877. สายฟ้า ทำลาย
สามคนด้านข้างกัดฟันแน่น ถ้าไม่ลงมือตอนนี้จะไม่มีโอกาสรอดชีวิต หนึ่งในนั้นสร้างผนึกขึ้นมา ต้นไม้ใบหญ้ารอบด้านเริ่มเติบโตอย่างบ้าคลั่งและพุ่งใส่หวังหลิน
อีกคนอ้าปากพ่นลูกปัดสีดำเข้ามา คนสุดท้ายสร้างผนึกส่งหุ่นเชิดนับร้อยพุ่งเข้าโจมตีหวังหลิน
ทว่าวินาทีนั้น แววตาของเซียนที่ส่งน้ำเต้าออกมาพลันส่องสว่างและรีบถอย แต่จังหวะที่ถอย อีกสามคนก็เคลื่อนไปด้วยราวกับมีความคิดเดียวกัน
สี่คนหลบหนีคนละทิศคนละทาง
หวังหลินแววตาส่องสว่าง ตราประทับผนึกเทพพุ่งออกไป การโจมตีทั้งหมดแตกสลายเมื่อตกอยู่ในระยะร้อยฟุต จากนั้นมันก็พุ่งออกไปหาหนึ่งในสี่คนที่หลบหนี
กระแทกใส่เสียงดังปัง จากนั้นก็พุ่งหาคนถัดไป อักขระรูนสีทองนับแสนเต็มไปทั่วบริเวณแต่มีอยู่สี่ชิ้นที่เต็มไปด้วยสติปัญญา
หวังหลินจ้องมองอักขระรูนพิเศษสี่ชิ้นนั้น ดวงตาส่องสว่างขึ้นและมีความคิดบ้าๆ
‘ถ้าข้าผสานธงวิญญาณพันล้านดวงและตราประทับผนึกเทพ…’ จิตใจหวังหลินเต้นกระดอน
เสียงดังสนั่นกึกก้องต่อไป ชั่วขณะหลังจากนั้นตราประทับผนึกเทพก็กลับมา อักขระรูนที่มีสติปัญญาเพิ่มจากสี่ไปเจ็ด!
หวังหลินคว้าตราประทับผนึกเทพและหายตัวไป
เฉินกงฮู่เคลื่อนร่างผ่านป่าไม้ด้วยใบหน้าซีดขาว ตอนที่เขาปรากฏตัวขึ้นมาพลันถูกจิตสังหารหนึ่งจับจ้องไปแล้ว ถ้าไม่ใช่ว่าเขาตอบสนองได้เร็วพอและหลบได้ก็คงตายไปแล้ว
ถึงกระนั้นเขาก็ยังบาดเจ็บตอนที่หลบไปมา วิ่งหลบหนีอย่างรวดเร็ว ด้านหลังเขาคือเด็กหัวโตที่กำลังไล่ล่า
เด็กหัวโตยังคงประดับรอยยิ้มซุกซนบนใบหน้า รอยยิ้มมองหาเฉินกงอู่เป็นรอยยิ้มเยือกเย็น เขายื่นแขนออกมาโยนลำแสงสีม่วงออกไป เปลี่ยนกลายเป็นมดยักษ์สูงหลายสิบฟุต
มดตัวนี้ดุร้ายเป็นอย่างยิ่ง มันร้องคำรามและพุ่งด้วยคีมยักษ์ของตัวเอง บีบเส้นทางอย่างดุร้ายและรวดเร็วมากกว่าเฉินกงฮู่
เด็กหัวโตรอยยิ้มเย็นเยียบกว่าเดิม มองออกว่าเซียนตรงหน้าจะถูกมดสวรรค์ที่เขาภูมิใจฉีกเป็นชิ้นๆ
เด็กหัวโตพึมพำ “น่าเสียดายที่ข้าไม่สามารถเปิดกระเป๋าตัวเองที่นี่ได้ ไม่เช่นนั้นข้าคงเก็บวิญญาณดั้งเดิมเขาไปและไม่ต้องใช้มดสวรรค์…”
ในจังหวะวิกฤตนั้น ดวงตาเฉินกงฮู่ส่องประกายและหันกลับมาโยนสายฟ้าขนาดเท่ากำปั้นใส่เจ้ามด สายฟ้าส่งเสียงดังสนั่นมุ่งตรงใส่เป้าหมาย
อย่างไรก็ตามความแตกต่างด้านระดับบ่มเพาะนับว่าใหญ่หลวงเกินไป ขณะที่สายฟ้าเข้าใกล้เจ้ามด มันก็ใช้คีมตัวเองจับเข้าไป สายฟ้าแตกสลายทันที
เกิดเสียงดังกึกก้องแต่เจ้ามดเมินเฉยแรงกระทบอย่างสิ้นเชิงและมุ่งหน้าต่อไป คีมคีบของมันพุ่งใส่เฉินกงฮู่อย่างโหดเหี้ยม
เฉินกงฮู่กรีดร้องโหยหวน วินาทีตั้งแต่เขาปรากฏตัวจนถึงตอนนี้ไม่น้อยกว่าสิบห้านาทีและเขาใช้ทุกวินาทีทั้งหมดเพื่อเอาชีวิตรอด เขายังไม่ได้ฆ่าใครเลยสักคนและกำลังจะพ่ายแพ้ในสนามรบ
ทว่าวินาทีนั้น ดวงตาเฉินกงฮู่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ เขารู้สึกถึงกลิ่นอายคุ้นเคยใกล้เข้ามา แสงสีทองกระพริบวาบ เสียงเย็นเยียบหนึ่งเต็มไปทั่วฟ้าดิน
“ผนึก!”
เมื่อคำนั้นเอ่ยออกไป อักขระรูนสีทองพลันควบแน่นรอบตัวเฉินกงฮู่ คีมมดบีบรัดใส่อักขระรูนเสียงดังปัง
อักขระรูนนับไม่ถ้วนหลอมรวมกันกลายเป็นพายุสีทอง เมื่อพายุกวาดผ่านไป เจ้ามดสวรรค์ก็สั่นเทาและถอยร่นอย่างรวดเร็ว
รอยยิ้มบนใบหน้าเด็กหัวโตแข็งค้างทันทีและจ้องไปตรงหน้า สีหน้ามืดมนและถอยตัวโดยไม่ลังเล
หวังหลินก้าวเท้าออกมาจากป่าด้านหลังเฉินกงฮู่ ตราประทับผนึกเทพลอยตรงหน้าหวังหลิน เรืองแสงสีทองอ่อนๆ
“นายท่าน!” สีหน้าเฉินกงฮู่เต็มไปด้วยความเคารพ
หวังหลินพยักหน้า สายตากวาดไปหาเด็กหัวโตที่กำลังถอย พลันเอ่ยเย็นเยียบ “ยังจะวิ่งหนีอีก!?” หวังหลินก้าวเท้าเคลื่อนร่างหลายร้อยฟุตในพริบตา ตราประทับผนึกเทพพุ่งตรงเข้าใส่
เด็กหัวโตมีระดับบ่มเพาะเท่าเทียมกับหวังหลิน เขาร่วมรู้เห็นการเติบโตของหวังหลินในระหว่างบททดสอบสามอย่างที่ผ่านมา ดังนั้นจึงกลัวหวังหลินขั้นสุดและไม่ต้องการไปล่วงเกินหวังหลินโดยไม่จำเป็น
รอยยิ้มซุกซนหายไปแล้วและร้องตะโกนกลับคืน “สหายเซียนซิ่วมู่ ข้าแค่จะออกไปจากที่นี่ ทำไมเจ้าต้องอยากฆ่านักเล่า? ระดับบ่มเพาะของเราเท่ากัน ดังนั้นถ้าเราต่อสู้เจ้าก็จะได้รับบาดเจ็บ อย่าให้ซิ่วถิงได้รับโอกาสเช่นนั้น!”
หวังหลินก้าวเท้าออกไป ยกแขนขึ้น ดวงตาเย็นชา ตัดสวรรค์ผสานเข้ากับท่อนแขนและสับลงไปอย่างโหดร้าย สีหน้าเด็กหัวโตเปลี่ยนไปมหาศาล ขณะที่ล่าถอย เจ้ามดสวรรค์ร้องคำรามออกมาและป้องกันด้านหน้าผู้เป็นนาย วินาทีที่ตัดสวรรค์เข้าสัมผัสเจ้ามด มันก็แตกสลาย!
ตราประทับผนึกเทพกระพริบวาบ อักขระรูนหนึ่งชิ้นร่อนลงใส่เจ้ามดที่กำลังแตกสลาย อักขระชิ้นนั้นเต็มไปด้วยสติปัญญาทันที
เด็กหัวโตใบหน้าซีด ฝ่ามือสร้างผนึก ถอยร่นและร้องตะโกน “วิชาเทพ โอบรัด!” สิ้นคำพูด ระลอกคลื่นแผ่กระจายรอบตัวเอง รอบด้านเริ่มเปลี่ยนแปลง อสูรดุร้ายแตกต่างกันเริ่มปรากฏและทั้งหมดต่างก็ร้องคำรามโกรธเกรี้ยวพลางพรุ่งใส่หวังหลิน
“เจ้าจะเป็นคนทดสอบพลังเหนือสายฟ้าของข้า!” เสียงหวังหลินดุสายลมหนาว เมื่อตกลงไปในหูเด็กหัวโต ร่างเขาก็สั่นเทา จดจำได้ว่าหวังหลินกลืนกินจิตวิญญาณสายฟ้าไปในบททดสอบปฐพี เขารู้สึกขมขื่นและรีบถอยตัวหลังจากร่ายวิชาไปแล้ว
ดวงตาหวังหลินพลันเปลี่ยน สายฟ้าที่ทำให้ผู้คนสั่นเทารวมตัวกันอย่างบ้าคลั่ง
“สายฟ้าแห่งฟ้าดินตกอยู่ใต้การควบคุมของข้า!” หวังหลินไม่ได้มองอีกฝ่ายแต่หันหน้าขึ้นฟ้า วิญญาณมังกรสายฟ้าโบราณพุ่งออกไปจากระหว่างคิ้วและร้องคำราม
กรรร!
เสียงคำรามกู่ร้องควบคุมสายฟ้าอีกครั้งได้สะท้อนไปทั่วฟ้าดิน! เสียงคำรามดุจสายฟ้าแยกสวรรค์ พุ่งออกไปดั่งคลื่นกระแทกทำให้เซียนทุกคนในสนามต่างตื่นตะลึง
ทั้งสามเริ่มสั่นราวกับเกิดแผ่นดินไหว ทั้งโลกกลับหัว ดวงอาทิตย์และจันทรากลับด้าน!
ซิ่วถิงพึ่งเข้าไปในหมอกดำและไล่ล่าเซียนคนหนึ่ง ขณะกำลังจะกลืนกินเซียนคนนั้นเขาพลันได้ยินเสียงออกมาจากยุคโบราณและเกิดแรงสั่นสะเทือนจากสนาม หมอกรอบตัวแตกสลายทันทีภายใต้พลังอำนาจของเสียงคำราม เขาถูกผลักออกมาจากสายหมอก จ้องมองออกไปไกลด้วยสีหน้าตกตะลึง
ส่วนเซียนที่กำลังหลบหนี กระอักโลหิตคำโต ใบหน้าซีดขาว รู้สึกเหมือนท้องฟ้าแตกสลายภายใต้เสียงสายฟ้าคำรามและเขาเหมือนกำลังถูกกดจมดิน!
เซียนหกนิ้วกำลังซ่อนตัวอยู่ตรงต้นไม้สูงในป่า รอคอยเหยื่อ ทว่าในวินาทีที่เสียงสายฟ้าคำรามสะท้อนไปทั่ว เขาพลันใบหน้าซีดราวกับมีพลังสายหนึ่งพุ่งเข้าใส่ดวงวิญญาณและบังคับให้เขาออกจากสถานที่ซ่อนตัว เขามองออกไปไกลด้วยแววตาหวาดกลัว
“นี่…นี่มันเสียงคำรามของซิ่วมู่ที่ปลดปล่อยในบททดสอบปฐพี!!”
จางกงเล่ยกำลังเคลื่อนร่างในป่าพลันได้ยินเสียงคำรามนั้น ร่างกายสั่นเทาและนั่งลงบ่มเพาะทันที วินาทีต่อมาดวงตาส่องสว่าง ใบหน้าเต็มไปด้วยความสุขและพุ่งเข้าหาเสียงคำรามนั้น
ขณะนี้เซียนทุกคนในสนามได้ยินเสียงสายฟ้าคำรามน่าหวาดกลัวยิ่ง ราวกับท้องฟ้ากำลังแตกสลาย ฟาดฟ้าเปลี่ยนสีสันพลางมีสายฟ้าปรากฏสูงขึ้นกลางอากาศและรวมตัวกันอยู่ไกลๆ
พื้นดินสั่นไหวรุนแรงราวกับวันสิ้นโลก!
ไม่ใช่เพียงแค่สนามรบเท่านั้น เศษไม้แปดเหลี่ยมกลางอากาศซึ่งอยู่ด้านนอกก็ยังสั่นไหวรุนแรง สายฟ้าหลายเส้นปรากฏขึ้นมาและเคลื่อนไหวผ่านมันเข้าไป ท้องฟ้าก่อเกิดเส้นสายฟ้าจำนวนมากราวกับถูกอัญเชิญ ทั้งหมดพุ่งเข้าใส่เศษไม้ราวกับกำลังจะเข้าไปเทิดทูนอะไรบางอย่าง!
ปรมาจารย์จงเฉินยืนขึ้นจ้องเศษไม้แปดเหลี่ยมทันที สีหน้ามืดมน สองฝ่ามือสร้างผนึกประทับใส่เศษไม้แปดเปลี่ยมนับไม่ถ้วน จากนั้นเศษไม้ก็ค่อยๆหยุดสั่นไหว
วินาทีนั้นเซียนรอบด้านต่างก็มีความคิดต่างๆนาๆว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น
หลังเสียงคำราม วิญญาณดั้งเดิมมังกรสายฟ้าโบราณกลับเข้าไปในร่างหวังหลิน สายฟ้านับไม่ถ้วนล้อมรอบร่างกาย พื้นที่ภายในระยะห้าร้อยลี้เปลี่ยนกลายเป็นสายฟ้านรก!
เสียงปะทุดังไปทั่ว ต้นไม้สูงแตกสลายเปลี่ยนกลายเป็นเปลวเพลิง ดวงตาหวังหลินเต็มไปด้วยสายฟ้าและมีเส้นแสงสายฟ้ารอบตัว ดุจเทพแห่งสายฟ้าทั้งปวง!
หวังหลินยกแขนขึ้นและชี้ใส่เด็กหัวโตที่กำลังหลบหนีและเกือบจนปัญญา!
“สายฟ้า ทำลายมัน!”
เสียงคำรามดังสนั่นกึกก้องเมื่อหวังหลินชี้นิ้วออกไป จากนั้นสายฟ้ารอบๆทั้งหมดก็พุ่งใส่เด็กหัวโตอย่างรุนแรง ถ้ามองจากบนฟ้าจะเห็นได้ว่าสายฟ้าทั้งหมดภายในบริเวณพุ่งไปที่จุดเดียว ซึ่งจุดนั้นคือเด็กหัวโต!
สายฟ้าเคลื่อนตัวอย่างรวดเร็วในพริบตา ดวงตาเด็กหัวโตพลันสิ้นหวัง วินาทีนั้นเขาเกิดภาพมายาว่ากำลังเผชิญกับสายฟ้าทั้งหมดในสวรรค์ จากนั้นสายฟ้าก็เข้าสู่ร่างเขา!
ทั้งสนามรบเกิดเสียงดังสนั่นกึกก้องขึ้นอีกครั้ง ร่างเด็กหัวโตปกคลุมไปด้วยเปลวเพลิงและลอยขึ้นสู่อากาศ ร่างกายสลายเป็นเถ้าถ่าน!