ตอนที่ 1197 มันมาแล้ว

กายหมาน แสงทองหมื่นจั้ง

ร่างกายกระดูกสีทอง เส้นเลือดสีทอง เลือดเนื้อสีทอง นี่รวมออกมาเป็นร่างกาย ที่บรรลุถึงระดับสูงครั้งแรกที่ซูหมิงมีในชีวิตนี้ เป็นร่างกายที่ทำให้เขาเข้าใกล้ การเหยียบย่ำจักรวาลมากที่สุด

นั่นคือ การหมานขั้นดับ เป็นร่างกายที่น่ากลัวที่สุดซึ่งใช้แค่พลังจากร่างกายก็ใช้อภินิหารที่ผู้แข็งแกร่งขั้นดับต้องหวาดกลัวได้ พูดได้ว่าจากนี้ไปซูหมิงคือหนึ่งใน ผู้แข็งแกร่งในมหาโลกสามรกร้างแล้ว

นี่เป็นเพียงหนึ่งร่างแยกของเขา อีกทั้งยังยกระดับวิญญาณไม่เสร็จ แต่ตอนนี้เขารู้สึกเด่นชัดถึงพลังน่ากลัวที่แฝงอยู่ในร่างกาย กระทั่งมีความรู้สึกชัดเจนว่าตอนนี้ เพียงตนชกไปหมัดเดียว…ท้องฟ้าจะพังพินาศลง!

ขั้นดับเหนือกว่าขั้นชะตามาก ข้ามผ่านชีวิตไม่มอดดับ ทำให้พลังชีวิตในร่างกายรวมจนถึงระดับที่มั่นคงแล้วก็เกิดการเปลี่ยนแปลง

มหัศจรรย์บางอย่าง การบรรลุถึงขั้นดับ เพราะร่างกายเราไม่ดับสูญ แต่ดับชีวิตคนอื่นได้ ดังนั้น…จึงถูกเรียกว่าดับ!

ใช้การไม่ดับแต่ทุกสรรพสิ่งดับรวมพลังชีวิตออกมาเป็นเจตนารมณ์แห่งสวรรค์ กดขี่อยู่เหนือกฏทุกอย่าง ทำให้ทุกสิ่งมีชีวิตใจสั่น หลับตาลง แต่ก็รู้สึกถึงการคงอยู่ของดวงจิตสามรกร้าง

นี่ก็คือ ขั้นดับ โดยภายนอกแล้ว นี่เป็นพลังที่แกร่งที่สุดในมหาโลกสามรกร้าง และในสมัยที่สี่ตอนนี้!

ในสี่มหาโลกแท้จริง ต้องก้าวสู่ขั้นดับเท่านั้นถึงจะถือว่าเป็นราชาหนึ่งทิศอย่างแท้จริง ถึงจะควบคุมดวงชะตาตัวเองได้

ซูหมิงเงยหน้าคำรามขึ้นฟ้า แสงทองโอบล้อมทั่วร่าง กายหมานขั้นดับรวมพลังของร่างแยกกลืนนภา รวมร่างของคนชุดคลุมดำที่เขายึดร่างมาตอนแรก และยังมีความลับของการยึดร่างสองครั้ง ทำให้ศักยภาพของร่างกายนี้เรียกได้ว่าแทบไม่มี ที่สิ้นสุด

เพราะหลังร่างแยกกลืนนภาหลอมรวมเทพโบราณแล้ว เดิมทีมีศักยภาพไม่มี ที่สิ้นสุด แม้จะไม่มีสาเหตุอื่นๆ เพียงแค่ร่างแยกกลืนนภาก็มีโอกาสสูงมากที่จะให้ ซูหมิงบรรลุขอบเขตพลังแห่งกายหมานนี้

และเพราะคนชุดคลุมดำที่ซูหมิงยึดร่างเดิมทีแกร่งกว่าซุ่ยเฉินจื่อเล็กน้อย ซ้ำยังเป็นหนึ่งในแปดขั้วเต๋าแห่งโลกสิ่งศักดิ์สิทธิ์หวนคืน มีฐานะสูงยิ่ง เพียงแต่ว่าการมาเยือนโลกสามรกร้างต้องสลายพลังกับร่างกายและรวมขึ้นมาใหม่ หากให้เวลาเขา มากพอ เขาจะฟื้นพลังน่าสะพรึงกลัวตอนอยู่โลกสิ่งศักดิ์สิทธิ์หวนคืนกลับมาใน มหาโลกสามรกร้างได้ ดังนั้นร่างกายเขาจึงมีศักยภาพที่ไร้ขีดจำกัดเช่นกัน

และยังมีความลับของการยึดร่างสองครั้ง ซูหมิงไม่รู้อย่างละเอียด แต่เพียงแค่รู้สึกต่างออกไปอย่างชัดเจนเท่านั้น ฉะนั้นแล้วด้วยการรวมของทุกอย่างประกอบกับ พลังแห่งการยกระดับวิญญาณ จึงทำให้เขาสร้างออกมาเป็นกายหมาน อีกทั้งยังมีศักยภาพเหนือกว่ากายของเผ่าหมานทั้งหมด!

ขั้นดับยังไม่ใช่ขีดจำกัดของเขา นี่เป็นเพียงการเริ่มต้น!

ขณะเดียวกันนี่ก็เป็นโชคชะตา การยกระดับวิญญาณครั้งนี้ยังไม่จบลงเช่นกัน การปรากฏกายหมานเป็นเพียงแค่เริ่มต้นเหมือนกัน เมื่อกายหมานบรรลุถึงระดับสูง ขณะซูหมิงเงยหน้าคำรามขึ้นฟ้า แสงทองรอบตัวเขาพลันหดลงเข้ามาแนบกับผิวหนังกายหมาน หลังหลอมรวมเข้าไปแล้วก็ลุกลามไปยังเส้นเลือดสีทอง

ต่อมาสิ่งที่เปลี่ยนไปคือพลัง!

แสงทองเหมือนเป็นสารอาหารที่ทุกสิ่งมีชีวิตสูบกินได้ เป็นพลังนุ่มนวลยิ่งในฟ้าดิน สามารถปรับเปลี่ยนร่างกายและพลัง

ภายใต้การหลอมรวมด้วยแสงทอง เวลานี้ขั้นพลังเขาก้าวกระโดดขึ้นมากกว่าอดีตไม่รู้กี่เท่า พลังไหลเวียนไปตามเส้นเลือดในร่างกาย อบอวลอยู่ทั่วร่างและสูบแสงทองอย่างต่อเนื่อง ภายใต้การบำรุง ซูหมิงรู้สึกชัดว่าพลังตนกำลังสูงขึ้นช้าๆ

การยกระดับพลังเป็นไปอย่างนุ่มนวลยิ่ง ไม่ใช่แบบลัดขั้นตอน แต่เหมือนเป็นวิธีแบบมรดกสืบทอด ทำให้ขณะพลังเขาสูงขึ้น จึงได้เข้าใจอะไรมากมายในความคิด

ความเข้าใจเหล่านี้ไม่ได้มาจากเขา แต่มาจากเทพบรรพชนที่เขาหลอมรวมด้วย ภายใต้การหล่อหลอมความเข้าใจนั้น ลมหายใจเขาแข็งค้าง ความคิดไม่มีระลอก คลื่นใหญ่ แต่เข้าสู่ความเงียบและผ่อนคลาย

ในระหว่างการหลอมรวม ซูหมิงเหมือนได้ยินเสียงพึมพำ เสียงนั้นมาจากบุรุษคนหนึ่ง ราวกับว่าลอยมาตามแสงทองจากในกาลเวลาหนึ่งที่ไกลมาก เข้ามาอยู่กลางพลังเขา

ในความคิดเขาค่อยๆ เลือนราง ค่อยๆ กลายเป็นภาพหนึ่ง นั่นคือท้องฟ้าสีแดงฉาน บนฟ้ามีเปลวเพลิงกำลังเผาไหม้ หินผุพังจำนวนหนึ่งพุ่งลงมายังพื้นดินราวสายรุ้งยาว ทุกครั้งที่ตกลงมาแผ่นดินจะสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

แผ่นดินแตกออก เสียงคำรามสะเทือนฟ้าดิน มีสัตว์ร้ายประหลาดขนาดพันจั้งโผล่มาจากบนผิวดินที่แตกออก ก่อนร้องคำรามพร้อมเริ่มทำลายล้าง

บนหัวสัตว์ร้ายเหล่านั้นล้วนมีร่างเงาเลือนรางนั่งอยู่คนหนึ่ง ร่างเงาเหล่านี้กำลังมองฟ้าดินอย่างเย็นชา นัยน์ตาฉายแววไร้ปราณี

ไกลออกไปเป็นกลุ่มภูเขาพังทลาย เผยเป็นหมู่บ้านแห่งหนึ่งที่ถูกล้อมอยู่ภายใน ภายในหมู่บ้านนั้นตอนนี้มีเด็กหญิงน้อยคนหนึ่งกำลังคุกเข่าสะอื้นไห้เสียงเบา รอบตัวนางเต็มไปด้วยซากศพ ทุกการสั่นสะเทือนบนพื้นจะทำให้นางร้องไห้เสียงสั่นยิ่งกว่าเดิม นางกุมหัวไม่กล้าขยับแม้แต่น้อย

“ท่านแม่…ท่านพ่อ…” เสียงเด็กหญิงน้อยดูอ่อนแรงอย่างชัดเจนท่ามกลาง เสียงดังสนั่นของฟ้าดิน รอบตัวนำงไม่มีสิ่งมีชีวิตเหลือรอด ท้องฟ้ากำลังเผาไหม้ เมื่อหินตกลงมาทีละก้อน ทุกก้อนที่ตกลงมาจะมีสัตว์ร้ายใหญ่เดินออกมา ไกลออกไปจากเด็กหญิงน้อยคนนี้ พื้นดินเกิดเสียดังอึกทึก มีสัตว์ร้ายตัวหนึ่งกำลังร้องคำราม เข้ามา จุดที่มันผ่านยอดเขาจะพังทลาย หินแตกจะกระจายออกไปรอบๆ

ตอนนี้เองบนฟ้าปรากฏสายรุ้งยาวสีฟ้าสายหนึ่งทะลวงผ่านมวลอากาศลงมา ยังแผ่นดินด้วยความเร็วสูงยิ่ง ยังไม่ทันถึงพื้นสายรุ้งสีฟ้าขยับแสงวิบวับ พลันมีระลอกคลื่นสีฟ้ากระจายออกไปรอบๆ จุดที่ผ่าน สัตว์ร้ายเหล่านั้นต่างร้องโหยหวนและ สิ้นชีพไป

ขณะเดียวกันสายรุ้งสีฟ้าหมุนตัวกลับพุ่งไปทางเด็กหญิงน้อย ชั่วพริบตาเดียวก็ข้ามหัวเด็กหญิงน้อยเข้าไปใกล้สัตว์ร้ายที่กำลังร้องคำรามเข้ามาตัวนั้น เพียงตัดผ่าน สัตว์ร้ายตัวนั้นร่างสั่นสะท้าน มันกระอักเลือดพร้อมกับหัวถูกฟันกระเด็นออกไป ร่างกายใหญ่ล้มตึงกับพื้น เกิดฝุ่นขึ้นมากมาย ทำเอาเด็กหญิงน้อยตกใจจนลืมร้องไห้ นางตัวสั่นมองชายหนุ่มชุดคลุมฟ้าค่อยๆ เดินออกมาในหมอกฝุ่น

ข้างหลังชายหนุ่มคนนั้นมีกระบี่ใหญ่สามเล่ม บนใบหน้าเผยรอยยิ้มดั่งดวงตะวัน ตรงระหว่างคิ้วมีเส้นสีแดงตั้งขึ้นเส้นหนึ่ง เขาเดินออกมาจากหมอกจนมาอยู่ข้างเด็กหญิงน้อยแล้วนั่งยองลง ก่อนส่งดอกไม้สีแดงดอกเล็กในมือที่เจอในหมอกฝุ่น เมื่อครู่ให้กับเด็กหญิง

“น้องสาวไม่ต้องร้อง พี่ใหญ่จะพาเจ้าไปจากที่นี่” ชายหนุ่มลูบหัวเด็กหญิงน้อย ตอนที่เด็กหญิงรับดอกไม้สีแดงมาโดยจิตใต้สำนึก ชายหนุ่มโอบร่างนางแล้วกลายเป็นสายรุ้งยาวพุ่งขึ้นฟ้า เขาหยุดอยู่บนฟ้าครู่หนึ่ง กวาดสายตามองพื้นดิน

“จั่นไป๋ ศิษย์ขั้นสามสำนักนกกระสาขาว รับคำสั่งจากอาจารย์ให้มาทำลายล้างสัตว์เต๋าก่อกบฏอย่างพวกเจ้า!”

ภาพหยุดนิ่งก่อนแตกออกแล้วหายไปในความคิดซูหมิง ขณะเดียวกันพลังซูหมิงพุ่งทะลวงผ่านขั้นชะตา ก้าวสู่ขั้นเกิด!

พลังชีวิตที่ไม่มอดดับอยู่ในพลังซูหมิง ตอนที่ไหลเวียนไปทั่วร่างยังปะทุพลัง ขั้นเกิดที่เขาเฝ้าปรารถนามานานมาก!

การข้ามผ่านขั้นชะตาไม่ได้หมายความว่าซูหมิงบรรลุถึงขั้นชะตาสมบูรณ์ แต่เขาถูกแสงสีทองปกคลุมเลยถึงระดับสมบูรณ์ชั่วคราว ดังนั้นพอเลี่ยงไปแล้วก็ก้าวสู่ขั้นเกิดในทันใด หากซูหมิงอยู่ขั้นชะตาสมบูรณ์ พลังเขาจะยังเพิ่มขึ้นได้อีกไม่น้อย

แต่เพียงแค่นี้เขาก็รู้สึกถึงความแกร่งของตัวเองแล้ว กลิ่นอายพลังที่ปะทุออกมาจากการไหลเวียนของพลังทำให้ฟ้าดินสั่นสะเทือน ทำให้เขารู้สึกถึงจุดสูงสุดอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน

‘น่าจะยังเพิ่มได้อีกเล็กน้อย…’ ดวงตาซูหมิงวาววับ พลังในร่างกายหยุดชะงักไปครู่หนึ่งแล้วก็หมุนย้อนตามความคิดเขา เพิ่งจะหมุนย้อนเขาก็รู้สึกเจ็บปวดไปทั่วร่าง แต่ในเวลาเดียวกันแสงทองโดยรอบรวมเข้ามาอีกครั้งและหลอมรวมเข้าไปในพลังเขา ทำให้พลังเกิดเค้าลางจะเพิ่มขึ้นอีกครั้งภายใต้ความเจ็บปวด

พร้อมกันนั้นเศษภาพที่แตกในความคิดเขาและกำลังจะหายไปหยุดนิ่ง ก่อนย้อนกลับเช่นกัน รวมกันอีกครั้งเป็นภาพใหม่

ในภาพเป็นฟ้าดินอีกแห่ง ท้องฟ้ากำลังลดระดับลงประหนึ่งพังพินาศ แผ่นดินสั่นไหว กระทั่งหากเงยหน้ามองฟ้ากระจ่างดาว ตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงพังทลาย มีเศษหินจากดวงดาว ท้องฟ้าสิ้นชีพ นั่นคือช่วงหนึ่งในมหันตภัย!

บนแผ่นดินมีหลุมลึกลงไปหลายแห่ง จะเห็นได้ว่าที่นั่นเดิมทีน่าจะเป็นสำนักหนึ่ง แต่ตอนนี้สำนักถูกฝัง ร่างเงาคนจำนวนมากอยู่กลางอากาศ ทุกคนต่างมีพลังที่ทำให้ ซูหมิงใจสั่นสะท้าน คนที่นี่อย่างอ่อนสุดก็ขั้นชะตา ที่แกร่งสุดก็ให้ความรู้สึกที่เหนือกว่าชายชราเผ่าวิญญาณสวรรค์ นั่นคือพลังที่ซูหมิงมองไม่ออก

เหมือนว่าคนเหล่านี้อยากจะออกจากที่นี่ แต่พวกเขาเพิ่งบินขึ้น ร่างกายทุกคนต่างเกิดเสียงระเบิด เหมือนมีดวงจิตไม่อาจบรรยายวูบผ่านและลบพวกเขาหายไปทั้งหมด

ดวงจิตนี้วูบผ่านแผ่นดิน ผ่านฟ้ากระจ่างดาว ทำให้ซูหมิงใจสั่นไหวอย่างรุนแรง ถึงขั้นที่ว่านี่เป็นครั้งแรกที่เขาเกิดความตื่นกลัวรุนแรงจากก้นบึ้งหัวใจ ความแกร่งของดวงจิตนั้นทำให้เขารู้สึกเหลือเชื่อ นั่นคือการลบไปอย่างไร้ปรานี เป็นความเย็นชาที่ไม่ต้องกล่าวใดๆ เหมือนกับว่าทุกสิ่งมีชีวิตทั้งจักรวาลเมื่ออยู่ต่อหน้าดวงจิตนี้ ไม่ว่าขั้นพลังใดล้วนต้องถูกทำลายล้างจนสิ้นไปภายใต้ดวงจิต ไม่ให้เหลือเอาไว้แม้แต่น้อย

ยอดเขาแห่งหนึ่งบนแผ่นดินกำลังถล่มลง ชายชราเสื้อคลุมขาวยืนอยู่ตรงนั้น ข้างหลังเขาเป็นชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังคุกเข่าคารวะ นัยน์ตาเขาฉายแววเศร้าโศก ตัวสั่น สายตามองฟ้าไปรอบๆ ซึ่งชายหนุ่มคนนี้ก็คือจั่นไป๋คนที่ซูหมิงเคยเห็นในภาพ

“มันมาแล้ว….” ชายชราถอนหายใจเบา สีหน้ามีการผ่านโลกมานานและซับซ้อน รวมถึงมีความจำใจและไม่ยอมอยู่ลึกๆ