943. เต๋าสวรรค์?

ลั่วเฉินมีความรู้สึกลึกซึ้งต่อความเจ็บปวดของเจ้าอสรพิษ เขาก้าวเท้าและโยนกำปั้นออกไปโดยไม่ลังเล

กำปั้นเปลี่ยนเป็นพลังอันแข็งแกร่งมากกว่าตอนสู้กับหวังหลินหลายเท่า! ช้างยักษ์ร้องคำรามเปลี่ยนกลายเป็นแสงสีดำห่อหุ้มรอบหมัดลั่วเฉิน ชกออกไปพร้อมเสียงสะท้อน ช้างยักษ์รูปขึ้นมาอีกครั้งเบื้องหน้าหมัดและพุ่งเข้าใส่ควันเจ็ดสี

เสียงสั่นสะเทือนฟ้าดินและคลื่นกระแทกรุนแรงแพร่กระจายออกมา ควันเจ็ดสีถูกผลักกลับไปเล็กน้อยแต่มันแพร่กระจายออกมาเร็วขึ้นและกลืนกินช้างยักษ์เข้าไป

เมื่อควันเจ็ดสีเข้าไปใกล้ฉิงชุ่ย เขาไม่ได้ล่าถอยแต่ดวงตาเปลี่ยนเป็นเย็นเฉียบ แขนขวาชี้ระหว่างคิ้ว เส้นสายสีแดงม่วงปรากฏขึ้นมาและก่อตัวเป็นวงโค้ง

ตอนที่ฉิงชุ่ยเห็นควันเจ็ดสี ราวกับมีสายฟ้าแล่นวาบในจิตใจและร้องตะโกนขึ้นมา “ข้าใช้ชีวิตบ่มเพาะจนเป็นเทพ หล่อหลอมรากขอบเขตจวี่ได้ถึงเจ็ดสายทำให้ข้ากลายเป็นขุนนางเทพ ข้าสังหารผู้คนไปมากมายแต่ไม่เคยต่อสู้กับเต๋าแห่งสวรรค์!”

วินาทีที่เส้นโค้งสีแดงม่วงปรากฏ มันส่งเสียงซี่ๆ พลังแข็งแกร่งยิ่งยวดโผล่ออกมา

“เต๋าสวรรค์?” น้ำเสียงต่ำดังออกมาจากรอยร้าวและหัวเราะ จากน้ำเสียงบ่งบอกว่าไม่ใช่ชายชรา!

“เทียบกับเจ้าที่มาจากดินแดนปิดผนึก ข้าถือว่าเป็นเต๋าสวรรค์ของเจ้าจริงๆ! อสรพิษพิฆาตจันทร์ สองเทพโบราณและเจ้าที่ฝึกฝนขอบเขตจวี่ การมาเจอข้าตัวแทนเต๋าแห่งสวรรค์ถือว่าโชคดีต่อพวกเจ้าทั้งหมดแล้ว!”

ฉิงชุ่ยดวงตาเย็นเฉียบ พุ่งเข้าใส่ควันเจ็ดสีใกล้เคียง เส้นสีแดงม่วงโค้งผ่านควันก่อเกิดเสียงปะทุดังขึ้น

ส่วนหวังหลินนั้นขณะที่ควันเจ็ดสีเข้ามาใกล้ มันบรรจุพลังผนึกอันแข็งแกร่งป้องกันไม่ให้เขาถอยหนี แววตาหวังหลินกระพริบจิตสังหารวาบพลางโบกหอกสังหารเทพเจ้าในมือและร้องตะโกน “ล่มสลาย!”

หอกสังหารเทพเจ้าพังทลายไปร้อยฟุตก่อเกิดพายุพุ่งเข้าใส่ควันเจ็ดสี

เจ้าอสรพิษพิฆาตจันทร์ร้องคำรามรุนแรงขึ้นและดิ้นรนต่อเนื่อง ควันเจ็ดสีที่ล้อมรอบมันราวกับเป็นดวงอาทิตย์สีสันดูสวยงาม

ทว่าเสียงร้องคำรามกลับประหลาดไม่ชอบมาพากล

เจ้าอสรพิษถูกดึงเข้าไปครึ่งร่าง ต้องขอบคุณควันเจ็ดสีที่ทำให้มันสูญเสียพลังต่อต้านทั้งหมดไป แม้จะดิ้นรนมันยังเผยความสิ้นหวังรุนแรง

ลั่วเฉินกลมกลืนกับเจ้าอสรพิษพิฆาตจันทร์ เสียงร้องคำรามเสียดแทงใส่เขา เขาพุ่งตัวออกไป ดาวห้าดวงหมุนวงกลมและมีหนึ่งในนั้นลอยออกมาและแตกสลาย!

ดาวเทพโบราณแตกสลาย!

ดวงดาวแตกกระจายก่อเกิดพลังบ้าคลั่งขึ้นในมิติว่าง ขณะที่พลังกำลังกระจายกันออกไป ลั่วเฉินสูดหายใจเข้าอย่างรุนแรง!

พลังดวงดาวแตกสลายเข้าไปในปาก เสียงคำรามเจ็บปวดดังออกมาพร้อมกับร่างกายขยายขนาดจากสามพันฟุตไปจนถึงเจ็ดพันฟุต!

ก้าวครั้งเดียวเป็นอิสระจากควันเจ็ดสีและมาถึงข้างรอยร้าว เขาร้องคำรามชกกำปั้นทรงพลังออกไป ขณะที่ชกยังมีดาวหนึ่งในสี่ดวงที่เหลือแตกสลายไปด้วย!

ดวงดาวที่แตกสลายก่อเกิดผลกระทบรุนแรงเข้าใส่แขนขวาและทำให้เขาชกกำปั้นออกไปด้วยพลังสูงสุดได้!

กำปั้นนี้หยิบยืมพลังอำนาจของการสลายดาวสองดวง ซึ่งทำให้ลั่วเฉินเพ่มพลังขึ้นถึงขีดสุดได้ในช่วงเวลาอันสั้น!

ช้างยักษ์สิบตัวปรากฏขึ้นและพุ่งเข้าหาทันที

ตู้มมม! ตู้มมม! ตู้มมม!

วินาทีนี้มิติว่างเต็มไปด้วยเสียงดังสนั่นคับฟ้า น้ำเสียงรุนแรงจนกระทั่งหวังหลินยังรู้สึกเหมือนโดยต่อยเข้าที่หู มิติว่างใต้ฝ่าเท้าคล้ายจะได้รับผลกระทบจากพลังรุนแรง หากมองจากเบื้องบนจะดูเหมือนมิติว่างภายในรัศมีหลายแสนลี้ถูกกรีดเปิดออก เผยตาข่ายกระพริบด้านล่าง!

แม้กระทั่งควันเจ็ดสีรอบหวังหลินและฉิงชุ่ยยังถูกผลักดันถอยกลับ รอยร้าวที่กำลังกลืนกินอสรพิษพิฆาตจันทร์อ้าเปิดขึ้น ควันเจ็ดสีถูกผลักกลับไปเผยร่างที่ซ่อนอยู่ข้างในควัน

ร่างนั้นถูกเปิดเผยตัวตนอย่างสมบูรณ์ เขาเป็นชายหนุ่มดูธรรมดายิ่งแต่แววตาเย็นเยียบขีดสุด

สิ่งที่ทำให้เขาโดดเด่นคือสัญลักษณ์รูปพระจันทร์เสี้ยวระหว่างคิ้ว!

เขามองกลุ่มหวังหลินด้วยความเย็นชา นิ่งเฉยต่อการโจมตีเกือบสุดยอดของลั่วเฉิน เขายกแขนขวาขึ้นมาและเอ่ยเสียงสงบนิ่ง “ค่ายกลลำดับที่เก้าสิบเก้าแห่งดินแดนผนึก เปิดใช้งานค่ายกลกลืนกิน!”

สิ้นเสียงกล่าว วังวนหมุนปรากฏขึ้นเบื้องหน้าเด็กหนุ่มอย่างรวดเร็ว วังวนนี้มีสีดำสนิทเหมือนปากที่สามารถกลืนกินได้ทุกอย่าง ขยายยืดออกไปอย่างบ้าคลั่งคล้ายจะกลืนกินกำปั้นของลั่วเฉิน!

ทว่าเพียงแค่วังวนนี้ไม่เพียงพอที่จะลบเลือนพลังอำนาจของเทพโบราณลั่วเฉินไปได้ หลังจากมันกลืนกลืนกิน วังวนก็เกิดเสียงดังสนั่นและแตกสลายลง

เด็กหนุ่มสีหน้าเปลี่ยนและถอยร่น ฝ่ามือสร้างผนึกร้องตะโกน “ค่ายกลลำดับเก้าแห่งดินแดนผนึก เปิดใช้งานค่ายกลแยกสวรรค์!” กัดปลายลิ้นพ่นโลหิตเข้าสู่รอยร้าว ทำให้ละอองแสงลอยออกมาควบแน่นกลายเป็นขวานศึกขนาดยักษ์!

วินาทีที่ขวานปรากฏ แรงกดดันสั่นสะเทือนสวรรค์ปรากฏขึ้นมาและเกิดร่องรอยการแตกสลายขึ้นจำนวนมาก

ขวานศึกกระพริบวาบพุ่งเข้าหาลั่วเฉิน ปะทะใส่กำปั้นเขาจนเกิดเสียงสนั่นคับฟ้า ขวานศึกแตกสลายและลั่วเฉินกระอักโลหิต ถอยร่นกลับไปสองสามก้าว ดวงดาวเทพโบราณที่เหลืออยู่สามดวงแตกสลายไปอีกหนึ่งและพุ่งออกมาอีกครั้ง!

ก่อเกิดพายุลูกใหญ่ขึ้นรอบร่างเขา ครานี้จากร่างเจ็ดพันฟุตตรงขึ้นสู่หมื่นฟุต กลายเป็นยักษ์เทพโบราณของจริง! แม้มันจะไกลกว่าระดับสูงสุด เขาก็มีพลังอำนาจเหนือจินตนาการไปแล้ว!

ดวงตาหวังหลินส่องสว่างขึ้น หากลั่วเฉินพ่ายแพ้เขาคงตกอยู่ในอันตราย หวังหลินก้าวเท้าไปข้างหน้า พลังอำนาจเทพโบราณสายเลือดราชวงศ์พรั่งพรูอย่างบ้าคลั่ง โยนหอกสังหารเทพเจ้าในมือ จากนั้นใช้ฝ่ามือก่อเป็นรูปทรงเพชรผลักออกไปข้างหน้า!

แสงทรงเพชรกระพริบออกไปผสานเข้ากับหอกสังหารเทพเจ้า ทิ่มแทงมิติว่างและพุ่งเข้าใส่ชายหนุ่ม

ยังมีฉิงชุ่ยอีกคน ฝ่าฝ่ามือสร้างผนึก เส้นด้ายขอบเขตจวี่เจ็ดสายเชื่อมต่อเข้าด้วยกันและพุ่งเข้าหาอย่างรวดเร็ว

ลั่วเฉินร้องคำราม ร่างหมื่นฟุตก้าวไปข้างหน้า โยนกำปั้นกระหน่ำใส่เข้าไปด้วยแววตาไร้ความเกรงกลัว

การโจมตีระดับสูงสุดของทั้งสามคนทำให้เด็กหนุ่มต้องตื่นตระหนก รูม่านตาหรี่แคบ วินาทีนั้นแขนแห้งเหี่ยวข้างยื่นออกไปข้างหน้าและดึงเด็กหนุ่มกลับเข้าไป ชายชราผมขาวเดินออกมายืนอยู่เบื้องหน้าเด็กหนุ่ม

“อาจารย์!” เด็กหนุ่มเอ่ยขึ้นมาแต่ชายชราร้องตะโกนกลบเสียง “หุบปาก! ใครอนุญาตให้เจ้าเปิดดินแดนผนึก!?” ฝ่ามือสร้างผนึก “แจ้งต่อค่ายกลเพื่อเปิดใช้งานขวานแยกสวรรค์!”

วินาทีที่ชายชราเอ่ยคำนั้น ละอองแสงปรากฏภายในระยะหนึ่งล้านลี้ ละอองแสงรวมตัวกันเข้าหากลุ่มที่หวังหลิน

มันรวดเร็วเกินไป! ความเร็วของละอองแสงทำลายขีดจำกัดของกฏ มันเร็วมากกว่าการโจมตีขั้นสูงสุดของกลุ่มหวังหลินหลายเท่า!

ทั้งมิติว่างคล้ายส่องสว่างขึ้นมา ความมืดมิดเดิมทีกลับเต็มไปด้วยเส้นแสงผลึก วินาทีนั้นละอองแสงก็เกิดเป็นรูปทรง

ขวานศึกยาวพันฟุตปรากฏขึ้น! ขวานศึกเล่มนี้สร้างขึ้นจากละอองแสงและเต็มไปด้วยกลิ่นอายแรกเริ่ม เมื่อกลิ่นอายนี้แพร่กระจายออกมา ขวานศึกก็ตกลงไปทันที!

ปรากฏเบื้องหน้าชายชราและพุ่งเข้าปะทะกับการโจมตีขั้นสูงสุดของกลุ่มหวังหลิน

ปัง! ปัง! ปัง! ปะทะกันจนเกิดเสียงดังกึกก้อง ฉิงชุ่ยกระอักโลหิตและกระเด็นออกไป หวังหลินสั่นคลอนและเกิดรอยร้าวขึ้นบนร่าง ดาวสี่ดวงบนหน้าผากหมุนติ้วเพื่อชดเชยผลกระทบรุนแรงเกินจินตนาการ แต่เขาก็ถูกทำให้กระเด็นกลับไปด้วย

ร่างลั่วเฉินค่อยๆหดลง พลังอำนาจของการสลายดวงดาวหายไปอย่างรวดเร็ว ดวงตาเต็มไปด้วยความเศร้าพลางมองขวานกลางท้องฟ้าและร้องตะโกน “หวังหลิน การสืบทอดของเจ้ารู้เรื่องของสิ่งนี้ใช่ไหม? มันคือสมบัติศักดิ์สิทธิ์ของเผ่าพันธุ์เทพโบราณ!”

ขวานแยกสวรรค์ระเบิดกลายเป็นละอองแสงมากมายจนทำให้ตาข่ายฟื้นฟูอย่างรวดเร็ว

ชายชรานอกตาข่ายเผยท่าทางประหลาด จากนั้นสะบัดแขน ละอองแสงเปลี่ยนกลายเป็นแขนยักษ์สามข้าง หนึ่งในนั้นคว้าอสรพิษพิฆาตจันทร์และดึงมันออกไปนอกตาข่ายอย่างรุนแรง!

อีกข้างนึงพุ่งเข้าหาลั่วเฉิน ตอนนี้เขาไม่มีพลังต้อต้านอีกต่ไปแล้ว! แขนยักษ์ที่สามพุ่งเข้าหาหวังหลิน

ชั่ววินาทีนี้แววตาชั่วเฉินเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นราวกับตัดสินใจอะไรบางอย่างไปแล้ว วินาทีที่แขนยักษ์คว้าใส่เขา แขนขวายื่นเข้าหาระหว่างคิ้วตัวเอง นำดวงดาวเทพโบราณที่เหลืออยู่สองดวงโยนเข้าหาหวังหลิน หวังหลินยิ้มรับใบหน้าบิดเบี้ยว สายตาที่มองหวังหลินเต็มไปด้วยความอ่อนโยนที่ไม่เคยปรากฏขึ้นมาก่อน เหมือนผู้อาวุโสในตระกูลกำลังมองเด็กน้อยของตัวเอง

“การท้าประลองสู่วัยผู้ใหญ่ของเจ้ายอดเยี่ยม! ตอนข้าเป็นวัยเด็กยังทำได้ไม่เท่าเจ้าเลย…เด็กทุกตนของเผ่าพันธุ์เทพโบราณจะได้รับของขวัญหลังการท้าประลอง ดาวเทพโบราณสองดวงนี้ข้าขอมอบให้เจ้าเป็นของขวัญ!”

น้ำเสียงลั่วเฉินเต็มไปด้วยความโล่งอก สายตาเศร้าๆมองไปยังมิติว่าง เขาถูกแขนยักษ์จับเอาไว้และดึงออกไปนอกตาข่าย…

“เทพโบราณ…เทพโบราณ…เจ้าสามารถย้อนคืนสวรรค์แต่ไม่สามารถย้อนคืนชีวิตได้…ข้าลั่วเฉินไม่ใช่เทพโบราณ เป็นแค่เทพผู้โดดเดี่ยว…”