№ 251 ภูตหมอตัวจริงตัวปลอม!

ทว่าสายตาของบุรุษชุดแดงกลับจับจ้องบนร่างเฟิ่งจิ่วที่อยู่ในชุดสีแดงงดงามเหมือนๆ กัน

เมื่อเฟิ่งจิ่วที่เดิมทีสายตามองอยู่บนร่างผู้นำตระกูลหลิ่วรู้สึกถึงแววตาอันเร่าร้อนที่จ้องมา จึงมองไปทางสายตานั้นตามสัญชาตญาณ ชณะดวงตาสบเข้ากับบุรุษที่ใส่ชุดแดงสวมหน้ากากลายดอกลำโพง ก็เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย

ยามที่เห็นชายผู้นั้นใช้สายตาที่มีความโลภและสมเพชมองที่เธอ แววตาก็เย็นชาน้อยๆ ตอนแรกที่มาถึงเมืองลิ่วเต้าได้ยินว่าที่นี่มีภูตหมออยู่ ไม่นึกเลยว่าวันนี้จะได้พบกัน

ดูท่าทาง เหมือนเป็นพวกบ้ากาม หนำซ้ำ ยังชอบผู้ชายด้วยกันอีก

สายตาหันมอง จับจ้องไปบนร่างเจ้าเมืองผู้นั้น พินิจมองอย่างเงียบสงบเยือกเย็น เจ้าเมืองเมืองลิ่วเต้า ว่ากันว่าเพิ่งบรรลุขั้นมาก่อนหน้านี้ไม่นาน ข้ามผ่านธรณีประตูที่ไม่อาจก้าวข้ามมาเนิ่นนาน เป็นผู้ฝึกตนระดับสร้างรากฐานขั้นสมบูรณ์ เหลืออีกหนึ่งก้าวก็จะกลายเป็นผู้ฝึกตนระดับหลอมแก่นพลัง

เมื่อผู้นำตระกูลหลิ่วที่เดิมยังสีหน้าโกรธเคืองและมืดมนเห็นท่านเจ้าเมืองกับบุรุษชุดแดงที่สวมหน้ากาก นัยน์ตาระรื่น เปล่งเสียงไถ่ถาม

“ท่านเจ้าเมือง หรือว่าท่านนี้จะเป็นใต้เท้าภูตหมอที่มีชื่อเสียงโด่งดังอยู่ช่วงนี้?”

“ถูกต้อง เป็นภูตหมอนั่นแหละ”

ท่านเจ้าเมืองฉางพยักหน้า มองไปทางคนข้างกาย และพอคำพูดเขาเอ่ยออกมา ผู้คนโดยรอบก็ตื่นเต้นขึ้นมาทันใด

“จริงด้วย! ได้ยินว่ายาของภูตหมอใกล้เคียงกับยาเทวะ กินแล้วเห็นผล หากขอยาบรรลุขั้นจากเขาได้สักขวด ต่อให้จ่ายราคาสูงเทียมฟ้าข้าก็ไม่เสียดายหรอก!”

“ใช่แล้ว ข้าได้ยินว่าท่านเจ้าเมืองกินยาของภูตหมอถึงได้ทะลุเข้าระดับสร้างรากฐานขั้นสมบูรณ์ ตอนนี้ขาดอีกก้าวเดียวก็บรรลุถึงวรยุทธ์ระดับหลอมแก่นพลัง หากทำได้ ข้าจะไปขอยากับท่านภูตหมอบ้าง จ่ายเงินเท่าไหร่ไม่ว่ากัน!”

“เจ้าก็คิดไป แม้แต่ตระกูลข้ายังไม่อาจเอื้อม แล้วเจ้าจะขอมาสักขวดได้อย่างไร? เป็นไปไม่ได้แน่ เจ้ารู้หรือไม่ ท่านเจ้าเมืองใช้เส้นสายไปเท่าไหร่ถึงจะได้ยาขวดนั้นมา? ยาภูตหมอ ต่อให้มีเงินก็ซื้อไม่ได้หรอก”

แค่เห็นภูตหมอปรากฏตัว เหล่าลูกหลายตระกูลบริเวณรอบๆ แต่ละคนต่างถกเถียงกันขึ้นมา บ้างก็ส่งคนกลับตระกูลไปรายงานอย่างรวดเร็ว เพื่อบอกหัวหน้าตระกูลในบ้านว่าภูตหมออยู่หน้าหอเมฆาทรงเกียรติแห่งนี้

ส่วนบุรุษชุดแดงที่เห็นผู้คนรอบข้างจับจ้องบนร่างตนด้วยสายตาเคารพนับถืออย่างปลาบปลื้ม เวลานี้จึงอดไม่ได้ที่จะผุดเผยรอยยิ้มและเชิดคางขึ้นเบาๆ ในดวงตาเต็มไปด้วยความรู้สึกเหนือกว่า เริงใจไปกับความเคารพชื่นชมของผู้คนในยามนี้

เฟิ่งจิ่วที่เห็นภาพนี้ชำเลืองมองบุรุษชุดแดงผู้นั้น ยกมุมปากขึ้นหัวเราะ ไม่เห็นดีเห็นงามด้วยอย่างยิ่ง

เจ้าภูตหมอตัวปลอมนี่ยังมีหน้ามาภูมิอกภูมิใจรู้สึกดีกับตัวเองอยู่ตรงนั้นอีก? ช่างไร้สาระเสียจริงเชียว!

ทว่าเสียงหัวเราะที่ไม่เห็นด้วยของนาง กลับนำมาซึ่งความไม่พอใจของผู้คนรอบๆ

โดยเฉพาะท่านผู้นำตระกูลหลิ่วที่รีบร้อนแสดงความเป็นมิตรกับภูตหมอ ยิ่งมองเฟิ่งจิ่วด้วยความขุ่นเคือง แผดเสียงดังสนั่น

“ต่อหน้าท่านเจ้าเมืองกับภูตหมอเจ้าเด็กจองหองนี่ยังกล้าอวดดีอีกรึ? ทหาร! จับมันมาฆ่าทิ้งซะ!”

“ช้าก่อน ท่านผู้นำตระกูลหลิ่ว”

ท่านเจ้าเมืองเอ่ยปากบอก ห้ามปรามการกระทำของพวกเขา

“ท่านเจ้าเมือง นี่ท่านหมายความว่าอย่างไร?”

ท่านผู้นำตระกูลหลิ่วสีหน้าหมองเล็กน้อย นึกว่าเขาคิดจะปกป้องหนุ่มน้อยชุดแดง ด้วยเหตุนี้น้ำเสียงจึงหม่นลง

และตอนนี้เอง บุรุษชุดแดงที่สวมหน้ากากก็เดินเข้ามาอยู่ตรงหน้าเฟิ่งจิ่ว จ้องมองใบหน้าหล่อเหลาที่ไม่มีใครอาจเทียบ ความตื่นเต้นปรารถนาในดวงตาก็ยิ่งยากจะเก็บซ่อน

เขาไม่ปริปากอะไรเลย พอเอ่ยปาก ก็ทำให้ผู้คนรอบข้างเบิกตาโตด้วยความตกตะลึง สีหน้ายากจะเชื่อถือ…

………………………………….