944. ลูกปัดฝืนลิขิตฟ้าปรากฏอีกครั้ง!

ลั่วเฉินเอ่ยเสียเศร้าดังก้องในมิติว่าง ร่อนลงในหูหวังหลิน ความคิดหวังหลินสั่นเทา รู้สึกดังกังวาล!

ลั่วเฉินกล้าต่อต้านสวรรค์และไม่กลัวฟ้าดิน อย่างไรก็ตามเขาไม่สามารถย้อนคืนชะตาของตัวเองได้เพราะเขาคืออสรพิษพิฆาตจันทร์!

เขากลมกลืนไปกับเจ้าอสรพิษและพลังเทพโบราณส่วนใหญ่โดนดูดซบไป มันบังคับให้เขาหวนคืนจากเทพโบราณแปดดาวสูงสุดกลับไปยังร่างเด็ก ทั้งหมดคือโชคชะตาที่เขามิอาจเปลี่ยนแปลง เขาติดกับอยู่ในตัวอสรพิษพิฆาตจันทร์นานนับหมื่นปี อาศัยอยู่ในนั้นย่ำแย่มากกว่าความตาย ด้วยความภาคภูมิใจของเหล่าเทพโบราณ ความอัปยศที่เขาเผชิญในใจจึงเผยออกมา

เผ่าพันธุ์เทพโบราณเป็นเผ่าที่มีเกียรติเป็นอย่างยิ่งและความภาคภูมิใจนี้ถูกมันเหยียบย่ำซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทั้งตู่ซือและลั่วเฉินต่างก็เป็นเช่นเดียวกัน

หวังหลินขบคิดเงียบๆ จิตใจเต็มไปด้วยความเจ็บปวด ทว่าในแววตามีแต่ความเคารพ เขาเคารพต่อเทพโบราณลั่วเฉิน!

เสียงหวีดหวิวดังขึ้นในมิติว่างเมื่อดาวเทพโบราณสองดวงเคลื่อนเข้าหาหวังหลินด้วยความเร็วสูงสุด หวังหลินคว้าเอาไว้และวินาทีนั้นมันก็ผสานเข้ากับหวังหลิน

พลังเทพโบราณเหนือล้ำเกินจินตนาการเต็มไปทั่วร่างกายหวังหลิน พลังเทพโบราณนี้แข็งแกร่งเกินไปจนทำให้ร่างหวังหลินเกิดเสียงปะทุขึ้นมา พริบตานั้นร่างกายก็ขยายใหญ่มากกว่าเดิมหลายเท่าจนมากกว่าสามพันฟุต!

เส้นเลือดบนร่างกายปูดโปนขึ้นมาราวกับพลังภายในต้องการฉีกกระชากเขาให้ฉีดขาด ความเจ็บปวดเต็มไปทั่ว หวังหลินพุ่งออกไปข้างหน้าร้องเสียงคำราม!

เสียงคำรามเปลี่ยนกลายเป็นคลื่นกระแทกไร้ก้นบึ้งพุ่งตรงไปข้างหน้า แฝงอำนาจแห่งเทพโบราณสายเลือดราชวงศ์ซึ่งทำให้แขนทองยักษ์ที่กำลังพุ่งเข้ามาพลันหยุดชะงัก

หวังหลินรู้สึกได้ชัดเจนว่าพลังเทพโบราณจากดาวสองดวงของลั่วเฉินพรั่งพรูไปทั้งร่างกาย

พลังเทพโบราณนี้เทียบเท่ากับการที่หวังหลินดูดซับพลังปราณจากดาวเคราะห์นับหมื่นปี ราวกับร่างกายเขากำลังแตกสลายภายใต้พลังนี้

ความรู้สึกที่ร่างกายกำลังฉีกกระชากทำให้เขาแทบบ้าคลั่ง จนต้องร้องคำรามออกมาเพื่อหาทางระาย ภายในเสียงคำรามยังแฝงแรงกดดันมหาศาลอยู่ด้วย!

ดวงดาวระหว่างคิ้วหมุนติ้วจนไม่อาจเห็นได้ว่ามีอยู่กี่ดวง หวังหลินร้องคำรามพลางก้าวเท้าและชกกำปั้นออกไปอย่างรุนแรง

กำปั้นก่อพายุขึ้นมาทันที มิติว่างเบื้องหน้าถูกผลักดันกลับไปจนเกิดการฉีกขาด พลังอันแข็งแกร่งกวาดเข้าข้างหน้าทันที

แขนยักษ์สีทองหยุดชะงักเนื่องจากหวังหลินปลดปล่อยกำปั้น ทว่าเมื่อหวังหลินส่งกำปั้นเข้ามา แขนสีทองจึงชนเข้าใส่อย่างรุนแรง

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!

กำปั้นกระหน่ำเข้าใส่จนทำให้สองด้านสั่นคลอน แรงกระทบมหาศาลทำให้แขนยักษ์ต้องล่าถอย

ร่างหวังหลินสั่นเทาเล็กน้อยและถอยไปสองสามก้าว ถึงตอนนี้แววตาค่อยๆสงบนิ่งลง ไม่รู้สึกเจ็บปวดจากร่างกายอีกแล้วแต่เป็นความรู้สึกปลอดโปร่งแทน หวังหลินกำหมัดแน่นราวกับกำลังกุมโลกไว้ทั้งใบ!

ฉิงชุ่ยมองสองคนอีกด้านของตาข่ายด้วยสายตาประหลาดใจ แววตาเต็มไปด้วยความงุนงงสับสนแต่มีร่องรอยการดิ้นรนอยู่ด้วย

ราวกับเขาพบเบาะแสบางอย่าง ความเจ็บปวดแล่นออกมาจากศีรษะ รู้สึกคล้ายกับความทรงจำที่ซ่อนเอาไว้ถูกเปิดออกอย่างรุนแรงเมื่อเห็นสองคนนั้น

ตาข่ายกระพริบวูบวาบฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว ขณะที่มันกำลังฟื้นฟูได้อย่างสมบูรณ์ แววตาชายชราด้านนอกตาข่ายกระพริบเย็นเยียบ เขาจ้องร่างยักษ์ของหวังหลินโดยเฉพาะดวงดาวสี่ดวงที่กำลังหมุนโดยมีวังวนอยู่ตรงกลาง ละอองแสงสีทองแตกสลายจากร่างหวังหลินและรวมกันที่วังวนทำให้คลื่นพลังอำนาจอันแข็งแกร่งของเทพโบรราณแพร่กระจายออกมา

ของเหลวสีดำหนึ่งหยดปรากฏขึ้นมาและเลือนหายไปในวังวน

‘เขาเป็นเทพโบราณสายเลือดราชวงศ์จริงๆ!’ ดวงตาชายชราส่องประกายเจิดจ้า

‘เทพโบราณห้าดาวสายเลือดราชวงศ์พึ่งจะตื่นขึ้น! ข้าไม่คิดว่าจะยังมีเทพโบราณสายเลือดนี้อยู่ในดินแดนปิดผนึก หากพวกสภาผู้อาวุโสรู้เรื่องนี้จะต้องเกิดคลื่นลูกใหญ่ขึ้นแน่นอน! โชคดีที่เขาพึ่งอยู่ในสภาวะตื่นเท่านั้น หากเขาตื่นเต็มที่และบรรลุหกดาว เมื่อนั้นแม้แต่ข้าก็ต้องล่าถอย!’ ชายชราอ้าปากค้าง แววตาเต็มไปด้วยความโลภ

‘หากข้าสามารถดูดซับพลังเทพโบราณสายเลือดราชวงศ์ของเขาได้ ข้าจะมีที่นั่งในสภาผู้อาวุโสแน่นอน!’ สัญลักษณ์เสี้ยวจันทรากระพริบวูบวาบระหว่างคิ้วชายชราและกัดฟันแน่น จากนั้นฝ่ามือสร้างผนึก สัญลักษณ์เสี้ยวจันทราลอยออกมาจริงๆกลายเป็นตราประทับเสี้ยวจันทราสูงสิบฟุต!

‘ข้าคือสมาชิกเผ่ากลืนจันทราโบราณแห่งเผ่าพันธุ์เทพบรรพกาล วันนี้ข้ามาเจอโอกาสยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิต! ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นข้ามิอาจปล่อยเขาไปได้!’ ชายชราร้องคำราม สัญลักษณ์เสี้ยวจันทรากระพริบอย่างบ้าคลั่งและพุ่งไปข้างหน้า

ขณะที่ตาข่ายในมิติว่างกำลังจะถอนออกไปอย่างสิ้นเชิง สัญลักษณ์เสี้ยวจันทราเจาะทะลุเข้าไป ขยายใหญ่ในมิติว่างจนมีความสูงหลายพันฟุตและเทียบได้กับหวังหลิน

“จันทรากลืนเทพ!” ดวงตาชายชราพลันเบิกกว้าง เส้นเลือดบนใบหน้าปูดโปนยื่นยาวออกไปรวมกันอยู่ใต้สัญลักษณ์เสี้ยวจันทราทำให้เขาดูโหดเหี้ยมอำมหิตเป็นอย่างยิ่ง

ขณะเอ่ยออกมา สัญลักษณ์เสี้ยวจันทราคล้ายจะเดือดและปลดปล่อยแสงชั่วร้าย จากนั้นปากยักษ์ปรากฏขึ้นมาบนสัญลักษณ์เสี้ยวจันทรา พุ่งเข้ามากลืนกินหวังหลิน

ข้างในปากยักษ์มีแรงดึงดูดไร้ก้นบึ้งโผล่ออกมา แรงดึงดูดนี้แปลกประหลาดยิ่งราวกับมีเส้นด้ายนับไม่ถ้วนโผล่ออกมาเจาะเข้าไปในร่างหวังหลิน

ปากจากสัญลักษณ์เสี้ยวจันทราเข้ามาใกล้หวังหลินในพริบตา หวังหลินไม่มีโอกาสตอบสนองพลังดึงดูดก็เต็มไปทั่วบริเวณแล้ว มันกลืนกินหวังหลินเข้าไปตรงๆ

ร่างหวังหลินไม่อยู่ในมิติว่างอีกต่อไป สิ่งเดียวที่เหลืออยู่คือสัญลักษณ์เสี้ยวจันทราขนาดใหญ่ ชายชราตื่นเต้นยิ่งเมื่อสัญลักษณ์ของตัวเองพุ่งกลับมา เขาต้องการทำให้มันออกมาจากตาข่ายก่อนที่จะถอนตัวกลับไปอย่างสมบูรณ์

สายชาหัวเราะเต็มไปด้วยความตื่นเต้น เขาไม่คิดว่าจะเจอโชคดีมหาศาลในวันนี้

‘หลังกลืนกินเทพโบราณสายเลือดราชวงศ์ตนนี้ ข้าจะมีระดับบ่มเพาะสูงพอจะมีตำแหน่งในสภาผู้อาวุโส!’ ชายชราพุ่งออกไปเข้าหาตาข่าย แขนขวายื่นออกไปจับสัญลักษณ์เสี้ยวจันทรา

เขาคิดไว้แล้วว่าจะได้รับความเคารพในสภาผู้อาวุโสอย่างไรหลังจากกลืนกินเทพโบราณตนนี้ไป อีกทั้งเขาก็จะยืนอยู่เหนือคนทั้งหมดในสำนักด้วย!

แต่ว่าวินาทีนั้นสีหน้าชายชราพลันเปลี่ยนไป ไม่เชื่อสายตัวเอง แผนทั้งหมดของเขาพังทลายและจ้องมองตรงหน้า

กลิ่นอายบ้าคลั่งรุนแรงโผล่ออกมาจากสัญลักษณ์เสี้ยวจันทราที่กลืนกินหวังหลินเข้าไป กลิ่นอายนี้ทรงพลังยิ่งยวดและทำให้สัญลักษณ์ต้องสั่นสะท้านรุนแรง จากนั้นสัญลักษณ์ก็ระเบิดออกมาเสียงดังปัง!

มันแตกสลายเป็นเศษเสี้ยวนับไม่ถ้วน วินาทีนี้ใบหน้าชายชราซีดเผือด ระหว่างคิ้วเกิดเสียงปะทุ จากนั้นกระอักโลหิตคำโตออกมา สายตาเต็มไปด้วยความหวาดวั่น “เป็นไปไม่ได้!”

สัญลักษณ์เสี้ยวจันทราระหว่างคิ้วแตกร้าวครึ่งส่วน ชายชรากระเด็นกลับไปอย่างรุนแรง เด็กหนุ่มด้านข้างเขายังตกอยู่ในอาการงุนงง เขายังไม่เข้าใจว่าทำไมถึงเกิดการเปลี่ยนแปลงน่าตกตะลึงเช่นนี้ขึ้น

ข้างในตาข่าย หวังหลินเดินออกมาจากสัญลักษณ์เสี้ยวจันทราที่แตกสลาย ดวงดาวห้าดวงบนหน้าผากหมุนอย่างช้าๆ พลังอำนาจของเทพโบราณห้าดาวสายเลือดราชวงศ์เต็มไปทั่วพื้นที่

ทว่ามันไม่ใช่สิ่งที่ทำให้สัญลักษณ์เสี้ยวจันทราระเบิดออกและทำให้ชายชรากระอักโลหิต ตอนนี้ระหว่างคิ้วหวังหลินมีลูกปัดสีขาวสลับดำกำลังลอยอยู่

ลูกปัดฝืนลิขิตฟ้า!

วินาทีที่หวังหลินโดนสัญลักษณ์เสี้ยวจันทรากลืนเข้าไป ลูกปัดฝืนลิขิตฟ้าเริ่มหมุนด้วยตัวเองและลอยออกมาจากกลางคิ้ว

วินาทีที่ลูกปัดฝืนลิขิตฟ้าปรากฏ พลังลึกลับโผล่ออกมาจาภายใน สัญลักษณ์เสี้ยวจันทราไม่สามารรถต่อต้านได้และระเบิดทันที!

รอบลูกปัดมีควันสีขาวและดำ ควันขาวดำพุ่งออกไปผ่านตาข่ายตรงเข้าหาชายชรา

ชายชรรากรีดร้อง ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัวราวกับจดจำลูกปัดฝืนลิขิตฟ้านี้ได้ สายตาที่มองหวังหลินเต็มไปด้วยความหวาดกลัวเหนือสิ่งอื่นใด

“เจ้า…เจ้าเป็น…”

เขาหมดความคิดและล่าถอยด้วยอาการตกตะลึง ความหวาดกลัวพุ่งขึ้นถึงขีดสุด

อย่างไรเขาก็ช้าเกินไป ควันสีขาวดำล่องผ่านตาข่ายที่ผนึกมิติว่างแห่งนี้ วินาทีที่มันพุ่งออกไป ควันสีขาวดำขยายออกและเร่งความเร็วขึ้นไล่ตามหลังชายชรา

เพียงเสี้ยววินาทีควันสีขาวดำก็ตามทัน ไม่ว่าชายชราพยายามเคลื่อนที่พริบตาหรือผสานตัวเข้ากับโลก ทุกอย่างไร้ค่าเบื้องหน้าควันขาวดำจากลูกปัดฝืนลิขิตฟ้า

วินาทีที่ลูกปัดขาวดำเข้าไปใกล้มันก็ล้อมรอบชายชราเอาไว้ ร่างกายเขาสั่นสะท้านรุนแรง หัวใจเต้นกระดอนกลบเสียงอื่นจนมิด

ขณะที่ควันสีขาวดำหมุนเป็นวงกลมรอบตัวเขา มันก่อเกิดเป็นวังวนขึ้นเบื้องหน้า แขนข้างหนึ่งโผล่ออกมาจากวังวน กวักมือเข้าหาชายชรา

สัญลักษณ์ที่แตกหักระหว่างคิ้วชายชราพุ่งออกไปหาเสียงดังปัง ยังมีเส้นเลือดเชื่อมต่อกับสัญลักษณ์นั้นอยู่ด้วย ชายชรากรีดร้องโหยหวนยิ่ง ร่างกายสั่นสะท้าน หยดเหงื่อเม็ดโป้งไหลจากใบหน้า เส้นโลหิตปูดโปนราวกับมันกำลังระเบิด