บทที่ 808 บนโลกนี้มีท่านเพียงผู้เดียว

กู้ซีจิ่วจึงถามอีกครั้ง “ข้าดัดคันเบ็ดให้โค้งได้ไหม?”

ตี้ฝูอีเอนร่างพิงเสา ตอบอย่างเฉื่อยชาประโยคหนึ่ง “ผู้ใดเล่าจะตกปลาไม่ได้ด้วยคันเบ็ดโค้ง? ใช้คันเบ็ดลำตรงตกได้สิถึงจะนับว่ามีฝีมือจริง!”

กู้ซีจิ่วนิ่งไปครู่หนึ่ง กล่าวว่า “ท่านทูตสวรรค์ฝ่ายซ้าย ข้ารู้สึกว่าต่อให้การตกปลาด้วยคันเบ็ดลำตรงของเจียงไท่กงจะไม่ได้ปลา แต่การกระทำที่พิสดารเช่นนั้นของเขาดึงดูดความสนใจของอ๋องเหวินได้ ทำให้อ๋องเหวินให้ความสำคัญกับเขา…”

ตี้ฝูอีมองดูเธอ “แล้วการกระทำของข้าดึงดูดความสนใจจากเจ้าได้หรือไม่ ทำให้เจ้ามองเห็นข้าหรือเปล่า? รู้สึกว่าข้าพิเศษกว่าคนอื่นบ้างไหม?”

กู้ซีจิ่วเงียบงัน

เธอยิ้มแวบหนึ่ง “ท่านทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายถ่อนตัวเกินไปแล้ว แต่ไหนแต่ไรมาท่านก็พิเศษกว่าผู้อื่นอยู่แล้ว! บนโลกนี้มีท่านเพียง

ผู้เดียว…อยู่ ใต้คนผู้หนึ่ง ทว่าอยู่เหนือคน นับหมื่น ”

ตี้ฝูอีเอ่ยขัดเธอ “ข้า ไม่สนใจว่าในสายตาผู้อื่นข้า จะพิเศษ

หรือไม่ ข้าถามแค่เจ้า ในใจเจ้าข้าพิเศษกว่าผู้อื่นบ้างหรือ ไม่?”

กู้ซีจิ่ว พูดไม่ออก ตี้ฝูอีในคืนนี้บทจะไม่พูดก็ไม่พูด พอได้พูดก็

ตรงไปตรงมายิ่งนัก

เธอสูดหายใจเข้า ลึกๆ หลบตาแล้ว เอ่ย “ในใจของซีจิ่ว ท่านทูต

สวรรค์ฝ่ายซ้ายก็พิเศษกว่าผู้อื่นเช่นกัน…”

“แล้ว ถ้า เทียบกับ หลงซือเย่เล่า?”

คิ้ว กู้ซีจิ่วขมวดมุ่นนิดๆ

เธอเคยเป็นนักฆ่ามาก่อน จะทำอะไรล้วนชอบวางแผนการ ไขว่คว้าความรักก็เช่นกัน

หลงซือเย่คือคนที่เธอวางแผนไขว่คว้ามานานหลายปี เธอรู้สึกว่าเธอกับเขาเป็นคู่ที่สมกัน ดังนั้นจึงทุ่มเทไล่ไขว่คว้าให้ได้มา ทุกอย่างล้วนอยู่ในแผนการของเธอ ต่อมาถึงแม้จะแยกจากกันด้วยความเข้าใจผิดครั้งใหญ่ แต่ชาตินี้ยังจับพลัดจับผลูได้มาพบกันอีกครั้ง ซํ้ายังได้สะสางเรื่องเข้าใจผิดที่ผ่านมา เธอคิดว่านี่คือลิขิตสวรรค์ หลงซือเย่รักเธอจริงๆ และชาติก่อนเธอก็ตามตื้อเขาอยู่หกปี ในเมื่อสะสางความเข้าใจผิดได้แล้ว เช่นนั้นก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่ต้องแยกกันอีก

เธอกับหลงซือเย่น่าจะนับได้ว่านํ้ามาคลองเกิด ในใจเธอ หลงซือเย่เสมือน อ่าวที่เงียบสงบให้เธอพักพิง ผ่อนคลายได้

แต่ตี้ฝูอีกลับอยู่เหนือความคาดหมายอย่างสิ้นเชิง เขาบุกเข้ามาในโลกของเธอ บุกมาคร่ากุมเธอ ประกาศกร้าวว่าเธอคือคู่หมั้นของเขา แถมยังเอาเธอไปโยนไว้ในป่าทมิฬอีก แล้วแปลงเป็นซือเฉินมาบุกป่าฝ่าดงร่วมกับเธอ พอโกรธก็สะบัดมือจากไปอย่างแปลกประหลาด ซํ้ายังถอนหมั้นเธออย่างเอิกเกริก…

หลังจากพลอดรักกับอวิ๋นชิงหลัวต่อหน้าเธอในเทศกาลความรัก ก็มาปรากฏตัวที่สำนักศึกษาชุมนุมสวรรค์อีกครั้ง ชี้แนะให้อวิ๋นชิงหลัวต่อสู้กับเธอ หนุนหลังอวิ๋นชิงหลัว แต่พอเธอได้รับบาดเจ็บเขากลับรุดมารักษาเธอเหมือนที่ผ่านมาไม่มีอะไรเกิดขึ้น แน่นอนว่าการรักษาเธอก็มีเงื่อนไขด้วย บีบให้หลงซือเย่สาบานว่าจะไม่แต่งกับเธอชั่วชีวิต ยามที่เธอคิดว่าเขาทำแบบนี้เพื่อแยกเธอกับหลงซือเย่ เขาก็สารภาพรักกับเธออีกครั้ง…

เขาปฏิบัติต่อสานุศิษย์สวรรค์แตกต่างจากคนทั่วไปมาโดยตลอด ดูแลใส่ใจเป็นพิเศษเสมอ ดังนั้นกู้ซีจิ่วเลยคิดมาตลอดว่าที่เขาแยกเธอจากหลงซือเย่คือการคิดเพื่อหลงซือเย่ ทำให้หลงซือเย่อยู่ห่างจากเธอ การกระทำเช่นนี้ของเขาถึงขั้นทำให้กู้ซีจิ่วถึงขั้นรู้สึกหลอนว่าตัวเองเป็นตัวนำเคราะห์ประเภทหนึ่ง…

เขาเปรียบเสมือนห้วงสมุทรลึกลํ้าที่ดึงดูดคน ทำให้จิตใจคนเกิดความใฝ่หา แทบจะละสายตาไปไม่ได้ ยามที่อบอุ่นสามารถทำให้คนลุ่มหลงมัวเมาได้ แต่เขาก็ซับซ้อนเป็นที่สุดเช่นกัน ไม่รู้ว่าคลื่นยักษ์จะก่อตัวขึ้นมายามใด บดขยี้กลบฝังคนได้โดยไม่ลังเล

เธอยอมรับว่าในใจเธอเขาพิเศษกว่าคนอื่นมาโดยตลอด และถูกเขาสั่นสะเทือนอารมณ์ได้ง่ายๆ แต่ความซับซ้อนของเขาทำให้สัญชาตญาณเธอสัมผัสได้ถึงอันตราย ต้องการหลีกหนี…

จวบจนยามนี้เธอก็ยังไม่กระจ่างว่าที่แท้เขาชอบเธอจริงๆ หรือแค่อยากยั่วโมโหหลงซือเย่…

เธอคิดกระทั่งว่ามีความเป็นไปได้ที่เขาจะชอบหลงซือเย่ ดังนั้นถึงได้ใช้วิธีบังคับให้แต่งงานมากำจัดมือที่สามอย่างเธอทิ้ง…

——————————————————————

[1] เจียงไท่กง เป็นนักยุทธศาสตร์การสงครามที่เก่งกาจคนหนึ่งซึ่งมีส่วนช่วยในการล้มซางตั้งโจว เจียงไท่กงมักจะนั่งตกปลาริมแม่น้ำ ทว่าคันเบ็ดของเจียงไท่กงนั้นเป็น ไม้ลำตรงไม่แขวนเหยื่อปลา ทั้งไม่จุ่มลงในนํ้า หนำซํ้าปลายคันเบ็ดห่างจากนํ้ากว่า 3 คืบ การตกปลาพิสดารนี้เลื่องลือไปถึงหูเหวินอ๋อง เหวินอ๋องจึงมาเชื้อเชิญเจียงไท่กงไปช่วยเหลือตน