1304. เก้าตำหนัก แปดโครงสร้าง
ภูเขาก้อนเมฆเสมือนม่านหมอกล้อมรอบค่ายกลดินแดนปิดผนึกที่กำลังกะพริบวูบวาบและกดลงบนหวังหลิน เสียงสายฟ้าคำรามดังก้อง หวังหลินหน้าซีดยิ่งขึ้นแต่สีหน้าไม่เปลี่ยนไป เขาจ้องภูเขาก้อนเมฆโดยที่ยังต้านทานค่ายกลอย่างไม่สะทกสะท้าน!
“ข้าเจอพลังของทัณฑ์สวรรค์มาแล้วหลายครั้งและมีชีวิตรอดมาได้หมด ทัณฑ์สวรรค์ในวันนี้ประหลาดยิ่งแต่มันก็ยังไม่สามารถทำลายข้าได้! จิตใจแห่งเต๋าของข้าไม่โดนทำลาย ความคิดข้าไม่ตาย ร่างกายข้ามั่นคงดุจภูเขาไท่ แม้กระทั่งสวรรค์ก็ไม่สามารถเอาชนะข้าได้!” หวังหลินเอ่ยเสียงสงบนิ่ง
ฝ่ามือสร้างผนึก กระบี่โลหิตหมุนเป็นวงกลมปลดปล่อยเสียงกรีดแหลม แสงโลหิตห่อหุ้มหวังหลิน ภูเขาก้อนเมฆร้องคำรามพลางกดทับลงมา หวังหลินสะบัดแขน ร่างเงาเทพโบราณปรากฏขึ้นรอบตัวเอง ขณะเดียวกันแขนขวากำหมัดชกใส่ภูเขา แขนซ้ายกดลงใส่ค่ายกลดินแดนปิดผนึก!
เงาเทพโบราณขยับไปพร้อมกับเขา แขนขวาชกกำปั้นออกไปตกลงใส่ภูเขาก้อนเมฆ
แรงกดดันจากภูเขาก้อนเมฆตกลงมาปะทะกับพลังเทพโบราณ เสียงดังสนั่นสะเทือนปฐพีกึกก้องพร้อมกับพลังทำลายล้างระเบิดเข้าไปในร่างเงาเทพโบราณ จากนั้นมันถูกเคลื่อนย้ายไปใส่แขนซ้ายและเข้าหาค่ายกลดินแดนปิดผนึก
สายฟ้าดังสนั่นหวั่นไหว ค่ายกลดินแดนปิดผนึกกะพริบวูบวาบรุนแรง แสงเจ็ดสีส่องสว่างเป็นประกายและทั่วทั้งอวกาศและทั้งค่ายกล
ค่ายกลยักษ์ประตุ้นขึ้นมาทันทีตอนที่แสงเจ็ดสีส่องสว่าง!
การเปิดใช้งานของมันก็เพื่อหยุดทุกคนในดินแดนชั้นในไม่ให้ก้าวออกไปได้แม้แต่เพียงครึ่งก้าว แสงเจ็ดสีแทงทะลุผ่านภูเขาก้อนเมฆราวกับไร้ประโยชน์ต่อหน้ามัน!
แรงกดดันทรงพลังโผล่ออกมาจากการส่องสว่างของค่ายกลเจ็ดสี ส่งเสียงคึกคะนองไปทั่วอวกาศ!
เนื่องด้วยการโจมตีใส่ค่ายกลได้บรรลุถึงระดับที่ต้องอัญเชิญจิตวิญญาณค่ายกลออกมา เกิดลำแสงกะพริบรุนแรงควบแน่นจากค่ายกล
แสงนี้สีขาวเงินราวกับเป็นแสงสว่างและเปลี่ยนกลายเป็นหอกหนึ่งแล่งทันที หอกเล่มนี้ปกคลุมไปด้วยแสงและพุ่งเข้าหาภูเขาก้อนเมฆ
สายฟ้าพัวพันกับหอกส่งเสียงดังปะทุ หอกบรรจุพลังงานอันน่าตกตะลึงราวกับประกายสายฟ้าแทงทะลุผ่านภูเขาก้อนเมฆ!
ภูเขาก้อนเมฆสั่นสะเทือนและแตกสลาย ก้อนเมฆถูกดันกลับไปและกลายเป็นกระบี่สี่เล่ม!
หวังหลินรู้สึกว่าร่างกายอึดอัดไปด้วย หลังจากโอนย้ายการโจมตีเข้าสู่ค่ายกล เขาประสบอาการบาดเจ็บ กระอักโลหิตแต่ดวงตายังมั่นคง จดจ้องค่ายกลอย่างใจเย็นและโจมตีทัณฑ์สวรรค์ไปด้วย
ไม่ว่าจะเป็นค่ายกลดินแดนปิดผนึกหรือทัณฑ์สวรรค์ ทั้งคู่ต่างก็เป็นสิ่งที่หวังหลินไม่ชอบ เขายังจำสิ่งที่เห็นในดินแดนเจ็ดสีได้ ตลอดหลายชั่วอายุคน ค่ายกลดินแดนปิดผนึกปนเปื้อนไปด้วยเลือดของเหล่าเซียนจำนวนมาก ตอนนี้หวังหลินยังได้ยินเสียงคำรามที่ไม่ยินยอม
“ข้าไม่ยอมให้เป็นเช่นนี้! ข้าไม่ยอมให้เป็นเช่นนี้! สักวันหนึ่งเหล่าเซียนรุ่นหลังจะทะลวงผ่านค่ายกลนี้ได้และทำให้คนนอกอย่างพวกเจ้าทั้งหมดสูญสิ้น! ทะเลแห่งโลหิตจะไหลนองในดินแดนชั้นนอก!”
เป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินเสียงนี้ มันจุดประกายโลหิตหวังหลินและกระตุ้นความบ้าคลั่ง อีกทั้งเขาก็กำเนิดในดินแดนปิดผนึก ดินแดนแห่งนี้คือบ้านของเขา!
ภูเขาก้อนเมฆพังทลาย กระบี่สี่เล่มถูกหอกสีขาวหยุุดลง ก้อนเมฆจำนวนมากกำลังถูกผลักดันออกห่าง ตำหนักหยกสีขาวที่เบียดช่องว่างออกมาสู่อีกโลกหนึ่งกำลังเผยตัวตนออกมา
ใจกลางระหว่างคิ้วของรูปปั้นบนหินหยกมีแสงอ่อนโยนกะพริบออกมาและมันห่อหุ้มทั่วทั้งร่างรูปปั้นในเวลาไม่นาน ร่างมันคล้ายจะหลอมละลาย แขนขวาพลันเปลี่ยนจากหินไปเป็นเลือดเนื้อ!
แขนขวาเคลื่อนไหว!
รูปปั้นยกแขนขวาขึ้นมากดลงบนรอยแตกเพื่อนำทางไปยังอวกาศที่มีค่ายกลตั้งอยู่!
“เก้าตำหนัก…ไร้จุดจบ…” น้ำเสียงพร่าเลือนดังสนั่น แขนขวาของรูปปั้นกดลงไป กระบี่สี่เล่มข้างในอวกาศพลันลอยกลับมาพร้อมกับการพังทลายของก้อนเมฆ
ก้อนเมฆห่อหุ้มรูปปั้นก่อตัวเป็นวังวนยักษ์โดยมีกระบี่สี่เล่มหมุนวนอยู่ภายในเพื่อให้วังวนขยายใหญ่ขึ้น
ช่องว่างที่ตำหนักหยกขาวอยู่ข้างในพลันฉีกเปิดออกและเผยโลกข้างในให้เห็น!
ในรอยแยกมีดาวเคราะห์เก้าดวงเหมือนกันก่อตัวเป็นค่ายกลปลดปล่อยอำนาจแห่งดินแดนสวรรค์โบราณ!
ตำหนักสวรรค์ ตำหนักวารี ตำหนักขุนเขา ตำหนักอัสนี ตำหนักกลาง ตำหนักอัคคี ตำหนักวายุ ตำหนักปฐพี ตำหนักหนองน้ำ แต่ละแห่งมีอักขระเวทย์สีทองที่แตกต่างกันปรากฏขึ้นมาปลดปล่อยกลิ่นอายเกินจินตนาการ วินาทีที่ดาวเคราะห์ทั้งเก้าปรากฏ พวกมันสั่นไหวพยายามพุ่งออกมาจากช่องว่าง หดลงให้เล็กจนพุ่งออกมาเข้าสู่อวกาศ!
พวกมันเจาะรอยแยกและเข้าสู่อวกาศที่มีค่ายกลดินแดนปิดผนึกตั้งอยู่ หมุนวนตกลงใส่หวังหลิน!
เก้าตำหนักผนึกเทพ!
ขณะเดียวกันบนร่างหวังหลินปรากฏจุดสีขาวขึ้นเก้าแห่ง ทั้งเก้าจุดคือจุดที่เส้นเลือดใหญ่ตัดผ่าน พอจุดทั้งเก้าเชื่อมต่อกันมันจึงเชื่อมกับทั้งร่างเขา!
เมื่อเก้าตำหนักมาถึง จุดทั้งเก้าส่งความเจ็บปวดเกินจะทานทน ราวกับลิ่มเก้าเล่มเจาะใส่ร่างกายซึ่งมากพอจะทำให้เขาคลุ้มคลั่ง
ร่างหวังหลินสั่นเทา ส่งเสียงคำรามพลางจ้องไปยังเก้าตำหนัก ความเจ็บปวดรุนแรงยิ่งขึ้น! ทว่าความเจ็บปวดนี้แค่จุดชนวนความไม่ยอมแพ้ของเขา หวังหลินเป็นเซียนฝืนลิขิตฟ้ามาทั้งชีวิต สวรรค์ไม่อาจทำให้เขาโค้งคำนับ โชคชะตาไม่อาจทำให้เขาเชื่อฟัง ปล่อยให้เผชิญหน้ากับทัณฑ์สวรรค์ตัวคนเดียว!
ตั้งแต่ตอนที่เขาเลือกเป็นเซียนฝืนลิขิตฟ้า เขาถึงวาระต่อสู้สวรรค์และดิ้นรนต่อโชคชะตา! นาทีนี้เสียงปะทุดังจากร่างหวังหลินและร่างกายขยายขนาดขึ้น!
ร่างเทพโบราณหกดาวสูงเกือบหมื่นฟุตทำให้หวังหลินเหมือนยักษ์จากยุคโบราณ เขาซ่อนหลี่เฉียนเหมยและกำหมัดแน่นก้าวเดินเข้าหาตำหนักทั้งเก้า!
ตึงตัง ตึงตัง ตึงตัง ตึงตัง!
นาทีที่พุ่งออกไป จุดโลหิตพังทลายไปสี่จุดและมีโลหิตไหลออกมา กลิ่นอายทำลายล้างเต็มไปทั่วร่างกาย
จังหวะนั้นสี่ตำหนักเปลี่ยนกลายเป็นแสงสีขาว พวกมันเคลื่อนไหวด้วยความเร็วเกินบรรยาย เจาะเข้าใส่อวกาศและร่อนลงบนจุดโลหิตที่หวังหลินพังทลายไป
ร่างหวังหลินสั่นสะเทือน เสียงดังสนั่นอยู่ในร่างอย่างบ้าคลั่ง จุดโลหิตที่เหลือห้าจุดทั้งหมดพังทลาย!
ห้าดวงดาวส่องสว่างเช่นเดียวกัน พวกมันหายไปและพุ่งเข้าหาจุดโลหิตทั้งห้าที่พังทลาย! ตำหนักขยับเคลื่อนไหวภายในร่างหวังหลินทำให้เกิดการทำลายไม่มีที่สิ้นสุดและรวมกันเข้าหาตำหนักสุดท้ายในหน้าอก เมื่อพวกมันควบแน่นกัน ผนึกเก้าตำหนักก็จะสมบูรณ์แบบ!
ดวงดาวที่เกิดขึ้นจากเก้าตำหนักไม่ใช่ดาวเคราะห์เซียนจริงๆและพวกมันไม่มีสิ่งมีชีวิตอยู่บนนั้น พวกมันเป็นแค่อุกกาบาตยักษ์เก้าก้อนที่ถูกปรับแต่งมานานหลายปีและเป็นส่วนหนึ่งของทัณฑ์สวรรค์!
ความเจ็บปวดรุนแรงในร่างหวังหลินแทบทำให้วิญญาณดั้งเดิมพังทลาย ส่งเสียงคำรามรุนแรง ดาวเทพโบราณตรงกลางหน้าผากหมุนติ้วอย่างรวดเร็ว ใบหน้าดุดันโหดเหี้ยมขึ้น!
“เก้าก้อนหินสามารถผนึกเทพได้ แต่ข้าไม่ใช่เทพธรรมดา ข้าเป็นเทพโบราณ!!” หวังหลินคำราม ร่างกายสั่นสะเทือน พลังเทพโบราณปะทุออกมาจากร่างกาย
เก้าจุดโลหิตบนร่างกายขยับเคลื่อนไหวและเกิดเสียงดังสนั่น อุกกาบาตในร่างกายเขาหยุดลงอย่างไม่คาดคิดและไม่สามารถรวมไปที่ตำหนักสุดท้ายได้!
ทว่าทัณฑ์สวรรค์ยังไม่จบแค่นี้ แสงสายฟ้าสีม่วง กระบี่สีสันทั้งสี่เล่ม การเรียกขานพารามีตา ภูเขาก้อนเมฆ ทั้งหมดนี้เป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้นของทัณฑ์สวรรค์ ทัณฑ์สวรรค์ไร้จุดจบจะตกลงมาจนกว่าเจ้าจะตาย!
ต่อจากเก้าตำหนักก็จะเป็นแปดโครงสร้าง!
“แปดโครงสร้าง…ไร้จุดจบ…” ในโลกที่มีตำหนักหยกขาวอยู่ข้างใน แขนขวาของรูปปั้นโบกสะบัดและปรากฏอักขระเวทย์ยักษ์ขึ้นแปดชิ้น!
อักขระเวทย์คือตราประทับของแปดโครงสร้าง!
สวรรค์ วารี ขุนเขา อัสนี อัคคี วารี ปฐพี หนองน้ำ! แปดโครงสร้างหมุนวนก่อตัวเป็นโลกของตัวเอง!
เมื่อทั้งแปดโครงสร้างปรากฏ พวกมันก่อตัวเป็นกงล้อยักษ์หมุนติ้วผ่านช่องว่างเข้าสู่รอยแยกและเข้าสู่อวกาศ นำพาแรงกดดันทรงพลังตกลงใส่หวังหลิน!
หวังหลินหน้าซีดพลางใช้พลังดั้งเดิมของตัวเองเพื่อประคองวิชาห้วงเวลาเอาไว้ใส่หลี่เฉียนเหมย พลังเทพโบราณของเขาต้องบังคับเก้าตำหนักให้ออกมา!
ตอนนี้เมื่อต้องเผชิญหน้ากับแปดโครงสร้างที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าเก้าตำหนัก อดไม่ได้ที่รูม่านตาจะหดแคบลง!
โดยเฉพาะกงล้อยักษ์ที่เปลี่ยนทิศทางไปทุกครั้งที่หมุนจนไม่อาจบอกวิถีโคจรของมันได้ มันรวดเร็วมากและกดทับใส่หวังหลินในทันที!
ในช่วงความเป็นความตาย หวังหลินสงบนิ่งลง ก้าวถอยหลังแนบชิดกับค่ายกลดินแดนปิดผนึก!
“จ้าวแห่งดินแดนปิดผนึก ข้าพาท่านมาที่ค่ายกลดินแดนปิดผนึกแล้ว ท่านออกมาได้!”
……………………………