№ 666 เจ้าหนู เจ้ามาจากสำนักยาหรือ?

เฟิ่งจิ่วผลักมณีเพลิงกองเท่าภูเขาเล็กไปข้างหน้า “ทั้งหมดสามพันเก้าร้อยแปดสิบเม็ด เชิญขอรับ”

ชายวัยกลางคนผู้นั้นกลืนน้ำลาย มองหนุ่มน้อยตรงหน้าด้วยท่าทีแปลกๆ “นะ นี่เจ้าเก็บมาเองทั้งหมดหรือ?”

“ใช่ขอรับ!”

เธอแทบจะจับสัตว์วิญญาณธาตุไฟในเทือกเขาหมื่นอสูรมาเรียบ ถึงจะเก็บมามากมายเพียงนี้ แต่คิดว่าน่าจะพอแล้ว มาแลกคะแนนคุณงามความดีที่นี่ได้เกือบสองล้าน และไม่ต้องไปทำภารกิจอีกนาน หนำซ้ำไม่ต้องจ่ายเงินก็แลกของล้ำค่าได้ ช่างคุ้มค่านัก

“เฮือก! เป็นไปได้อย่างไร! เขาสวมชุดสีฟ้าเป็นนักเรียนสำนักยาสินะ? สำนักยาไม่มีแรงแม้แต่จะจับไก่มัด แล้วจะเก็บมณีเพลิงมามากมายเพียงนี้ได้เช่นไร?”

“ก็ใช่ พวกนี้ต้องเป็นสัตว์วิญญาณธาตุไฟระดับหกขึ้นไปถึงจะกลั่นมณีเพลิงออกมาได้ ที่เทือกเขาหมื่นอสูรนั่นระดับต่ำสุดมีแต่อสูรเพลิงเขาเดียว ความเร็วของอสูรตนนี้ว่องไวนัก ไม่ใช่อสูรที่คนทั่วไปจะจับได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการแกะมณีเพลิงจากพวกมันเลย”

ยามนี้นักเรียนระดับยอดปรมาจารย์พลังวิญญาณคนหนึ่งด้านหลังชะงักไปเล็กน้อย แล้วตะโกนขึ้นมา

“ข้ารู้แล้ว! เขาต้องใช้ยากับอสูรวิญญาณพวกนั้นเป็นแน่ ข้าออกไปทำภารกิจที่เทือกเขาหมื่นอสูร หลายวันนี้พบว่ามณีเพลิงของสัตว์วิญญาณธาตุไฟระดับหกขึ้นไปล้วนโดนคนแกะไปตลอด หนำซ้ำสัตว์วิญญาณพวกนั้นแต่ละตัวยังซูบผอมลงไปรอบใหญ่ ท่าทางทนทุกข์ทรมาน เขาต้องเป็นคนทำแน่ๆ!”

เฟิ่งจิ่วด้านหน้าได้ยินคำพูดนี้ก็หันกลับไปกะพริบตาปริบๆ มองไปยังคนคนนั้นที่ขุ่นเคืองไม่สงบใจ สงสัยนิดหน่อยว่าจะได้รับหรือนำมาอย่างไรแล้วเกี่ยวอะไรกับเขา? คนพวกนี้กินอิ่มจนว่างไม่มีอะไรทำหรือ?

เธอคร้านจะเอาเรื่องพวกเขา เคาะๆ หน้าโต๊ะ ก่อนจะบอกว่า “แลกให้ข้าเร็วๆ หน่อย ข้ายังมีธุระ!”

ชายวัยกลางคนผู้นั้นมองหนุ่มน้อยตรงหน้า แล้วจึงตรวจนับมณีเพลิงกองเท่าภูเขาเล็กนั้น นับไปพลางปาดเหงื่อ ภาระงานเช่นนี้และมณีเพลิงมากมายเพียงนี้ เขาอยู่ที่นี่มานานยังไม่เคยเจอ แลกครั้งเดียวได้คะแนนคุณงามความดีเกือบสองล้าน เกรงว่าเรื่องนี้คงแตกตื่นไปถึงอาจารย์แต่ละสำนักและพวกเจ้าสำนักแน่

ผ่านไปครึ่งชั่วยาม หลังตรวจนับถูกต้องแล้ว ชายวัยกลางคนก็เพิ่มคะแนนคุณงามความดีลงในป้ายหยกและลงบันทึกไว้ เห็นเด็กหนุ่มคนนั้นหมุนตัวจากไป ในใจนึกแปลกใจทันที เดิมนึกว่ามาจากสำนักยา กลับไม่นึกว่าเป็นสำนักยาเซียน ช่วงนี้สำนักยาเซียนไม่มีนักเรียนมาหลายปี หนุ่มน้อยคงเป็นคนเดียวที่เพิ่งเข้ามาปีนี้

ครั้นเห็นเด็กหนุ่มจากไป พวกนักเรียนที่มาแลกคะแนนคุณงามความดีก็มองหน้ากัน แล้วตามออกไป

ชายวัยกลางคนผู้นั้นเห็นท่าที จึงตะโกนไปว่า “เฮ้ย พวกเจ้ามาแลกคะแนนไม่ใช่หรือ? ทำไมไปเสียแล้วล่ะ?”

เฟิ่งจิ่วเดินไปพลางคิดว่าหอสวรรค์จะมีของล้ำค่าอะไรกันแน่ คะแนนคุณงามความดีเกือบสองล้านจะแลกของแบบไหนได้บ้าง? คิดๆ แล้วยังเฝ้ารอคอย หลังจากเดินไปสักระยะหนึ่ง เส้นทางตรงหน้ากลับถูกกลุ่มคนขวางไว้

เธอเงยหน้ามองพวกที่ยืนด้านหลังเธอตรงจุดแลกเปลี่ยนเมื่อครู่อย่างแปลกใจ ถามว่า “จะทำอะไร?”

“เจ้าหนู เจ้ามาจากสำนักยาหรือ? นักเรียนสำนักยาคงมีของดีๆ ไม่น้อยเลยกระมัง?”

หนึ่งคนในนั้นสองมือกอดอก ยิ้มมองหนุ่มน้อยร่างผอมบางตรงหน้า และไม่สนใจสายตาเหล่านักเรียนรอบข้างโดยสิ้นเชิง ชัดเจนว่าไม่ได้ทำเรื่องแบบนี้เป็นครั้งแรก

เฟิ่งจิ่วตกตะลึง ดวงตาคู่นั้นเบิกกว้าง นี่เป็นการข่มขู่! นักเรียนเก่ารังแกนักเรียนใหม่? ได้ยินมาตั้งนานแล้วว่าภายในสำนักศึกษาต่างๆ จะมีเรื่องเช่นนี้ นึกไม่ถึงว่าเธอจะเจอเข้า

ความรู้สึกสดใหม่นี้ช่าง…วิเศษมากจริงๆ

………………………