№ 842 อันตราย คลอดยาก

เฟิ่งเซียวเห็นเช่นนี้ก็ปลอบใจ “ไม่เป็นไรๆ หมอตำแยบอกว่าแค่คลอดก่อนกำหนด ไม่เป็นอะไรหรอก อีกทั้งข้าส่งคนไปตามเสี่ยวจิ่วกลับมาแล้ว คงไม่มีเรื่องอะไร ไม่ต้องกังวล”

ท่านผู้เฒ่าได้ยินเช่นนี้ใจถึงจะนิ่งลง แต่ยังคงเดินไปมาพลางเฝ้าคอยอย่างกังวล ยามได้ยินเสียงร้องเจ็บปวดรวดร้าวแต่ละเสียงที่ดังมาจากด้านใน ทั้งตัวเขาแข็งเกร็ง หัวใจก็หวั่นๆ ขึ้นมา

เมื่อเวลาผ่านไป หลังจากนั้นครึ่งชั่วยาม หมอตำแยคนหนึ่งลนลานออกมารายงานด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “จักรพรรดิหลวง ผู้ครองแคว้น พระพันปีหลวงคลอดยาก ทารกไม่กลับหัว ตำแหน่งไม่ถูกต้อง หนำซ้ำเป็นไปได้มากว่าสายสะดือจะพันคอทารก หากคลอดออกมาอาจ…”

“คะ คลอดยาก?”

ได้ยินคำพูดนี้แล้ว ท่านผู้เฒ่ารู้สึกแค่ว่าเบื้องหน้าดับวูบ หากไม่มีเฟิ่งเซียวด้านหลังประคองไว้ เกรงว่าคงได้ล้มลงไป

ผู้หญิงคลอดลูกต้องใช้ชีวิตแลกชีวิต คลอดได้จะเกิดหนึ่งชีวิตใหม่ หากคลอดยาก มีแปดเก้าส่วนจากสิบส่วนที่แม่ไม่ตายลูกก็ตาย หรือที่ร้ายแรงยิ่งกว่าคือเสียสองชีวิต…

“พวกเจ้าเป็นหมอตำแยที่มากประสบการณ์ที่สุดไม่ใช่หรือ หรือว่าไม่มีทางแก้แล้ว? เข้าไปคิดหาทางเร็วเข้า ไม่ได้อย่างไร ก็ต้องรักษาแม่และเด็กไว้ทั้งหมด!”

เฟิ่งเซียวตะโกนเสียงเข้มพร้อมประคองบิดามานั่งข้างๆ จากนั้นเรียกองครักษ์ตระกูลเฟิ่งมาสั่งการ หากตามหาเฟิ่งจิ่วไม่พบให้พวกเขาส่งสัญญาณฉุกเฉินทันที และต้องให้นางกลับมาโดยเร็ว

“ท่านพ่อ ดื่มน้ำชาปลอบขวัญก่อน อย่าเพิ่งโวยวายไป ท่านแม่ยังพยายามอยู่ข้างใน ต้องการกำลังใจจากท่านอย่างมาก” เขาปลอบโยนพลางรินน้ำร้อนให้บิดาดื่มสงบจิตใจ

สำหรับเส้นทางที่ต้องผ่านอย่างผู้หญิงคลอดลูกนี้ แม้ผ่านไปใจเขาก็ยังหวาดหวั่น ถึงอย่างไรก็เป็นเรื่องที่รับประกันไม่ได้ที่สุด มีเรื่องมากมายที่ไม่อาจคาดการณ์ได้ ยกตัวอย่างเรื่องครั้งนี้ พวกเขาเตรียมการไว้เรียบร้อยอีกเท่าใด ก็ไม่นึกว่านางจะหกล้ม และไม่นึกว่าตำแหน่งทารกจะไม่ถูกต้อง

คลอดยาก หลายๆ ครั้งมีแต่ต้องปล่อยไปตามชะตากรรม เพราะต่อให้เป็นหมอก็ไม่มีทางรับประกันว่าจะทำให้ผู้หญิงคลอดลูกอย่างปลอดภัย และรักษาชีวิตเด็กกับแม่ไว้ได้

เขาสั่งให้คนเรียกเสี่ยวจิ่วกลับมา เพราะรู้ว่าทักษะการแพทย์ของนางดีมาก หากเกิดเหตุการณ์ที่ไม่อาจคาดเดาได้จริงๆ ก็หวังว่าจะรักษาชีวิตแม่เด็กเอาไว้ได้

ยามนี้ พวกเฟิ่งจิ่วด้านนอกยังไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นภายในวัง กำลังชมดอกไม้ไฟเบ่งบานเหนือทะเลสาบ ดอกไม้ไฟงดงามเลือนหายไปท่ามกลางค่ำคืนมืดมิด เธออดเอ่ยไม่ได้ว่า “สวยก็สวยอยู่ น่าเสียดายที่เป็นเพียงความงดงามชั่วครู่”

ยมราชน้อยหันไปเล็กน้อย มองเธออย่างลึกซึ้งโดยไม่พูดอะไร อยู่เป็นเพื่อนข้างกายไปเงียบๆ

ทันใดนั้นเอง เมื่อเหลิ่งหวาที่ยืนอยู่ข้างหลังคนทั้งสองเห็นสัญญาณที่ปรากฏบนท้องฟ้า สีหน้าก็เปลี่ยนไป ก่อนเร่งฝีเท้ามายังข้างกายเฟิ่งจิ่ว “นายท่าน สัญญาณฉุกเฉินจากองครักษ์ตระกูลเฟิ่งขอรับ!”

ได้ยินแล้วเธอตะลึงงันเล็กน้อย เมื่อหันไปมองก็เห็นว่าบนท้องฟ้าทางพระราชวังส่งสัญญาณออกมาติดกันสามครั้ง เห็นเช่นนี้เธอจึงขมวดคิ้วพลางลุกยืนขึ้น “ช่วงนี้แผ่นดินสงบนัก ไม่น่าจะเกิดเรื่องอะไร สัญญาณฉุกเฉินกะทันหันเช่นนี้เป็นเพราะอะไรกัน?”

เฟิ่งจิ่วคิดไปพลาง จากนั้นพลันมีท่าทีตกใจ สีหน้าเปลี่ยนไป “หรือว่าท่านย่าจะคลอดแล้ว? ไม่ได้ ข้าต้องรีบกลับไปดูก่อน”

ระหว่างพูดก็เตรียมจะพายมราชน้อยไปด้วยกัน กลับได้ยินเขาบอกว่า “เจ้ากลับไปดูก่อนเถอะ ข้าตามหลังพวกเหลิ่งหวาไปก็ได้”

เธอได้ยินคำพูดนี้ก็มองเขาแวบหนึ่ง “ได้ เช่นนั้นพวกเจ้าระวังตัวหน่อย” จากนั้นสั่งให้อีกสองคนดูแลเขาอย่างดี แล้วโยนขนนกบินมุ่งตรงไปในวังด้วยความรวดเร็ว

…………………