816. กระดูก

ชุดเต๋าร่วงโรยปลดปล่อยแสงกระพริบและปรากฏกลิ่นอายจิตสังหารหนาแน่นขึ้นทันใด ร่างอวตารต่อสู้กับต้าซานพลันถอยร่นไปจนถึงตำแหน่งที่อวตารอีกสี่คนอยู่ ฝ่ามือแต่ละข้างเริ่มสร้างผนึกและพวกมันร่ายบทสวดอันซับซ้อน

ขณะที่แพร่กระจายจิตสังหารออกมา ม่านแสงหนึ่งชั้นปรากฏขึ้นรอบๆร่างอวตารสามคน ม่านเปลี่ยนเป็นสีเทาและกลายเป็นหินในทันที

หลังม่านแสงเปลี่ยนกลายเป็นหินอย่างสมบูรณ์ มันก็เกิดรอยร้าวขึ้นก่อนจะแตกสลาย สีหน้าร่างอวตารทั้งห้าคนซีดขาวเล็กน้อยแต่แววตาหวาดกลัวรุนแรงยิ่งกว่า

พวกมันล่าถอยออกไปไกลโดยไม่มีอาการลังเลใดๆ

หวังหลินก้าวไปข้างหน้า ดวงตาส่องสว่าง พลันหายวับและปรากฏตัวข้างๆร่างอวตารหนึ่งร่าง จากนั้นอ้าปากและพ่นลำแสงสีทองออกมาหนึ่งสาย

ตราประทับขนาดสามนิ้วอยู่ในลำแสงสีทอง ทว่าหลังจากปรากฏตัวขึ้นมามันก็ขยายตัวออกเป็นร้อยฟุตกระแทกเข้าใส่ร่างโคลนตรงหน้า

กลิ่นอายของตราประทับร้อยฟุตนี้น่าตื่นตะลึงยิ่งจนถึงจุดที่เกือบจะกลายเป็นรูปร่างได้แล้ว ใบหน้าร่างอวตารซีดเผือด พลังทั้งหมดในร่างมันถูกผนึกนจังหวะที่ตราประทับตกลงมา

ทั้งยังเกิดความรู้สึกว่ามันกำลังเผชิญหน้ากับอำนาจสวรรค์ด้วย

พริบตาเดียวตราประทับก็ตกลงใส่เสียงดังปัง ร่างโคลนกรีดร้องโหยหวนก่อนที่ร่างจะแตกสลาย ทว่าขณะที่วิญญาณดั้งเดิมกำลังหนีไป ตราประทับร้อยฟุตเปลี่ยนจากแสงสลัวกลายเป็นแพรวพราว พริบตาเดียวแสงสีทองของมันก็ปกคลุมพื้นที่หนึ่งหมื่นฟุต

ราวกับตราประทับกลายเป็นดวงอาทิตย์

เสียงกรีดร้องโหยหวนออกมาจากในวิญญาณดั้งเดิม วิญญาณถูกแสงสีทองแทงเข้าใส่จนสร้างผนึกหลายชิ้นทำให้มันหนีไปไม่ได้ ราวกับกำลังถูกตราประทับดูดซับ

ร่างอวตารที่เหลืออีกสี่คนอยู่ห่างออกไปไม่ไกลต่างก็ตกใจและกำลังจะถอยร่นต่อเนื่อง หวังหลินคว้าตราประทับและไล่ตามพวกมันไปใกล้ๆ

อีกสี่ร่างรีบหนี แต่วินาทีถัดมาหวังหลินก็หยุดและเผยรอยยิ้มเย้ยหยัน

‘มันต้องการล่อข้าออกห่าง…’ หวังหลินเลิกไล่ตามและนั่งลงในความว่างเปล่า ต้าซานเข้ามาระวังภัยให้ขณะที่หวังหลินใช้สัมผัสวิญญาณแพร่กระจายออกไป

ไม่กี่ลมหายใจถัดมาหวังหลินก็ลืมตาขึ้นและพุ่งตรงเข้าไปในทิศทางหนึ่ง

ร่างอวตารที่กำลังหลบหนีทั้งสี่คนพลันเปลี่ยนทิศทางและพุ่งเข้าหาหวังหลิน คนที่เร็วที่สุดอยู่ในระยะหมื่นฟุตของหวังหลิน มันเผยสายตามุ่งมั่น จากนั้นเผาวิญญาณและเลือดเนื้อของตัวเองทำให้ระดับบ่มเพาะและความเร็วเพิ่มขึ้นหลายเท่า

พริบตาเดียวมันก็อยู่ใกล้ระยะหวังหลินหนึ่งร้อยฟุตและระเบิดร่าง!

พลังของเซียนขั้นรูปธรรมหยางสูงสุดนับว่ารุนแรงเกินไป พลังทำลายเริ่มแพร่กระจายและกวาดเข้าหาหวังหลิน

ในจังหวะวิกฤตนี้หวังหลินลืมตาขึ้นมาและรีบถอย ตบกระเป๋านำธงเล็กๆสามผืนขึ้นมาก่อนจะให้มันหมุนวงกลมรอบตัว ในเวลาเดียวกันหวังหลินก็เอาม่านขุนเขาและสายน้ำออกมาด้วย

เพียงสะบัดครั้งเดียวรอบด้านเปลี่ยนแปลงเป็นภาพวาดขุนเขาและสายน้ำ ยามที่เกิดการระเบิดขึ้น พลังที่กระทบเข้ามาทำให้ภาพวาดบิดเบือน แม้พลังจำนวนมากจะถูกลบล้างออกไปแต่ยังมีบางส่วนเข้าไปในภาพวาด อย่างไรนี่มันก็เป็นเพียงฉบับสำเนาและไม่ใช่ภาพวาดขุนเขาและสายน้ำของจริง

วังวนสีม่วงที่เปิดขึ้นจากธงสามผืนได้ป้องกันพลังบางส่วนไว้ได้ พลังทำลายล้างมุ่งเข้าสู่ร่างหวังหลินและพุ่งเข้าหาวิญญาณดั้งเดิฒโดยตรง

หวังหลินรีบถอยและใบหน้าซีดเผือดแต่จิตสังหารกระพริบวูบวาบ

‘โชคดีที่ข้ามีเกราะหนังเทพโบราณ ไม่เช่นนั้นถ้าข้าไม่ตายจากแรงระเบิดก็คงได้รับบาดเจ็บสาหัส!’

ขณะที่ร่างอวตารอีกสามคนกำลังเข้ามาใกล้ พวกมันทั้งหมดเผยสายตาดุดันและเผยกลิ่นอายเตรียมระเบิดตัวเองออกมาพุ่งเข้าใส่หวังหลิน พวกมันไม่ยอมหยุดจนกว่าจะฆ่าหวังหลินได้

แววตาหวังหลินเปลี่ยนเป็นเย็นชา เขาไม่เคยปล่อยให้เหตุการณ์เดิมเกิดขึ้นซ้ำสอง แทนที่จะล่าถอยแต่กลับพุ่งออกไปและชี้ด้วยมือขวา ชุดเต๋าร่วงโรยลอยออกไปปลดปล่อยจิตสังหารเข้มข้น ฝ่าเท้าร่างอวตารคนหนึ่งพลันเปลี่ยนเป็นหินทันที

ร่างหวังหลินเคลื่อนไหวดุจสายฟ้าและปรากฏตัวเบื้องหน้าร่างอวตารที่กำลังเปลี่ยนเป็นหิน ดัชนีปรับเป็นกระบี่ชี้เข้าใส่ระหว่างคิ้วของร่างอวตารตรงหน้าทำให้มันแตกสลายกลายเป็นเศษหินชิ้นเล็กชิ้นน้อย

ขณะที่คนที่เหลืออีกสองคนกำลังเข้ามาใกล้ กลิ่นอายแต่ละคนพุ่งขึ้นถึงจุดสูงสุด เตรียมพร้อมระเบิดตัวเอง!

ในช่วงเวลาวิกฤต หวังหลินสงบนิ่งเยือกเย็น ยกแขนขวาขึ้นใช้วิชายับยั้งทำให้หนึ่งในนั้นชะงักไป จังหวะนี้ต้าซานพุ่งตัวออกมาคว้าร่างอวตารคนหนึ่งลอยออกไปไกล

ร่างนั้นระเบิดเสียงดังปังส่งผลกระทบตีเข้าใส่ร่างต้าซาน ใบหน้าเขาซีดเผือด ร่างกายสั่นเทาแต่ก็สามารถรับมือได้

แม้หวังหลินจะทำลายพวกมันสองคนในครั้งเดียวแต่ร่างอวตารสุดท้ายระเบิดขึ้นมาเนื่องจากเกิดแรงก่อตัวขึ้น มันได้สร้างพายุรุนแรงกระหน่ำตรงเข้าใส่หวังหลิน

ชั่วขณะนั้นประทับตราผนึกเทพขยายตัวออกถึงพันฟุตเบื้องหน้าหวังหลิน มันไม่ได้ขยายแนวนอนแต่เป็นขยายตั้งตรงดุจโล่ห์สูงพันฟุตอยู่ด้านหน้าหวังหลิน

แรงระเบิดส่งเสียงดังสนั่นกึกก้องตีเข้าใส่ตราประทับด้วยพลังเหนือจินตนาการ หวังหลินล่าถอยมากกว่าสามสิบก้าวก่อนจะหยุดตัวลง แววตาปลดปล่อยจิตสังหารจนถึงขีดสุด

หลังพลังทำลายล้างผ่านไป หวังหลินพุ่งเข้าไปในความว่างเปล่าดุจอุกกาบาตด้วยจิตสังหารมหึมา

ต้าซานติดตามไปอย่างใกล้ชิดด้านหลัง!

ชุดเต๋าร่วงโรยลอยอยู่เหนือหวังหลิน ส่วนด้านล่างเป็นประทับตราผนึกเทพ ใช้วิญญาณดั้งเดิมที่ถูกขังไว้ข้างในตราประทับเป็นเครื่องนำทาง หวังหลินเดินทางข้ามผ่านระยะหมื่นลี้ในพริบตา

ในที่สุดหวังหลินก็เห็นค่ายกลยักษ์และโลงศพผลึก พลันหวังหลินปลดปล่อยจิตสังหารรุนแรง

เขายังเห็นชายชุดดำอยู่ด้วย อีกฝ่ายใบหน้ามืดมัวและซ่อนอาการตกใจไว้!

เดิมทีที่นี่ไม่มีสายลม แต่เมื่อประทับตราผนึกเทพขนาดพันฟุตพุ่งเข้ามากลับเกิดสายลมกรรโชกขนาดใหญ่

สายลมทำให้เสื้อคลุมใหญ่ของชายชุดดำพัดกระพือ รูม่านตาหวังหลินหรี่แคบพลางเห็นกระดูกสีขาวภายใต้ชุดคลุมดำได้อย่างชัดเจน!

นอกจากศีรษะแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างภายใต้ผ้าคลุมดำนั้นคือกระดูก!