ตอนที่ 850

เจ้านึกหรือว่าจะหนีพ้น

ปัง!

เสียงระเบิดที่รุนแรง พลังที่ยิ่งใหญ่มหาศาลได้บดขยี้สิ่งกีดขวางของมู่ชิงเกอจนแหลกละเอียด

เสียงระเบิดที่รุนแรงนี้เกิดจากการระเบิดตัวเองของเหล่าลูกศิษย์ดินแดนเส้าเทียนแสนกว่าคน และ ทำลายดินแดนเส้าเทียนไปทั้งหมด แม้กระทั้งแผ่นดินเทพตะวันตกทั้งผืนยังกระเพื่อมขึ้นลงในมหาสมุทรดวงดาว

อานุภาพแรงระเบิดแผ่ไปถึงบริเวณรอบๆ ทั่วไป

เวลานี้คนที่ตามแห่มาข้างหลังจึงได้สติฟื้นคืนมา หนีไปด้านหลังอย่างทุลักทุเล

บริเวณที่พวกมู่ชิงเกอเคยยืนอยู่ถูกทำลายหมดสิ้น หากพวกเขาถอยช้าไปสักนิดก็คงหนีไม่พ้น เคราะห์กรรมในครั้งนี้

“หากพลังนี้ขยายตัวไปเรื่อยๆ จะทำลายล้างแผ่นดินเทพตะวันตกไปครึ่งหนึ่ง” ราชาเทวะฮ่วนเยวี่ย ขมวดคิ้วพูดออกมา

นัยน์ตามู่ชิงเกอเครียดลง ขมวดคิ้วนิดๆ ยื่นมือฉีกขาดช่องว่าง บอกราชาเทวะฮ่วนเยวี่ยว่า “สามารถชักนำพลังเข้าไปสลายในกระแสช่องว่างปั่นป่วน”

คำพูดของนางทำให้นัยน์ตาราชาเทวะฮ่วนเยวี่ยเปล่งประกาย ทั้งคู่ได้ร่วมกันฉีกขาดช่องว่างในทันที ชักนำคลื่นพลังระเบิดที่เหลือค้างให้เข้าไปในช่องว่าง

ความเคลื่อนไหวของทั้งคู่ทำให้พวกโห่วกับไป๋ลี่ต่างรับรู้ได้ทันที พากันเอาอย่างลดทอนพลังกดดันที่แผ่นดินเทพตะวันตกต้องรองรับลง

“พวกเขากำลังทำอะไรกัน” ราชาเทวะเฝินไห่พูดด้วยความสงสัย

ราชาเทวะจินกวงดูอยู่สักพัก ดวงตาก็เปล่งประกายบอกว่า “พวกเขาชักนำคลื่นพลังระเบิดที่เหลือ ค้างให้เข้าไปในกระแสช่องว่างปันป่วน เพื่อลดทอนผลกระทบต่อแผ่นดินเทพตะวันตก”

พอเขาอธิบายแล้วที่เหลือสองคนต่างเข้าใจทันที

“ใครคิดหาวิธีที่ดีเช่นนี้นะ” ราชาเทวะเฝินไห่พูดด้วยความตื่นเต้นยินดี

ราชาเทวะชุ่ยชิงบอกว่า “พวกเราก็ร่วมลงมือช่วยด้วย เส้าเทียนโหดร้ายมาก ใช้ชีวิตลูกศิษย์ใน ดินแดนทั้งหมดเป็นระเบิดให้ตัวเอง หากปล่อยให้คลื่นที่เหลือนี้แพร่กระจายออกไป คาดว่าครึ่งหนึ่งของแผ่นดินเทพตะวันตกจะต้องถูกทำลายล้าง แผ่นดินเทพตะวันตกเป็นเขตติดต่อของเผ่าเทพเรากับเผ่ามาร ไม่แน่ว่าอาจมีผลกระทบไปถึงสิ่งกีดขวางด้านโน้นทำให้เกิดภัยมหันต์ตามมา ต้องหยุดยั้งให้ได้”

ราชาเทวะเฝินไห่กับราชาเทวะจินกวงที่ใจเย็นลงแล้วต่างพยักหน้า

ต่างโทษเส้าเทียนในใจว่าช่างบ้าคลั่งแท้ๆ เพื่อผลประโยชน์ของตัวเองคนเดียวถึงขนาดไม่สนใจ ความปลอดภัยของแผ่นดินเทพ ก่อเรื่องที่จะทำให้ทั้งคนทั้งเทพก่นด่าทั้งแผ่นดิน

ทั้งสามต่างเห็นพ้องกันแล้วก็ดำเนินการทันที

เวลานี้พวกเขาไม่สนใจการหลบซ่อนอีกต่อไปแล้วต่างกระโดดออกมาร่วมกับพวกราชาเทวะฮ่วนเย วี่ยและมู่ชิงเกอ ฉีกขาดช่องว่างออกมาเป็นแผ่นใหญ่ชักนำพลังเข้าไปไว้ภายในนั้น

บนท้องฟ้าปรากฎหลุมดำใหญ่บ้างเล็กบ้างไปทั้งแถบดูดกระแสคลื่นระเบิดที่เหลือค้างอยู่

แต่ถึงแม้ราชาเทวะฮ่วนเยวี่ยจะฉีกช่องว่างออกก็ยังฉีกได้เพียงจั้งกว่าเท่านั้น ทั้งยังปิดลงอย่างรวดเร็ว การชักนำพลังเช่นนี้แม้จะได้ผลแต่ก็ทำได้เพียงน้อยนิด

แต่ก็ไม่มีวิธีอื่นอีก เนื่องจากการฉีกขาดช่องว่างขึ้นกับความแข็งแกร่งของแต่ละคน

ทุกคนต่างยุ่งกันจนชุลมุน กระทั้งการเข้าร่วมของอีกสามราชาเทวะก็ยังไม่ทันได้ถามไถ่กัน

ทันใดนั้นบนท้องฟ้าของดินแดนเส้าเทียนแต่เดิมก็ปรากฎหลุมดำขนาดมหึมาหลุมหนึ่ง ภายในนั้น ปรากฎวังวนการดูดที่รุนแรง ดูดพลังบ้าคลั่งที่กระจายอยู่รอบๆ เข้าไปทั้งหมดภายในพริบตาเดียว

“นี่…”

“นี่มันอะไรกัน”

“หลุมดำนั้นมาได้อย่างไร”

“แข็งแกร่งนัก! แม้แต่ราชาเทวะฮ่วนเยวี่ยยังทำได้เพียงฉีกขาดช่องว่าง แต่นี่ถึงขนาดปรากฎหลุมดำ

มหึมาเช่นนี้ ดูดพลังระเบิดไปจนหมดสิ้น!”

“เป็นใครกัน”

ผู้คนที่หลบอยู่ข้างหลัง แหงนมองหลุมดำมหึมานั้น ต่างคาดเดาไปต่างๆ นานา

คนที่อยู่ข้างหน้าก็หยุดความเคลื่อนไหวในมือ มองไปยังหลุมดำมหึมานั้น

เป็นใครกัน

มู่ชิงเกอเข้าใจดี

ส่วนตาหงส์ของราชาเทวะฮ่วนเยวี่ยก็ราวกับใช้ความคิด

“แผ่นดินเทพทั้งสี่สมุทรถึงขนาดมีคนที่มีพลังเช่นนี้ เป็นใครกันแน่ ความแข็งแกร่งขนาดนี้น่ากลัวแม้ แต่ราชามารในแดนมารยังเทียบไม่ติดกระมัง!” ราชาเทวะซุยชิงสะท้อนใจ

แต่เขากลับไม่ได้สังเกตว่าขณะที่เขาพูดถึง ‘ราชามาร’ แววตาของราชาเทวะฮ่วนเยวี่ยก็เกิดการ เปลี่ยนแปลง แม้แต่นัยน์ตาที่ใสแจ๋วของมู่ชิงเกอก็ยังเปล่งประกายนิดๆ

วังวนนั้นหลังจากดูดพลังที่บ้าคลั่งไปหมดแล้วก็สลายหายไป ท้องฟ้ากลับคืนมาดังเดิม

จู่ๆ ราชาเทวะฮ่วนเยวี่ยก็พูดขึ้นว่า “ตบะบำเพ็ญของคนผู้นี้น่ากลัวว่าก้าวเข้าไปยังขั้นนั้นแล้ว”

“อะไรนะ!”

“เจ้าพูดอะไรนะ”

“มีคนก้าวเข้าไปถึงขั้นนั้นจริงหรือ!”

สามราชาเทวะต่างสั่นสะท้าน

“ไม่ว่าเป็นใคร อย่างน้อยก็ได้พิสูจน์ว่าขั้นนั้นมีอยู่จริง” ราชาเทวะจินกวงพูดอย่างตื่นเต้น

“เจ้าสารเลวเส้าเทียนเล่า ไม่ใช่ระเบิดตัวเองตายไปแล้วนะ” โห่วไม่สนใจปัญหาเรื่องขั้นบรรพเทพแม้ แต่นิด ยังคงสนใจแต่ความเป็นตายของเส้าเทียนเท่านั้น

เขากระโดดเข้าไปในดินแดนเส้าเทียนที่ถูกระเบิดจนกลายเป็นหลุมลึกใหญ่ ค้นหาไปทั่ว แต่ทุกสิ่ง ภายในนั้นล้วนกลายเป็นผุยผงไปหมดแล้ว ไม่สามารถสืบหาเบาะแสอะไรได้เลย

ถึงแม้เขาไม่ได้อะไร แต่ก็สามารถดึงความสนใจของคนทั้งหมดให้กลับมาที่ราชาเทวะเส้าเทียนได้

“เขาลงทุนมากขนาดนี้แล้วจะตายได้อย่างไร” มู่ชิงเกอยิ้มเยาะ

หากว่าเส้าเทียนลงทุนมากขนาดนี้เพื่อตายพร้อมพวกเขานั้น นางเป็นคนแรกที่ไม่เชื่อ!

เนื่องจากเส้าเทียนเป็นคนพาล เป็นคนเจ้าเล่ห์ที่รู้จักใช้แผนการชั่วร้ายทั้งรู้จักฉวยโอกาสอย่างดียิ่ง หมื่นปีก่อนเขาสามารถเล่นงานตระกูลมู่ที่แข็งแกร่งได้ วันนี้เขาย่อมไม่ยอมตายพร้อมพรรคพวกอย่างแน่นอน
คนเช่นนี้ ไม่ยอมตายง่ายๆ หรอก!

“คาดว่าคงฉีกขาดช่องว่างหนีไปขณะที่เกิดระเบิด” ราชาเทวะจินกวงพูดออกมา

“หนี หนีพ้นหรือ” มู่ชิงเกอแค่นเสียงออกมา แล้วขว้างธงในมือไปให้โห่ว ฉีกขาดช่องว่างแล้วกระโดดเข้าไป นางจะไปตามเส้าเทียน จะให้เขาหนีไปไม่ได้เด็ดขาด

พอมู่ชิงเกอขยับ ราชาเทวะฮ่วนเยวี่ยก็เตรียมตามไป แต่พอเขาเข้าไปในช่องว่างกลับพบว่าภายในนั้นยุ่งเหยิงมาก ไม่อาจรู้ได้เลยว่ามู่ชิงเกอไปทางไหน

พอหมดหนทางจึงต้องกลับออกมา

ส่วนมู่ชิงเกอพอเข้าไปในช่องว่างแล้ว ซือมั่วก็ปรากฎตัวอยู่ข้างกายนางทันที จูงมือนางเอาไว้ กอบ กุมไว้ในมือใหญ่ของตัวเอง

มู่ชิงเกอไม่ได้ต่อต้านเพียงผุดรอยยิ้มที่มุมปาก “ขอบใจเรื่องเมื่อครู่นี้ด้วย”

ซือมัวพูดเรียบๆ “ข้าทำเพื่อเจ้าเท่านั้น”

การพูดเปิดอกอย่างกะทันหันทำให้ติ่งหูมู่ชิงเกอแดงเรื่อ เก็บงำความคิดแล้วนางถามว่า “รู้ว่าเส้าเทียนหนีไปไหนหรือไม่”

“วันๆ เสี่ยวเกอเอ๋อร์มีแต่เรื่องแบบนี้ เมื่อไหร่จึงจะมีเวลาว่างคิดถึงข้าบ้างนะ” นัยน์ตาสีอำพันของซือมั่วผุดแววออดอ้อนออกมา

มู่ชิงเกอมุมปากกระตุกเข้าใจทันที “เขาถูก เจ้าจับตัวไว้แล้วหรือ”

หากไม่เป็นเช่นนี้ ซือมั่วซึ่งรู้ทั้งรู้ว่าตัวเองเห็ เรื่องเป็นตายของเส้าเทียนสำคัญยิ่งนัก จะไม่มัวคุยเล่น โดยไม่พานางไปค้นหาเช่นนี้เด็ดขาด หรือควรพูดว่าซือมั่วซุ่มดูอยู่ตลอดเวลา หากจะให้เส้าเทียนหลบหนีไปได้ ก็คงเพราะตั้งใจปล่อยไปเท่านั้น

พอนางทายถูกแล้ว ซือมั่วก็เพียงพยักหน้าอย่างเสียไม่ได้ “เสี่ยวเกอเอ๋อร์ฉลาดลํ้าลึก เอาละ เมื่อเสี่ยวเกอเอ๋อร์ไม่มีใจคิดถึงข้าเวลานี้ ข้าก็จะจัดการเรื่องของเจ้าให้จบก่อนแล้วกัน”

พูดจบเงาร่างทั้งคู่ก็ขยับหายไปจากช่องว่าง เมื่อปรากฎตัวอีกครั้ง พวกเขาก็อยู่ในโลกใบเล็กของซือมั่วแล้ว

เส้าเทียนผมเผ้าหลุดลุ่ยถูกมัดอยู่บนพื้นที่เต็มไปด้วยกลีบดอกไม้ สองตาแดงฉานไปหมด

พอเห็นทั้งคู่เดินจูงมือเข้ามา เขาก็ชะงัก นัยน์ตาผุดแววสั่นสะท้านออกมา