840. เสียงเรียกจากในร่างอสรพิษ

ทั้งสี่คนนั้นสวมชุดสีแดงและต่างเป็นเด็กชาย! สีหน้าแต่ละคนเยือกเย็นไร้อารมณ์ใดดุจหุ่นเชิด จังหวะที่ปรากฏมาพลันแยกออกไปสี่ทิศทางล้อมรอบอสรพิษพิฆาตจันทร์ทั้งดาว

เด็กชายทั้งสี่นั่งสมาธิลงจากนั้นแกนพลังโลหิตลอยออกมาจากศีรษะแต่ละคน! แต่ละแกนเชื่อมต่อเข้าด้วยกันล้อมรอบอสรพิษ!

ชายชราชุดแดงเดินออกมาจากค่ายกลยักษ์ใบหน้าสงบนิ่ง ดวงตาเย็นเยียบ ร่างกายปลดปล่อยจิตสังหารทรงพลังมุ่งเป้าไปที่อสรพิษ

ปรมาจารย์จงเฉินมองร่างเด็กทั้งสี่และเผยรอยยิ้ม “สหายเซี่ยง เจ้านำบุตรผนึกเทพทั้งสี่ของตระกูลเซี่ยงมาจริงๆ เช่นนี้โอกาสของเราก็จะเพิ่มขึ้น! สหายกงซุนได้ชวนสหายคนอื่นเข้าร่วมด้วยใช่ไหม?”

ชายชุดดำกงซุนเอ่ยขึ้นมา “บรรพชนตระกูลเฉินกงและลี่หยุนจื่อแห่งตระกูลซาน!”

ชายชราชุดแดงนามว่าเซี่ยงปรากฏตัวข้างปรมาจารย์จงเฉินและยิ้มออกมา “ข้าไม่ได้ชวนใครมากมาย แค่เทพโลหิตและพรตห้าสี ข้าเชื่อว่าพวกเขาจะมาที่นี่เร็วๆนี้”

หลังได้ยิน “เทพโลหิต” ปรมาจารย์จงเฉินพ่นลมหายใจและเอ่ยออกมา “ข้าชวนมาแค่คนเดียวเท่านั้น ส่วนจะเป็นใครกัน พวกเจ้าก็จะรู้จักเอง”

ขณะเอ่ยขึ้นมา ลำแสงสีเงินโผล่ออกมาไกลๆ ชายวัยกลางคนกำลังยืนอยู่บนลำแสงสีเงิน รูปร่างคล้ายคลึงกับเฉินกงฮู่ พริบตาเดียวเขาก็ปรากฏตัวด้านหน้าทุกคนที่นี่

“เฉินกง!” หลังมาถึงก็คำนับฝ่ามือและไม่พูดอะไรอีก เขาแค่มองไปยังอสรพิษพิฆาตจันทร์ ใบหน้าไม่เปลี่ยนไปและไม่มีใครรู้ว่าเขากำลังคิดอะไร

คลื่นแสงสีเงินโค้งไปมารอบกาย ดูเด่นเป็นสง่าอย่างยิ่ง

ณ ตอนนั้นเสียงดังสนั่นออกมาจากดวงดาว เรือยักษ์ลำหนึ่งโผล่ออกมาไกลๆ สตรีสาวหลายคนสวมชุดหลากสีสันกำลังเต้นรำอยู่บนเรือ ชายชราผมขาวเอ่ยเสียงหัวเราะ สวมชุดสีสันห้าสีกระโดดออกจากเรือและปรากฏข้างๆกับทุกคน

“ข้าทำให้สหายเซียนต้องรอ ระหว่างทางมาที่นี่ข้าเผชิญเจอเตาหลอมเซียนดีดีหลายชิ้นและล่าช้าไป!” ชายชราสวมชุดสีสันห้าสีใบหน้าแดงก่ำ ผิวหนังเนียนเรียบดุจทารก มาถึงได้ไม่นานกลิ่นอายเพศหญิงประหลาดๆก็เต็มไปทั่วบริเวณ

ชายชราตระกูลเซี่ยงหัวเราะ “ถึงกับทำให้พรตห้าสีสนใจ เตาหลอมเซียนพวกนั้นต้องอัศจรรย์เป็นแน่แท้”

“ถ้าพี่เซี่ยงต้องการ ข้าจะส่งให้ท่านสักคนหลังจากเราจับอสูรตัวนี้ได้!” พรตห้าสีมองไปรอบตัวและลอบตกตะลึง ทุกคนที่นี่ต่างเป็นเซียนที่มีชื่อเสียง เมื่อทั้งหมดรวมกันต่างก็จะมาจับอสูรตัวนี้แน่นอน

บรรพชนตระกูลเฉินกงไม่ได้เข้าร่วมการสนทนา เขาเพียงจ้องมองอสรพิษเท่านั้น ส่วนชายชุดดำก็เงียบมากขึ้น

ปรมาจารย์จงเฉินใบหน้าสงบนิ่ง แม้ระดับบ่มเพาะของพรตห้าสีจะสูงส่งแต่มันไม่ได้คู่ควรพอให้เขาใส่ใจ

ขณะนั้นคนผู้หนึ่งก็เข้ามาไกลๆ เขาสวมชุดสีขาวหน้าตาเหมือนชายหนุ่มแต่ปลดปล่อยกลิ่นอายโบราณ ทั้งหมดนั้นทำให้เขาดูมีกลิ่นอายประหลาด

เขาสงบนิ่งเป็นอย่างยิ่ง เมื่อมาถึงก็ทำแค่มองทุกคนก่อนจะคำนับฝ่ามือ ไม่พูดอะไรนัก

“ลี่หยุนจื่อ!” ปรมาจารย์เฉินกงหรี่ตาแคบ

ชายชุดขาวพยักหน้าเล็กน้อยและยืนอยู่ตรงนั้น เขายังไม่พูดอะไรสักคำ

‘ข่าวลือว่าลี่หยุนจื่อแห่งตระกูลซานเป็นคนอารมณ์ร้าย ครั้งหนึ่งเขาอาละวาดขึ้นมาและกวาดล้างตระกูลเซียนไปสิบสามแห่ง! ทำให้เขามีชื่อเสียงและทุกคนจดจำความเจ้าอารมณ์เขา!’ ปรมาจารย์จงเฉินถอนสายตาและมองออกไปไกล

แสงสีแดงกลุ่มหนึ่งปรากฏตัวไกลๆ กลิ่นคาวโลหิตแพร่กระจายไปทั่วเส้นขอบฟ้า แสงสีโลหิตพลันปรากฏภายในระยะหนึ่งร้อยฟุตและควบแน่นกลายเป็นคนผู้หนึ่งทันที!

ชายชราคิ้วแดง เสื้อคลุมสีแดงโลหิตคล้ายกับย้อมด้วยเลือด เมื่อปรากฏตัวขึ้นมาเขาไม่ได้มองไปที่ใครอื่น แต่กลับมองอสรพิษพิฆาตจันทร์แทนด้วยสายตาลี้ลับ

“เทพโลหิต!” แววตาของเซียนเฒ่าทุกคนหรี่แคบและมองไปหาเขา ลี่หยุนจื่อและบรรพชนตระกูลเฉินกงก็ไม่มีข้อยกเว้น

เทพโลหิตถอนสายตาออกมาและกวาดผ่านทุกคนที่นี่ สุดท้ายเขาก็มองปรมาจารย์จงเฉินและเอ่ยขึ้น “ปรมาจารย์จงเฉิน เจ้าเอาวิญญาณดั้งเดิมของหลานชายข้าไป เมื่ออุโมงค์สู่ดาราจักรพันธมิตรเซียนเปิดขึ้น เราจะสู้รบ!”

ปรมาจารย์จงเฉินกระพริบแววตาเย็นเยียบและยิ้มออกมา “ข้ารู้สึกเป็นเกียรติที่ได้ร่วมทางกับท่าน!”

ขณะนั้นเองประกายสายฟ้าพุ่งผ่านเขตเหนือมา ผู้ส่งสาส์นเกือบทั้งหมดของอารามเทพอัสนีก็ออกมาด้วย พวกเขาล้อมเป็นวงกลมรอบอสรพิษ ก่อตัวเป็นกำแพงวงกลมห่างออกไปห้าหมื่นลี้

ผู้ส่งสาส์นแต่ละคนสร้างผนึกที่ทำให้พวกเขาเชื่อมต่อกันและกันผ่านวิธีการลับบางอย่าง ในไม่นานสายฟ้าหนาแน่นก็ปรากฏขึ้นมาระหว่างแต่ละคนก่อตัวเป็นกำแพงสายฟ้าล้อมรอบอสรพิษ

ด้านหลังผู้ส่งสาส์นออกไปประมาณห้าพันลี้คือเหล่าเซียนสวมชุดสีแดงและสีดำ พวกเขาคือชั้นกำแพงแห่งที่สองเพื่อป้องกันไม่ให้มีสิ่งใดหนีรอดไปได้!

หวังหลินไม่รู้เรื่องพวกนี้เลย เสียงเรียกจากวิญญาณเขายิ่งชัดเจนขึ้น ขณะที่วิญญาณสั่นเทา มันทำให้โลหิตทั้งหมดเดือดพล่านไปด้วย

หวังหลินยังยืนอยู่บนเตาหลอม เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วเข้าหาปลายสุดของเส้นทางแคบๆแห่งนี้ เสียงเรียกจากจิตวิญญาณยิ่งรุนแรงขึ้นจนกระทั่งมันเต็มไปทั่ว

“เข้ามา…เข้ามา…”

หวังหลินเคลื่อนที่ให้เร็วขึ้นและเร็วขึ้น ห้านาทีต่อมาเสียงเรียกดุจสายฟ้าและสะท้อนผ่านร่างกาย เขาเห็นตรงหน้าว่าอะไรกำลังเรียกขานเขาอยู่

สิ่งที่หวังหลินเห็นทำให้ร่างกายต้องสั่นสะท้านรุนแรง รูม่านตาหรี่แคบทันที!

เบื้องหน้าเขาคือหนวดมากกว่าร้อยสายห่อหุ้มร่างทารกคนหนึ่งเอาไว้!

ร่างทารกคนนี้มีขนาดใหญ่ยิ่ง สูงหลายสิบฟุต ดวงตาปิดสนิทและขดตัวอยู่ พลังชีวิตมหาศาลจากร่างเด็กน้อยกำลังถูกอสรพิษดูดซับ

หน้าผากเด็กทารกมีภาพดวงดาวแปดดวงแต่ไม่มีดวงไหนเป็นรูปเป็นร่างของจริง พวกมันหมุนเป็นวงกลมก่อเกิดพลังลึกลับที่ถูกอสรพิษดูดซับไปด้วย

หวังหลินอ้าปากค้าง จิตใจตกตะลึงแบบไม่เคยเป็นมาก่อน

“ทารกเทพโบราณ!!” หวังหลินจ้องตรงหน้าและนึกถึงความทรงจำของเทพโบราณตู่ซือ มีคำอธิบายอยู่สองอย่างว่าทำไมดวงดาวบนทารกถึงเป็นภาพมายา!

เรื่องแรกคือพ่อของเด็กคนนี้คือเทพโบราณแปดดาวและทิ้งพลังของเทพโบราณแปดดาวเอาไว้ในร่างลูก!

เรื่องที่สองน่าหวาดกลัวยิ่งและคำอธิบายมันทำให้จิตใจหวังหลินรู้สึกหนาวเหน็บ คำอธิบายที่สองคือทารกเทพโบราณตนนี้ไม่ใช่เด็กแต่เป็นเทพโบราณแปดดาววัยหนุ่ม ทว่าเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสไม่ก็ผ่านการเปลี่ยนแปลงเหนือจินตนาการบางอย่างมา

ซึ่งทำให้พลังเทพโบราณถดถอยจนเปลี่ยนจากวัยเยาว์กลับเป็นร่างทารก…

‘ถ้าเป็นคำอธิบายแบบที่สองจริงๆ เช่นนั้นพลังเทพโบราณไปอยู่ไหนเสียเล่า?’ หวังหลินมองรอบด้านอย่างมืดมน เพ่งพินิจหนวดหลายร้อยเส้นเป็นการเฉพาะและเกิดความคิดบ้าๆขึ้นมา

‘หรือว่าการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ของอสรพิษพิฆาตจันทร์จะมีอะไรเกี่ยวข้องกันด้วย!? อสรพิษจับตัวเทพโบราณเอาไว้และตอนนี้ก็กลืนกินพลังเขา!’ หวังหลินค่อยๆถอยร่น

ทว่าเขากลับไม่รู้ว่าทำไมถึงเกิดสัมผัสความเศร้ารุนแรงจากในจิตใจ ความเศร้านี้ออกมาจากการเชื่อมต่อร่างดั้งเดิม! ความเศร้าที่รุนแรงนี้แผ่กระจายและห่อหุ้มไปทั้งร่างในเวลาไม่นาน

“เผ่าพันธุ์ข้า…” ทันใดนั้นเสียงหนึ่งดังสะท้อนในวิญญาณหวังหลิน เป็นภาษาของเทพโบราณ บรรจุกลิ่นอายโบราณทรงพลังเพียงพอที่จะทำให้คนธรรมดาแก่ชราได้ในทันที

หวังหลินหรี่สายตาแคบ มองทารกเทพโบราณที่ถูกหนวดนับไม่ถ้วนล้อมรอบเอาไว้

“เวลาของข้า…เหลือไม่มาก…มีกลิ่นอายเผ่าข้าในตัวเจ้า…แต่มันไม่ได้แข็งแกร่ง…เผ่าพันธุ์ข้าเข้ามาจริงๆและรับการสืบทอดสุดท้ายของข้า…”

หวังหลินร่างสั่นเทาและเอ่ยเสียงกระซิบ “ท่านเป็นทารกเทพโบราณหรือเสื่อมถอยจากเทพโบราณวัยเยาว์กัน?”

“ข้าเป็น…” ขณะเทพโบราณเริ่มตอบคำถาม หนวดรอบร่างกายเขาดูเหมือนจะบ้าคลั่งไปแล้วและดูดซับรุนแรงขึ้นมา

หนวดพวกนั้นดูดซับอย่างรวดเร็วจนเกิดจุดปูดโปนขึ้นมามากมา สิ่งนี้ไม่เพียงแต่เกิดขึ้นกับเทพโบราณแต่กลับทุกคนตรงนั้นด้วย บางคนถึงกับร่างกายระเบิด

พลังชีวิตแต่ละคนถูกสูบออกไปทั้งหมดและตายทันที!

เหตุกาณณ์เปลี่ยนแปลงนี้ทำให้หวังหลินสีหน้ามืดมัว เขากลับเข้าไปในเตาหลอมและสร้างผนึกโดยไม่ลังเลจนเกิดควันสีขาวล้อมรอบทันที

พื้นที่แห่งนี้กำลังพบเจอการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ไม่เพียงแต่รอบๆตัวหวังหลินเท่านั้น แต่ทั้งทางเดินแคบกำลังบ้าคลั่งไปแล้ว

ราวกับอสรพิษพิฆาตจันทร์กำลังเข้าตาจน มันจึงดูดซับพลังชีวิตทั้งหมดให้กลายเป็นอาหารเพื่อที่จะกักเก็บไว้ได้อีกนานหลายปี

ร่างซากศพแตกสลายจนเกิดเสียงปะทุดังสะท้อน พลังชีวิตสุดท้ายถูกอสรพิษดูดซับไป

ในขณะเดียวกันสถานที่แห่งนี้ก็เริ่มสั่นไหวรุนแรงราวกับเกิดบางอย่างเหนือจินตนาการขึ้นภายนอก ตามมาด้วยเสียงคำรามโกรธเกรี้ยวสะท้อนไปทั่วร่างอสรพิษ

อสรพิาตัวน้อยข้างนอกวังวนต่างลอยขึ้นสู่อากาศด้วยใบหน้าดุร้าย! พวกตัวน้อยๆต่างร้องคำรามอยู่ทุกที่ข้างในอสรพิษ

ที่นี่มีอสรพิษตัวน้อยมากมายเกินไป พวกมันเคลื่อนไหวอยู่ภายใต้การนำของอสรพิษตัวใหญ่แปดตัว

การต่อสู้ครั้งยิ่งใหญ่หาได้ยากยิ่งในดาราจักรใดก็ตามกำลังอุบัติขึ้นข้างนอกร่างอสรพิษพิฆาตจันทร์!