ตอนที่ 87 เทคนิคขั้นสมบูรณ์แบบ

เสียงร้องคำรามของสัตว์ประหลาดระดับบัญชาการดังก้องไปทั่วท้องฟ้า ในขณะนั้นเอง พวกระดับบัญชาการนับร้อยตัวก็ลอยขึ้นไปอยู่เหนือหลัวเฟิง และอีกส่วนหนึ่งก็กำลังรอยู่ที่พื้นด้านล่าง!

แต่อย่างไรก็ตาม ในพวกที่คอยอยู่นั้นก็มีเพียงพวกระดับบัญชาการขั้นกลางราวๆ 60 ตัว และพวกระดับบัญชาการขั้นสูงอีกแค่ราวๆ 30 ตัวเท่านั้น ที่รออยู่ด้านล่างที่เหลือล้วนเป็นพวกบัญชาการขั้นต่ำ

แต่ด้วยจำนวนอันน่าตกใจนี้ เกรงว่าแม้แต่เทพสงครามขั้นต้นก็หนีรอดยาก!

“แม่ง ไม่เชื่อหรอกว่าจะฝ่าออกไปไม่ได้!”

หลัวเฟิงจ้องเขม็งขณะที่ขบกรามแน่น

เขากำลังลอยอยู่กลางอากาศ แต่ด้วยการหลบหลีกอันคล่องแคล่ว เขาหลบหนีการโจมตีจากพวกระดับบัญชาการได้!

ด้วยพลังจิตที่เขาใช้กับโล่ ฝักดาบ ดาบ รองเท้าบู๊ทและสนับแขน เขาสามารถประยุกต์พลังจิตใช้กับอุปกรณ์ทุกๆ ส่วนบนร่างกายเขา ทำให้เขาสามารถหลบหลีกด้วยท่าแปลกๆ หลากหลายขณะที่อยู่กลางอากาศ และท่ามกลางเหล่าสัตว์ประหลาดตัวมหึมาร่างของหลัวเฟิงจึงดูเล็กมากเมื่อเปรียบเทียบกัน

เพราะเหตุนี้ ทำให้พวกสัตว์ประหลาดเข้าโจมตีเขาได้สูงสุดเพียงครั้งละ 2-3 ตัว เท่านั้น! ไม่มีสัตว์ประหลาดตัวใดสามารถเปลี่ยนท่าทางได้กลางอากาศ ดังนั้น พวกมันจึงได้แต่ร่วงลงไปพร้อมด้วยเสียงคำราม ในขณะที่หลัวเฟิงกลับดูเหมือนกับผีเสื้อ ร่างเล็กๆ ของเขาเคลื่อนที่ไปมาอย่างรวดเร็วและยืดหยุ่นพลิ้วไหวกลางอากาศ ทำให้การโจมตีของพวกสัตว์ประหลาดทำอะไรเขาไม่ได้เลย

“เกือบแล้ว…อีกหนึ่งถึงสองวิพวกมันก็จะเริ่มหมดแรง หลังจากนั้นเราก็จะหนีได้” หลัวเฟิงยังใช้พลังจิตเพื่อช่วยในการหนี เขาไม่กล้าจะลงไปแตะพื้นเลย

“โฮ่ว์…”

“โฮ่ว์…โฮ่ว์…”

พอพวกระดับบัญชาการที่โดดขึ้นมาลงไปแตะพื้น พวกมันก็เริ่มจัดระเบียบกันทันทีหลังจากที่หมูป่าเขาเดียวระดับบัญชาการขั้นสูงตัวหนึ่งร้องออกมาเสียงต่ำ! พวกมันราวๆ 60 ตัวก็กระโดดขึ้นพร้อมๆ กันและจัดลำดับเป็น 2 ชั้น ครอบคลุมพื้นที่ตรงนั้นเอาไว้หมด

สัตว์ประหลาดระดับบัญชาการค่อนข้างฉลาด และพวกระดับบัญชาการขั้นสูงก็มีความเฉลียวฉลาดใกล้เคียงกับมนุษย์เลยทีเดียว! เนื่องจากพวกมันล้มเหลวจาการโจมตีก่อนหน้า พวกมันจึงเปลี่ยนแผน! พวกมันเลือกจะกระโดดจากพื้นพร้อมๆ กัน และจัดรูปแบบเพื่อให้ครอบคลุมการหลบหลีกของหลัวเฟิง

“ครืนนน…!” พวกสัตว์ประหลาดอีกชุดหนึ่งกำลังกระโดดขึ้นมา

พวกมันซ้อนขึ้นมาเพื่อให้ครอบคลุมพื้นที่! ชั้นที่ 3 ชั้นที่ 4 ชั้นที่ 5! สัตว์ประหลาดเกือบ 200 ตัวกระโดดขึ้นและจัดรูปแบบเป็นชั้นๆ ครอบคลุมพื้นที่แล้วตรงดิ่งมายังหลัวเฟิง

“ฉลาดไม่ใช่เล่น…หาวิธีได้เร็วจริงๆ” หลัวเฟิงมองดูฝูงที่กระโดดขึ้นมาในรูปแบบเป็นชั้นๆ จนไม่มีช่องว่างให้เขาเลย ทำให้เขารู้สึกขัดเคืองอย่างมากในสถานการณ์นี้ พวกสัตว์ประหลาดไม่ปล่อยให้หลัวเฟิงมีเวลาคิดเลย และพวกมันก็มาถึงตรงหน้าเขาแล้ว

“เอาไงเอากันวะ!”

หลัวเฟิงขบกรามแน่นแล้วแสร้งทำเป็นขยับหลบ พวกสัตว์ประหลาดที่พุ่งขึ้นมาหยุดชะงักกึก แล้วหลัวเฟิงก็ขยับเข้าประชิดรถถังกระหายเลือดระดับบัญชาการขั้นกลางตัวหนึ่ง

“โฮ่ว์…” รถถังกระหายเลือดเกล็ดสีแดงเพลิงร้องคำรามออกมาแล้วอ้าปากกว้างขณะที่ดวงตากลายเป็นสีแดงก่ำ ฟันราวกับใบเลื่อยในปากของมันสามารถกัดเหล็กให้ขาดได้อย่างง่ายดาย ด้วยพลังมหาศาลของกีบเท้ามันซึ่งเสริมแรงด้วยร่างกายอันใหญ่โต…มันพุ่งสวนเข้าหาหลัวเฟิงอย่างดุร้ายเช่นกัน

“ชิ้ง” แสงสีดำวาบขึ้นด้านหน้าของหลัวเฟิง

“ฉัวะ!” แสงสีดำพุ่งเข้าปากของรถถังกระหายเลือดตัวนั้นอย่างรุนแรง

“ตูม…” กะโหลกหนาของมันระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆ มันสมองกระจุยกระจายออกมาทุกทิศทุกทาง แสงสีดำนั้นพุ่งไปต่ออีกเล็กน้อยแล้วโค้งกลับมายังหลัวเฟิง ดวงตาอันดุร้ายของรถถังกระหายเลือดบัญชาการขั้นกลางตัวนั้นดับสนิทลงในทันที…

ด้วยการหดตัวของหลัวเฟิง เขาก็เข้าไปอยู่ใต้ท้องของรถถังกระหายเลือดตัวนั้น!

“พุ่งขึ้น!”

หลัวเฟิงหดตัวเข้าไปอยู่ใต้ท้องของรถถังกระหายเลือด ด้วยร่างกายอันใหญ่โตปานรถบรรทุกของมันหลัวเฟิงจึงเข้าไปซ่อนอยู่ใต้นั้นได้ไม่ยากนัก

วูบ! หลัวเฟิงผลักร่างของรถถังกระหายเลือดตัวนั้นแล้วพุ่งขึ้นอย่างรวดเร็ว! ร่างของรถถังกระหายเลือดเป็นเหมือนโล่ชั้นดี เมื่อพวกระดับบัญชาการที่อยู่ด้านบนมองเห็นร่างเพื่อนของพวกมันพุ่งขึ้นมาพวกมันจึงลังเล ในเพียงชั่วพริบตานั้น…หลัวเฟิงก็ทุ่มร่างมหึมาของรถถังกระหายเลือดเข้าใส่สัตว์ประหลาดตัวอื่นๆ

“โฮ่ว์…”

“โฮ่ว์…โฮ่ว์…”

พวกสัตว์ประหลาดที่เห็นดังนั้นก็พากันพุ่งเข้าโจมตีร่างของรถถังกระหายเลือดตัวนั้นอย่างบ้าคลั่ง

ทั้งกระทืบ! กระแทก! ขย้ำกัด!

วูบ! วูบ! วูบ! วูบ!

พวกระดับบัญชาการที่อยู่บนพื้นพอมองเห็นมนุษย์ตัวจ้อยก็กระโดดขึ้นมาหาหลัวเฟิงทันที พวกมันกระโดดขึ้นมาอย่างรุนแรง! สัตว์ประหลาดพวกนี้ต่างก็กระโดดได้สูงมาก ส่วนมากก็กระโดดได้ราวๆ 10 เมตร บางตัวก็กระโดดได้ถึง 20 เมตรเลยด้วยซ้ำ ทั้งนี้ พวกมันยังสามารถกระโดดได้เร็วมากอีกด้วย!

“ครืนนน…”

หลัวเฟิงรู้สึกถึงเพียงคลื่นของพลังแห่งการโจมตีที่กำลังโจมตีเข้ามาหาเขา

ต้องขอบคุณร่างอันใหญ่โตของสัตว์ประหลาด หลัวเฟิงสามารถทะลวงฝ่า 9 ชั้นของสัตว์ประหลาดพวกนั้นได้

แต่อย่างไรก็ตาม แรงปะทะที่รุนแรงจากการโจมตีก็แทบทำให้ร่างของหลัวเฟิงแตกออกเป็นเสี่ยงๆ เพราะการกระทบกระเทือนอวัยวะภายใน ทำให้เลือดพุ่งทะลักออกมาจากปากของเขา

วูบ! วูบ! วูบ!

“แย่แล้ว!”

หลัวเฟิงที่เลือดทะลักออกจากปาก เขาเห็นพวกสัตว์ประหลาดทยอยกรูกันโจมตีเข้ามาใส่เขาแบบไม่หยุดยั้ง

“กระโดดเวียนกันไปมา กระโดดขึ้นลงๆ แบบนี้… การโจมตีนี้ไม่มีทางหยุด! เราหนีไม่ได้แน่!”

สีหน้าของหลัวเฟิงดูแย่ลง

“ครืน…”

บัดนี้มังกรเกราะเหล็กพุ่งเข้ามาหาด้วยความเร็วเหนือเสียง ดูเหมือนว่าน้ำตาของมันแทบจะเป็นสายเลือด ด้วยความเร็วสุดขั้วเช่นนี้ มันทำให้พื้นคอนกรีดแตกแยกออกในทุกๆ ครั้งที่อุ้งเท้าเหยียบย่ำลง และภายใต้ความเร็วอันน่าทึ่ง มันใช้เวลาเดินทางในระยะ 800 เมตรไม่ถึง 2 วินาทีด้วยซ้ำ

คลื่นโหมกระหน่ำของพวกสัตว์ประหลาดที่โจมตีเข้ามาทำให้หลัวเฟิงแทบจะสิ้นหวัง

“มังกรเกราะเหล็กอยู่ห่างจากที่นี่ไม่ถึง 10 ไมล์ ด้วยความเร็วสุดยอดของมันก็ใกล้จะมาถึงแล้วแน่”

สิ่งนี้สว่างวาบขึ้นมาในหัวของหลัวเฟิง จ่าฝูงขั้นสูงตัวนั้น มังกรเกราะเหล็กกำลังมา เป็นเช่นนี้เขาจะต้องหมดโอกาสรอดจริงๆ แน่…

ด้วยความเร็วของมังกรเกราะเหล็ก เกรงว่าในระยะใกล้ตัวเองคงหนีไม่ได้แน่

“ลุยเลย! ลุยก็ยังมีโอกาส ถ้าไม่ลุยก็ตายลูกเดียว!”

ในเสี้ยววินาทีนั้น หลัวเฟิงก็ได้ตัดสินใจ…

พร้อมกับดาบในมือและโล่ที่ด้านหลัง เขาขบกรามแน่นและเคลื่อนที่อย่างพลิ้วไหวกลางอากาศ ตรงดิ่งเข้าหาหมูป่าเขาเดียวตัวหนึ่งกลางอากาศ หลัวเฟิงพุ่งเหยียบกระทืบที่กลางสันหลังของหมูป่าตัวนั้นอย่างรุนแรง ส่งให้มันลอยละลิ่วทิ้งดิ่งลงไปสู่พื้นเบื้องล่าง ทำให้พวกสัตว์ประหลาดระดับไพร่พลที่อยู่เบื้องล่างถูกกระแทกตายกันไปหลายตัว หลัวเฟิงใช้แรงเหยียบนั้นส่งให้เขาพุ่งทะยานขึ้นไปอีก!

พุ่ง…!

“โฮ่ว์…”

“โฮ่ว์…”

“โฮ่ว์…”

พวกระดับบัญชาการจำนวนหนึ่งพุ่งตรงเข้าใส่เขาด้วยดวงตามุ่งร้าย แต่ด้วยพลังจิตของเขา เขาจึงทะยานห่างออกไปได้ราว 15 เมตร

สัตว์ประหลาด 5 ตัวที่อยู่ด้านบนฝั่งซ้ายเป็นหมูป่าเขาเดียวระดับบัญชาการขั้นกลาง ในขณะที่ด้านบนขวาอีก 3 ตัวเป็นรถถังกระหายเลือดระดับบัญชาการขั้นต่ำ

สัตว์ประหลาด 2 ตัวพุ่งตรงลงมาจากด้านบนในนาทีเป็นตาย เขาก็ได้ตัดสินใจในทันที

พลั่ก…!

หลัวเฟิงเหยียบหมูป่าเขาเดียวเพื่อเสริมกำลังในการกระโดด

ตูม!

พวกสัตว์ประหลาดทั้ง 3 ตัวพุ่งชนกันกลางอากาศเสียงดังสนั่น

ในเสี้ยววินาที! หลัวเฟิงหันกลับแล้วพุ่งตรงไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ขณะที่ผ่านพวกระดับบัญชาการไปได้ถึง 21 ตัว เขาทั้งใช้เท่าเหยียบมัน ทั้งฆ่าฟันพวกมัน แม้จะบาดเจ็บไปบ้าง…ไม่ว่ายังไงก็ตาม เขาใช้ทุกวิถีทางเพื่อที่จะพุ่งขึ้นในในท้องฟ้าให้ได้!

“ฉัวะๆ!”

“ฉึก!”

ในที่สุดหลัวเฟิงก็หลีกหนีออกมาจากพวกสัตว์ประหลาดกลางอากาศ พอหลบออกมาได้ หลัวเฟิงก็กระอักเลือดออกมาเต็มปาก ชุดเกราะชุด 5 ของเขาได้รับความเสียหายและเลือดสดๆ ก็ไหลซึมออกมาจากหน้าอกของเขา

“รอดแล้ว!!!”

หลัวเฟิงที่ใบหน้าซีดเผือดตื่นเต้นเป็นอย่างมาก เขายิ่งรู้สึกตื่นเต้นมากขึ้นอีกเมื่อมองดูไปยังกลุ่มควันที่อยู่รอบๆ ถ้าเขาผิดพลาดแม้แต่นิดเดียว เขาตายแน่ และเขาก็ไม่อยากเชื่อว่าเขาจะรอดชีวิตจาการต่อสู้อันดุเดือดนั้นได้

“ดูเหมือนขีดจำกัดของมนุษย์จะถูกบีบบังคับได้จริงๆ”

หลัวเฟิงอดหัวเราะออกมาไม่ได้ “ในช่วงเวลาสั้นๆ เราฆ่าพวกมันได้ถึง 81 ตัว และหนีรอดจากกลุ่ม 21 ตัวออกมาได้ เหนือกว่าเทคนิคประณีตเสียอีก ขั้น ‘สมบูรณ์แบบ’ หรือเปล่านะ?”

หลัวเฟิงรู้ว่าการจำแนกประเภทของเทคนิค คือ ขั้นพื้นฐาน…ขั้นประณีต…ขั้นสมบูรณ์แบบ และขั้นสุดยอด

ขั้นประณีตคือการใช้การเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อยเพื่อหลบหลีกการโจมตี ดังนั้นจึงเป็นการใช้พลังอย่างมีประสิทธิภาพ

ขั้นสมบูรณ์แบบคือการใช้สิ่งแวดล้อมให้เห็นประโยชน์ เป็นการใช้ทุกๆ สิ่ง ทั้งสิ่งมีชีวิต ก้อนหิน สิ่งปลูกสร้าง…เพื่อเป็นประโยชน์ในการหลบหลีก นี่คือเทคนิคขั้น ‘สมบูรณ์แบบ’ ! เทพสงคราม ‘หลี่ค่าน’ อยู่ในขั้นนั้น! และดาบเงา ‘หวังหง’ ก็บรรลุขั้นที่สูงกว่านั้น…’ขั้นสุดยอด’

“มีความแตกต่างข้อใหญ่ๆ ระหว่างเราและเทพสงครามร่างยักษ์คนนั้น อย่างแรก เขาเป็นแค่นักสู้ธรรมดา เพราะงั้นเขาเลยไม่ได้มีพลังจิตไว้ตรวจสอบสิ่งรอบข้าง ในขณะที่เราใช้พลังจิตแผ่ออกรอบข้างเพื่อประเมินการเคลื่อนไหวของทุกอย่าง อีกอย่างการอยู่บนเส้นความเป็นความตายทำให้ในของเราสามารถคำนวณทุกสิ่งได้อย่างรวดเร็ว ความสมบูรณ์แบบที่แท้จริง…’ขั้นสมบูรณ์แบบ’ มันไม่ต้องใช้แม้แต่หัวคิดคำนวณ”

ในช่วงสั้นๆ ของการคำนวณอันสุดขั้วนั้นเพียงพอจะทำให้หลัวเฟิงเริ่มปวดหัวขึ้นมาได้เล็กน้อยเหมือนกัน

“วืด!”

ในตอนนั้น หลัวเฟิงกระโดดขึ้นไปสูงถึง 60 เมตรในอากาศ พวกระดับบัญชาการนับร้อยและพวกไพร่พลอีกนับไม่ถ้วนต่างก็ร้องคำรามออกมาอย่างเกรี้ยวกราดและกระโดดขึ้นตามไล่ล่าเขาด้วยกำลังที่พวกมันมี หลายสิบตัวก็พากันเหยียบตัวอื่นเพื่อทะยานขึ้นไปอีก!

“หลีกไปซะ!”

พอคิดได้ แสงสีดำเงาหนึ่งก็โฉบออกมา!

“ฉัวะ!”

พวกระดับบัญชาการไม่อาจจะหลบหลีกการโจมตีของเขากลางอากาศได้ หัวของพวกมันระเบิดกระจายโดยมีดบินของหลัวเฟิงแล้วร่วงลงสู่พื้นราวกับห่าฝน

“ฮ่าๆๆๆ…หนีดีกว่า!”

พอคิดดังนั้น สลักที่อยู่ด้านหลังของหลัวเฟิงก็คลายตัวออกแล้วโล่ของเขาก็ลอยมาอยู่ใต้เท้าของเขาในทันที

วูบ!

หลัวเฟิงลอยหนีไปด้วยความรวดเร็ว

“กี๊ซ…”

เสียงแสบแก้วหูดังขึ้นกึกก้อง เสียงนั้นดังทะลุเข้าไปในเยื่อแก้วหูของหลัวเฟิงอย่างรุนแรง

“ปวดหูชะมัด” หลัวเฟิงต้องเอามือปิดหูขณะที่หันกลับไปมอง

สิ่งที่เขาได้เห็นก็คือร่างอันมหึมาอันปกคลุมไปด้วยเกล็ดสีเขียวเข้มทั้งตัว เป็นเหมือนกับแสงที่พุ่งผ่านท้องฟ้ามาอย่างรวดเร็ว เจ้าของดวงตาข้างเดียวที่เปล่งรัศมีอำมหิต

มังกรเกราะเหล็ก!

จ่าฝูงขั้นสูง…มังกรเกราะเหล็กระดับจ่าฝูงขั้นสูง!!!

“สูงจากพื้นตั้ง 80 เมตร นี่มันก็สูงมากเกินแล้วนะ”

หลัวเฟิงตกใจมากพลางพยายามตีวงในอากาศเพื่อโค้งหลบการโจมตีของมังกรเกราะเหล็ก