ตอนที่ 1213 พลังแห่งแสงหิ่งห้อย

ใช้ขั้นชะตาผนึกกฏฟ้า ใช้ขั้นเกิดสังหารสิ่งมีชีวิต สิบเจ็ดคนนี้ต่างรู้ใจกันอย่างยิ่ง โดยเฉพาะยอดฝีมือขั้นชะตาสิบสามคนที่ตอนนี้กระจายกันแล้ว ความรู้สึกแยกที่นี่ออกจากโลกแท้จริงดาราสัจธรรมเด่นชัดยิ่ง สิบสามคนนี้ใช้ตัวเองเป็นวงกลมทำเป็นวงแหวนอาคมใหญ่ผนึกฟ้า!

ส่วนชายชราขั้นเกิดสี่คนนั้นคือ ดาบแหลมในวงแหวนอาคมยักษ์ ยามนี้ บินออกมา จิตสังหารที่ไม่มอดดับพลันปะทุพุ่งมาหาซูหมิงด้วยพลังปานสายรุ้ง

“เป็น!” ทันทีที่ชายชราขั้นเกิดสี่คนเข้ามาใกล้ ยอดฝีมือขั้นชะตาสิบสามคนรอบๆ ต่างร้องคำรามพลางประสานมุทราชี้ไปยังสี่คน ทันใดนั้นพลังสี่คนนี้เพิ่มขึ้น จากไม่มอดดับเข้าไปใกล้ขั้นดับอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

นี่ไม่ใช่ว่าพลังพวกเขาสี่คนเพิ่มขึ้น แต่หลังฟ้าที่นี่ถูกเปลี่ยนแล้ว กฏก็เปลี่ยนตามไปด้วย เหมือนกลายเป็นโลกของสิบสามคนนั้น สิบสามคนนี้เป็นเหมือนเจ้าปกครองที่นี่ พวกเขาบอก

ให้พลังชายชราสี่คนนี้เพิ่มขึ้นอย่างไร้ขีดจำกัด ทำให้พวกเขาบรรลุถึงจุดสูงสุดเท่าที่รับไหว นั่นคือใกล้ขั้นดับอย่างไม่มีที่สิ้นสุด!

ขณะเดียวกัน หลังสิบสามคนประสานมุทราอีกครั้งแล้วก็ชี้ไปยังซูหมิงผู้มีสีหน้าเฉยเมยพลางเอ่ยขึ้นพร้อมกัน

“ตาย!”

สิ้นเสียง ประหนึ่งมีสายฟ้าผ่าลงมา นี่เหมือนกับว่าเป็นการชี้นำจากเจ้าปกครองที่นี่อย่างพวกเขา ชี้นำให้ชีวิตซูหมิงมอดดับ ชี้นำให้พลังซูหมิงอ่อนลงอย่างไร้ขีดจำกัด วิชานี้ หากพวกเขาคนเดียวคงยากจะทำได้ แต่เมื่อรวมสิบสามคนเข้าด้วยกันจะออกมาอย่างสมบูรณ์แบบ

นี่คือผลของวงแหวนอาคมนี้ นั่นคือฝั่งหนึ่งแกร่งขึ้น อีกฝั่งอ่อนลง ดูจากระดับ ความชำนาญของเจ็ดคนนี้แล้วจะเห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่ได้ร่วมมือกันสองสามครั้ง อีกทั้งสีหน้ามั่นใจยังไม่เหมือนของปลอม น่าจะมีผู้แข็งแกร่งไม่น้อยที่สิ้นชีพไปใน วงแหวนอาคมนี้

หลังเกิดการชี้นำเป็นตาย รวมถึงยอดฝีมือขั้นเกิดสี่คนตรงเข้ามาด้วยความมั่นใจและจิตสังหาร ซูหมิงยิ้มเยาะมุมปาก คนเหล่านี้ยังไม่เห็นเงื่อนงำ ยังมองไม่ออกถึงความต่างระหว่างสองฝ่าย ในมุมมองซูหมิง นอกจากเย้ยเยาะแล้วก็มีอีกอย่างคือ ไม่รู้จักประมาณตน

เจ็ดคนนี้เห็นเขาเย้ยเยาะในใจก็เต้นดังตึกๆ แต่ตอนนี้เตรียมการไว้แล้วเลยต้องโจมตี ชายชราขั้นเกิดสี่คนนั้นเข้ามาใกล้แล้ว ต่างใช้อภินิหารใส่ซูหมิงพร้อมกัน

เกิดเสียงครึกโครมดังสนั่นฟ้า ตอนที่กระเทือนฟ้ากระจ่างดาว ร่างซูหมิงถูกอภินิหารของสี่คนจมหายไป แต่สี่คนนี้กลับหน้าเปลี่ยนสี ตอนที่หันกลับไปก็เห็นว่าร่างเงาซูหมิงดูเหมือนเคลื่อนย้าย แต่กลับไม่เกิดระลอกคลื่นใดๆ เลยประหนึ่งโผล่มากลางอากาศ มายืนอยู่ข้างหลังหนึ่งในยอดฝีมือขั้นชะตาสิบสามคน จากนั้นยกมือขวา ชั่วพริบตาที่ยอดฝีมือขั้นชะตาคนนี้เพิ่งสังเกตเห็นความผิดปกติ มือขวาซูหมิงกดตรงหัวใจข้างหลังเขาแล้ว

เกิดเสียงโครมดังขึ้น ยอดฝีมือขั้นชะตาตัวสั่นสะท้าน กระทั่งไม่ทันหันกลับมาก็กระอักเลือดกองใหญ่ ร่างแหลกเป็นเสี่ยงๆ กลายเป็นเลือดเนื้อเต็มไปหมด ซูหมิง เลียริมฝีปาก ใบหน้าเผยรอยยิ้มชั่วร้าย ชั่วขณะที่อีกสิบสองคนต่างตกใจกลัวรวมถึงชายชราขั้นเกิดสี่คนพุ่งเข้ามาอย่างเร็วไวนั้น ซูหมิงหายวับไปอีกครั้ง

เขามาปรากฏตัวอยู่ข้างหลังอีกคน ผู้ฝึกฌานขั้นชะตาคนนี้กำลังแผ่ขยาย จิตสัมผัสด้วยความตื่นตัว แต่ภายในจิตสัมผัสกลับไม่มีซูหมิงเลย จนกระทั่งเกิดความเจ็บปวดขึ้นพร้อมกับมีมือเย็นๆ บีบหลังคอเขาอย่างแรง

เกิดเสียงอึกทึกขึ้นอีกครั้ง กลิ่นคาวเลือดเข้มข้นกว่าเดิม ซูหมิงมีสีหน้าปกติ ร่างเงาเขาเป็นดั่งภูตผีจึงไม่มีใครคาดคิดได้ จากนั้นเขาก็หายไปอีกครั้ง

“สมควรตาย พวกเจ้ายังไม่ผนึกฟ้าผนึกอากาศที่นี่อีกรึ อย่าให้มันเคลื่อนย้ายพริบตา!” หนึ่งในชายชราขั้นเกิดสี่คนตะโกนเสียงต่ำขึ้น

“ไม่มีประโยชน์ พวกเราผนึกอากาศที่นี่เอาไว้แล้ว…” ผู้ฝึกฌานขั้นชะตาสิบเอ็ดคนที่เหลืออยู่ยามนี้ต่างใจสั่นสะท้าน ซ้ำยังหวาดกลัว เห็นๆ อยู่ว่าพวกเขาผนึกอากาศที่นี่ไว้แล้ว พอผู้ฝึกฌานคนที่กล่าวพูดถึงตรงนี้ ยังไม่ทันพูดจบก็ใจสั่นไหว เขาเห็นสี่

คนพุ่งมาทางตน ในใจเต้นดังตุบๆ พร้อมกับพุ่งไปข้างหน้าอย่างไม่ลังเล

แต่ชั่วขณะที่พุ่งออกไป ความเจ็บปวดแล่นเข้ามา แต่เพียงแค่สองลมหายใจก็หายไป เพราะร่างที่พุ่งออกไปไม่มีหัว หัวเขาอยู่ในมือซูหมิงก่อนถูกเหวี่ยงออกไปจนแตกกระจาย

ส่วนจิตแรกของผู้ฝึกฌานคนนี้ ตอนที่พุ่งออกจากร่างไร้หัว กลับถูกพลังทำลายล้าง บดขยี้ไปอย่างง่ายดาย

พริบตาเดียวมีคนตายไปสามคน ยอดฝีมือขั้นเกิดสี่คนตามซูหมิงไม่ทันเลย ต่อให้พวกเขาใช้เคลื่อนย้ายพริบตาก็ต้องใช้เวลาอีกเสี้ยวหนึ่ง แต่ซูหมิงไม่ต้องใช้เวลาเลย ประหนึ่งเพียงคิดร่างก็หายไปแล้ว จะไปอยู่ที่ใดก็ได้

“โม่ซู เจ้าเป็นผู้อาวุโสใหญ่แห่งยอดเขาลำดับเก้า หรือว่าจะเก่งแต่ลอบโจมตีข้างหลัง เจ้ากล้าสู้กับพวกข้าอย่างสง่าผ่าเผยหรือไม่!” ชายชราขั้นเกิดคนที่พูดก่อนหน้านี้ เงยหน้าตะโกนขึ้นด้วยสีหน้าโกรธแค้น พวกเขาสิบกว่าคนร่วมมือกันหลายครั้ง สังหารผู้แข็งแกร่งไปไม่น้อย แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เจอกับเรื่อง

ประหลาดแบบนี้ แม้ในใจจะเกิดความรู้สึกไม่ดี แต่มีความโกรธมากกว่า ถึงขนาดที่มีความยึดมั่นอย่างหนึ่ง

พวกเขาคิดว่าในเมื่อซูหมิงไม่กล้าสู้ซึ่งหน้า เช่นนั้นก็หมายความว่าพลังอีกฝ่ายน่าจะใกล้เคียงกันหรือไม่ก็อ่อนกว่าเล็กน้อย

“อย่างสง่าผ่าเผยรึ…ก็ดี” เสียงซูหมิงดังแว่วมาไม่ชัดเจน ซ้ำยังมาพร้อมเสียงหัวเราะเบาๆ อย่างเหยียดหยาม ทันใดนั้นข้างหลังยอดฝีมือขั้นชะตาสิบคนก็ปรากฏร่างเงาซูหมิงพร้อมกันสิบคน

นี่เป็นซูหมิงเหมือนกันสิบคน ชั่วพริบตาที่ร่างเงาสิบคนโผล่มา ซูหมิงยกมือขวาขึ้น ร่างเงาสิบคนชกหมัดไปพร้อมกัน

เกิดเสียงดังสนั่นสะเทือนฟ้ากระจ่างดาว ตอนนี้เองยอดฝีมือขั้นชะตาสิบคนไม่มีพลังหลบและต่อต้านเลย ร่างพวกเขาแหลกเป็นเสี่ยงๆ เลือดเนื้อสาดกระจาย จากนั้นร่างเงาซูหมิงสิบคนขยับแสงวูบวาบแล้วรวมกันเป็นหนึ่ง ก่อนหมุนตัวกลับมอง ยอดฝีมือขั้นเกิดที่หน้าซีดขาวสี่คน

“เช่นนั้นพวกเจ้าสี่คน จงรับหมัดอย่างสง่าผ่าเผยของข้าให้ดีแล้วกัน” ซูหมิงเอ่ยเรียบๆ พร้อมกับยกมือขวาขึ้นชกมวลอากาศไปทางสี่คนนี้

การโจมตีครั้งนี้ดูเหมือนธรรมดา ไม่ก่อให้เกิดระลอกคลื่นใดๆ เลย ประหนึ่งว่าไม่อาจเขยื้อนฟ้า แต่ทันทีที่หมัดพุ่งออกไป ชายชราขั้นเกิดสี่คนหน้าเปลี่ยนสีพร้อมกัน พวกเขาใจสั่นและหรี่ตาลงพร้อมกัน ขณะกำลังตกตะลึง สี่คนนี้ร้องตะโกนและ เหมือนเชื่อมเข้าด้วยกันเป็นวงแหวนอาคมสี่คน ทุกคนใช้สองมือประสานมุทราระเบิดพลังทั้งหมด พลังที่รวมขึ้นจากพลังชีวิตไม่มอดดับรวมเข้าด้วยกัน ทำให้พลังที่ปะทุมาของสี่คนนี้ไม่ใช่ขั้นเกิดอีก แต่ใกล้กับขั้นดับ

“พลังไม่ดับสูญ!” สี่คนตะโกนเสียงต่ำ พวกเขามีสีหน้าจริงจังอย่างยิ่ง ซ้ำในใจยังตกตะลึง ตอนนี้พวกเขาเกิดความรู้สึกถึงอันตรายเด่นชัด หมัดธรรมดาๆ ของซูหมิงทำให้พวกเขารู้สึกเหมือนฟ้าดินพังทลาย ส่วนตัวเองอยู่กลางคลื่นพายุคลั่งและจะถูกฉีกหัวใจได้ทุกเมื่อ

พอสี่คนนี้ตะโกนเสียงต่ำ ฉับพลันนั้นปรากฏเพลิงทอแสงขึ้นกลุ่มหนึ่งนอกตัวพวกเขา ระหว่างเพลิงทอแสงลุกไหม้ยังเปล่งแสงสว่างจ้าแสบตา แสงสว่างเปล่งไปข้างนอกเพื่อต้านพลังจากหมัดนั้นของซูหมิง

หากเพลิงทอแสงไม่มอดดับพวกเขาก็จะไม่ตาย อภินิหารเพลิงทอแสงลุกไหม้นี้ไม่ได้ใช้เพียงพลัง แต่ยังใช้อายุขัยพวกเขาด้วย นี่คือวงแหวนอาคมคุ้มกันบริสุทธิ์ ไม่มีการโจมตีใดๆ เพราะพวกเขาเข้าใจหมดแล้วจากหมัดนั้นของซูหมิงว่า พวกเขา…ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของอีกฝ่ายเลย ตอนนี้ขอเพียงมีชีวิตรอดก็เป็นโชควาสนาครั้งใหญ่แล้ว

“พลังแห่งแสงหิ่งห้อย” ซูหมิงเอ่ยเรียบๆ เขาชกหมัดไป ฟ้าดินไม่สั่นไหว แต่กลับเกิดเสียงดังสนั่นฟ้าตรงหน้าชายชราสี่คนนั้น ท่ามกลางเสียงครึกโครมเหมือนมี มือใหญ่ไร้รูปคว้ามาที่สี่คนนี้แล้วบีบในฉับพลัน มอดดับเพลิงทอแสงที่สั่นไหวนั้น

ทันทีที่เพลิงทอแสงมอดดับและหายไป ชายชราสี่คนตัวสั่นพร้อมกัน ต่างกระอักเลือดพร้อมกระเด็นถอยไป ระหว่างนั้นร่างพวกเขาเหมือนอยู่ในพายุคลั่งไร้รูป เส้นผมถูกม้วนทำลายในทันใด อาภรณ์ยังถูกบดทำลาย ผิวหนังกลายเป็นแผลเหวอะ หลังเลือดเนื้อถูกทำลายแล้ว ชายชราสี่คนกลายเป็นโครงกระดูกสี่ร่าง

นี่ยังไม่จบ มีเสียงร้องโหยหวนน่าขนลุกดังขึ้น กระดูกพวกเขาป่นปี้หายไป เหลือเพียงจิตแรกที่กลายเป็นอากาศธาตุในยามนี้

เพียงหมัดเดียวง่ายๆ ของซูหมิงก็ทำให้ชายชราสี่คนนี้หายไปจนหมดสิ้น ไม่เหลือแม้แต่น้อย

ซูหมิงสะบัดแขนเสื้อ จากนั้นเงยหน้ามองผู้ฝึกฌานพันธมิตรใต้ที่ตอนนี้ต่างเบิกตากว้างอ้าปากค้างด้วยความกลัวแล้วเอ่ยขึ้นเรียบๆ

“ยังมีกลอุบายอะไรอีก เอาออกมาได้เลย วันนี้ในเมื่อพวกเจ้ามาแล้วก็ไม่ต้องกลับ”

ผู้ฝึกฌานพันธมิตรใต้ต่างเงียบ พวกเขามองซูหมิงอย่างหวาดกลัว ตอนนี้ในใจ ต่างสั่นไหว แม้พวกเขาจะมองขั้นพลังซูหมิงไม่ออก แต่การตายของผู้อาวุโสรอง สิบสามคนรวมถึงผู้อาวุโสใหญ่สี่คน ทุกอย่างเกิดขึ้นในเพียงไม่กี่สิบลมหายใจ ซูหมิงพูดคร่าวๆ เสียงราบเรียบยังมีการยิ้มเยาะมุมปาก ทุกอย่างทำให้ซูหมิงในสายตาทุกคนกลายเป็นตัวประหลาดแห่งความตายแล้ว

“อัญเชิญของวิเศษ!” ขณะที่ผู้ฝึกฌานพันธมิตรใต้กำลังตกใจกลัวซูหมิง พลันมีเสียงแก่ชราแฝงด้วยความจริงจังอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนดังผ่านมาจากในพายุหมุนทางพันธมิตรใต้

ขณะเดียวกันมีผู้ฝึกฌานหลายร้อยคนเงยหน้าขึ้น ดวงตาพวกเขาเปล่งแสงโลหิตและต่างเงยหน้าคำรามขึ้นฟ้าก่อนบินออกมาพร้อมกันราวกับเสียสติ ผู้ฝึกฌานทั้งหมดเก้าร้อยเก้าสิบเก้าคนกลายเป็นร่างเงาเกือบพันพุ่งมาหาซูหมิง ทุกคนต่างคำราม เสียงดัง

เมื่อพวกเขาร้องคำราม ร่างพวกเขาพลันกลายเป็นแผลเหวอะ มีหินผลึกจำนวนมากมุดออกมาจากในตัวพวกเขาประหนึ่งกำเนิดมาจากในร่างกายและยังเปล่ง แสงสว่างจ้า เมื่อคนเกือบพันล้อมรอบซูหมิงแล้ว แสงสว่างจากตัวพวกเขาเชื่อมเข้าด้วยกันกลายเป็น…วงแหวนอาคมแห่งแสงผลึก!