักหน้า
“ค่าบริการแปดเพนนี ตกลงไหมครับ?”
“แปดเพนนี?”
บอร์กด้าถามเสียงหลง
“คุณคิดเงินแค่เพนนีจริงหรือ?”
จากคำอธิบายของแอนนา ต่อให้มันต้องจ่ายหนึ่งปอนด์ก็ไม่เกี่ยง!
หมอนี่ไม่เคยได้ยินวลีที่ว่า ไม่เลือกงานไม่ยากจนหรือไง?
ไคลน์พยายามเรียบเรียงคำพูดในหัว จากนั้นก็ตอบกลับสไตล์นักต้มตุ๋น
“เท่านี้ก็เพียงพอแล้ว ผมเป็นแค่มนุษย์โชคดีคนหนึ่งที่องค์เทพประทานพลังทำนายให้ ฉะนั้น นักทำนายห้ามละโมบโดยเด็ดขาด พระองค์จะได้ชื่นชอบและคอยมอบคำทำนายให้อย่างสม่ำเสมอ”
“สมกับที่เป็นนักทำนายตัวจริง…!”
บอร์กด้ากดหมวกลงที่หน้าอกและโน้มตัวไปด้านหน้า มันคารวะไคลน์จากใจ
ขณะเดียวกัน หลังจากกล่าวประโยคดังกล่าวจบ พลังวิญญาณไคลน์พลันผ่อนคลายอย่างไร้เหตุผล
เกิดอะไรขึ้น? หรือว่า…
พลังวิญญาณเพิ่มขึ้นย่อมหมายความว่า เมื่อครู่ตนทำในสิ่งที่ถูกต้องลงไป ชายหนุ่มได้รับคำบอกใบ้ใหม่จาก ‘หลักปฏิบัติ’ ที่ตนแต่งขึ้นเองเมื่อครู่โดยไม่ตั้งใจ
“มาดามแอนเจลิก้า ห้องบุษราคัมว่างหรือไหม?”
เมื่อเห็นความปรารถนาของบอร์กด้าเป็นจริง แอนเจลิก้าอมยิ้มยินดีพลางผงกศีรษะ
“ว่างค่ะ”
หลังจากเดินเข้าไปในห้อง ไคลน์รบกวนบอร์กด้าให้ช่วยล็อกประตู ส่วนมันนั่งลงบนเก้าอี้ฝั่งหมอดูและกล่าว
“ทำนายด้วยไพ่ทาโรต์ดีไหมครับ”
ชายหนุ่มแนะนำด้วยรอยยิ้มสุขุม
เทคนิค ‘ลูกตุ้มวิญญาณ’ ใช้กับผู้อื่นไม่เห็นผลมากนัก ไม่เท่ากับทำนายให้ตัวเอง ส่วนวิธีทำนายแบบโหราศาสตร์ก็ใช้เวลานานเกินไป
“แล้วแต่คุณเลยครับ”
บอร์กด้าไม่คัดค้าน
ไคลน์จัดสำรับไพ่และส่งให้บอร์กด้าตัดและสับด้วยตัวเอง ก่อนจะนำกลับมาวางเรียงในรูปแบบที่สาธารณรัฐอินทิสนิยมใช้
ด้วยความเป็นนักทำนาย ชายหนุ่มไม่เสียเวลาเปิดไพ่อดีต หรือปัจจุบันให้วุ่นวาย มันใช้ปลายนิ้วพลิกเปิดไพ่อนาคตซึ่งเป็นผลลัพธ์คำทำนายการผ่าตัดทันที
“กงล้อโชคชะตากลับหัว…แย่หน่อยนะครับ ผลลัพธ์เลวร้ายสุดขีด”
ไคลน์กล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง
สีหน้าบอร์กด้าพลันดำมืด ริมฝีปากสั่นเทา
“ผ…ผมสิ้นหวังแล้วหรือ?”
ไคลน์ไม่ต้องการทอดทิ้งลูกค้ารายนี้ หลังจากครุ่นคิดสักพัก มันตัดสินใจบอกกับอีกฝ่าย
“ผมจะลองทำนายแบบอื่นดู รบกวนทิ้งแหวนของคุณไว้ แล้วก็เขียนชื่อกับข้อมูลส่วนตัวอื่นๆ ลงบนกระดาษ จากนั้นก็นั่งรอด้านนอกอย่างใจเย็น”
บอร์กด้ารู้สึกเคลิ้มไปกับน้ำเสียงอ่อนโยนของนักทำนาย มันก้มหน้าเขียนรายละเอียดส่วนตัวลงบนกระดาษอย่างว่าง่าย ก่อนจะถอดแหวนวางบนโต๊ะ
เมื่อบอร์กด้าเดินออกจากห้องและล็อกประตูมิดชิด ไคลน์เริ่มเขียนข้อความใหม่ลงบนกระดาษ
“บทสรุปการผ่าตัดของบอร์กด้า·โจนส์”
ชายหนุ่มใช้มือหยิบแหวนและเศษกระดาษที่บอร์กด้าเขียนขึ้นมากำ จากนั้นก็เอนหลังพิงพนักเก้าอี้เพื่อเริ่มทำนายด้วยความฝัน
หลังจากภาพการมองเห็นบิดเบี้ยวชั่วครู่ นิมิตความฝันเริ่มปรากฏ เป็นฉากของมิสเตอร์บอร์กด้ากำลังนอนบนเตียงผู้ป่วยด้วยสีหน้าขาวซีดคล้ายคนตาย เตียงถูกนางพยาบาลเข็นออกจากห้องผ่าตัดที่มีบรรยากาศโกลาหลด้วยท่าทางรีบร้อน
นอกเหนือจากนั้น ไคลน์ไม่พบปรากฏการณ์ประหลาดใดอีก ไม่มีเสียงพึมพำ ไม่มีความรู้สึกถูกจ้องมองเหมือนกับเมื่อครั้งทำนายฝันให้แอนนา
เมื่อกลับสู่โลกความจริง ชายหนุ่มขมวดคิ้วด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก มันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากออกไปแจ้งข่าวร้ายกับบอร์กด้า
ไม่ผิดแน่ ผลการผ่าตัดมีเพียงความตาย…
หรือจะใช้พิธีกรรมเวทมนตร์รักษาที่เพิ่งเรียนจากลุงนีลล์? แต่นั่นจะทำให้ตัวตนผู้วิเศษถูกเปิดเผยทันที เรื่องนี้ต้องรอให้หัวหน้าอนุมัติก่อน และบางที พิธีกรรมฟื้นฟูอาจไม่ทรงพลังพอจะรักษาโรคร้ายแรง
ขณะเค้นสมอง ไคลน์พลันฉุกคิดบางสิ่ง
“มิสเตอร์กลาซิสเคยบอกว่า…โรคตับของเขาหายเป็นปลิดทิ้งหลังจากดื่มยาตำรับท้องถิ่น…รู้สึกจะชื่อ…โรเซน·ดัคเวด ร้านสมุนไพรโรเซนตำรับท้องถิ่น เขตตะวันออก ถนนวลาด บ้านเลขที่ 18”
ความทรงจำของผู้วิเศษช่างน่าทึ่ง ไคลน์สามารถย้อนนึกบทสนทนากับกลาซิสได้ในพริบตา
หลังจากใช้นิ้วเคาะโต๊ะครุ่นคิด เพียงไม่นานก็ได้ข้อสรุปและวิธีแก้ปัญหา
แต่ก่อนอื่น ไคลน์ทดลองใช้เทคนิคทำนายลูกตุ้มวิญญาณ เพื่อระบุว่าวิธีดังกล่าวมีผลลัพธ์ดีหรือร้ายกันแน่
เมื่อผลออกมาว่าดี ไคลน์รีบเปิดประตูและเดินออกไป มันเห็นบอร์กด้ากำลังยืนกระสับกระส่ายหน้าห้อง ชายหนุ่มอมยิ้มและส่งแหวนคืน
“ผมพบความหวังของคุณแล้ว”
“จริงหรือครับ?”
น้ำเสียงบอร์กด้าเจือความดีใจหลายส่วน
ไคลน์ไม่ตอบ มันกล่าวต่อ
“ความหวังของคุณอยู่ที่เขตตะวันออก บนถนนวลาด คำบอกใบ้คือ ‘โรเซน’ ถ้าคุณยังหาไม่พบ ให้กลับมาที่นี่อีกครั้งในวันจันทร์ บ่ายสี่โมงตรง”
“ได้ครับ”
บอร์กด้าพยักหน้าพลางหยิบเหรียญห้าและสามเพนนีออกจากกระเป๋าสตางค์
มันจ่ายเงินตรงตามที่ไคลน์ระบุโดยไม่ขาดไม่เกิน ด้วยความเกรงกลัวว่าจะทำให้เกียรติของนักทำนายต้องมัวหมอง
มุมปากไคลน์กระตุกขณะเหยียดแขนออกไปรับเงินค่าจ้าง มันทำได้เพียงยิ้มแห้ง
“ขออวยพรให้คุณพบความหวังโดยเร็ว”
หลังจากบอร์กด้ากลับไป ไคลน์เดินไปจ่ายเงินค่าธรรมเนียมให้มาดามแอนเจลิก้า รวมถึงทิปของเธอด้วย เหมือนกับสองครั้งก่อนที่ได้รับเงินค่าจ้างจำนวนหนึ่งซูล
…
เขตตะวันออก ถนนวลาด
บอร์กด้าเดินเท้าตั้งแต่ต้นซอยไปจนถึงท้ายซอย ไปกลับทั้งหมดสามรอบเพื่อให้มั่นใจว่าไม่ทำเบาะแสคำว่า ‘โรเซน’ ตกหล่น
เดินเยอะจนตับเริ่มปวดแปลบเล็กๆ
หลังจากสำรวจถี่ถ้วน มันพบว่ามีเพียงสถานที่เดียวที่เกี่ยวข้องกับชื่อ ‘โรเซน’
บ้านเลขที่ 18 ร้านสมุนไพรโรเซนตำรับท้องถิ่น
เมื่อรวบรวมความกล้าได้ที่ บอร์กด้าผลักประตูเข้าไปในร้านด้วยท่าทางประหม่า
ทันใดนั้น กลิ่นสมุนไพรหอมฟุ้งเตะจมูก ขณะเดียวกันก็เหลือบเห็นเจ้าของร้านผู้มีใบหน้ากลมกลึง ผมสั้นสีดำสนิท อายุราวสามสิบถึงสี่สิบปี
เครื่องแต่งกายเจ้าของร้านคล้ายกับหมอผีประจำหมู่บ้านห่างไกลความเจริญ ชุดคลุมยาวสีดำสนิท ลวดลายแปลกประหลาด
“สวัสดีครับ พอจะมียาที่ช่วยรักษาโรคของผมบ้างไหม?”
บอร์กด้าไต่ถามอย่างสุภาพ
เจ้าของร้านเงยหน้าชำเลือง มันใช้นัยน์ตาสีฟ้ากวาดสำรวจบอร์กด้าหัวจรดเท้า
“ตับของคุณย่ำแย่มาก แต่ทุกอย่างสามารถรักษาได้ถ้ามีเงินมากพอ คุณพร้อมจะจ่ายหนักรึเปล่า?”
บอกได้ทันทีเลยหรือ?
บอร์กด้าเริ่มมั่นใจว่าไม่ผิดคน มันรีบพยักหน้าหนักแน่น
“ราคาเท่าไรครับ?”
“สิบปอนด์ สมเหตุสมผลที่สุดแล้ว”
เจ้าของร้านหยิบถุงกระดาษสำหรับบรรจุสมุนไพรขึ้นมาวาง
“นำสมุนไพรไปต้มร่วมกับน้ำสะอาดจนเกิดเป็นตัวยา เมื่อได้ที่ ใส่เลือดสดไก่ตัวผู้สิบหยดตามลงไป จากนั้นก็รีบดื่มทันทีโดยห้ามลังเล สมุนไพรในถุงสามารถใช้ต้มได้สามครั้ง อาการของคุณจะกลับเป็นปรกติหลังจากดื่มครบสาม”
ขณะกล่าว เจ้าของร้านเปิดปากถุงกระดาษสีเหลืองอมน้ำตาล พร้อมกับหยิบสมุนไพรแปลกประหลาดลงไปทั้งหมดสามชุด
ฟังดูเหมือนกับ…นักต้มตุ๋น?
บอร์กด้ากลืนน้ำลายอึกใหญ่
“แค่นี้เองหรือครับ?”
เจ้าของร้านอมยิ้ม
“ต้องการอะไรเพิ่มอีกหรือ? ถ้าอย่างนั้นจะรับไอ้นี่เพิ่มไหม? มันจะช่วยให้ภรรยาคุณรู้สึกพึงพอใจกิจกรรมบนเตียงอย่างมาก”
เจ้าของร้านหยิบถุงกระดาษดำที่บรรจุผงสีดำสนิทออกมาวางข้างกัน
“ผงมัมมี่…เชื่อผมเถอะ ชนชั้นสูงจำนวนไม่น้อยชงผสมกินกับน้ำเปล่าหรือชา”
…บอร์กด้าเริ่มเคลือบแคลงในตัวเจ้าของร้านมากขึ้น ถึงขั้นขยะแขยงก็ว่าได้
แต่เราเชื่อใจมิสเตอร์โมเร็ตติ…
มันจึงสูดลมหายใจสุดปอดเพื่อสงบสติ ตนไม่มีทางเลือกอื่นอีกแล้ว…
มือหยิบธนบัตรห้าปอนด์สองใบด้วยอาการสั่นเทา การสูญเสียเงินจำนวนสิบปอนด์ในคราวเดียวนับเป็นเรื่องที่ยากทำใจ
……………………