1697. ใบหน้าบนใบเรือ

หวังหลินทำใจให้สงบลง ตัดขาดตัวเองจากเสียงภายนอก จมดิ่งตัวเองไปกับเขตอาคม

ชั่วขณะนั้นดูเหมือนมีสายลมประหลาดพัดผ่านมาทำให้ใบเรือพัดสะบัด ใบหน้าที่น่ากลัวบนใบเรือถึงกับเรืองแสงชั่วร้าย

ใบหน้าที่น่ากลัวกำลังจ้องหวังหลินและดูเหมือนกำลังเผยรอยยิ้มแปลกประหลาด ราวกับมันมีชีวิต

หวังหลินขมวดคิ้วและรู้สึกไม่สบายใจจนสงบนิ่งไม่ได้ เขามองไปที่ใบเรือและจ้องสายตากับมัน

ชั่วขณะต่อมา หวังหลินจึงค่อยสงบจิตใจลงได้ เขาก้มหน้าและจมดิ่งตัวเองไปกับเขตอาคม

เขตอาคมด้านล่างหวังหลินเรืองแสงสว่างและแผ่กระจายออกไปด้านนอก ระลอกคลื่นดังกึกก้องทั่วดาดฟ้าเรือและแผ่กระจายออกไปไกล

‘ท่ามกลางมหาเขตอาคมทั้งสี่ ข้ารู้เขตอาคมทำลายล้างดีที่สุด ข้าใช้เขตอาคมกาลเวลาและเขตอาคมแห่งชีวิตและความตายได้อย่างเหมาะสม อย่างน้อยข้าก็เคยพบเจอเขตอาคมวิญญาณโบราณที่ข้าเห็นครั้งเดียวบนอสูรเต่าในดินแดนตกสวรรค์’

‘แต่เขตอาคมหลายอย่างบนดาดฟ้าเรือคือเขตอาคมวิญญาณโบราณ…’ หวังหลินสรุปตามที่ขบคิด แขนขวาสร้างผนึกเขตอาคม

ผนึกนี้คือเขตอาคมวิญญาณโบราณขนาดเล็ก! มีเสียงคำรามเบาๆ ดังออกมาจากข้างในและหวังหลินมองเห็นอสรพิษตัวยักษ์ข้างในได้ อสรพิษตัวนี้เปล่งจิตสังหารรุนแรงและคำรามใส่หวังหลินอย่างต่อเนื่อง ราวกับมันต้องพุ่งออกมาจากเขตอาคมและกลืนกินหวังหลิน

เวลาสามชั่วโมงผ่านไปในพริบตา เสียงดังสนั่นจากด้านนอกกำลังรุนแรง แสงสีรุ้งดูเหมือนสามารถเจาะทะลวงม่านมาได้ทุกขณะ เปล่งแสงบนดาดฟ้าเรืออย่างต่อเนื่อง

ฟ่านชานเมิ่งมีสายตาเยือกเย็นขึ้น ขณะที่นางจ้องหวังหลิน ความตกตะลึงจากก่อนหน้านี้ค่อยๆ ลดลง นางเห็นได้ว่าหวังหลินมาถึงคอขวดแล้วเนื่องจากไม่ก้าวไปไหนถึงสามชั่วโมง

‘เรือวิญญาณปีศาจลำนี้จะง่ายขนาดนั้นได้อย่างไร? ก่อนหน้านี้ตอนที่เขาเปิดเขตอาคมปกป้องเรือ นั่นคือขีดจำกัดของเขาแล้ว การแก้ปมความลึกลับของเรือลำนี้มันใช้ไม่ได้ผล หวังหลิน อาา หวังหลิน เจ้ามันโอหังเกินไป!’ ฟ่านชานเมิ่งสงบนิ่งและไม่ได้เผยคำดูถูกเหล่านั้นออกมา

“สหายเซียนหวังหลิน ผ่านมาสามชั่วโมงแล้ว หากเจ้าไปที่แท่นตอนนี้ อาจจะยังมีเวลา…” คำพูดของนางดังกึกก้องแฝงความกังวล

หวังหลินลงมือราวกับไม่ได้ยิน นิ้วมือยังคงจับไปที่เขตอาคม แววตาเกิดการสรุปที่รวดเร็วยิ่งขึ้น

‘เขตอาคมวิญญาณโบราณ…ใช้วิญญาณเป็นแก่น ผสานเข้ากับเขตอาคมจนสามารถเปลี่ยนแปลงได้เหมือนสิ่งมีชีวิต ยิ่งวิญญาณแข็งแกร่ง ผนึกยิ่งแข็งแกร่งไปด้วย…เขตอาคมนี้ไม่ใช่เรื่องยาก!’

ในชั่วโมงที่ห้า หวังหลินพลันหลับตาและชี้ไปที่เขตอาคมอย่างแม่นยำ เขตอาคมนั้นพลันพังทลายและมีเงาอสรพิษปรากฏ แต่ก่อนที่มันจะได้เคลื่อนไหว หวังหลินคว้าเอาไว้และบดขยี้ ทว่ามันไม่ได้สลายไป หวังหลินสร้างผนึกทำให้ควันสีดำเปลี่ยนกลับเป็นเขตอาคม มันลอยกลับเข้าไปในตำแหน่งเดิม

‘นี่คือตัวแรก…’ หวังหลินลืมตาและมองเขตอาคมที่เขาศึกษาและควบคุมไปแล้ว สายตาสงบนิ่งมองไปที่ฟ่านชานเมิ่ง

‘ไม่ต้องรีบ ยังพอมีเวลา’

ฟ่านชานเมิ่งขมวดคิ้ว แม้หวังหลินจะทำลายไปหนึ่งเขตอาคม ดาดฟ้าเรือยังมีเขตอาคมอีกมากมายเหนือจินตนาการ นี่ยังแค่ผิวเผินเท่านั้น ยังมีเขตอาคมชั้นในอีก

“ห้าชั่วโมงทำลายได้หนึ่ง ด้วยความเร็วเท่านี้ ข้ากลัวว่าในสามวันสหายเซียนทำลายได้แค่สิบกว่ากระมัง เจ้า…” ขณะที่ฟ่านชานเมิ่งเอ่ยขึ้น เสียงดังปะทุขึ้นรอบตัวหวังหลิน

นางอ้าปากค้างจ้องมองเขตอาคมเก้าแห่งพังทลายเพียงแค่หวังหลินสะบัดแขน ทั้งหมดเปลี่ยนกลับกลายเป็นควันและจากนั้นก่อตัวกลับเข้ามาเป็นเขตอาคมคืนสู่ตำแหน่งเดิม

“นี่…” ฟ่านชานเมิ่งสูดหายใจลึก ทว่าก่อนที่นางจะทันได้สูดหายใจจนเต็มปอด ดวงตาเบิกกว้างและไม่เชื่อสิ่งที่เห็น

หวังหลินสะบัดแขนขวาอีกครั้ง เกิดเป็นเสียงดังสนั่นกึกก้อง เขตอาคมส่วนดาดฟ้าทั้งหมดพังทลาย เขตอาคมนับหมื่นทั้งหมดพังทลายกลายเป็นควันสีดำ ก่อตัวเป็นพายุ

หลังจากนั้นเพียงไม่กี่ลมหายใจ ภายในระยะพันฟุตรอบตัวหวังหลินไม่เหลือเขตอาคมอยู่เลย กระทั่งพายุยังแบ่งตัวกลับเป็นเขตอาคมและคืนสู่ตำแหน่งเดิม การตกตะลึงของฟ่านชานเมิ่งเพิ่งจะเริ่มต้น

“ข้าทำตัวน่าละอายเบื้องหน้าสหายเซียนเสียแล้ว” หวังหลินเผยรอยยิ้มบาง

ฟ่านชานเมิ่งสูดหายใจลึกและฝืนยิ้ม นางพยักหน้า “ความเข้าใจด้านเขตอาคมของสหายเซียนช่างพิเศษจริงๆ แต่ยังมีเขตอาคมบนเรือหลักสิบล้านและสหายเซียนเพียงแค่เข้าใจหนึ่งในร้อยส่วนเท่านั้น มันยากมาก…แต่…”

หวังหลินยกแขนขวาด้วยเขตอาคมทำลายล้างในมือ ดวงตาส่องสว่างจนฟ่านชานเมิ่งถึงกับหยุดพูด หวังหลินสะบัดแขนให้เขตอาคมทำลายล้างแผ่กระจายไปทั่วดาดฟ้า

เขตอาคมทำลายล้างทั้งหมดบนดาดฟ้าเรือถึงกับสั่นเทาและพังทลาย เขตอาคมนับสิบล้านที่นี่มีเขตอาคมทำลายล้างอยู่หลายล้าน พวกมันทั้งหมดพังทลาย เรือวิญญาณปีศาจถึงกับสั่นเทารุนแรง

ขณะเดียวกันเขตอาคมแห่งชีวิตและควาตาย เขตอาคมกาลเวลาปรากฏขึ้นในมือขวาหวังหลิน เขากวาดผ่านทั่วดาดฟ้า ใช้เวลาไม่เกินสิบห้านาที เขตอาคมนับไม่ถ้วนพังทลาย ควันสีดำเต็มไปทั่วอากาศ

กระทั่งเซียนเต๋าสีรุ้งด้านนอกยังหรี่ตาและเข้าไปมองใกล้ๆ

ไม่จำเป็นต้องพูดถึงฟ่านชานเมิ่งผู้ถูกควันสีดำคละคลุ้งปกคลุมจนมิด นางจ้องมองทั้งหมดนี้ ความคิดขาวโพลน

‘ห้าชั่วโมง…เป็นแบบนี้ไปได้อย่างไร? แม้เขตอาคมบนดาดฟ้าเรือเป็นเพียงชั้นนอกเท่านั้น แต่การศึกษามันทั้งหมดในเวลาเพียงห้าชั่วโมงเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ เขาไม่ได้ขจัดมันไปด้วยซ้ำแต่กลับควบคุมมันอย่างสมบูรณ์…นี่…นี่…’

ควันสีดำทั้งหมดสูญสลายและกลับคืนเป็นเขตอาคม ตอนนี้เขตอาคมมากกว่าครึ่งจากสิบล้านบนดาดฟ้าเรือกลายเป็นของหวังหลิน!

ดวงตาหวังหลินเปล่งประกายเจิดจ้า ยกแขนขวาขึ้นมาให้สี่เขตอาคมลอยอยู่เหนือฝ่ามือ เขตอาคมทั้งสี่แบบนี้แตกต่างกัน พวกมันคือสี่สุดยอดเขตอาคม!

การทำลายเขตอาคมบนเรือไม่ใช่เรื่องยากสำหรับหวังหลิน แต่เขาต้องการศึกษาเขตอาคมวิญญาณโบราณ หวังหลินใช้เวลาห้าชั่วโมงไปเพียงเพื่อศึกษาเขตอาคมเดียวเท่านั้นและการเข้าใจเขตอาคมแห่งนั้นก็เหมือนกับเข้าใจเขตอาคมวิญญาณโบราณ!

นอกจากนี้หวังหลินไม่ได้เพิกเฉยเรื่องเขตอาคมวิญญาณโบราณ ขณะที่ศึกษาเขตอาคมวิญญาณที่เขาได้รับมาจากดินแดนตกสวรรค์ แต่ถึงแม้มันจะดูสมบูรณ์แบบ มันก็ยังมีข้อผิดพลาด ข้อผิดพลาดพวกนั้นเป็นอุปสรรคต่อความรู้แจ้ง

อย่างไรก็ตามเขตอาคมวิญญาณโบราณบนดาดฟ้าเรือนั้นแตกต่าง มันเป็นเขตอาคมที่สมบูรณ์!

ตอนนี้หวังหลินไม่ได้เป็นชายหนุ่มที่อยู่บนภูเขาเขตอาคมซึ่งศึกษาเขตอาคมอยู่หลายปี ตอนนี้หวังหลินคือเซียนขั้นแก่นแท้ดับสูญระดับกลาง ด้วยความรู้แจ้งและเข้าใจด้านเขตอาคม ห้าชั่วโมงก็มากพอให้หวังหลินมองทะลุปรุโปร่ง!

หวังหลินยืนขึ้นและสะบัดแขน เขตอาคมที่เหลือบนดาดฟ้าเรือทั้งหมดพังทลายและเกิดเสียงดังกึกก้อง ซึ่งรวมถึงเขตอาคมวิญญาณโบราณและเขตอาคมลึกลับอย่างอื่นที่หวังหลินไม่เคยเห็นมาก่อน

เขาไม่มีเวลามากพอจะทำความเข้าใจเขตอาคมที่ไม่เคยเห็นพวกนั้น เขาแค่มองผ่านๆ และจดจำเอาไว้ก่อนจะทำลายด้วยพละกำลัง

วิธีนี้อาจทำให้ความแข็งแกร่งบนดาดฟ้าเรืออ่อนลง แต่มันก็เปิดทางให้หวังหลินเข้าถึงเรือวิญญาณปีศาจได้ภายในชั่วเวลาสั้นๆ!

หลังจากผ่านเสียงดังสนั่นไป หวังหลินเข้าควบคุมเขตอาคมทั้งหมดบนดาดฟ้าเรือเบื้องหน้าสายตาตกตะลึงของฟ่านชานเมิ่ง ตอนนี้หวังหลินเป็นเจ้าของดาดฟ้าเรือไปแล้ว ดวงตาเผยแสงประหลาดมองไปที่นาง

“เรือลำนี้มีอยู่เก้าชั้น ดาดฟ้าเรือเป็นชั้นแรก มีอีกแปดชั้นด้านล่าง! สหายเซียน ท่านบอกว่าหากข้าทำลายเขตอาคมบนเรือลำนี้ ท่านจะมอบมันให้ข้าใช่หรือไม่?”

ฟ่านชานเมิ่งหน้าซีด ตอนที่ชั้นแรกของเรือถูกทำลาย นางพบว่าการควบคุมของนางบนเรือถูกยึดไป ตอนนี้ราวกับสมบัติมีเจ้าของถึงสองคน!

นางไม่เคยจินตนาการถึงการเปลี่ยนแปลงเช่นนี้มาก่อนซึ่งเกิดขึ้นในเวลาเพียงห้าชั่วโมง

พอเห็นว่านางไม่ตอบสนอง หวังหลินส่ายศีรษะด้วยรอยยิ้ม ร่างกายกะพริบวาบและหายตัวไป ปรากฏตัวอีกครั้งบนชั้นที่สองของเรือวิญญาณปีศาจ

ฟ่านชานเมิ่งจ้องตำแหน่งที่หวังหลินหายไป แววตาแฝงความเย็นเยียบ

‘เขาทะลวงผ่านชั้นแรกแล้วอย่างไร? เขตอาคมบนเรือนี้ยิ่งลึกลงไปยิ่งยากขึ้น ข้าไม่เชื่อว่าแค่มดเซียนแบบเขาจะสามารถควบคุมเรือวิญญาณปีศาจได้!’

กาลเวลาผ่านไป หนึ่งชั่วโมง สองชั่วโมง สามชั่วโมง พริบตาเดียวมันผ่านไปถึงเจ็ดชั่วโมง เวลาทั้งหมดหนึ่งวันผ่านไปในชั่วพริบตา แสงสีรุ้งด้านนอกเปล่งประกายยิ่งขึ้น เรือวิญญาณปีศาจสั่นไหวรุนแรง ม่านพลังส่วนใหญ่ด้านนอกถูกเซียนเต๋าสีรุ้งทำลายไปแล้ว

ขณะชั่วโมงที่เจ็ดผ่านพ้นไป กลิ่นอายน่าตกตะลึงโผล่ออกมาจากชั้นที่สอง เรือวิญญาณปีศาจสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

‘เป็นไปไม่ได้!’ ฟ่านชานเมิ่งยืนขึ้น แววตาตกตะลึงจนปิดไม่มิด พื้นที่ส่วนหนึ่งที่นางควบคุมถูกยึดไปแล้ว ก่อนหน้านี้นางไม่สามารถมาที่นี่ด้วยร่างจริงได้และควบคุมพลังของเรือได้เพียงสามในสิบส่วนเท่านั้น ตอนนี้หวังหลินชิงการควบคุมไปมากขึ้น นางจึงควบคุมได้มากกว่าเขาเพียงเล็กน้อยเท่านั้น