873. พลังสายฟ้า
วิญญาณดั้งเดิมมังกรสายฟ้าโบราณของหวังหลินร้องคำรามออกมาและพยายามจะกลืนกินจิตวิญญาณสายฟ้าโดยตรง ร่างจิตวิญญาณสายฟ้าสั่นอย่างรุนแรง เสียงที่ออกมาจากวิญญาณของมันแทบผลักดันให้บ้าคลั่ง กู่ร้องคำรามและพยายามกลืนกินหวังหลิน!
การปะทะระหว่างมังกรสายฟ้าโบราณและจิตวิญญาณสายฟ้าได้ก่อเกิดคลื่นยักษ์ขึ้นภายในทะเลสาป ปลดปล่อยเสียงสายฟ้าดังคะนองที่ไม่เคยมีมาก่อน!
วิญญาณหวังหลินและจิตวิญญาณสายฟ้ากลืนกินกันและกันอย่างต่อเนื่อง การกลืนกินเช่นนี้คือการผสานตัวของสายฟ้า แม้จิตวิญญาณสายฟ้าจะแข็งแกร่งมันก็ไม่ได้สมบูรณ์! แม้มังกรสายฟ้าโบราณจะแข็งแกร่ง หวังหลินก็ไม่ได้ผสานเข้ากับมันอย่างสมบูรณ์ วินาทีนี้ทั้งคู่กระทั่งเท่าเทียมกัน
สิ้นเสียงคำรามโกรธเกรี้ยว วิญญาณมังกรสายฟ้าโบราณของหวังหลินกลืนกินเจ้าจิตวิญญาณสายฟ้าไปครึ่งส่วน เจ้าจิตวิญญาณดิ้นรน เริ่มกลืนกินโต้ตอบ
มังกรสายฟ้าโบราณเผยสายตาเยือกเย็น ไม่สนใจเจ้าจิตวิญญาณสายฟ้า วิญญาณมังกรอ้าปากและกลืนกินอีกครั้ง
วิญญาณหวังหลินยังคงแสดงนิสัยของวิญญาณกลืนกินจากเมื่อก่อน หลังจากผสานตัวเองเข้ากับมังกรสายฟ้าโบราณมันจึงยิ่งแข็งแกร่งขึ้น อีกทั้งฝึกฝนมามากกว่าพันปีจึงทำให้วิญญาณดั้งเดิมแสดงความโหดเหี้ยมขึ้นไปอีก
ขณะที่มันกลืนกินต่อไป มันก็จับเอาร่างจิตวิญญาณสายฟ้าครึ่งส่วนเข้าไปในปากและบดขยี้ไปตรงๆ! ร่างจิตวิญญาณสายฟ้ารูปอสรพิษร้องเสียงโหยหวนและรีบล่าถอยพร้อมกับร่างเพียงครึ่งตัว ดวงตาเต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง กู่ร้องคำรามออกมา สายฟ้าโผล่ออกมาจากผืนดินราวกับมีต้นตอพลังงานอันแข็งแกร่งอยู่ข้างใต้
เสียงคำรามเปลี่ยนกลายเป็นสายฟ้าจากสรวงสวรรค์ ส่งผลกระทบหลายชุดและก่อเกิดคลื่นกระแทกแข็งแกร่ง สร้างพายุสายฟ้าขึ้นมาและแผ่กระจายกันออกไป ก้อนหินก้อนดินจำนวนมากแตกสลายและถูกผลักออกไป ฝุ่นผงเตะขึ้นในอากาศแต่วินาทีนั้น ฝุ่นก็สลายหายไป!
แม้กระทั่งก้อนหินแตกระแหงที่ถูกล้อมรอบด้วยสายฟ้ายังแตกสลายทันที
พริบตาเดียวนั้น นอกจากก้อนหินที่หวังหลินกำลังนั่งอยู่ ก้อนหินอื่นๆทั้งหมดบนสนามแตกสลายกันไป ทว่าพายุยังไม่จบลงตรงนี้ มันแพร่กระจายออกไปอีก!
ระหว่างกระบวนการนี้ พลังสายฟ้าอันแข็งแกร่งที่ซ่อนอยู่ใต้ผืนดินก็พุ่งออกมาเข้าหาจิตวิญญาณสายฟ้า
ราวกับทัณฑ์สวรรค์ตกลงมาใส่อารามเทพอัสนี สีหน้าเซียนรอบด้านทั้งหมดเปลี่ยนไปและรีบถอย แม้กระทั่งเหล่าบรรพชนยังเผยแววตาส่องสว่าง
ขณะที่พายุแพร่กระจายออกไป เหล่าเซียนเฒ่าบนเสื่อสมาธิต่างก็ขมวดสายตา ปรมาจารย์จงเฉินเผยรอยยิ้มบิดเบี้ยวก่อนจะยกแขนขวาขึ้นมาและกดลงไป พายุและเสียงดังสนั่นซึ่งกำลังพุ่งออกไปนั้นพลันมลายหายทันที
วินาทีนั้นสายฟ้านับไม่ถ้วนพุ่งเข้าใส่เจ้าจิตวิญญาณสายฟ้า วิญญาณมังกรสายฟ้าโบราณซึ่งกลืนกินอีกฝ่ายไปครึ่งตัวพลันรู้สึกถูกกระตุ้น หวังหลินไม่เคยรู้สึกกระตุ้นเช่นนี้มาก่อน ทว่าขณะที่เจ้าจิตวิญญาณสายฟ้าครึ่งตัวเปลี่ยนกลายเป็นสายฟ้ามากมายในวิญญาณเขา หวังหลินก็ไม่สามารถทนรับแรงกระตุ้นนี้ได้อีกต่อไป ราวกับเป็นเสียงคำรามที่เขาไม่สามารถควบคุมตนเองได้อีกต่อไป
นี่คือเสียงคำรามสายฟ้าครั้งแรกที่หวังหลินปลดปล่อยออกมานับตั้งแต่ได้วิญญาณร่างมังกรสายฟ้าโบราณ ราวกับเสียงคำรามนี้สามารถเจาะทะลวงอารามเทพอัสนีและคงอยู่ถาวรในโลกดุจสำเนียงสายฟ้า!
วินาทีนั้นเสียงนี้คือเสียงแห่งสายฟ้า สายฟ้าทั้งหมดทั้งมวลต้องเชื่อฟัง!
นี่คือเหตุผลว่าทำไมมังกรสายฟ้าโบราณจึงสามารถควบคุมสายฟ้าได้ ก่อนหน้านี้หวังหลินไม่ได้ผสานเข้ากับมังกรสายฟ้าโบราณเพียงพอจนสามารถใช้เสียงคำรามนี้ได้ ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ฝึกปรือการควบคุมของตนเองเหนือสายฟ้าได้อย่างแท้จริง!
อย่างไรก็ตามหลังจากกลืนกินจิตวิญญาณสายฟ้าไปครึ่งตัว ในที่สุดเขาก็ปลดปล่อยเสียงคำรามได้!
กรรร!
หนึ่งเสียงคำราม ฟ้าดินเปลี่ยนสีสัน สายฟ้าทั้งหมดที่กำลังรวมตัวเข้าหาจิตวิญญาณสายฟ้ากลับสั่นเทาและจากนั้นเปลี่ยนทิศทาง พุ่งเข้าหาหวังหลินอย่างเชื่อฟัง
สีหน้าเซียนรอบๆทั้งหมดพลันเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง แม้กระทั่งเซียนเฒ่าบนเสื่อสมาธิยังตื่นตะลึง
กระทั่งแววตาเทพโลหิตยังส่องสว่างและเปลี่ยนเป็นเย็นเยียบ
ฉิงชุ่ยหัวเราะออกมาครั้งแรก “เยี่ยม!”
‘วิญญาณดั้งเดิมมังกรสายฟ้าโบราณ!!’ แววตาปรมาจารย์จงเฉินเผยความตื่นตะลึง เส้นโลหิตสีฟ้าบนใบหน้าปูดโปน เขาอยากจะยืนขึ้นหยุดมันแต่ก็ลังเลเล็กน้อยและถอนหายใจออกมาเท่านั้น มีฉิงชุ่ยอยู่ที่นี่ด้วย เขาไม่มีเหตุผลพอจะไปแทรกแทรงหวังหลินที่กำลังกลืนกินจิตวิญญาณสายฟ้า ไม่เช่นนั้นถ้าเขาขัดขวางโอกาสครั้งเดียวในชีวิตนี้ ฉิงชุ่ยคงโกรธเกรี้ยวแน่นอน!
ถ้าแม้กระทั่งเหล่าเซียนเฒ่าเป็นแบบนี้ คงไม่จำเป็นต้องไปพูดถึงคนอื่นๆ ซิ่วถิงเฝ้ามองดูทั้งหมดนี้ ในใจก่อคลื่นยักษ์ออกมา เริ่มขบคิดเงียบๆ
‘ไม่ไปยั่วยุเขาจะดีที่สุด เว้นแต่จะเป็นเหตุจำเป็นเท่านั้น!’
แววตาเฉินกงฮู่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น เขาไม่สามารถระงับอารมณ์ตัวเองเอาไว้ได้ แววตาที่มองหวังหลินกลับบ้าคลั่งมากกว่าเดิม
จางกงเล่ยตกตะลึงไปชั่วขณะเช่นกัน เป็นครั้งแรกที่แววตาเขาเต็มไปด้วยความคลั่งไคล้และเคารพเหมือนเฉินกงฮู่!
ส่วนเด็กหัวโตและเซียนหกนิ้ว ความคิดแต่ละคนสั่นเทา แววตาหวาดกลัว พวกเขาคิดขึ้นในใจว่าซิ่วมู่ผู้นั้นไม่ควรไปตอแยเสียเถิด! เขากล้ากระทั่งกลืนกินจิตวิญญาณสายฟ้าและร้องคำรามครั้งเดียวทะเลสาปสายฟ้าก็สั่นสะเทือนได้ วิชานี้ทำให้แต่ละคนหนังศีรษะด้านชาไปหมด!
ไม่เพียงทะเลสาปสายฟ้าจะเทิดทูนหวังหลินเท่านั้น แม้กระทั่งจิตวิญญาณสายฟ้าก็เริ่มสั่นไหวรุนแรงเบื้องหน้าเสียงคำรามดุจสายฟ้าจากสวรรค์เช่นนี้ เสียงคำรามมีพลังบังคับให้มันต้องนับถือและยอมจำนน!
มันคือพลังอำนาจของมังกรสายฟ้าโบราณ!
สายฟ้านับไม่ถ้วนเข้าสู่วิญญาณดั้งเดิมหวังหลิน วิญญาณหวังหลินพุ่งตัวออกไปและครั้งนี้จิตวิญญาณสายฟ้าที่เหลืออยู่ครึ่งส่วนไม่กล้าต่อต้านและยอมให้ตัวมันเองถูกหวังหลินกลืนกิน!
ก่อนหน้านี้การผสานกันระหว่างหวังหลินและมังกรสายฟ้าโบราณเสร็จสิ้นไปเพียงหนึ่งในห้าส่วนเท่านั้น ทว่าหลังจากกลืนกินจิตวิญญาณสายฟ้าและดูดซับทะเลสาปสายฟ้าไป ราวกับมีพายุก่อตัวขึ้นในร่างเขา เกิดเสียงดังสนั่นกึกก้องพร้อมๆกับการผสานกันระหว่างหวังหลินและมังกรสายฟ้าพวยพุ่งขึ้นไปเกือบห้าในสิบส่วน!
วิญญาณมังกรสายฟ้าขยายตัวออกไปมากกว่าพันฟุตทันทีและก่อตัวเป็นแรงกดดันแข็งแกร่ง สายตาเยือกเย็นกวาดผ่านทั่วบริเวณก่อนจะถอนตัวมาระหว่างคิ้วหวังหลิน จากนั้นสายฟ้าทั้งหมดที่เหลืออยู่ในสนามพลันรวมกันเข้าหาหวังหลิน หวังหลินลืมตาขึ้นมา สายฟ้านับไม่ถ้วนและดังสนั่นหวั่นไหวต่างก็ล้อมรอบร่างกายเขา ก่อเกิดสัมผัสการควบคุมเหนือสายฟ้าอย่างสมบูรณ์ขึ้นในจิตใจ
หวังหลินยืนขึ้นมา พื้นที่รอบตัวกลายเป็นซากปรักหักพังและไม่มีร่องรอยสายฟ้าเหลืออยู่อีกเลย!
สีหน้าปรมาจารย์จงเฉินน่าเกลียดยิ่งและเจ็บปวดในใจ เขามองหวังหลินและพูดอะไรออกมาไม่ได้อยู่พักใหญ่ ในที่สุดก็ทำได้แค่ถอนหายใจยาว
รอบด้านเงียบสงัด…ความเงียบนี้เช่นเดียวกับตอนที่ฉิงชุ่ยสังหารหลัวซู่