1624. พลังอำนาจของเกาทัณฑ์
แต่ว่าในวันนี้เขาเจอกับหวังหลิน ผู้รู้แจ้งแก่นแท้แห่งจริงเท็จ!
หวังหลินไม่ได้ลืมตาขึ้นเลย ยามที่แกนของปรมาจารย์ซูเฉินพยายามหลบหนีไป ชายหนุ่มชุดเขียวหันกลับมาแต่ก็ต้องถอยกลับไปด้วยความหวาดกลัวเพราะเห็น ร่างปรมาจารย์ซูเฉินฉีกขาด หวังหลินยกแขนขวาขึ้นมาที่กลางหน้าผากตนเอง
แสงโลหิตสีทองส่องสว่าง หยดโลหิตสีทองโผล่ออกมาจากกลางหน้าผากของ หวังหลิน เขาใช้แขนขวาคว้าเอาไว้
วินาทีนั้นคันศรผุดขึ้นมาจากร่างหวังหลินในทันที จากนั้นจิตสังหารเต็มไปทั่วดวงดาว หวังหลินชี้คันศรไปข้างหน้า
คันศรของลี่กวงไม่สามารถใช้ได้เว้นแต่หวังหลินจะมีโลหิตสีทอง ความจริงตอนที่สายโลหิตเทพของเขาถูกบังคับออกมา คันศรได้ผสานเข้ากับโลหิตทองไปแล้ว เกาทัณฑ์จึงอยู่ในโลหิตนั้นไปด้วย แต่อย่างไรก็ตามโลหิตยังเป็นของหวังหลิน ตราบใดที่เขามีโลหิต เขาสามารถอัญเชิญคันศรของลี่กวงและยิงเกาทัณฑ์สั่นสะเทือนสวรรค์ดอกสั้นได้!
ด้วยคันศรและระดับบ่มเพาะในปัจจุบัน หวังหลินจึงไม่หวาดกลัวโลกหรือเซียนคนใด!
คันศรนี้คือการโจมตีที่ทรงพลังที่สุดของหวังหลิน!
แขนซ้ายของหวังหลินถือคันศร แขนขวารั้งสาย เขาชี้ไปที่ปรมาจารย์ซูเฉิน ที่กำลังหลบหนีและคลายมือออกทันที
เสียงดังหวีดหวิวราวกับอวกาศกำลังพังทลายหรือไม่ก็พังทลายไปแล้ว อวกาศรอบหวังหลินเริ่มแตกไปทีละชั้นโดยมีเขาอยู่ในจุดศูนย์กลาง
ปรมาจารย์ซูเฉินกรีดร้องอย่างเงียบงัน สัมผัสแห่งความตายรอบตัว เขาวิ่งหนีอย่างบ้าคลั่งและผสานเข้ากับโลก พริบตานั้นจึงหายตัวไปใกล้ๆ ดาวซูซาคุ
ยังมีชายหนุ่มชุดเขียวอยู่ด้วย ขณะที่เขารีบหลบหนีด้วยความหวาดกลัว จึงเปิดรอยแยกและเข้าไปข้างใน
ซึ่งรวมไปถึงเหล่าเซียนหลายหมื่นที่กำลังหลบหนีอยู่รอบดาวซูซาคุ มีตั้งแต่คนที่หลบหนีไปก่อนและไม่ได้รู้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นรอบดาวซูซาคุ แต่ในชั่วจังหวะนี้พวกเขาทั้งหมดต่างสัมผัสถึงเสียงเรียกแห่งความตายออกมาจากวิญญาณ
“ข้าจะชิงดาราจักรฟ้ากระจ่างกลับมาด้วยเกาทัณฑ์ดอกนี้!” หวังหลินหลับตา น้ำเสียงฟังดูสงบนิ่ง เขารั้งสายคันศร ภาพเกาทัณฑ์หัวกลมเริ่มก่อตัวขึ้น ไม่นานมันก็กลายเป็นเกาทัณฑ์ของจริง
วินาทีที่เกาทัณฑ์ปรากฏ แขนขวาของหวังหลินคลายออก เสียงหึ่งๆ ดังกึกก้อง อวกาศราวกับสั่นเทาด้วยตัวเองและแตกสลายตอนที่สายคันศรกระทบเกาทัณฑ์ พลังทั้งหมดถูกส่งผ่านและยิงเกาทัณฑ์ออกไป!
ขณะที่เกาทัณฑ์ลอยออกไป อวกาศพังทลายขึ้นอีกระลอก ก่อตัวเป็นวังวนสีดำ ไร้ก้นบึ้ง เกาทัณฑ์มีพลังเกินจินตนาการ
ไม่มีใครจะหยุดยั้งเกาทัณฑ์นี้ได้!
ยามที่เกาทัณฑ์ลอยออกไป ระลอกคลื่นแผ่กระจายออกมาจากอวกาศ ชายหนุ่มชุดเขียวถูกบังคับออกมาจากรอยแยก เขามองกลับมาด้วยความหวาดกลัว ใบหน้า ซีดเซียว แววตาสิ้นหวังไม่เหมือนครั้งล่าสุดที่เขามาด้วยร่างมายา ครั้งนี้เขามาด้วย ร่างดั้งเดิม!
เมื่อเขาตาย นั่นหมายความว่าเขาจะตายจริงๆ!
ไม่ต้องเสียเวลาคิดอันใด เกาทัณฑ์เข้ามาใกล้ในพริบตา ชายหนุ่มชุดเขียวส่งเสียงร้องขอความช่วยเหลือ สองแขนสร้างผนึกและกระอักโลหิตจำนวนมากออกมาโดย ไม่นึกถึงสภาพร่างกาย เขารวบรวมแก่นแท้ทั้งหมดที่สามารถทำได้ตอนนี้เพื่อเผชิญกับจุดจบของชีวิต
เขาเปิดดินแดนเพลิงนรกานต์ของตัวเองออกมาและนำวิญญาณเพลิงนรกานต์ออกมาทั้งหมด พวกมันผสานเข้ากับโลหิตและกลายเป็นชั้นน้ำแข็งหลายพันล้านชั้น พริบตาเดียวเขาได้สร้างก้อนน้ำแข็งขนาดเท่าดาวเคราะห์
เพียงจังหวะนั้นเองเกาทัณฑ์ได้มาถึง มันเข้าสัมผัสน้ำแข็งแต่น้ำแข็งก็พังทลายในทันที ใจกลางนั้นชายหนุ่มชุดเขียวเต็มไปด้วยแววตาสิ้นหวัง เขาต้องทำลายอักขระเผ่าของตัวเองเพื่อแลกเปลี่ยนเป็นพลังมากกว่าเดิมเข้าต่อต้านเกาทัณฑ์!
ทว่าในท้ายที่สุดแล้ว เกาทัณฑ์ได้เจาะทะลุน้ำแข็งไปจนเกิดเสียงดังสนั่นกึกก้องทั่วดาราจักรฟ้ากระจ่าง เกาทัณฑ์พุ่งทะลุผ่านชายหนุ่มชุดเขียว ร่างกายสั่นเทา เขากระอักโลหิตออกมาก่อนจะเกิดการระเบิด ดวงวิญญาณดั้งเดิมต้องการหลบหนี แต่ท้ายที่สุดมันก็สั่นเทาและตายทันที
เขาคือ เซียนขั้นแก่นแท้ดับสูญคนแรกที่ตายในสงครามครั้งนี้!
มีเซียนดินแดนชั้นนอกอีกมากที่อยู่ในดาราจักรฟ้ากระจ่าง แต่ทั้งหมดล้วนรู้สึกถึงภัยคุกคามแห่งความตาย เกาทัณฑ์ท่องทะยานเป็นเส้นตรง แต่เกิดระลอกคลื่นส่งออกมากระทบไปทั่วทั้งดาราจักรฟ้ากระจ่าง
เซียนคนใดที่ถูกระลอกคลื่นนี้เข้าสัมผัสจะระเบิดและตายทันที
ณ ทิศตะวันออกของดาราจักรฟ้ากระจ่าง มีเซียนดินแดนชั้นนอกหลายร้อยคนกำลังไล่ล่าเซียนดินแดนชั้นในไม่กี่สิบคน เหล่าเซียนดินแดนชั้นในต่างก็หน้าซีดและ ดูเหมือนตะเกียงน้ำมันใกล้มอด
“ต่อสู้กับพวกมันจนตาย แม้ข้าจะตาย ข้าก็จะตายในบ้านเกิดของข้า!” ชายวัยกลางคนที่กำลังหลบหนีเผยท่าทีสิ้นหวัง เขาหันกลับมาทันทีและตัดสินใจระเบิดตัวเอง
ทว่าในจังหวะนั้นระลอกคลื่นส่งออกมาจากดวงดาวและแทงใส่พวกเขา หลายสิบคนแต่กลับไม่ได้ทำอันตรายอันใด กระนั้นพวกเขาก็ต้องอ้าปากค้างเมื่อเห็นเหล่าเซียนดินแดนชั้นนอกหลายร้อยคนที่กำลังไล่ตามมาเกิดส่งเสียงกรีดร้องโหยหวนและตายไปกับระลอกคลื่น
ทางด้านทิศใต้ของดาราจักรฟ้ากระจ่าง มีเซียนดินแดนชั้นนอกสองคนใน ขั้นทะลวงสวรรค์ พวกเขาระงับความรู้สึกแย่ๆ ที่เกิดขึ้นและกำลังไล่ล่าตามหลัง ชายหนุ่มเบื้องหน้า ชายหนุ่มคนนี้เนื้อตัวเต็มไปด้วยโลหิต
แต่ทว่าในจังหวะนั้น ระลอกคลื่นส่งเสียงดังสนั่น สองเซียนดินแดนชั้นนอกตัว สั่นเทาและแตกสลาย ทิ้งไว้ให้ชายหนุ่มตะลึงงันอยู่กับที่
ทางด้านตะวันตกของดาราจักรฟ้ากระจ่าง มีดาวเคราะห์เซียนซึ่งสำนักส่วนใหญ่ถูกทำลายและตอนนี้ถูกเซียนดินแดนชั้นนอกยึดครอง บางคนไล่ฆ่าสังหารและกระทั่งไปสังหารคนธรรมดา เสียงกรีดร้องดังระงมในเมือง
เซียนดินแดนชั้นนอกบางคนเข้าไปจับเซียนสาวงามจากหลายสำนัก พวกเขากำลังจะเปลี่ยนเซียนสาวให้กลายเป็นนางบำเรอและขายต่อให้กับดินแดนชั้นนอก
ทว่าในจังหวะนี้เอง ระลอกคลื่นได้กวาดผ่านดาวเคราะห์เซียนเข้ามา หลังจากระลอกคลื่นผ่านไป เซียนดินแดนชั้นนอกทั้งหมดบนดาวเคราะห์ถึงกับตัวสั่นเทาและแตกสลายเป็นกองเลือดเนื้อทันที
ทางด้านทิศเหนือของดาราจักรฟ้ากระจ่าง มีลำแสงหนึ่งพันสายซึ่งเป็นตัวแทนของเซียนดินแดนชั้นนอกหนึ่งพันคนกำลังจะเข้าไปช่วยดาราจักรแห่งอื่น ทว่าพวกเขาปะทะใส่ระลอกคลื่นและไม่มีใครเหลือรอดแม้แต่คนเดียว
เรื่องคล้ายๆ กันนี้เกิดขึ้นทั่วทุกแห่งภายในดาราจักรฟ้ากระจ่าง ขณะที่ระลอกคลื่นแพร่กระจายออกไป เหล่าเซียนดินแดนชั้นนอกจำนวนมากเสียชีวิตอย่างน่าตกตะลึง!
ณ ชายแดนดาราจักรฟ้ากระจ่างและทะเลเมฆา ร่างอวตารของปรมาจารย์ซูเฉินก่อตัวขึ้น สีหน้าท่าทางมืดมน มองออกไปข้างหน้าด้วยแววตาหวาดกลัว
‘ใครจะฆ่ามันตอนที่มีเกาทัณฑ์นั่นได้กัน?!? บัดซบ ถ้าไม่มีเกาทัณฑ์ อย่างมาก ข้าก็แค่บาดเจ็บ แต่การฆ่ามันกลายเป็นเรื่องเป็นไปไม่ได้เสียนี่ มันแค่…มันก็แค่…ทำไมมันถึงมีคันศรและเกาทัณฑ์ไปได้!?!’
‘ราชันย์ เจ้ามอบคันศรให้มันเมื่อตอนนั้น เจ้าทำเรื่องผิดพลาดใหญ่หลวง!! ด้วยคันศรนั้น จะมีใครในดินแดนชั้นในหรือดินแดนชั้นนอกรับมือเขาได้กันเล่า?!’
‘ข้าจะไม่เข้าร่วมในสงครามนี้อีกแล้ว หากร่างอวตารของข้ารอดชีวิตไปได้ มันจะกลับไปที่ร่างดั้งเดิม!’ ปรมาจารย์ซูเฉินหวาดกลัวถึงขีดสุด ตอนนี้เขากำลังหนีมาที่ดาราจักรทะเลเมฆา เขาต้องการหนีออกมาผ่านช่องว่างในทะเลเมฆา เขาคิดไว้ในใจแล้วว่าจะไม่เข้ามาดินแดนชั้นในอีก!
อย่างไรก็ตามในจังหวะนี้เอง สีหน้าท่าทางพลันเปลี่ยนไปและหันกลับมา อวกาศด้านหลังพังทลายและมีเกาทัณฑ์พุ่งออกมา มันพุ่งด้วยความเร็วสูงเกินจินตนาการ พุ่งทะลุผ่านร่างเขาโดยมิอาจหลบเลี่ยง
ร่างอวตารของปรมาจารย์ซูเฉินแตกสลาย กลิ่นอายหายไปอย่างไร้ร่องรอย
วินาทีที่ร่างอวตารเสียชีวิต เสียงกรีดร้องโหยหวนดังออกมาจากอาณาเขตดวงดาวที่ปกคลุมไปด้วยหมอกหนาแน่นในดาราจักรโบราณ สายหมอกภายในพื้นที่ดวงดาวหดตัวลงจนก่อเกิดเป็นรูปร่าง กลายเป็นร่างดั้งเดิมของปรมาจารย์ซูเฉิน
เขากระอักโลหิตและเดินเซถอยหลังไปสองสามก้าว มองเข้าไปทางดินแดนชั้นในด้วยแววตาหวาดกลัว
ณ ดาราจักรฟ้ากระจ่าง นอกดาวซูซาคุ หวังหลินลืมตาขึ้นมา คันศรในมือหายไปและเกาทัณฑ์กลับคืนสู่ความว่างเปล่า มันกลับเข้าไปในหยดโลหิตสีทองในมือหวังหลิน
เขากดโลหิตกลับเข้าไปในหน้าผากและพุ่งทะยานขึ้นไปหาวังวนที่เกิดขึ้นจากประตูดับสูญพังทลาย
เขายังต้องใช้เวลาอีกเล็กน้อยเพื่อรวบรวมระดับบ่มเพาะขั้นที่สาม
ห่างออกไปไม่ไกล โจวจินเป็นเซียนดินแดนชั้นนอกเพียงคนเดียวที่ไม่ถูกระลอกคลื่นสังหาร ร่างกายเขากำลังสั่นเทาและไม่กล้าเคลื่อนไหว เขาเฝ้าดูหวังหลินก้าวเข้าไปในวังวนและดูดซับพลังของประตูดับสูญอย่างบ้าคลั่ง
‘ทรงพลัง…เขา…เขาทรงพลังขนาดนี้!’ ความคิดของโจวจินขาวโพลน ใบหน้าซีดเซียว
ไม่เพียงแค่เขาเท่านั้น เซียนหลายพันของดินแดนชั้นในต่างก็ตกตะลึง สิ่งที่พวกเขาเพิ่งประจักษ์และเป็นพยานรู้เห็นช่างเป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อ!
“จ้าวดินแดนปิดผนึก…นี่คือจ้าวดินแดนปิดผนึก ความหวังของดินแดนชั้นใน ของเรา!!” จ้าวเมฆาใต้เปี่ยมด้วยแววตาตื่นเต้น ในฐานะคนที่บ่มเพาะมานานหลายปีและรู้ว่ามีหลายสิ่งที่ไม่ควรเกิดขึ้น ไม่ว่าจะเป็นประตูกระดูกหมื่นดับสูญหรือพลังของเกาทัณฑ์ ไม่ว่าอย่างไหนมันก็มากพอให้เขาตกตะลึงทั้งนั้น
ซือถูหนานหัวเราะพลางมองหวังหลินที่อยู่ในวังวน แววตาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น
“แด่เกียรติของจ้าวดินแดนปิดผนึก!” ไม่รู้ว่าใครเป็นคนพูดขึ้นก่อน แต่ในไม่นานทุกคนก็กล่าวตาม เหล่าซียนหลายพันร้องไห้ด้วยความตื่นเต้น เบื้องหลังพวกเขาคือรูปปั้นหวังหลินบนดาวซูซาคุกำลังมองท้องฟ้าราวกับกำลังมองสวรรค์ดุจเป็นมดแมลง!
กระนั้น มีเพียงหวังหลินคนเดียวที่รู้ว่าทัณฑ์สวรรค์ของเขา ทัณฑ์สวรรค์ขั้นที่สามของเขา กำลังจะมาถึง!