ตอนที่ 1021 ห้วงอากาศ

เซี่ยอวิ๋นจิ่นโมโหแทบตาย คนผู้นี้รับมือยากจริง แต่เซี่ยอวิ๋นจิ่นรู้เขาทำไปทุกอย่างก็เพื่อบีบให้เจียวเจียวถอนพิษให้เขา ตอนนี้ถอนพิษตัวเขาเองเป็นเรื่องสำคัญเร่งด่วนที่สุด

หลังจากผ่านเรื่องราวต่าง ๆ มามากมาย เซี่ยอวิ๋นจิ่นก็รู้แล้วอวี๋เซวียนผู้นี้รับมือยาก หากถอนพิษให้เขาจริง วันหน้าก็คือหายนะของซีเหลียงกับแคว้นต้าโจว ดังนั้นต้องจับตัวเขาให้ได้

ปรากฏจับตัวเขาไม่ได้ สามวันต่อมา บุตรหลานขุนนางในราชสำนักต่างถูกจับตัวไปจำนวนมากถึงสิบกว่าคน เรื่องนี้ทำให้ราชสำนักสั่นสะเทือน

เซียวเหวินอวี๋ได้รับรายงาน สีหน้าพลันย่ำแย่อย่างยิ่ง

เหตุใดซั่งกวนเฮ่อผู้นี้จึงได้เจ้าเล่ห์เพียงนี้ ตอนทุกคนจะจับตัวเขาได้ เขาก็หนีไปได้

นอกห้องหนังสือ ขุนนางในราชสำนักพากันคุกเข่า ขุนนางเหล่านี้เป็นขุนนางคนสำคัญในราชสำนัก ยามนี้แต่ละคนโขกศีรษะขอให้ฝ่าบาทมีราชโองการให้ฮูหยินโจวกั๋วถอนพิษให้ซั่งกวนเฮ่อ

“ซั่งกวนเฮ่อฝากวาจาไว้ว่า ให้ฮูหยินโจวกั๋วไปศาลเจ้าร้างที่เนินสิบแปดลี้เพียงคนเดียว ถอนพิษให้เขา หากไม่ถอนพิษให้เขา เขาจะสังหารบุตรหลานพวกกระหม่อมพ่ะย่ะค่ะ”

“ฝ่าบาท ขอได้โปรดรับสั่งให้ฮูหยินโจวกั๋วเดินทางไปไปศาลเจ้าที่ร้างที่เนินสิบแปดลี้ กระหม่อมมีหลานชายเพียงคนเดียว หากหลานชายตายไป กระหม่อมก็ไม่อาจมีชีวิตต่อไปได้อีกแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

“ฝ่าบาท ขอทรงช่วยบุตรชายคนโตของกระหม่อมด้วย ซั่งกวนเฮ่อโหดเหี้ยมมาก หากฮูหยินโจวกั๋วไม่ถอนพิษให้เขา เขาต้องสังหารบุตรชายคนโตกระหม่อมเป็นแน่พ่ะย่ะค่ะ”

นอกห้องทรงอักษร ขุนนางพากันน้ำตานองร่ำไห้คร่ำครวญไม่หยุด

อย่างไรบุตรหลานแต่ละตระกูลที่ถูกจับตัวไปก็ล้วนเป็นบุคคลยอดเยี่ยม พวกเขาตัดใจไม่ลง

ในห้องทรงอักษร เซียวเหวินอวี๋ก็ร้อนใจดังไฟแผดเผา บุตรหลานตระกูลพวกเจ้าคือสิ่งล้ำค่า หรือว่าท่านแม่เราไม่ล้ำค่ากัน นางเลี้ยงดูเรามาจนเติบใหญ่ เราจะส่งนางไปตายได้อย่างไร พวกเจ้าใจร้ายเช่นนี้ได้อย่างไร

เซียวเหวินอวี๋ยิ่งคิดก็ยิ่งโมโห ก้าวออกจากห้องทรงอักษร ไปดูบรรดาขุนนางที่คุกเข่าอยู่ด้วยสีหน้าเย็นเยียบ “บุตรหลานพวกเจ้าสำคัญ ฮูหยินโจวกั๋วไม่สำคัญหรือ แม้นางมิใช่ไทเฮา แต่ก็เป็นดังไทเฮา เราถามพวกเจ้า หากวันนี้ฮูหยินโจวกั๋วเป็นไทเฮาแคว้นต้าโจว พวกเจ้าจะกล้าขอให้ไทเฮาไปช่วยบุตรหลานพวกเจ้าไหม”

วาจาเดียวทำเอาขุนนางพากันเงียบงัน หากฮูหยินโจวกั๋วเป็นไทเฮา พวกเขาย่อมไม่กล้าขอร้องเช่นนี้ ไหนเลยจะกล้าขอให้ไทเฮาไปช่วยผู้อื่น

แต่อย่างไรฮูหยินโจวกั๋วก็มิใช่ไทเฮา นับประสาอันใดกับการแค่ให้นางไปถอนพิษ ด้วยความสามารถนางจะต้องไม่เป็นอันใด

ในกลุ่มขุนนาง มีคนเอ่ยว่า “ฝ่าบาท ฮูหยินโจวกั๋วเพียงแค่ไปถอนพิษ มิใช่ไปมอบชีวิต”

คนหนึ่งกล่าวจบ คนอื่นก็ได้สติ “ใช่ ฮูหยินโจวกั๋วเพียงแค่ไปถอนพิษ มิใช่ไปมอบชีวิตเสียหน่อย”

“ฝ่าบาท กระหม่อมเองก็จนปัญญา หากมีหนทางย่อมไม่มีทางมาขอให้ฮูหยินโจวกั๋วไปถอนพิษให้ซั่งกวนเฮ่อเป็นแน่ แต่ตอนนี้ไร้หนทางแล้ว และซั่งกวนเฮ่อก็ประกาศไว้ว่าคืนนี้ก่อนยามจื่อ หากฮูหยินโจวกั๋วไม่ไปหาเขา เขาก็จะสังหารบุตรหลานพวกกระหม่อม พวกกระหม่อมก็ไร้ทางเลือกเช่นกันพ่ะย่ะค่ะ”

“ฝ่าบาท กระหม่อมขอหน้าด้านไร้ยางอายสักครั้ง หากฮูหยินโจวกั๋วถูกสังหาร กระหม่อมยินดีตายชดใช้ความผิด ขอเพียงปกป้องหลานชายกระหม่อมไว้ได้ก็เพียงพอ”

เซียวเหวินอวี๋ได้ฟังก็โมโหมาก คนเหล่านี้บีบบังคับเขาหรือ

เขาหน้าดำทะมึนราวกับจะระเบิดโทสะขึ้น กวาดตามองบรรดาขุนนางที่ปรากฏตัวในวันนี้ด้วยสีหน้าดุดัน

แต่เซียวเหวินอวี๋ไม่ทันได้พูดอะไร หน้าห้องทรงอักษรก็มีเสียงฝีเท้าเร่งรีบก้าวมาถึง เซียวเหวินอวี๋เงยหน้าไปมองก็เห็นว่าผู้ที่มาก็คือเซี่ยอวิ๋นจิ่นกับลู่เจียว ทั้งสองคนก้าวเข้ามาถวายบังคมนอบน้อม “กระหม่อม/หม่อมฉัน ถวายบังคมฝ่าบาท”

เซียวเหวินอวี๋เห็นเซี่ยอวิ๋นจิ่นกับลู่เจียวก็รู้ว่าพวกเขาได้ข่าวกันแล้ว รู้แล้วว่าซั่งกวนเฮ่อจับตัวบุตรหลานขุนนางราชสำนักไป

พวกเขามาย่อมเพราะเรื่องนี้ เซียวเหวินอวี๋รู้ว่าแต่ไรมาท่านแม่เขาให้ความสำคัญกับเขาที่สุด ครั้งนี้เกรงว่ามาเพื่อช่วยแบ่งเบาความทุกข์ใจของเขา แต่เขาไม่มีทางยอมให้นางไปถอนพิษให้ซั่งกวนเฮ่ออย่างเด็ดขาด

ซั่งกวนเฮ่อผู้นี้ชั่วร้าย อุบายในใจร้ายกาจล้ำลึกอย่างมาก ก็เหมือนเช่นครั้งนี้ที่จับตัวบุตรหลานขุนนางใหญ่ไป เรื่องนี้ไม่ว่าจัดการอย่างไรก็จะทำให้เขาและขุนนางเกิดช่องว่างระหว่างกัน หากเขาไม่ยอมให้ฮูหยินโจวกั๋วไปถอนพิษให้เขา หากบุตรหลานขุนนางในราชสำนักตายไป พวกเขาย่อมต้องโกรธแค้น วันหน้าเกรงว่าตำแหน่งฮ่องเต้แคว้นต้าโจวก็คงสั่นคลอน

หากเขาให้ฮูหยินโจวกั๋วไปถอนพิษให้ซั่งกวนเฮ่อ แต่ในใจเขาผู้เป็นฮ่องเต้ก็จะจดจำความแค้นต่อเหล่าขุนนางพวกนี้ไว้ วันหน้าย่อมต้องหาโอกาสจัดการขุนนางเหล่านี้ ดังนั้นไม่ว่าอย่างไรก็ล้วนเป็นผลดีต่อซั่งกวนเฮ่อผู้เดียว

แต่แม้ต้องทำให้ขุนนางโมโห เซียวเหวินอวี๋ก็ไม่มีทางยอมให้ลู่เจียวไปช่วยคนเช่นซั่งกวนเฮ่อ เขามันตัวอันใด เขาไม่รู้หรือ คนชั่วคนหนึ่ง

“ใต้เท้าเซี่ย ฮูหยินโจวกั๋ว ลุกขึ้นได้ พวกท่านเข้าวังมาด้วยเหตุใด”

ต่อหน้าเซียวเหวินอวี๋และขุนนางในราชสำนัก พวกเขายังคงดำรงธรรมเนียมตามปกติ

เซี่ยอวิ๋นจิ่นกับลู่เจียวรีบลุกขึ้น กล่าวว่า “พวกกระหม่อมได้ยินว่าซั่งกวนเฮ่อจับตัวบุตรหลานขุนนางในราชสำนักไป ดังนั้นจึงได้เข้าวังมาดูสักหน่อย”

ความจริงพวกเขาพอคาดเดาจุดประสงค์ของซั่งกวนเฮ่อได้แล้ว คิดใช้คนเหล่านี้มาบีบลู่เจียวให้ถอนพิษให้เขา เขานับได้ว่าเป็นดังสุนัขจนตรอกรีบร้อนโดดกำแพงแล้ว

หากลู่เจียวไม่ถอนพิษให้เขา เขาก็จะสังหารเด็กหนุ่มเหล่านั้นอย่างบ้าคลั่งเสียสติ

ถึงตอนนั้นขุนนางแคว้นต้าโจวไม่เพียงแต่จะโกรธแค้นเซียวเหวินอวี๋ ยังพาลมาถึงตระกูลเซี่ย ตระกูลเซี่ยเองก็จะถูกเขาทำลายลงเช่นกัน

ดังนั้นครั้งนี้ลู่เจียวต้องไป

แต่เซี่ยอวิ๋นจิ่นกับลู่เจียวได้วางแผนไว้แล้ว

ลู่เจียวมีห้วงอากาศ เซี่ยอวิ๋นจิ่นเข้าไปได้ ภายนอกเหมือนลู่เจียวไปพบซั่งกวนเฮ่อเพียงคนเดียว แต่ในความเป็นจริงเซี่ยอวิ๋นจิ่นรอนางอยู่ในห้วงอากาศ พอได้พบกับซั่งกวนเฮ่อ เซี่ยอวิ๋นจิ่นก็จะออกมาจากห้วงอากาศจับตัวซั่งกวนเฮ่อทันที

ตอนนี้เรื่องสำคัญที่สุดของพวกเขาก็คือจับตัวซั่งกวนเฮ่อให้ได้

แต่เซียวเหวินอวี๋ไม่รู้เรื่องห้วงอากาศ อย่างไรก็ไม่ยอมให้ลู่เจียวไปช่วยคน

“ไม่ได้ เราไม่เห็นด้วยกับเรื่องนี้ ซั่งกวนเฮ่อเป็นคนชั่วเช่นนั้น ฮูหยินโจวกั๋วไปคนเดียว หากประสบเหตุอันใด ชีวิตนี้ของเราก็คงไม่มีทางเป็นสุขได้อีก”

เรื่องนี้ถือเป็นการล้างแค้นของซั่งกวนเฮ่อ ล้างแค้นที่เขาช่วยซั่งกวนอวิ๋นเยี่ยน เขาไม่อาจทำให้ท่านแม่พลอยเดือดร้อนไปด้วยได้อย่างเด็ดขาด

ลู่เจียวพยายามกล่อมเซียวเหวินอวี๋ “ฝ่าบาท หม่อมฉันมียาพิษติดตัวไปหลายขนาน หม่อมฉันมั่นใจว่าจะกลับมาได้อย่างปลอดภัย ฝ่าบาทไม่ต้องเป็นห่วง หม่อมฉันจะไม่เป็นอันใด”

น่าเสียดายไม่ว่าอย่างไรเซียวเหวินอวี๋ก็ไม่ยอมเห็นด้วย เขายืนยันว่า “เรื่องนี้เราจัดการเอง ซั่งกวนเฮ่อไม่ได้บอกว่าคืนนี้ยามจื่อพบกันที่ไปศาลเจ้าร้างที่เนินสิบแปดลี้หรือ เราจะนำคนไปด้วยตนเอง คิดว่าต้องจับตัวเขาได้อย่างแน่นอน”

เซียวเหวินอวี๋กล่าวจบ ขุนนางที่คุกเข่าอยู่สิบกว่าคนก็ส่งเสียงตกใจดังขึ้นทันที “ฝ่าบาท อย่าพ่ะย่ะค่ะ”

หากฝ่าบาทพาคนไปจับตัวซั่งกวนเฮ่อ ซั่งกวนเฮ่อย่อมต้องสั่งให้ลูกน้องสังหารทุกคน นี่คือเรื่องที่บรรดาขุนนางใหญ่ทำใจยอมรับไม่ได้

เซียวเหวินอวี๋ยังคิดเอ่ยต่อ แต่ลู่เจียวยื่นมือไปคว้าเขาไว้ดึงตัวเข้าไปในห้องหนังสือ เซี่ยอวิ๋นจิ่นด้านหลังตามเข้าไปด้วย

เขารู้ว่าลู่เจียวย่อมต้องบอกเรื่องห้วงอากาศกับซื่อเป่า ไม่เช่นนั้นซื่อเป่าคงยืนกรานไม่เห็นด้วยที่จะให้เจียวเจียวไปช่วยคน แต่หากเขาทำตามใจตนเอง ย่อมต้องล่วงเกินขุนนางในราชสำนัก แม้ว่าในฐานะฮ่องเต้ ไม่กลัวขุนนาง แต่ครั้งนี้ขุนนางใหญ่สิบกว่าคนล้วนเป็นขุนนางคนสำคัญ หากขุนนางเหล่านี้คิดเอาใจออกหาก เกรงว่าแผ่นดินแคว้นต้าโจวก็คงสั่นคลอนแล้ว

ดังนั้นลู่เจียวจึงได้ห้ามไม่ให้เซียวเหวินอวี๋เอ่ยมากความ