1299. ระดับสิบสาม
‘อสูรร่างมนุษย์ระดับสิบสาม!’ หวังหลินยืนอยู่ในทะเลโลหิต ดวงตาส่องสว่างมองสตรีชุดดำที่มีเงาแมงป่องยักษ์อยู่เบื้องหลัง เขารู้ทันทีว่านางไม่ใช่เซียนแต่เป็นอสูรที่เปลี่ยนร่างเป็นมนุษย์ได้เมื่อระดับบ่มเพาะเพิ่มถึงจุดหนึ่ง
เห็นได้ชัดว่าเงาแส้ที่ทำลายแสงสีฟ้ารอบตัวหลี่เฉียนเหมยคือหางของเงาแมงป่องด้านหลังสตรีชุดดำ ถ้าไม่มีหางนี้หลี่เฉียนเหมยคงไม่บาดเจ็บสาหัส นางคงอยู่ได้จนกว่าหวังหลินมาถึง
หลังจากเห็นสตรีชุดดำและเงาแมงป่องด้านหลัง แววตาหวังหลินจึงมีจิตสังหารพวยพุ่ง เขาเห็นว่าถึงแม้นางจะเปลี่ยนร่างเป็นมนุษย์ แต่ระดับบ่มเพาะเทียบเท่ากับเซียนในขั้นทะลวงสวรรค์ระดับที่สองเท่านั้น! เขาไม่ได้ตอบคำถามนางก่อนจะพุ่งตัวเข้าหาทันที ทิ้งภาพลวงตาไว้ด้านหลัง
เมื่อร่างกายขยับ กระบี่โลหิตจึงทะยานมาข้างหวังหลิน เขาจับไว้ด้วยแขนซ้ายและตวัดลงอย่างรุนแรง!
สีหน้าท่าทางของสตรีชุดดำเปลี่ยนไป นางบาดเจ็บด้วยกระบี่เล่มนี้มาก่อน จึงถอยร่นและอ้าแขนออก เงาแมงป่องด้านหลังสั่นเทาและร่ำร้อง หางทั้งเก้าเคลื่อนไหวดุจแส้ฟาดเข้าหาหวังหลิน
หวังหลินมีท่าทางดุดันโหดเหี้ยม เขาไม่หยุดชะงักลงเลย ก้าวเท้าไปข้างหน้าและสะบัดกระบี่โลหิตจนเกิดเป็นปราณโลหิตสีแดงพุ่งออกไป เสียงกรีดร้องแหลมดังออกมาจากปราณกระบี่ทะยานพุ่งเข้าหาหางทั้งเก้าสาย
กระบี่โลหิตปลดปล่อยแสงเจิดจ้าและทำให้ทะเลโลหิตก่อตัวเป็นวังวนยักษ์ส่งเสียงดังสนั่นกึกก้อง ขณะที่มันกวาดเข้าไป หางสามในเก้าพังทลายทันที
แสงโลหิตกะพริบวูบวาบและกระบี่โลหิตดูเหมือนไร้ตัวตน พริบตาเดียวมันพุ่งเข้าตัดแส้ไปอีกสี่เส้น! ท้ายที่สุดเหลือเพียงสอง และเมื่อเข้ามาใกล้หวังหลิน เขาเพียงสะบัดแขนซ้าย พลังดั้งเดิมรวมเข้าด้วยกันผสมกับพลังเทพโบราณปะทะกับสองแส้
สองแส้นั้นแตกสลายและเกิดเสียงดังสนั่นทันที!
หลังจากเปิดผนึก พลังจากผลไม้เต๋าที่เขาย่อยมาได้ทำให้เขาทะลวงสู่ขั้นทลายสวรรค์ ในที่สุดหวังหลินก็กลายเป็นผู้ทรงอำนาจของจริง เขาดูดซับกลิ่นอายเทพโบราณในสำนักอมตะมาด้วยและฟื้นฟูดาวเทพโบราณได้หมด ในที่สุดดาวดวงที่หกของเขาก็ก่อตัวและกระทั่งเริ่มมีดาวดวงที่เจ็ดเผยออกมา
เพิ่มกับกระบี่โลหิตมหัศจรรย์ที่หลอมด้วยเลือดของเทพโบราณ ความแข็งแกร่งในยามต่อสู้ของหวังหลินจึงเหนือกว่าตอนที่เขาสู้กับฉุยต้าวอีก!
สิ่งสำคัญที่สุดคือห้าแก่นแท้ในร่างเขาที่ตื่นขึ้นมา ถึงแม้มันจะอ่อนแอมากแต่มันก็กำลังเติบโตอย่างต่อเนื่อง กล่าวได้ว่าหวังหลินตอนนี้แข็งแกร่งที่สุดตั้งแต่บ่มเพาะมาสองพันปี!
กล่าวได้ว่าหวังหลินในตอนนี้เข้าสู่ขอบเขตของความแข็งแกร่ง ไม่ว่าเขาจะอยู่ดินแดนชั้นนอกหรือดินแดนชั้นใน ถือว่าเป็นผู้ปกครองได้แล้ว!
“เจ้าแค่อสูรระดับสิบสามที่เปลี่ยนร่างเป็นมนุษย์ เจ้าไม่มีคุณสมบัติมาขวางทางข้า อย่าว่าแต่ชื่อข้าเลย!” เสื้อผ้าหวังหลินมีแต่คราบเลือด เส้นผมกระทั่งกลายเป็นสีแดงโลหิต เขาก้าวไปข้างหน้าพุ่งออกไปหาสตรีชุดดำราวกับอุกกาบาต!
นางหน้าซีดยิ่งขึ้น ดวงตาเต็มไปด้วยความตกตะลึง คิดว่าสิ่งที่ยากที่สุดน่าจะเป็นการต่อกรกับกระบี่โลหิต แต่ตอนนี้นางตระหนักแล้วว่าถึงแม้ระดับบ่มเพาะของเซียนตรงหน้าอาจไม่ทรงพลังนัก แต่เขาแข็งแกร่งพอจะฆ่านางได้!
พอเห็นหวังหลินพุ่งเข้ามาใกล้ราวกับอุกกาบาต นางจึงถอยร่นทันที สองฝ่ามือสร้างผนึกโบกสะบัด ปรากฏแส้สีดำขึ้นมา แส้นี้ไม่ใช่เงาแต่เป็นของจริง มันมีแต่หนามแหลม ส่วนปลายสุดเหมือนเคียว
เห็นได้ชัดว่าแส้นี้คือหางแมงป่อง! นางถือแส้หางแมงป่องเอาไว้และฟาดออกไปจนเกิดเสียงดังสนั่นกึกก้อง ทิ้งภาพลวงตาไว้เบื้องหลังจนเหมือนมันฉีกเปิดโลกออกมาได้ มันฟาดใส่หวังหลินที่พุ่งเข้าหา
หวังหลินเยาะเย้ยและสะบัดแขนซ้าย กระบี่โลหิตพุ่งออกไปด้วยความตื่นเต้นและฟันใส่แส้นั้นทันที ขณะเดียวกันหวังหลินก็ผลักมือไปข้างหน้า รวบรวมพลังดั้งเดิมไว้ในตา จากนั้นใช้ตาจ้องไปที่ฝ่ามือซ้ายทดแทนมือขวาที่กำลังอุ้มหลี่เฉียนเหมย เขาใช้วิชาที่เรียนรู้มาจากปรมาจารย์ลั่วฟู่
พลังดั้งเดิมรวมตัวกันในมือซ้ายหวังหลินและเป็นพลังทำลายล้างเกินกว่าจินตนาการ ทั้งยังมีพลังของเทพโบราณผสมเข้าไปด้วย หวังหลินผลักมือซ้ายเข้าหาสตรีชุดดำ ยิงวิชาออกไปในมือซ้าย
ประทับฝ่ามือส่องสว่างราวกับดวงตะวันได้พุ่งออกไป ส่องสว่างขึ้นรอบด้านและจากนั้นตกใส่สตรีชุดดำด้วยเสียงดังสนั่นกึกก้อง
นางเผยใบหน้าหวาดกลัวและกรีดร้องอย่างโหยหวน นางไม่สนแส้หางแมงป่องและกัดปลายลิ้นพ่นโลหิตออกไป โลหิตพังทลายกลายเป็นค่ายกลหมอกโลหิตห่อหุ้มนางเอาไว้ จากนั้นถอยกลับทันที
ขณะที่ถอยพลางโน้มตัวไปด้านหลัง เสื้อผ้าฉีกขาดเผยผิวสีขาวหิมะเนียนนุ่ม ขณะเดียวกันก็มีหนามโผล่ออกมาจากร่างกายราวกับมีแมงป่องยักษ์อยู่ในร่าง
แมงป่องทะลุผ่านร่างกายนางออกมาและพุ่งออกไป! ทว่าวินาทีที่มันพุ่งออกมากลับเจอประทับฝ่ามือและกระแทกด้วยหมอกโลหิต ส่งเสียงกรีดร้องโหยหวนและเสียงดังสนั่น
ขณะที่กระบี่โลหิตฟาดฟัน แส้หางแมงป่องไม่สามารถหยุดมันได้และเกิดการระเบิด
หวังหลินมีความแข็งแกร่งอย่างมากในการต่อสู้กับสตรีชุดดำ นางไม่มีพลังอำนาจจะต่อต้านได้เลย รู้สึกเหมือนว่าหวังหลินอยู่เบื้องหน้า นางทำได้แค่ถอย ถอย ถอยเท่านั้น!
“ข้าอยู่ใต้คำสั่งของนางสนมจักรพรรดิโบราณแห่งจันทรา หากเจ้ากล้าสังหารข้า นางสนมจักรพรรดิจะล้างบางเจ้าทั้งเผ่าพันธุ์!!!” เสียงร้องโหยหวนดังออกมาจากหมอกโลหิตที่ถอยร่น ทว่านี่ไม่ทำให้หวังหลินหยุดเลย เขาไล่ล่าเร็วขึ้นไปอีก
“ล้างบางเผ่าพันธุ์ข้า? ทั้งเผ่าข้าตายไปหมดแล้ว เหลือข้าเพียงคนเดียว! เจ้าทำร้ายผู้หญิงคนนี้ ดังนั้นข้าจะเอาชีวิตเจ้าไปหลอมเป็นสมบัติ ให้เจ้าทุกข์ทรมานกับความเจ็บปวดไม่หมดไม่สิ้น!” น้ำเสียงหวังหลินเย็นเยียบและไล่ตามทันได้ทันที แขนซ้ายกระแทกลงไปอย่างรุนแรง
ทว่าตอนที่แขนซ้ายกระแทกลงไป ดวงตาพลันหรี่แคบและถอยกลับไปหลายสิบฟุต หมอกโลหิตพังทลายและเกิดพลังงานอันน่าตกตะลึง กลิ่นอายดุร้ายพุ่งออกมาและสตรีชุดดำก็ไม่อยู่ตรงนั้นแล้ว
กลับกลายเป็นแมงป่องดำตัวยักษ์ปรากฏทันที เดิมทีมันมีขนาดไม่กี่สิบฟุต แต่วินาทีที่มันปรากฏตัว มันเติบโตจนมีขนาดเกินกว่าแสนฟุต!
ร่างเงาแมงป่องด้านหลังทับซ้อนเหมือนวิญญาณของเซียนที่กลับสู่ถิ่นฐาน พอทั้งสองทับซ้อนกัน กลิ่นคาวพัดลอยมา
บนศีรษะส่วนบนสุดของแมงป่องมีก้อนเนื้อและเปลี่ยนเป็นใบหน้ามนุษย์ มันคือสตรีชุดดำคนนั้น นางมองหวังหลินด้วยสายตาอาฆาตและส่งเสียงกรีดร้อง
หางทั้งเก้าสะบัดจนเกิดเสียงดังลั่น ราวกับโลกนี้กำลังพังทลาย มันกรีดร้องพุ่งใส่หวังหลินด้วยความเกลียดชัง นอกจากหางทั้งเก้าแล้วยังมีกรงเล็บยักษ์สองข้างที่พุ่งหาหวังหลินด้วย
หวังหลินเป็นเหมือนมดตัวน้อยๆเบื้องหน้าแมงป่องยักษ์ แต่สีหน้าเขาไม่เปลี่ยนไป พลันพ่นลมหายใจพร้อมกับใช้แขนซ้ายแตะกลางหน้าผาก ปรากฏดวงดาวเทพโบราณขึ้นมาและหมุนติ้วอย่างรวดเร็ว
ยามที่ดวงดาวหมุนติ้ว พลังเทพโบราณพรั่งพรูเข้าไปในร่างหวังหลิน กระดูกเริ่มเติบโตไปพร้อมกับเลือดเนื้อ! ร่างขยายไปร้อยฟุต พันฟุต จนกระทั่งเกือบหมื่นฟุต!
ผิวหยาบกระด้าง กลิ่นอายสั่นสะเทือนสวรรค์ และด้วยกลิ่นอายโบราณนี้จึงปรากฏเทพโบราณขึ้นมาในโลก!
“เทพโบราณ!!” หลังจากเห็นดวงดาวตรงกลางหน้าผาก สตรีชุดดำจึงเผยความหวาดกลัวเกินจินตนาการ
ดวงตาหวังหลินคล้ายจะมีดวงดาวและส่องประกายเจิดจ้า เขาอุ้มหลี่เฉียนเหมยไว้ในมือและก้าวเท้าออกไป แขนซ้ายกำหมัดส่งกำปั้นไปด้วย
แมงป่องยักษ์สั่นสะเทือน ร่างกายกระเด็นออกไป กรงเล็บที่ปะทะกับหมัดซ้ายหวังหลินเกิดรอยแตกร้าวขึ้นทันที!
ความเจ็บปวดรุนแรงนี้ทำให้มันต้องเผยสีหน้าเจ็บปวดเหลือทน
หวังหลินไม่หยุดแค่นี้ เขาพุ่งตัวออกไปอีกครั้ง ไล่ตามอีกฝ่ายได้ทัน ก้าวอีกครั้งร่อนลงด้านหลังแมงป่องและใช้แขนซ้ายกระแทกลงไป
ตึงตัง ตึงตัง ตึงตัง!
เจ้าแมงป่องส่งเสียงร้องเจ็บปวด สองกรงเล็บพังทลาย หางแมงป่องทั้งเก้าสายฟาดใส่หวังหลิน แต่หวังหลินคว้าไว้ได้สองเส้นด้วยมือซ้ายก่อนจะกระโดดขึ้นไป เจ้าแมงป่องไม่อาจเป็นอิสระจากพลังอำนาจเทพโบราณได้และถูกดึงขึ้นทันที!
หวังหลินเกลียดแมงป่องเข้ากระดูกดำ ตอนนี้เขาจึงกระแทกแมงป่องใส่ลงไป! เจ้าแมงป่องใหญ่มากเกินและเมื่อหวังหลินโยนใส่พวกอสูรกลุ่มใหญ่ พวกมันทั้งหมดล้วนตายทันที
ทว่านี่ยังไม่จบ หวังหลินกำหางแมงป่องและลากร่างกายมันไปข้างหน้า เขากระแทกมันลงไปอย่างต่อเนื่องและทะลวงผ่านวงล้อม
เหล่าอสูรดุร้ายต่างก็หวาดกลัวเมื่อมองหวังหลินที่ทรงพลังอำนาจเกินบรรยาย ทว่าพวกมันช้ากว่าหวังหลินที่มีแมงป่องยักษ์ในมือ เขาร้องคำรามพุ่งออกไป ใช้แมงป่องเป็นอาวุธกระแทกใส่เหล่าอสูร เจ้าแมงป่องอ่อนแอลงเรื่อยๆ กระทั่งส่งเสียงร้องเบาลง
อสูรยุงรอบๆหวังหลินเริ่มร้องหึ่งๆรุนแรง โดยเฉพาะราชายุงที่จ้องมองแมงป่องด้วยแววตาอยากได้
……………………….