616. จักรพรรดิเทพฉิงหลิน
ระยะเวลาสิบปีที่ผ่านมาหวังหลินได้ถามคำถามเหยาซีเชว่หลายครั้งในหอคอย
เหยาซีเชว่เกลียดหวังหลินฝังรากลึกในใจไปแล้ว ขณะเดียวกันนางก็หวาดกลัววิธีของหวังหลินอย่างสมบูรณ์
หวังหลินได้เปิดอุโมงค์ขึ้นในใจนางและอุโมงค์นั้นเปิดขึ้นตอนที่นางเล่าวิธีการใช้เม็ดยาหลอมวิญญาณ!
เมื่อการเปิดขึ้นนี้ปรากฏออกมา เหยาซีเซว่แทบสิ้นสลายภายใต้วิธีการของหวังหลิน แม้นางจะไม่ได้บอกเขาทุกเรื่องแต่นางได้บอกความลับไปไม่มากไม่น้อย!
“เจ้าพูดว่าถ้ำนั้นถูกจักรพรรดิเทพทิ้งเอาไว้และมีทั้งหมดสี่ถ้ำ เจ้ารู้เรื่องทั้งหมดนี้ได้อย่างไร?”
เหยาซีเชว่กัดริมฝีปาก นางยังไม่ยอมตอบคำถามนี้
ดวงตาหวังหลินเรืองแสงสว่างเจือจางขึ้นและกล่าวออกช้าๆ “เจ้าอยู่ในมือข้ามามากกว่ายี่สิบปีแล้ว เจ้าไม่ต้องการเป็นอิสระหรืออย่างไร…หากเจ้าบอกข้าทุกอย่าง ข้าสัญญาว่าจะปลดปล่อยเจ้าหลังจากข้าออกไปจากดินแดนวิญญาณปิศาจ!”
น้ำเสียงหวังหลินบรรจุพลังมารลงไปด้วย นี่คือวิชาเล็กๆที่เขาได้เรียนรู้จากเจ้าเศษมารหลังจากใช้เวลาสิบปีเพื่อประทับตราผนึกใส่เข้าไป
เหยาซีเชว่ถอนหายใจเบาและกระซิบ “ข้าจะบอกเจ้าทุกอย่าง แต่เจ้าต้องสาบานต่อจิตใจแห่งเต๋าของเจ้าว่าจะปล่อยข้าไปเมื่อเจ้าออกไปจากดินแดนวิญญาณปิศาจ!”
“เจ้าไม่มีคุณสมบัติที่จะมาต่อรองกับข้า ข้าจะทำตามที่ข้าสัญญาเอาไว้! จงพูดมา เจ้ามีโอกาสเพียงครั้งเดียวเท่านั้น หากเจ้าไม่พูดข้าจะผนึกเจ้าตลอดชีวิต!” หวังหลินเปล่งเสียงสงบนิ่งแต่มีเจตนาอันเย็นเฉียบปล่อยออกมา
เหยาชีเซว่เล่นปอยผมตัวเองพร้อมกับมองหวังหลิน หลังจากนั้นชั่วครู่ใหญ่นางกระซิบขึ้น “พ่อข้าได้เตือนข้าไม่ให้ต่อสู้กับเจ้า ข้างุนงงนักและไม่รู้ว่าทำไมพ่อข้าถึงรู้จักเจ้า ตอนนั้นเจ้าเป็นเพียงแค่เซียนตัวเล็กๆ แม้จะเป็นศิษย์ของเทียนหยุน ด้วยความเข้าใจของข้าต่อท่านพ่อ สถานะของเจ้า ระดับบ่มเพาะของเจ้า ทุกอย่างที่เจ้ามีไม่คู่ควรให้พ่อข้าสนใจ!”
“นั่นคือเหตุผลที่ข้าไม่ฟังคำพูดเขา ตอนนี้ข้าเข้าใจแล้วว่าทำไมท่านพ่อถึงพูดเรื่องเจ้า…”
หวังหลินมองนางอย่างเฉยชาด้วยใบหน้าสงบนิ่ง
เหยาซีเชว่ถอนหายใจและเอ่ยขึ้น “พ่อข้าเป็นคนบอกว่ามีถ้ำทั้งหมดสี่แห่งที่นี่ ตอนนั้นท่านพ่อ หลิงเทียนโฮว เทียนหยุนและคนอื่นๆเข้ามาในดินแดนวิญญาณปิศาจ พวกเขาพบกับ…ความลับ!”
หวังหลินขมวดสายตาและถามอย่างเยือกเย็น “ความลับอะไร?”
“ดินแดนวิญญาณปิศาจแห่งนี้ ความจริงแล้วเป็นถ้ำ ข้าเชื่อว่าเจ้าก็เดาเรื่องนี้ได้แล้วและถ้ำแห่งนี้ใหญ่มาก มันใหญ่เหนือเกินจินตนาการและไม่ได้มีเพียงแค่หนึ่ง! มันมีทั้งหมดห้าถ้ำ! สี่ถ้ำเป็นของปลอมและมีความจริงเพียงหนึ่งเดียว!”
สีหน้าหวังหลินยังคงเช่นเดิม “ข้าเข้าใจว่าที่เจ้าพาข้าไปถ้ำนั้นเป็นถ้ำปลอม”
เหยาซีเชว่พยักหน้าขมขื่นและเอ่ยขึ้น “ใช่ นั่นเป็นถ้ำปลอมจริงๆ…”
หวังหลินถาม “เจ้ามีจุดประสงค์อะไรถึงมาที่นี่!?”
“ครั้งนึงพ่อข้าได้บอกว่าถ้ำปลอมแห่งนั้นบรรจุสมบัติจำนวนมาก น้ำทิพย์และสิ่งอื่นๆ หากข้าสามารถได้มันมาจะช่วยเพิ่มระดับบ่มเพาะของข้าได้มากมาย…” น้ำเสสียงเหยาซีเชว่เบาลงแต่ก่อนที่นางจะได้พูดจบ นางเห็นสีหน้าเยาะเย้ยบนใบหน้าหวังหลิน
หวังหลินมองนางอย่างนิ่งเฉย เขาไม่ได้กล่าวอะไรแต่สายตาเขาทำให้จิตใจนางสั่นเทา หลังจากนั้นพักใหญ่นางจึงเอ่ยอย่างเจ็บปวด “ทุกสิ่งทุกอย่างที่ข้าพูดไปเป็นความจริง เจ้าไม่จำเป็นต้องใช้มันเป็นข้ออ้างว่าจะไม่ปล่อยข้าในอนาคต!”
หวังหลินเอ่ยด้วยน้ำเสียงเข้มงวด “ดีแล้วที่เล่าความจริง! ที่เจ้าพูดบางทีเป็นแค่สิ่งที่เจ้าเชื่อในใจ แต่นั่นไม่ใช่เรื่องที่ข้าถาม! ถ้ำปลอมทั้งสี่แห่งมีความสัมพันธ์อะไรกับถ้ำของจริง?”
เหยาซีเชว่ขบคิดอีกครั้งจากนั้นถอนหายใจ “ช่างเถอะ ความจริงแล้วถ้ำปลอมทั้งสี่แห่งคือประตูสู่ถ้ำของจริง”
หวังหลินขมวดคิ้ว “ความลับของพ่อเจ้าและคนอื่นๆที่พบมันไม่ใช่เรื่องง่ายๆเช่นนี้”
“ข้ารู้แต่เพียงสิ่งที่ท่านพ่อเดา มันมีโอกาสหลายอย่างในการช่วยก้าวไปขั้นที่สามในถ้ำนั้น เพราะถ้ำแห่งนั้นเป็นของจักรพรรดิเทพอันดับหนึ่งฉิงหลิน ก่อนที่แดนสวรรค์จะล่มสลาย!”
“จักรพรรดิเทพฉิงหลินคือคนที่แข็งแกร่งที่สุดในแดนสวรรค์ ข่าวลือเล่ากันว่าตอนที่แดนสวรรค์ล่มสลาย จักรพรรดิเทพฉิงหลินไม่ได้ตาย หลังจากเขาต่อสู้จึงได้หลบหนีมาพร้อมกับอาการบาดเจ็บ!”
“ความลับที่ท่านพ่อและพวกเขาค้นพบก็คือกลิ่นอายของจักรพรรดิเทพฉิงหลินที่ปิดด่านฝึกตนอยู่ในถ้ำสุดท้าย ข้าไม่รู้ว่าพวกเขาพบมันได้อย่างไรดังนั้นคงไม่ต้องถามข้าเรื่องนั้นหรอกนะ” หลังจากนางกล่าวจบจึงพลันมองหวังหลิน ตอนที่นางได้ยินเรื่องนี้ครั้งแรก นางตกตะลึงจนแทบจินตนาการไม่ออก แม้แต่การนึกถึงเรื่องนั้นตอนนี้ก็ยังทำให้จิตใจนางสั่นเทาไม่หยุด
ด้วยความแข็งแกร่งทางจิตใจของหวังหลิน นางอยากเห็นว่าเขาจะมีอาการเช่นไรตอนที่ได้ยินเรื่องข่าวนี้ครั้งแรก น่าเสียดายนักเพราะสิ่งที่นางเห็นทั้งหมดคือท่าทางเหมือนเคยไม่มีการเปลี่ยนแปลง หวังหลินไม่ได้เปลี่ยนสีหน้าไปแม้แต่น้อยแต่รูม่านตาหดเล็กลงจนไม่อาจสังเกตได้
ประโยคนี้เริ่มก่อเกิดพายุในใจหวังหลิน!
เขาเชื่อคำพูดที่เหยาซีเชว่กล่าวออกมาถึงเจ็ดในสิบส่วน ไม่ได้เกี่ยวกับสิ่งที่นางเล่าทั้งหมดแต่เพราะนางพูดคำว่า “ฉิงหลิน!”
หวังหลินไม่เคยลืมสิ่งที่เห็นครั้งแรกในถ้ำที่เขาเข้าไปพร้อมกับเหยาซีเชว่ เขาก่อผนึกแห่งชีวิตซ้อนกันเพื่อให้ได้ยินเสียงที่ออกมาจากความว่างเปล่านั้น
“ข้าฉิงหลิน…”
“นี่มันถ้ำอะไรกัน…มีทั้งปิศาจโบราณและเศษมาร…ปิศาจโบราณถูกแบ่งออกเป็นเก้าส่วนและไม่สามารถรวมกลับเข้ามาด้วยกันได้ ข้าไม่รู้เรื่องเศษมารมากนักแต่จากที่มันเล่า มันเป็นมารที่อยู่ภายใต้มารโบราณตนหนึ่ง หรือว่าดินแดนวิญญาณปิศาจแห่งนี้ก็มีมารโบราณด้วย…”
ยิ่งหวังหลินได้ข้อมูลมากขึ้นเท่าไหร่เขาก็ยิ่งรู้สึกเหมือนมีหมอกหนึ่งชั้นกั้นเบื้องหน้าเขาซึ่งไม่สามารถฉีกเปิดมันออกมาได้ เขามองเหยาซีเชว่อย่างเงียบเชียบและเอ่ยออกมา “ตอนนั้นพวกเขากระจายไปถ้ำปลอมทั้งสี่แห่งกันได้อย่างไร?”
“เทียนหยุนและหลิงเทียนโฮวไปถ้ำคนละแห่ง อีกถ้ำถูกคู่รักเทพเมฆาเอาไป! ตอนนั้นระดับบ่มเพาะของพ่อข้าไม่ได้สูงเพียงพอจะสู้เอากับทั้งสี่คนเพื่อให้ได้ถ้ำปลอม แต่ว่าด้วยความโชคดีเขากลับสามารถค้นเจอตัวตนของถ้ำแห่งนี้ได้ ความจริงนอกจากพ่อข้าแล้วคนอื่นๆยังคิดว่าที่นี่มีถ้ำปลอมเพียงสามแห่งและมีถ้ำจริงหนึ่งแห่ง!”
“คู่รักเทพเมฆา?” นี่เป็นครั้งแรกที่หวังหลินได้ยินชื่อนี้
“คู่รักเทพเมฆามีชื่อเสียงโด่งดังเมื่อหมื่นปีก่อน พวกเขาไม่ได้ออกมาจากที่นี่เหมือนคนอื่นๆแต่ตัดสินใตฝึกฝนอยู่ในถ้ำปลอมแห่งนั้น นั่นเป็นเหตุผลว่ามีคนจำนวนน้อยมากที่รู้จักพวกเขา มีเพียงข้าที่ได้ยินระดับบ่มเพาะของคู่รักนั้นจากท่านพ่อ” ตอนที่เหยาซีเชว่ได้ยินเรื่องนี้นางเผยประกายความอิจฉาและสะเทือนใจ ตอนที่นางได้ยินเรื่องคู่รักนี้มันเป็นตอนที่นางกำลังผ่านช่วงวัยแรกรุ่น แม้แต่ตอนนี้นางก็ยังมีความฝันอยู่ลึกๆในใจ เมื่อคิดเรื่องนี้นางอดไม่ได้ที่จะรู้สึกละอาย
หวังหลินขบคิดเล็กน้อย จากนั้นดวงตาส่องสว่างขึ้นจ้องเหยาซีเชว่ “พ่อของเจ้า บรรพชนโลหิตจะมาอีกในไม่ช้านี้!”
หลังเขากล่าวเช่นนั้น หัวใจเหยาซีเชว่สั่นสะท้านรุนแรง ทว่าใบหน้านางเผยอาการตื่นตะลึงและกล่าวขึ้น “ข้าไม่รู้ว่าเจ้าพูดเรื่องอะไร!” ใบหน้านางเป็นธรรมชาติอย่างยิ่งและไม่ได้เผยอาการผิดปกติอันใด
“ช่วงระหว่างหมื่นปีที่ผ่านมา ดินแดนวิญญาณปิศาจถูกเปิดขึ้นหลายครั้ง ข้าไม่รู้ว่าเขามาที่นี่กี่ครั้งแล้ว แต่ด้วยความสามารถของบรรพชนโลหิตมันไม่ยากที่จะยืดอายุขัยของตัวเองได้ ด้วยความคิดเช่นนั้น เรื่องราวที่เกิดขึ้นนี้ต้องเป็นตอนที่เจ้าเข้ามาในถ้ำ แม้จะมีความเสี่ยงที่คนภายนอกค้นเจอ แต่หากไม่มีความลับอะไรซ่อนอยู่ ข้ากลัวว่าเจ้าคงไม่กระวนกระวายใจเช่นนี้!”
“ข้ากลัวว่าในหมื่นปีนั้น บรรพชนโลหิตพ่อของเจ้ายังไม่สามารถหาเหตุผลเพียงพอได้ นั่นเป็นเหตุผลที่เจ้ามานี่ เจ้ากระวนกระวายใจมากเพื่อให้ได้โอกาสเข้าไปในถ้ำ ข้าเชื่อว่าเจ้ากำลังเตรียมการการมาถึงของพ่อเจ้า!”
หวังหลินกล่าวอย่างสงบนิ่งมากและเขากำลังกล่าวทุกอย่างด้วยความลึกซึ้ง
เหยาซีเชว่มองหวังหลินอยู่พักใหญ่ จากนั้นยิ้มและพยักหน้า “เจ้าฉลาดมาก ใช่แล้วที่พ่อของข้าจะมาที่นี่ในไม่ช้านี้! ความจริงไม่ใช่เพียงแค่พ่อข้า ข้ากลัวว่าเทียนหยุนอาจารย์ของเจ้า หลิงเทียนโฮวแห่งสำนักกระบี่ต้าหลัวและเซียนเฒ่าของดาวเทียนหยุนอีกมากมายจะมาที่นี่ในไม่ช้า!”
หวังหลินหลับตาทิ้งไว้แต่เพียงเศษมิติว่างเปล่าที่ค่อยๆเอ่ยขึ้น “นี่เป็นเพราะป้ายทองที่เกิดขึ้นในช่วงเก็บเกี่ยวน่ะหรือ?”
เหยาซีเซ่จ้องมองหวังหลินเผยอาการตกตะลึงริบหรี่ ตอนนี้นางเข้าใจแล้วจริงๆว่าหวังหลินน่าหวาดกลัวอย่างไร
“คนคนนี้เจ้าเล่ห์เกินไป แม้คำถามเขาจะดูเรียบง่าย ไม่นานที่ข้าตอบคำถาม ข้าได้ตกอยู่ในการคำนวณของเขาไปแล้ว ข้ายอมให้คนผู้นี้ควบคุมข้อมูลจำนวนมากของข้าโดยไม่รู้ตัวทีละก้าว ซึ่งทำให้แม้ข้าจะโกหกเขาก็สามารถตรวจจับจากข้อมูลที่เขามีทั้งหมดได้ทันที คนคนนี้…ช่างน่าหวาดกลัวเกินไป!”
ที่เหยาซีเชว่ไม่รู้เรื่องนั้นต้องขอบคุณกฏเกณฑ์ของหวังหลินในการช่วยหักลบสิ่งที่เกิดขึ้นในใจได้สิบเท่า หักลบความซับซ้อนได้มากกว่าร้อยเท่า การสนทนาของเหยาซีเชว่ความจริงแล้วไม่ถือว่ามากมายอะไรนัก
หวังหลินไม่ได้กลัวคำพูดของเหยาซีเชว่ ตราบใดที่นางพูด หวังหลินมีหนทางในการแยกข้อมูลออกมาจากนาง สิ่งที่เขากลัวก็คือเหยาซีเชว่ไม่พูดเหมือนก่อนหน้านี้!
เหยาซีเชว่ก้มศีรษะลงต่ำ นางหลบสายตาหวังหลินโดยไม่รู้ตัวและเอ่ยขึ้น “ป้ายสิทธิ์นั่นเป็นที่รู้จักในชื่อป้ายสิทธิ์เทพของฉิงหลิน มันคือกุญแจที่เอาไว้เปิดประตูในถ้ำปลอมเข้าหาถ้ำจริง จะสามารถเข้าไปได้เมื่อมีกุญแจนี้เท่านั้น!”
“อย่างไรก็ตามการเปิดประตูถ้ำจริงจำเป็นต้องใช้ป้ายสิทธิ์สี่ชิ้นเพื่อเปิดถ้ำปลอมทั้งหมดในเวลาเดียวกัน ไม่ให้ผิดพลาดแม้แต่คนเดียว!”
หวังหลินถาม “ตามข้อมูลของเจ้า เทียนหยุนและคนอื่นๆยังเชื่อว่ามีป้ายสิทธิ์สามชิ้นที่ต้องใช้ทั้งหมด มีเพียงบรรพชนโลหิตพ่อของเจ้าที่รู้ว่าป้ายทั้งสามนั้นไม่เพียงพอที่จะเปิดถ้ำของจริง เป็นเรื่องนั้นใช่ไหม?”
เหยาซีเชว่ขบคิดและพยักหน้า
‘บรรพชนโลหิตฉลาดหลักแหลมแน่นอน ตราบใดที่เขากุมความลับถ้ำปลอมและไม่มีป้ายสิทธิ์ เขายังมีโอกาส ตราบใดที่เวลาเหมาะสม เมื่อป้ายสิทธิ์ทั้งสี่ปรากฏขึ้นเขาจะมีคุณสมบัติในการเข้าถ้ำจริงโดยธรรมชาติ!’ หวังหลินขบคิดก่อนที่ดวงตาส่องสว่างขึ้นและเอ่ยถาม “ป้ายสิทธิ์นั่นจะปรากฏขึ้นที่ไหนหลังจากถูกดูดเข้ามาที่นี่?”
เหยาซีเชว่ลังเลเล็กน้อยและเอ่ยขึ้น “คลื่นนรก ทางเข้าของมันอยู่ในแคว้นปิศาจอัคคี!”
หวังหลินไม่ถามต่อ ฝ่ามือขวายื่นออกไปและผนึกเหยาซีเชว่อีกครั้ง หลังจากเก็บนางกลับเข้าไปในกระเป๋าจึงเหลือเพียงเขาคนเดียวอยู่ในหอคอย ดวงตาเรืองแสงปิศาจพึมพำกับตัวเอง “ดินแดนวิญญาณปิศาจมีความลับเช่นนี้…ระดับบ่มเพาะของข้าต่ำชั้นเกินไปเมื่อเทียบกับเซียนเฒ่าพวกนั้น แต่ว่าทำไมเทียนหยุนถึงกำหนดใข้าเข้ามาที่ดินแดนวิญญาณปิศาจแห่งนี้กัน…”