ตอนที่ 589 ภรรยาชะตากำหนด

ลู่เจียวคิดถึงพ่อบ้านเซียว โจวเส้ากงกับหลี่หนานเทียน ก็ไม่เป็นห่วงความปลอดภัยของแฝดสี่อีก ตอนนี้ที่นางเป็นห่วงที่สุดก็คือเซี่ยอวิ๋นจิ่น เขาสลบไม่ได้สติ คงไม่ใช่ว่าจะไม่ฟื้นขึ้นมาอีกแล้วกระมัง

จะทำเยี่ยงไรดี

ลู่เจียวร้อนใจอย่างที่สุด อยู่ดีๆ เหตุใดถูกแรงสะท้อนกลับจากนิยาย ยังสลบไม่ได้สติ? หรือว่าเพราะเขาออกจากเมืองหลวง

ลู่เจียวกำลังครุ่นคิด ถงอี้ก็เอ่ยขึ้นว่า “เหนียงจื่อ ท่านจากมาเพราะเรื่องที่คุณชายไปเกี่ยวข้องกับคุณหนูตระกูลหลินผู้นั้นใช่หรือไม่ ดังนั้นจึงได้จากมา?”

ถงอี้ไม่รู้เรื่องราวนี้ แน่ใจว่าที่ลู่เจียวจากมาเพราะเรื่องที่คุณชายไปเกี่ยวข้องกับคุณหนูตระกูลหลินผู้นั้น ทำให้เหนียงจื่อโมโห นางจึงได้จากเมืองหลวงมา

ลู่เจียวหันไปมองถงอี้ ถงอี้รีบกล่าวทันทีว่า “เหนียงจื่ออย่าได้เป็นห่วง ก่อนคุณชายออกจากเมืองหลวง ได้จัดการเรื่องหนึ่งเรียบร้อยแล้ว เขาสั่งให้ข้ากับท่านอาโจวพาคุณหนูใหญ่ตระกูลหลินไปส่งขึ้นเตียงอ๋องฉินเซียวถิง ตอนนี้คุณหนูใหญ่หลินได้แต่ต้องแต่งเป็นภรรยาอ๋องฉินแล้ว”

“ดังนั้นเหนียงจื่อ เหนียงจื่ออย่าได้โมโหคุณชายเลย คุณชายเขาไม่ได้คิดแต่งคุณหนูใหญ่หลินเป็นภรรยา”

ถงอี้กล่าวจบ ลู่เจียวจึงเบิกตาโพลง ในที่สุดนางก็รู้แล้วว่าเหตุใดเซี่ยอวิ๋นจิ่นจึงเกิดแรงสะท้อนกลับรุนแรงเช่นนี้

เขาถึงกับฝ่าฝืนเรื่องราวในนิยาย ส่งภรรยาชะตากำหนดตนเองขึ้นเตียงผู้อื่น นี่เป็นการฝ่าฝืนเรื่องราวในนิยายโดยแท้

มิน่าเขาจึงได้ถูกแรงสะท้อนกลับจนยังสลบไม่ได้สติ เขาคงจะไม่สลบไม่ได้สติเช่นนี้ตลอดไปกระมัง จากนั้นก็ค่อยๆ …

ลู่เจียวคิดถึงความเป็นไปได้นี้ ในใจก็เจ็บปวดรวดร้าว นางยื่นมือไปกุมมือเซี่ยอวิ๋นจิ่น ตัดสินใจหนักแน่นแล้วว่า นางไม่อาจปล่อยให้เขาเกิดเรื่องขึ้นได้ แต่ตอนนี้ควรช่วยเขาเช่นไรดี

ลู่เจียวคิดจนปวดหัวจี๊ด มองเซี่ยอวิ๋นจิ่นพลางครุ่นคิดว่าตนเองควรช่วยเขาเช่นไรดี

นางครุ่นคิดแล้วก็พลันคิดถึงว่านางกับเซี่ยอวิ๋นจิ่นไปวัดฮู่กั๋วพบเจ้าอาวาสเสวียนหมิง ตอนนั้นนางถามเจ้าอาวาสว่ายังมีทางแก้ไขหรือไม่

เจ้าอาวาสกล่าวว่า วาสนาชะตาลิขิตล้วนขึ้นอยู่กับสีกาแล้ว

ขึ้นอยู่กับสีกาหรือ

ลู่เจียวพลันเบิกตาโพลง ร้อนใจขึ้นมาทันที นางจำได้ว่าตอนนั้นเจ้าอาวาสเสวียนหมิงเอ่ยว่าวาสนาชะตาลิขิตล้วนขึ้นอยู่กับสีกาแล้ว ดังนั้นจุดพลิกผันของเรื่องนี้ ความจริงอยู่ที่ตัวนางเอง ไม่ใช่หลินหรูเยว่

ลู่เจียวคิดถึงคำพูดของเจ้าอาวาสเสวียนหมิงขึ้นมาอีกครั้ง ตอนนั้นยังบอกว่า ทุกอย่างล้วนชะตาฟ้ากำหนด ผู้ใดผูก ผู้นั้นแก้

ตอนนั้นนางคิดทันที แน่ใจว่าหลินหรูเยว่ก็คือภรรยาชะตากำหนดของเซี่ยอวิ๋นจิ่น ผู้ใดผูก ผู้นั้นแก้ เช่นนั้นคนคนนั้นก็คือหลินหรูเยว่

แต่หากมองจากอีกมุมหนึ่ง ทุกอย่างล้วนชะตาฟ้ากำหนด ผู้ใดผูก ผู้นั้นแก้ คนคนนั้นความจริงก็คือนางเอง

นางทะลุมิติมาในนิยาย เปลี่ยนแปลงเรื่องราวในนิยาย และทุกอย่างล้วนชะตาฟ้ากำหนด ผู้ใดผูก ผู้นั้นแก้ บอกว่านางแก้เรื่องราวเดิม ดังนั้นเรื่องนี้ความจริงควรให้นางเป็นผู้แก้

ลู่เจียวยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกว่ามีความเป็นไปได้นี้

นางรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที

ในห้อง จ้าวเหิงกับถงอี้เห็นท่าทางลู่เจียว ก็คิดว่าลู่เจียวคิดหาทางช่วยเซี่ยอวิ๋นจิ่นได้แล้ว ทั้งสองคนถามอย่างตื่นเต้นว่า “เหนียงจื่อ ท่านคิดวิธีช่วยคุณชายได้แล้วหรือ”

ลู่เจียวนิ่งอึ้งไปทันที ใช่ นางจะช่วยเขาอย่างไร

นางให้ยาบำรุงโลหิตและป้อนน้ำพุจิตวิญญาณกับเขาไปแล้ว เขากลับไม่มีปฏิกิริยาแม้แต่น้อย

ลู่เจียวจ้องมองเซี่ยอวิ๋นจิ่น คิดถึงว่าแม้ว่านางกับเขาอยู่ร่วมกันมานาน แต่ความจริงไม่เคยร่วมรัก

คิดถึงเรื่องร่วมรัก แววตาลู่เจียวก็ทอประกายขึ้นมา หากนางกับเซี่ยอวิ๋นจิ่นร่วมรัก ทั้งสองคนก็จะได้อยู่ร่วมกันอย่างแท้จริง เช่นนั้นก็จะเปลี่ยนแปลงเรื่องราวในนิยายไปอย่างสิ้นเชิง นางก็จะกลายเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายและตามความเป็นจริงของเซี่ยอวิ๋นจิ่น เช่นนั้นเซี่ยอวิ๋นจิ่นกับเจ้าหนูน้อยทั้งสี่ก็หลุดพ้นจากเรื่องราวเดิมในนิยาย วันหน้าพวกเขาก็จะไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องราวเดิมในนิยายอีกแล้ว

ลู่เจียวยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกว่าน่าจะเป็นเช่นนี้ ดังนั้นนางหันไปมองจ้าวเหิงกับถงอี้ในห้อง กล่าวว่า “พวกเจ้าออกไปก่อน ข้าจะคิดให้ละเอียดว่าจะสั่งยาอันใดให้เขา”

ลู่เจียวกล่าวจบมองไปยังจ้าวเหิงกล่าวว่า “ท่านอาจ้าว ท่านกลับไปหาภรรยากับลูกท่านเถอะ”

ก่อนหน้านี้จ้าวเหิงติดตามพวกเขาไปเมืองหลวง ไม่ได้พาหลูเหนียงจื่อกับลูกๆ ไปด้วย

จ้าวเหิงกับถงอี้ย่อมวางใจลู่เจียว ทั้งสองคนรับคำพร้อมกัน ถอยออกจากห้องไป

ในห้องลู่เจียวเรียกหร่วนจู๋เข้ามา สั่งการหร่วนจู๋ให้เฝ้าด้านนอก ไม่อนุญาตให้ผู้ใดเข้ามา นางยังกำชับ หร่วนจู๋ “อย่ายืนใกล้เกินไป ออกไปไกลหน่อย อย่าให้คนเข้ามารบกวนพวกเราก็พอ”

หร่วนจู๋รับคำสั่ง “ทราบแล้ว เหนียงจื่อ”

พอหร่วนจู๋ออกไปแล้ว ลู่เจียวก็หันไปมองเซี่ยอวิ๋นจิ่น เห็นเซี่ยอวิ๋นจิ่นยังคงสลบไม่ได้สติ ดังนั้นเรื่องนี้ต้องเป็นนางลงมือเอง คิดถึงเรื่องที่นางต้องทำ ลู่เจียวก็อดแก้มแดงไม่ได้ สุดท้ายตัดสินใจเด็ดขาด โน้มกายลงจุมพิตริมฝีปากเซี่ยอวิ๋นจิ่น

คิดไม่ถึงว่าพอจุมพิตไปมา ลมหายใจเซี่ยอวิ๋นจิ่นถึงกับแรงขึ้นมากกว่าเดิม ลู่เจียวดีใจมาก คิดว่าเซี่ยอวิ๋นจิ่นตื่นแล้ว ปรากฏพอปล่อยเซี่ยอวิ๋นจิ่น ก็พบว่าเขายังคงสลบไม่ได้สติ

แต่ลู่เจียวกลับรู้สึกได้จากการกระทำนี้ว่า การคาดเดาก่อนหน้านี้ของนางที่ต้องร่วมรักธกับเซี่ยอวิ๋นจิ่น นางกับเขาสองคนจะต้องเป็นสามีภรรยาแท้จริง หลินหรูเยว่ก็จะไม่เกี่ยวข้องกับเขาและนางอีก

ลู่เจียวครุ่นคิดแล้วก็โน้มตัวลงจุมพิตเซี่ยอวิ๋นจิ่นอีกครั้ง ลมหายใจเซี่ยอวิ๋นจิ่นแรงขึ้นดังคาด ลู่เจียวพิสูจน์การคาดเดาของนางได้แล้ว ก็อดนึกเขินอายไม่ได้ จุมพิตเขาไปพลางถอดเสื้อผ้าเขาไปพลาง

“เจียวเจียว เจียวเจียว”

เซี่ยอวิ๋นจิ่นพึมพำดังขึ้น ร้องเรียกแต่ชื่อลู่เจียว

“เจียวเจียว คิดไม่ถึงว่าเจ้าถึงกับบรรลุคำพูดเจ้าอาวาสเสวียนหมิงแล้ว”

เซี่ยอวิ๋นจิ่นมาอำเภอชิงเหอ ตลอดทางมาก็ได้บรรลุคำพูดเจ้าอาวาสเสวียนหมิงก่อนหน้านี้แล้ว

ที่เขาบรรลุได้ก็เพราะเขาส่งหลินหรูเยว่ขึ้นเตียงเซียวถิง แม้ว่าถูกแรงสะท้อนกลับจนกระอักโลหิต แต่แรงสะท้อนกลับไม่ได้ทำให้เขาถึงแก่ชีวิต นี่แสดงให้เห็นชัดเจนว่าเรื่องนี้มีหนทางแก้ไขได้

เซี่ยอวิ๋นจิ่นนึกถึงคำพูดเจ้าอาวาสเสวียนหมิงขึ้นมาได้ทันที สุดท้ายจึงแน่ใจว่าในคำพูดเจ้าอาวาสเสวียนหมิง คนที่ระบุผู้นั้นไม่ใช่หลินหรูเยว่ แต่เป็นลู่เจียว

เจียวเจียวจึงจะเป็นภรรยาชะตากำหนดของเขา การปรากฏตัวขึ้นของนางได้เปลี่ยนแปลงเรื่องราวในนิยาย เปลี่ยนแปลงบทสรุปของเขา

เซี่ยอวิ๋นจิ่นคิดถึงเรื่องนี้แล้วก็กอดลู่เจียวไว้แน่น แนบกายลงจุมพิตข้างแก้มลู่เจียวทีหนึ่ง “เจียวเจียว ชีวิตนี้ข้ามีเจ้าเป็นภรรยา ภรรยาเพียงหนึ่งเดียว”

คืนนี้เซี่ยอวิ๋นจิ่นไม่ได้นอน เขานอนไม่หลับจริงๆ พอคิดถึงว่าเจียวเจียวก็คือภรรยาชะตากำหนดของเขา ก็ดีใจมาก ตื่นเต้นจนคิดแต่จะตระกองกอดนางเอาไว้ มองเห็นนางนอนหลับอยู่ข้างกายเขา เขาก็รู้สึกจิตใจสงบ เขาต้องการแค่คอยเฝ้าดูนาง เป็นเพื่อนนางเท่านั้น