309. ต่อสู้

ฉีหูกล่าวขึ้น “เซิ่งหนิว เหมือนเจ้าและข้า เขาก็มาจากดาวเคราะห์ซูซาคุเช่นกัน”

“จากดาวเคราะห์ซูซาคุ?” ผีเสื้อแดงตกตะลึงขณะที่นางนึกถึงอีกสี่คน

ณ ขณะนั้นค่ายกลเบื้องหน้าทั้งสองพลันสว่างขึ้น เมื่อมันสว่างจนถึงจุดขีดสุด ร่างหนึ่งปรากฎออกมา

“เขา!” ดวงตาผีเสื้อแดงส่องสว่าง นางเคลื่อนไหวฝ่ามือราวกับสายฟ้าและส่งตราประทับฝ่ามือสีขาวเข้าหาค่ายกล

ปัง ปัง ปัง

ตราประทับฝ่ามือพุ่งผ่านบรรยากาศราวกับสายฟ้าฟาด

ร่างที่ออกมาจากค่ายกลคือหวังหลิน ขณะที่เขาออกมาพลันสัมผัสอันตรายได้จึงรีบกระทืบพื้นดินเพื่อกระจายค่ายกลและล้อมรอบตัวเองด้วยควันสีเขียวพร้อมกับถอยตัวกลับ เขาสะบัดแขนขวาและกับดักอสูรลอยออกมา เสียงร้องคำรามและบอลสายฟ้าปรากฎขึ้นพุ่งเข้าหาตราประทับฝ่ามือ

ในเวลาเดียวกันหวังหลินสะบัดแขนและธงกฎเกณฑ์ปรากฎในกำมือ ควันกฎเกณฑ์เต็มพื้นที่ระยะสิบเมตรรอบหวังหลินขณะที่แววตาจดจ้องบนผีเสื้อแดง

“ไป!”

ภายใต้คำสั่งของหวังหลิน ควันกฎเกณฑ์เปลี่ยนเป็นมังกรไร้ความหวาดกลัวพุ่งเข้าหานางพร้อมกับอ้าปากอันดุร้าย

ใบหน้าผีเสื้อแดงเยือกเย็นขณะนางใช้ฝ่าเท้าตบพื้นและลอยถอยกลับมา ในเวลาเดียวกันนางก็โบกแขนขวาและรูปปั้นน้ำแข็งปรากฎ รูปปั้นน้ำแข็งนี้มีรูปร่างเช่นเดียวกับรูปปั้นครึ่งคนครึ่งอสรพิษเช่นเดียวกับคราก่อน มีเพียงดวงตาที่ปิดสนิท ขณะที่รูปปั้นน้ำแข็งปรากฎ แสงสีฟ้าพุ่งออกมาจากดวงตาที่ปิดสนิทของมัน

ปัง

ผลกระทบอันรุนแรงจากการปะทะกันของตราประทับฝ่ามือและบอลสายฟ้าทำให้เกิดคลื่นอัดอากาศผลักดันทั้งคู่ออกห่างกัน แสงสีฟ้าปะทะเข้ากับบอลสายฟ้าเกิดเป็นเสียงรอยร้าวหลายชุดขณะที่น้ำแข็งเกาะบนบอลสายฟ้า น้ำแข็งเริ่มกระจายด้วยความเร็วที่มิอาจจินตนาการได้ทัน

ในพริบตาบอลสายฟ้าถูกแช่แข็งในอากาศ ข้างนอกเป็นสีฟ้าและข้างในเป็นสายฟ้าสีม่วงเข้มเคลื่อนไหวไปมา มันดูงดงามมาก

แสงสีฟ้าไม่หยุดและเคลื่อนที่ต่อไปข้างหน้า คางคกสายฟ้ากรีดร้องอย่างโหยหวนขณะที่มันพยายามพ่นบอลสายฟ้าลูกที่สองออกมาแต่มันถูกแสงสีฟ้าสัมผัสและถูกแช่แข็งก่อนที่มันจะทำอะไรได้ ท้องของมันโป่งพองแต่บอลสายฟ้าถูกขังไว้ข้างใน

แม้แต่มังกรดุร้ายที่สร้างจากควันกฎเกณฑ์ก็ถูกแสงสีฟ้าหยุดและถูกแช่แข็ง

คราวนี้ผีเสื้อแดงใช้หนึ่งในสมบัติที่ทรงพลังที่สุดของนาง เป้าหมายก็เพื่อสังหารหวังหลินในครั้งเดียว

เมื่อหวังหลินเห็นการโจมตีของเขาถูกหยุดไว้ เขาถอยกลับอีกครั้งและชี้ไปที่คิ้วตนเอง วิญญาณเร่ร่อนออกมาทีละดวงและล้อมรอบหวังหลินขณะแผดเสียงไปด้วย

หวังหลินกระโดดเข้าไปในอากาศ ขณะนั้นเขาดูราวกับเทพมารกำลังเคลื่อนลงมา แววตาเต็มไปด้วยแสงแปลกประหลาด

“กลืนกิน!”

ด้วยคำพูดหนึ่งคำ เหล่าวิญญาณเร่ร่อนเผยแววชั่วร้ายและพุ่งเข้าหาผีเสื้อแดงโดยไร้ความหวาดกลัว แสงสีฟ้าไม่มีผลมากกับวิญญาณเร่ร่อน นอกจากนั้นเหล่าวิญญาณเร่ร่อนก็ตายไปแล้วและพวกมันมีความต้านทานต่อมนต์ร่ายโดยธรรมชาติ

ในที่สุดฉีหูก็โต้ตอบ เขาขมวดคิ้วและตะโกน “หยุด!”

ใบหน้าผีเสื้อแดงเปลี่ยนไป นางเยาะเย้ยขณะรีบถอยกลับ เหล่าวิญญาณเร่ร่อนพรั่งพรูไล่ตามหลังนางอย่างกระชั้นชิดราวกับคลื่นยักษ์

หวังหลินปลดปล่อยเจตนาฆ่าฟันของตนเองขณะโบกสะบัดธงกฎเกณฑ์และมังกรมากกว่าสิบตัวได้ถูกสร้างขึ้น พวกมันรวมเป็นหอกขนาดใหญ่เล่มนึงและแทงเข้าหาผีเสื้อแดง

หอกเล่มนี้ราวกับมัจจุราชเคลื่อนไหวราวกับสายฟ้าเบื้องหลังเหล่าวิญญาณเร่ร่อน

ผีเสื้อแดงถอยกลับอีกครั้ง

ฝ่ามือของนางลูบรูปปั้นน้ำแข็งทันใดนั้นมันเติบโตจนมีขนาดเท่ากับคนผู้หนึ่งเบื้องหน้า นางร้องคำรามและดวงตารูปปั้นเปิดออกราวกับมีชีวิต

จากนั้นรูปปั้นยิงลำแสงสีฟ้าออกมาหลายเส้น ภายใต้ลำแสงสีฟ้านี้เหล่าวิญญาณเร่ร่อนทั้งหมดกรีดร้องอย่างโหยหวน วิญญาณเร่ร่อนบางส่วนหายไปอย่างไร้ร่องรอย วิญญาณเร่ร่อนที่ไม่เกรงกลัวเริ่มสัมผัสความกลัวขึ้นมาแล้วและไม่กล้าเคลื่อนที่ไปข้างหน้า

ทว่าหอกที่สร้างจากควันกฎเกณฑ์ได้ทำลายแสงสีฟ้าผ่านไปและพุ่งไปข้างหน้า

ร่างหวังหลินเคลื่อนไหวและพุ่งตรงเข้ามา เขาติดตามเบื้องหลังหอกอย่างกระชั้นชิดและร้องตะโกน “ผีเสื้อแดง! พ่อแม่ของเจ้าไม่มีใครส่งพวกเขาออกมา เจ้ามันอกตัญญู!”

เมื่อเหล่าวิญญาณเร่ร่อนเห็นว่าหวังหลินพุ่งเข้ามาด้วยตัวเอง พวกมันไม่กล้าไม่ทำตามจึงลอยเบื้องหลังหวังหลินราวกับหางนกยูง

“เพื่อความปรารถนาอันเห็นแก่ตัวของคนคนเดียว เจ้าสังหารสมาพันธ์สี่สำนัก! เจ้ามันไร้หัวใจ!”

หอกสีดำทำลายผ่านคลื่นแสงสีฟ้าราวกับพลังที่มิอาจหยุดได้จนทำให้พื้นที่รอบด้านสั่นเทา กระทั่งรอยแตกปรากฎในอากาศ รอยร้าวฉีกขาดรอบๆภูเขาเป็นชิ้นๆ

“เจ้าพยายามสังหารข้าโดยไม่มีเหตุผล! นี่มันไม่ยุติธรรม!”

ควันกฎเกณฑ์แช่แข็งแตกออกจนได้รับอิสระและเข้ารวมกับหอกจนทำให้มันทรงพลังยิ่งขึ้น

ในเวลาเดียวกันภายใต้การควบคุมของหวังหลิน ควันกฎเกณฑ์ออกมาจากธงกฎเกณฑ์เข้ารวมกับหอกมากขึ้นพร้อมกับทำลายผ่านแสงสีฟ้าทำให้แสงของมันยิ่งเข้มและยิ่งรุนแรงมากขึ้น

“อาจารย์ของเจ้ายังมีชีวิตแต่เจ้าก็ยังขายตัวเองให้กับซูซาคุ! เจ้ามันคนทรยศ!”

หอกเล่มนี้คือธงกฎเกณฑ์ที่มีพลังโจมตีที่รุนแรงที่สุดที่สามารถใช้ได้หลังการบรรลุระดับแรก มันใช้กฎเกณฑ์ทั้งหมดของมัน หวังหลินตกลงมาจากฟากฟ้าพร้อมกับวิญญาณเร่ร่อนที่ล้อมรอบตัวเขา ฉากเหตุการณ์นี้ราวกับท้องฟ้ากำลังล่มสลาย

พื้นดินเริ่มแตกระแหงจนขยายรอยแตกในอากาศ ทำให้พลังของหอกเล่มนี้เพิ่มขึ้นมาจากพลังแห่งปฐพีด้วย

การรวมพลังของท้องฟ้าที่กำลังล่มสลายและพื้นปฐพีที่กำลังราวทำให้กระทั่งเซียนขั้นตัดวิญญาณระดับกลางยังได้รับบาดเจ็บสาหัส

“เจ้ามันอกตัญญู ไม่ยุติธรรมและทรยศ! เจ้ากำลังฝึกฝนเต๋าแบบไหน!!! จิตใจแห่งเต๋าของเจ้าไม่มั่นคง! ข้าต้องการเห็นว่าเจ้าจะทะยานระดับฝึกเซียนไปได้ไกลแค่ไหนในอนาคต!”

แม้กระทั่งร่างฉีหูพลันก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัว สายตาเขาเต็มไปด้วยความตกใจ เขาไม่คาดคิดว่าเซิ่งหนิวจะมีการเคลื่อนไหวที่น่ากลัวเพียงนี้

“การร่วมใจของคนและสมบัติวิเศษ!” ฉีหูตกตะลึง แววตาสว่างขึ้นแต่รีบระงับความต้องการต่อสู้ของตนเอง “คนผู้นี้ต้องเป็นอัจฉริยะของตระกูลเซิ่งเป็นแน่ หากมันเป็นข้าแม้จะใช้สมบัติที่ตระกูลให้มามันก็ยากที่จะหนีรอดภัยพิบัติครั้งนี้พ้น ทว่าผีเสื้อแดงเป็นเซียนขั้นตัดวิญญาณระดับปลาย…เซิ่งหนิวผู้นี้รู้บางอย่างจริงๆ เขารู้ว่าต้องทำลายหัวใจแห่งเต๋าของผีเสื้อแดงก่อน เซิ่งหนิวไม่ใช่คนง่ายๆแน่นอนแล้ว”

ผีเสื้อแดงอ่อนเยาว์เกินไป เปรียบกับสัตว์ประหลาดเช่นหวังหลินที่มีชีวิตมามากกว่าสี่ร้อยปีและเป็นธรรมขาติของมนุษย์ ความแข็งแกร่งทางจิตใจของนางยังน้อยกว่าหวังหลินมากนัก คำพูดแต่ละคำได้สลักลงบนจิตใจของผีเสื้อแดง แสงกระพริบแห่งความโกรธเกรี้ยวปรากฎบนใบหน้านางขณะที่เคลื่อนไหวถอยหลังอย่างต่อเนื่อง

หวังหลินเคลื่อนไหวไปข้างหน้าต่อไปขณะที่ผีเสื้อแดงถอยกลับ หวังหลินรู้ได้ว่าประสบการณ์การต่อสู้ของผีเสื้อแดงไม่ได้ดีเท่ากับเขาดังนั้นจึงใช้โอกาสนี้ไล่ล่าต่อไปและไม่ปล่อยให้นางพักใดๆ

เจตนาฆ่าฟันปรากฎอยู่เต็มแววตาของผีเสื้อแดง สำหรับอัจฉริยะของเฉว่ยี่แล้ว ตั้งแต่ตอนที่นางเกิด นางไม่เคยพบกับเรื่องน่าอายเลย ในอดีตที่ผ่านมาตราบใดที่นางใช้รูปปั้นน้ำแข็ง แม้แต่เซียนขั้นตัดวิญญาณระดับปลายเท่าเทียมกับนางยังต้องหนีด้วยความหวาดกลัว

อีกทั้งแม้แต่ซูซาคุเองยังให้ความสนใจกับนางมากมาย ดังนั้นมันจึงยากนักที่นางจะไม่มีความภาคภูมิใจ

หอกของหวังหลินทำให้นางรู้สึกตกใจ ไม่ใช่เพราะพลังทั้งหมดของหอกเล่มนี้แต่มีพลังงานลึกลับอยู่ภายใน พลังงานสายนี้ให้ความรู้สึกเหมือนกับเสี้ยวแห่งสายฟ้าทัณฑ์สวรรค์!

แต่นางยังเป็นเซียนขั้นตัดวิญญาณระดับปลาย ขณะนั้นสายตาพลันสว่างขึ้นและฝ่ามือสร้างผนึกหลายแบบ ทันใดนั้นนั้นชี้ไปที่คิ้วตนเองและไอออกมาเป็นโลหิต ลำแสงสีแดงปรากฎขึ้นในโลหิตทันที

ขณะที่แสงสีแดงปรากฎมันเปลี่ยนไปเป็นดอกกุหลาบสวยงาม

ในจังหวะที่ดอกไม้ปรากฎ รูปปั้นน้ำแข็งละลายกลายเป็นแอ่งน้ำและเคลื่อนไหวอยู่เบื้องล่างดอกกุหลาบราวกับกลายเป็นสารอาหารให้กับดอกกุหลาบเพื่อให้มันสวยงามยิ่งขึ้น

หอกของหวังหลินพุ่งออกไปและปะทะเข้ากับดอกกุหลาบ กลีบของมันร่วงหล่นลงมาหนึ่งกลีบและในเวลาเดียวกันท่าทางของหวังหลินเปลี่ยนไปเพราะการปะทะของหอกเล่มนี้

ใบหน้าผีเสื้อแดงเผาไหม้คล้ำเป็นสีแดงอย่างไม่เป็นธรรมชาติในชั่วขณะหนึ่งแต่มันหายวับไปอย่างรวดเร็ว

หวังหลินถอนหายใจ กระทั่งการโจมตีที่ทรงพลังครั้งนี้ยังไม่สามารถสังหารสตรีผู้นี้ได้ เซียนขั้นวิญญาณแรกกำเนิดระดับปลายแข็งแกร่งจริงๆ

เมื่อร่างกายเขาถอยกลับ เขตแดนโหดเหี้ยมล้อมรอบร่างเขา

ผีเสื้อแดงจ้องหวังหลินที่กำลังถอย นางกัดฟันแน่นและเอ่ยขึ้น “เจ้าเป็นคนแรกที่บังคับให้ข้าใช้สมบัติแห่งชีวิต ตอนนี้เจ้าสามารถตายอย่างสงบได้แล้ว!”

ขณะที่นางพูดพลันยื่นมือออกมาและดึงกลีบกุหลาบหนึ่งกลีบ

ฉีหูร้องคำรามขณะเหาะเหินเข้าไปบนอากาศ “หยุดได้แล้ว! สหายเซียนผีเสื้อแดงและน้องเซิ่ง เจ้าทั้งสองถูกข้าเชิญชวนมาที่นี่ หากยังทำแช่นนี้ต่อไปอย่ากล่าวหาว่าข้าไม่เตือน!”

หวังหลินสูดหายใจลึกขณะเพ่งสมาธิความสนใจทั้งหมดไปที่การต่อต้านการบุกรุกของเขตแดนโหดเหี้ยมนี้ เขากล่าวอย่างเยือกเย็น “สหายเซียนฉีหู ข้าไม่ได้เป็นคนเริ่มเรื่องทั้งหมดนี้!”

ผีเสื้อแดงมีใบหน้าเยือกเย็นขณะที่นางมองฉีหูและเอ่ยขึ้น “เรื่องนี้ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับท่าน! ลงไป!”

ท่าทางฉีหูเปลี่ยนไป เขาจ้องผีเสื้อแดงและหัวเราะเสียงดัง “สหายเซียนผีเสื้อแดง หากข้าต้องการเกี่ยวข้องหล่ะ?”

ผีเสื้อแดงเงียบเสียงขณะที่นางโยนกลีบดอกไม้ออกไปและมันค่อยๆลอยเข้าหาหวังหลินอย่างช้าๆ ขณะนั้นพื้นดินเริ่มสั่นเทาและรอยร้าวปรากฎในท้องฟ้า พลังของกลีบดอกไม้นี้เห็นได้ชัดว่าเกินขีดจำกัดของชิ้นส่วนดินแดนสวรรค์แห่งนี้

ฉีหูตะโกนก้อง “ผีเสื้อแดง!”

แววตาหวังหลินสว่างขึ้นขณะตบกระเป๋าและธงกฎเกณฑ์อีกผืนปรากฎทันที หวังหลินวางธงกฎเกณฑ์ในมือและลอยเข้าไปบนอากาศ

“ทัณฑ์สวรรค์” เว้นแต่ว่าจะไม่มีเหตุจำเป็น หวังหลินไม่ต้องการกระตุ้นสายฟ้าทัณฑ์สวรรค์จริงๆ ดังนั้นชิ้นส่วนแห่งนี้จะล่มสลายแน่นอนและหวังหลินไม่รู้ว่าเขาจะโชคดีพอจะหนีรอดในครั้งนี้หรือไม่

ธงกฎเกณฑ์ลอยขึ้นไปบนท้องฟ้าและเปลี่ยนไปเป็นก้อนเมฆหมอกสีดำที่ล้อมรอบทุกสิ่งทุกอย่างในระยะสิบลี้