บทที่ 791 พุ่งเป้าไปที่ต้นกำเนิด!

เวลาไหลผ่านไป ห่างจากเทศนาเต๋าของสายเซียนต่าง วิถีและสายผสานเทพที่นัดไว้อีก 1 วัน

ช่วงนี้ดูเหมือนเมืองหลวงจักรพรรดิเผ่ามนุษย์จะสงบ แต่ อันที่จริงหลังจากที่เจ้าเขตปกครองประจักษ์ฟ้าส่งเมล็ดพันธุ์ วิถีที่เป็นหลักฐานมาให้ พายุก็ใกล้เข้ามา

ดังนั้นภายใต้ความสงบสุขก่อนลมพายุจะโหมกระหนํ่านี้ บรรยากาศเมืองหลวงจักรพรรดิจึงเหมือนเมฆและคลื่นที่ยาก จะคาดเดา

ทุกคนกำลังจับตามอง

จับตามองจักรพรรดิมนุษย์ จับตามองสายเซียนต่างวิถี

ไม่ว่าจะในวังศึกษาหรือนอกวังศึกษา สายเซียนต่างวิถี ล้วนอยู่ท่ามกลางลมพายุ ยิ่งเพราะถูกปิดผนึกหอคอย ความคึกคักที่ผ่านมาจึงดูเหมือนบุปผาที่เบ่งบานเพียงชั่วครู แล้วกลับไปเป็นเหมือนดังเก่าอีกครั้ง

คนที่บำเพ็ญวิชาของสายเซียนต่างวิถีช่วงนี้ต่างก็ทุกข์ทรมานไม่กล้าเปิดเผยตัวตนโลกภายนอก

มองเผินๆ เหมือนขั้วอำนาจฝ่ายต่างๆ กำลังรอ รอพระ ราชโองการของจักรพรรดิมนุษย์

และนึกภาพออกวาเมื่อประกาศพระราชโองการนี้ออกมา เป็นไปได้มากว่าสายเซียนต่างวิถีจะล่มสลายลงอย่างรวดเร็ว อำนาจที่ฟื้นคืนกลับมาสลายหายไป กระทั่งตกตํ่ายิ่งกว่าที่เคย

อย่างน้อย ความตกตํ่าก่อนหน้านี้ ยังบอกได้ว่าตกยุค แต่ตอนนี้มีส่วนเกี่ยวข้องกับผู้บำเพ็ญที่เก็บวิญญาณเผ่ามนุษย์ไปนับล้านคนนั้น ซํ้ายังถูกเปิดเผยต่อสาธารณชน ถูกทั้งเผ่ามนุษย์จับตามอง…

เช่นนั้น นี่ก็คือความผิดร้ายแรงของเผ่ามนุษย์ โดยเฉพาะหลักฐานที่ดูเหมือนจะน่าเชื่อถือ

กระทั่งเมื่อถึงวันที่สายเซียนต่างวิถีจัดการแข่งขันเทศนาเต๋าครั้งใหญ่กับสายผสานเทพ ผู้คนที่รอคอยพระราชโองการ ของจักรพรรดิมนุษย์ที่จะประกาศจากวังหลวง

“ปลดผนึกเจดีย์ขาวสายเซียนต่างวิถีชั่วคราว อนุญาต ให้จัดเทศนาเต๋ากับสายผสานเทพเพื่อพิสูจน์ตน!’’

พระราชโองการนี้ ขณะที่ทำให้คนมากมายแปลกใจ ก็ เป็นสิ่งที่คนมากมายคาดเดาไว้บ้างแล้ว

สายเซียนต่างวิถีนี้คงอยู่มายาวนาน ตอนที่ก่อตั้งวัง ศึกษาก็เป็นปีที่สายนี้ตั้งตระหง่านและมั่นคง และตั้งแต่บัดนั้น จนถึงตอนนี้ผู้บำเพ็ญเผ่ามนุษย์ที่บำเพ็ญวิชาของสายเซียน ต่างวิถีก็มีมากมาย

แม้ต่อมาจะตกตํ่า แต่ด้วยการคงอยู่มาอย่างช้านาน สายเซียนต่างวิถีจึงมีสายสัมพันธ์กับขั้วอำนาจต่างๆ ของเผ่า มนุษย์มากมายตั้งนานแล้ว และมีสายสัมพันธ์ลึกซึ้งที่คนนอกไม่รู้อยู่อีกมาก

นึกภาพออกว่าตอนที่ประกาศพระราชโองการนี้ออกมา จะต้องมีหมากของหลายฝ่ายแฝงอยู่ด้วยแน่นอน นี่เป็นเรื่อง ที่อยู่เบื้องหลัง ไม่ใช่สิ่งที่คนทั่วไปจะรู้ได้

สรุปคือสายเซียนต่างวิถีทำลายสายสัมพันธ์ลึกซึ้งของ ตนที่สั่งสมมานับตั้งแต่ก่อตั้ง และในช่วงเวลาสำคัญนี้ ก็แลก มาซึ่งโอกาสให้กับตัวเอง

โอกาสที่จะพิสูจน์ว่าตัวเองบริสุทธิ์ ดังนั้นก่อนเทศนาเต๋า 1 วัน ช่วงโพล้เพล้ ประตูเจดีย์ขาวสายเซียนต่างวิถีในวังศึกษาค่อยๆ ถูกเปิดออก ในที่สุดเจ้าสายเซียนต่างวิถีที่ถูกขังไว้ด้านในก็ถูกปล่อยออกมา ร่างเงาของเขาปรากฏอยู่ตรงนั้น

เวลาครึ่งเดือน เห็นได้ชัดว่าแววตาของเขาฉายแววผ่าน กาลเวลามาเนิ่นนานยิ่งขึ้นเล็กน้อย ตอนนี้ยืนอยู่ตรงนั้น มอง ถนนในวังศึกษาเงียบๆ

และหลังจากผู้ร่ำเรียนในวังศึกษาสังเกตเห็นภาพนี้ต่างก็ จับตามองจากที่ไกลๆ ด้วยสีหน้าซับซ้อน บ้างรังเกียจ บ้างทอดถอนใจ บ้างโกรธแค้น บ้างลังเล ความคิดมากมายแตกต่างไป ผ่านไปสักพัก เจ้าสายก็หันหลัง กลับไปนั่งในโถงใหญ่เจดีย์ขาวสายเซียนต่างวิถีอีกครั้ง เฝ้ารอเงียบๆ

จวบจนเวลาค่อยๆ ไหลผ่านไปทีละนิด ก็ยังไม่มีผู้รํ่าเรียนสายเซียนต่างวิถีคนใดปรากฏตัว

และสายตาของเจ้าสายก็ค่อยๆ หม่นหมอง มีเพียง ส่วนลึกที่ซ่อนไฟที่กำลังคุกรุ่นอย่างไม่ยินยอมไว้

ขณะเดียวกัน ด้านนอกวังศึกษา ยามอัสดงผ่านพ้นไป ยามสนทยามาเยือน ลมหนาวพัดผ่านผืนดิน ราวบทกลอน ราวกับร้องไห้เบาๆ ราวกับการระบาย

มันพัดจากกำแพงเมืองเก่าแก่ไกลๆ พยายามพัด ฝุ่นละอองที่ถูกหิมะปกคลุม แต่สุดท้ายก็ทำได้เพียงโหมความ หนาวเย็นสลายบรรดาความคิดของคนในเมืองหลวงจักรพรรดิ

ราวกับนักกวีอาวุโสที่ใช้บทกวีโศกสลดบอกเล่า ประวัติศาสตร์ของฟ้าดิน ยิ่งเหมือนกับผู้สังเกตการณ์ซึ่ง ไร้อารมณ์ความรู้สึก จดบันทึกความรุ่งเรืองและเสื่อมถอยของ โลกใบนี้เงียบๆ

และตอนนี้เอง กลางค่ำคืนที่สายลมเย็นพัดพานี้ ร่าง เงาราวกับนํ้าหมึกร่างหนึ่ง ขณะที่กลมกลืนไปกับบทกลอน ก็ ถักทอเค้าโครงภาพคงค้างเลือนรางในสายลม พุ่งทะยานไปยัง บ้านหลังหนึ่งที่ไม่ไกลจากจวนองค์ชายใหญ่อย่างรวดเร็ว

คืนมืดมิดกลืนร่างเงา ลมหนาวอำพรางกลิ่นอายของเขาไว้ ทั้งหมดนี้ ทำให้เขาปรากฏตัวในลานของบ้านหลังนี้ได้อย่างเงียบเชียบ

เป็นสวี่ชิงที่เร่งรุดกลับเมืองหลวงจักรพรรดินั่นเอง

เขายืนอยู่ตรงนั้น สัมผัสไปรอบด้าน

คนชุดดำของสำนักสัจจะวาจาที่ซ่อนอยู่ในวิญญาณคนนั้น แม้จะสวี่ชิงใช้วิชาเทพจนเห็นพฤติกรรมส่วนหนึ่งไปแล้ว แต่ในส่วนนี้ก็มีเพียงแท่นบูชาแท่นนั้นรวมถึงการคารวะของอีกฝ่าย

ส่วนหน้าตา เขายังมองไม่เห็น

เขารู้เพียงว่าอีกฝ่ายเป็นคนของสำนักสัจจะวาจาแน่นอน และเบื้องหลังของเรื่องนี้ นอกจากสำนักสัจจะวาจา ยังมีคนที่ เรียกว่าผู้ว่าจ้างนั่นอีกจากการค้นดูผู้ร่ำเรียนสายเซียนต่างวิถี สองคนนั้น

แน่นอนว่า ผู้ว่าจ้างคำนี้ก็อาจจะอุปโลกน์ขึ้นมา

‘แล้วก็ คนชุดดำนั่น จากที่ข้าผสานไหมวิญญาณเข้าไป ข้าไม่ได้เพียงรู้สึกคุ้นเคยกับไอพลังประหลาดที่แผ่ออกมาจาก

จิตเทพที่ซ่อนอยู่ด้านในเท่านั้น กระทั่งเสียงขึ้นจมูกเย็นชาก็ รู้สึกคุ้นเคยเช่นกัน…’

สวี่ชิงหรี่ตา ผลักเปิดประตูบ้านแล้วเดินเข้าไปด้านใน ในบ้านมืดสนิท

แต่ในครรลองสายตาเขา ทุกอย่างชัดเจนอย่างยิ่ง ในบ้านเรียบง่ายมาก เตียงหนึ่งตัว โต๊ะหนึ่งตัว เก้าอี้หนึ่งตัว

บนโต๊ะวางตะเกียงนํ้ามันที่ดับไฟไปแล้วไว้ดวงหนึ่ง

มองของเหล่านี้ สวี่ชิงหลับตาลง เขาจดจ่ออยู่กับบ้าน หลังนี้ร่วมกับใช้การค้นวิญญาณและวิชาเทพของเขา ระหว่างที่หลับตา เขาก็เหมือนย้อนกลับมายังที่แห่งนี้เมื่อหนึ่งเดือนก่อน

คนชุดดำนั่งอยู่ตรงนั้น ศิษย์สายเซียนต่างวิถี 3 คนยืนอยู่ตรงข้าม

เล่นกับไฟในตะเถียงพลางพูดเสียงดังก้อง ไม่มีใครเห็นรูปร่างหน้าตาของอีกฝ่าย

สักพัก สวี่ชิงก็ลืมตาทั้งสองขึ้น เดินไปยังจุดที่คนชุดดำ นั่งอยู่ก่อนหน้านี้แล้วนั่งลงตรงนั้น เมื่อยกมือขึ้นโบก ตะเกียง น้ำมันเบื้องหน้าก็มีแสงไฟปรากฏขึ้นอีกครั้ง

ขณะที่ไฟสลัวเลือน สวี่ชิงยกมือขึ้นเล่นกับเปลวไฟเบาๆ พลังพระจันทร์สีม่วงในกายเขาแผ่ออกมา กลายเป็นไอพลัง ประหลาดของเขา ไล่ไปตามนิ้วมือ ผสานเข้าไปในตะเกียงน้ำมัน

ไม่นานนัก ไฟในตะเกียงน้ำมันก็วูบไหวรุนแรง คุณสมบัติของมันก็ค่อยๆ ได้รับผลกระทบ จนถึงสุดท้าย ก็ ปรากฏเค้าลางมีชีวิตขึ้นมา

นี่ก็เป็นพลังของเทพเจ้าเช่นกัน ไอพลังประหลาดโจมตีสรรพสิ่งได้ แต่ก็ให้กำเนิดชีวิตในระดับหนึ่งได้เช่นกัน นี่เป็นสาเหตุที่ทำไมแผ่นดินใหญ่ต้องประสงค์จึงมีเผ่าใหม่ต่างๆ ปรากฏขึ้นหลังจากเสี้ยวหน้าเทพเจ้ามาเยือน

และนี่ก็เป็นแก่นสำคัญที่ทำให้พื้นที่ต้องห้ามปรากฏขึ้น เช่นกัน

เช่นพื้นที่ต้องห้ามฐานที่มั่นคนเก็บกวาดของสวี่ชิงในตอนแรก ก็เกิดจากการที่กู่เจิงตัวหนึ่งมีชีวิตขึ้นมา

และตอนนี้สวี่ชิงก็ใช้วิธีการนี้ เขาจะทำให้ตะเกียงนํ้ามันมีชีวิต

ในบ้านนี้ไม่มีผู้ใดเห็นใบหน้าคนชุดดำคนนั้นจริงๆ แต่ …ตะเกียงน้ำมันดวงนี้มองเห็น

วิชานี้ผู้ที่เยี่ยมยุทธ์สามารถใช้ได้ เหมือนกับวิชาย้อนอดีต บางทีพวกผู้วิเศษที่มีวิชาไม่ธรรมดาอาจลอกเลียนได้ แต่ตอนนี้สิ่งที่สวี่ชิงจะทำ ถ้าไม่ใช่เทพเจ้าก็ทำไม่ได้

หลังจากผ่านไปสักพัก ไฟตะเกียงวูบไหวรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ส่วนตะเกียงน้ำมันก็เริ่มผสานกันและแยกเป็นส่วนๆ รยางค์ที่งอกออกมาจากด้านในหลายเส้นโบกสะบัดช้าๆ กระทั่งบนตะเกียงน้ำมันยังค่อยๆ มีรูปอวัยวะบนหน้านูนขึ้น ราวกับงอกออกมาเป็นใบหน้า

แต่เห็นได้ชัดว่ายังไม่เสถียรอย่างยิ่ง ตอนนี้นอกจาก การสั่นไหวแล้ว ยังมีรอยแตกร้าวปรากฏขึ้นด้วย สวี่ชิงชะงักนิ้ว เอ่ยเสียงเรียบ

“แสดงรูปร่างหน้าตาของชายชุดดำที่เจ้ามองเห็นเมื่อ เดือนก่อน…ออกมา!”

เมื่อสวี่ชิงกล่าวออกมา ตะเกียงน้ำมันดวงนั้นก็ตัวสั่นเทิ้มอย่างรุนแรง ราวกับสำหรับมันแล้ว เสียงของสวี่ชิงคือโองการสูงสุด มันจึงเปิดเผยออกมาโดยไม่สนใจอะไรทิ้งสิ้น พริบตาต่อมา ร่างของตะเกียงน้ำมันก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว แต่เปลวไฟกลับลุกโชนขึ้นทันที จนหลังจากที่ตะเกียง น้ำมันหายไปจนหมด เปลวไฟที่เหลืออยู่ก็พวยพุ่ง ด้านใน …มีใบหน้าดวงหนึ่งปรากฏออกมา

เป็นใบหน้าชราขาวซีดที่ทั้งดาษดื่นและไม่คุ้นตาดวงหนึ่ง

ใบหน้าดวงนี้ไม่เคยปรากฏอยู่ในความทรงจำของสวี่ชิง ตอนนี้ เปลวไฟวูบไหว ใบหน้านั้นแจ่มชัดขึ้นเรื่อยๆ จน สุดท้ายปรากฏออกมาชัดเจน แสงไฟถึงค่อยๆ หม่นลง ราวกับ ปลดปล่อยออกมาแล้วซึ่งทุกสิ่ง ชีวิตที่แปรมาก็ปล่อย เป็นประกายชีวิตออกไป ตอนนี้ จึงเริ่มมอดดับ

แต่มีประโยชน์กับสวี่ชิงอย่างมาก ร่างของสวี่ชิงโน้ม ไปด้านหน้าอย่างไม่อาจควบคุม จ้องใบหน้าที่ปรากฏใน เปลวไฟนั่นเขม็ง

สิ่งที่เขาเห็น คือดวงตาทั้งสองของใบหน้านี้!

ดวงตาคู่นั้น สะท้อนร่างเงาออกมา 4 ร่าง!

สิ่งที่ตะเกียงน้ำมันแสดงออกมา คือภาพเหตุการณ์เมื่อ หนึ่งเดือนก่อน และทั้ง 4 ร่างนี้ก็แตกต่างกับที่สวี่ชิงตรวจสอบ พบจากการค้นวิญญาณ

สิ่งที่เขาเห็นจากการค้นวิญญาณรวมถึงวิชาเทพ มีผู้ร่ำเรียนของสายเซียนต่างวิถี 3 คนเท่านั้น

แต่ความเป็นจริง…วันนั้นในที่แห่งนี้ รวมคนชุดดำด้วย ไม่ใช่มีแค่ 4 คน แต่เป็น 5 คน

ยังมีอีกคนหนึ่งอยู่ที่นี่ด้วย

เพียงแต่ตัวตนของคนผู้นี้ ผู้ร่ำเรียนสายเซียนต่างวิถี 3 คนนั้นมองไม่เห็น มีเพียงคนชุดดำ เนื่องจากสัมผัสลึกลับ บางอย่างจึงมองเห็น

และด้วยเหตุนี้จึงถูกสวี่ชิงที่ใช้วิชาน่าเหลือเชื่อในตอนนี้

เห็นอย่างง่ายดาย

ร่างเงาที่เพิ่มมานั้น สวมชุดคลุมยาวสีขาวทั้งตัว ใบหน้า สวมหน้ากากของวังศึกษา ทุกอย่างเหมือนจะแปลกหน้า แต่ ท่วงทำนองเทพที่แผ่ออกมาจากในดวงตา ทำให้จิตสังหารสวี่

ชิงโหมปะทุขึ้นมาทันที

สายตานี้ ทำให้เขานึกถึงตอนที่เห็นเจ้าสายผสานเทพ

คนนั้นยามเข้าร่วมวังศึกษาครั้งแรก

ตอนนั้น เขาสงสัยมาก

ยามนี้เมื่อประกอบกับเสียงขึ้นจมูกเย็นชาที่คุ้นหู รวมถึง ท่วงทำนองเทพที่ปรากฏในดวงตาของร่างเงานี้ คำตอบก็ ปรากฏขึ้นในใจ

‘เจ้าสายผสานเทพ ก็คือ…ไป๋เซียวจัว!’

สวี่ชิงพึมพำในใจ ยกมือขวาขึ้นโบกเบาๆ เปลวไฟสลาย ไปเบื้องหน้าเขา หลังจากในบ้านกลับไปมืดมิดอีกครั้ง เขาก็

เอ่ยเสียงเรียบ

“ดูอยู่ตั้งนาน ก็ควรปรากฏตัวออกมาได้แล้ว”

เสียงของสวี่ชิงดังก้องในบ้านที่เงียบสงัดนี้

ไม่กี่อึดใจต่อมา เสียงแหบพร่าก็ดังมาจากในมุมหนึ่งของบ้าน

“สมแล้วที่เป็นเจ้าแดนสวี่ ไม่เพียงหาที่นี่พบ ซํ้ายังใช้วิธีเช่นนี้…น่าตกตะลึงจริงๆ”

ขณะที่พูด คนชุดดำที่หน้าตาเหมือนกับที่สวี่ชิงเห็นไม่ผิดเพี้ยนก็เดินออกมาจากความว่างเปล่า ปรากฏตัวในบ้าน

สวี่ชิงหันหน้ามองไป “เจ้าไม่ใช่คนผู้นั้น”

เขาเอ่ยเสียงราบเรียบ คนตรงหน้านี้กลิ่นอายกับ ความรู้สึกแตกต่างกับคนชุดดำคนนั้น

“ข้าก็ไม่ใช่จริงๆ นั่นแหละ แต่อนาคตอาจจะใช่ก็ได้”

คนชุดดำยืนอยู่ที่เดิม มองประเมินสวี่ชิงอย่างละเอียด ส่วนใบหน้าของเขาขมุกขมัวไปหมด

เขามองอย่างตั้งใจยิ่ง สวี่ชิงเองก็จดจ้องเช่นกัน ผ่านไปสักพัก คนชุดดำยกมือขวาขึ้น แผ่นหยกแผ่นหนึ่ง ก็ลอยมาที่เบื้องหน้าสวี่ชิง

“ผู้ว่าจ้างคือองค์ชายเจ็ด ในนี้มีหลักฐานทั้งหมดอยู่ ข้า

ช่วยรวบรวมให้เจ้าเรียบร้อยแล้ว ส่วนจะเอาไปทำอย่างไร เจ้าตัดสินใจเอาเอง’’

พูดจบ เขาก็หันหลังเดินออกไปด้านนอก ร่างเงาค่อยๆ เลือนรางไป

สวี่ชิงได้ยิน จิตสังหารในใจปะทุ ไม่ได้มองไปที่แผ่นหยก ทว่ามองร่างเงาคนชุดดำที่ค่อยๆ หายไป นอกจากคาดเดา ตัวตนของคนผู้นี้ จู่ๆ เขาก็เอ่ยขึ้น

“มีเวลาก็กลับไปดูหนิงเหยียนบ้าง”

เมื่อสวี่ชิงกล่าวออกไป ร่างคนชุดดำที่พร่าเลือนนั้น เหมือนจะชะงักเล็กน้อย หันหน้ากลับมามองสวี่ชิงผาดหนึ่ง ก็ หายไป