977. ลูกปัดฝืนลิขิตฟ้าเปิดขึ้นอีกครั้ง 2

หมอกสีแดงหมุนเป็นวงกลมอย่างช้าๆ มันค่อยๆเติบโตแข็งแกร่งพลางดูดซับแสงไปด้วย

ไม่เพียงแต่วิญญาณดั้งเดิมเท่านั้น แม้กระทั่งร่างกายก็ค่อยๆเปลี่ยนไปภายใต้แสงนี้ ร่างเทพโบราณที่แข็งแกร่งเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว หลังจากดูดซับแสงจึงแข็งแกร่งมากขึ้นไปอีก

ขณะที่เวลาผ่านไป ผิวหนังหวังหลินค่อยๆเปลี่ยนไปเป็นสีแดง สายลมพัดปลิวทำให้หยดเหงื่อเหือดแห้ง แม้จะทำให้เกิดความหนาวเย็นบ้างแต่หวังหลินไม่รู้สึกอะไร

ความร้อนปรากฏขึ้นภายในรัศมีหนึ่งพันฟุต หากใครกล้าเข้าใกล้จะโดนหยุดด้วยความร้อน หากพยายามเข้ามาวิญญาณจะถูกทำลายทันที!

หวังหลินนั่งอยู่อย่างเงียบๆด้วยสภาพแวดล้อมแบบนี้เป็นเวลาสิบวัน ในระหว่างสิบวันนี้เขาสงบนิ่งไม่เคลื่อนที่ไปไหนและจมดิ่งไปกับการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในร่างกาย

ระดับบ่มเพาะหลังจากการต่อสู้ระหว่างฝ่ายทุกชั้นฟ้าและพันธมิตรเซียน ขาดแต่เพียงความเข้าใจอันเล็กน้อยก็จะบรรลุขั้นส่องสวรรค์ระดับกลาง ในระหว่างสิบวันนี้ระดับบ่มเพาะไม่มีการเปลี่ยนแปลงอันใด อีกทั้งความเข้าใจก็เป็นสิ่งที่ต้องไขว่คว้าเอาเอง ไม่อาจบังคับได้

ทว่าในวันที่สิบเอ็ด ลูกปัดฝืนลิขิตฟ้าเกิดการเปลี่ยนแปลงอีกครั้ง สถานการณ์จึงเปลี่ยนไป!

ลวดลายดวงอาทิตย์บนลูกปัดค่อยๆหมุนช้าลง ยามบ่ายวันที่สิบเอ็ดมันก็หยุดลงอย่างสมบูรณ์ ทว่าในวินาทีที่มันหยุดลง ดวงตาที่สามของหวังหลินก็เปิดออกมาด้วยตัวเอง!

พลังต้นตอโผล่ออกมาพร้อมแสงสีแดงกระพริบวาบ เข้าไปในลวดลายดวงอาทิตย์บนลูกปัดฝืนลิขิตฟ้า

พลังต้นตอส่วนใหญ่ของหวังหลินมาจากม้วนคัมภีร์รบ มีเพียงเล็กน้อยดูดซับมาจากเปลวเพลิงจากเผ่ารอยสักบนดาวซูซาคุ ทั้งสองคือต้นตอพลังดั้งเดิมดังนั้นจึงผสานกันได้ง่ายๆและคงอยู่ในดวงตาที่สาม มันคือไพ่ตายสุดท้ายที่หวังหลินเตรียมไว้ในการต่อสู้

วินาทีนี้ต้นตอพลังดั้งเดิมอันหายากเข้าสู่ลูกปัดฝืนลิขิตฟ้า ราวกับเป็นกุญแจสำคัญสำหรับลูกปัด ลูกปัดสั่นสะเทือน พลังรุนแรงโผล่ออกมา บังคับให้วิญญาณหวังหลินเข้าไปในลูกปัด

หวังหลินรู้สึกแต่ว่าวิสัยทัศน์พร่ามัว และเมื่อรู้สึกตัวอีกครั้งเขาก็เห็นฉากเหตุการณ์อันคุ้นเคย

ในสถานที่เหมือนมิติว่างแห่งนี้มีประตูบานใหญ่หนึ่งบาน ประตูบานนี้สูงเสียดฟ้าและหวังหลินเป็นเหมือนมดอยู่ตรงหน้า

หวังหลินจ้องบานประตู ทุกครั้งที่เขาเห็นจะรู้สึกตกตะลึงอย่างสิ้นเชิง ครั้งสุดท้ายเขาทำได้แค่ชำเลืองมองเข้าไปข้างในเท่านั้นและเมื่อตื่นขึ้นมา ก็เริ่มตระหนักถึงต้นตอดั้งเดิมอย่างเลือนลาง

หลังขบคิดได้สักพัก หวังหลินลอยไปข้างหน้าและเข้าใกล้บานประตูมากขึ้นไปอีก ประตูส่งดังคะนอง ช่องว่างหนึ่งเปิดขึ้น

จังหวะที่ช่องว่างนี้ปรากฏขึ้น ผลกระทบอันเหนือจินตนาการก็โผล่ออกมาจากข้างใน ผลกระทบนี้สามารถรู้สึกได้แต่ไม่อาจมองเห็นทั้งหมด ยามที่มันเข้าชนหวังหลิน เขาตกตะลึงและหยุดเคลื่อนไหว ราวกับเบื้องหน้าเขาตกอยู่ในอาการเคลิ้ม

ทว่าในครานี้กลิ่นอายร้อนแรงโผล่ออกมาจากประตูและเข้าไปสู่ร่างหวังหลิน ทำให้ความคิดสั่นสะท้านและมีสติขึ้นมา

‘หยางสุดขั้ว!’ หวังหลินรู้สึกถึงกลิ่นอายร้อนแรงนี้ได้อย่างชัดเจนว่ามันคือหยางสุดขั้วที่ลูกปัดฝืนลิขิตฟ้าดูดซับเข้ามา

ขณะขบคิด แววตาแฝงความเข้าใจอยู่เล็กๆ

‘การสะสมห้าธาตุทำให้ประตูฝืนลิขิตฟ้าปรากฏขึ้นมาแต่ไม่อาจเข้าไปได้ ตอนนั้นข้าไม่สามารถเข้าไปในประตูได้และมีแต่ความคิดข้าเท่านั้นที่หลงอยู่ข้างใน’

‘หลังจากห้าธาตุก็เป็นหยินหยาง ตอนนี้ลูกปัดฝืนลิขิตฟ้าดูดซับหยางสุดขั้วไปแล้ว ความต้องการหยินหยางของมันสมบูรณ์เพียงครึ่งเดียว นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมข้าถึงมีสติตอนที่ตกอยู่ในอาการเคลิ้ม ไม่รู้ว่าหยางสุดขีดจำมีบทบาทอะไร…หากหยินหยางสมบูรณ์ จะเกิดอะไรขึ้นกัน…’ หวังหลินขบคิดอยู่นานก่อนจะมองไปที่ประตูและลอยเข้าหามัน

ครั้งนี้แม้เขาจะมองช่องว่างก็ไม่ตกอยู่ในอาการมึนงงอีกแล้ว เขาเข้าใกล้ขึ้นและใกล้ขึ้นจนกระทั่งอยู่ข้างๆ ห่างจากช่องว่างที่เปิดเล็กๆเพียงก้าวเดียว วินาทีนั้นความรู้สึกว่าตัวเองเป็นมดแมลงปรากฏขึ้นในใจอีกครั้ง

แววตาหวังหลินเต็มไปด้วยความเด็ดขาดพลางยกเท้าและก้าวเข้าหาประตูที่ดูเหมือนจะยกขึ้นได้ทั้งสรวงสวรรค์!

‘ไม่รู้ว่าลูกปัดฝืนลิขิตฟ้ามีความลับแท้จริงอะไรกันแน่!’ ขณะที่เท้าขวากำลังร่อนลงไปบนช่องว่าง ร่างกายพลันสั่นเทาราวกับสายลมเย็นหนาวเหน็บแทรกเข้ามาในร่างกาย

หวังหลินรู้สึกว่าวิญญาณตัวเองกำลังถูกดึงออกไปและถูกสายลมเย็นผลักกลับมา หายวับเข้าไปในความว่างเปล่าไร้ก้นบึ้ง

ขณะที่ถอยร่นอย่างต่อเนื่อง หวังหลินรู้สึกว่าตัวเองหดลง การบ่มเพาะเซียนหลายพันปีย้อนคืนกลับ ทุกอย่างหวนคืนจนกระทั่งเขากลายเป็นทารกที่อยู่ในครรภ์มารดา

เสียงหัวใจเต้นของตนเองดังอย่างชัดเจนในสองหูหวังหลิน ความรักของครอบครัวที่สูญหายไปนานเข้าสู่จิตใจ ทว่ามันคงอยู่เพียงชั่วครู่เดียวก่อนที่สายลมเย็นจะพัดเขาให้ห่างออกไปไกล

หวังหลินพยายามถอยอีกครั้งแต่ตราวนี้มีพลังลึกลับสายหนึ่งหยุดเขาไว้ แต่เมื่อเทียบกับสายลมหนาว พลังลึกลับนี้เล็กน้อยไปเลย

พลังลึกลับหยุดเขาไม่ให้ถอยร่นจนกระจายออกไป สิ่งที่หวังหลินเห็นทำให้เขาตกตะลึงมหาศาล ความตกตะลึงเช่นนี้หายากยิ่งในการบ่มเพาะหลายพันปี!

‘นี่…นี่มัน…’ หวังหลินพึมพำ เขาเห็นท้องฟ้าสีคราม ก้อนเมฆสีขาว วิหคบินภายใต้ก้อนเมฆเหล่านั้น

วิหคนี้สวยงดงาม มันมีขนสีสวย บินไปด้วยแรงที่มีเต็มกำลัง ราวกับเป็นภาพวาดในสวรรค์และจากนั้นก็จืดจางลง

พอจ้องมองวิหคที่กำลังหายไปไกลๆ หวังหลินเกิดนิมิตว่าวิหคตัวนี้คือตัวเขาเอง…มันช่างคุ้นเคย คุ้นเคยยิ่งนัก…

เขาเห็นช่วงชีวิตสั้นๆของวิหค แม้คนอื่นๆจะว่าชีวิตนี้ดูน่าเบื่อ แต่กับหวังหลินแล้วพวกมันคือความทรงจำที่มีอยู่มานานแสนนาน ความทรงจำจากชีวิตที่ถูกสัมผัสและเปิดขึ้นมา

‘ต้นตอดั้งเดิม…นี่…นี่มันคือต้นตอดั้งเดิม…’ ราวกับสายฟ้าระเบิดลงกลางใจหวังหลิน และดูเหมือนจะคว้าเส้นทางขึ้นมาได้!

ชีวิตของวิหคไม่ได้ยืนยาว เพียงไม่กี่สิบปีเท่านั้น ยามที่หวังหลินเห็นวิหคตายในปากอสรพิษ เขารู้สึกเจ็บปวดในใจ ยามที่สายตาใกล้ตายคล้ายจะมองเห็นทุกสิ่งทุกอย่างร่อนลงในตาหวังหลิน ความทรงจำปกปิดที่ไม่อาจเปิดขึ้นด้วยพลังใดๆก็ตามพลันเปิดขึ้นในทันที

ร่างหวังหลินถอยร่นเสียงดังปังและสายลมเย็นกรรโชกใส่ด้านหลัง อย่างไรก็ตามพลังประหลาดสายนั้นป้องกันเขาไม่ให้ล่าถอยอีกครั้ง!

คราวนี้พลังของมันแข็งแกร่งมากกว่าก่อน สายลมเย็นไม่ส่งผลกระทบอันใดต่อพลังลึกลับนี้ การต่อสู้ของพลังสองสายคล้ายกับเสียงคำรามไม่มีสิ้นสุด

ผ่านไปสักพัก ม่านพลังจากพลังลึกลับจึงเกิดรอยร้าวขึ้น ร่างหวังหลินพุ่งผ่านช่องว่างและเห็นแสงสีแดง ก่อนที่เขาจะทันเห็นมันได้ชัดเจน พลังเหนือจินตนาการโผล่ออกมาจากรอยร้าวที่เขาเข้าไปและผลักดันร่างเขา

หวังหลินรู้สึกว่าร่างกายกำลังฉีกขาดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ขณะที่เขาถูกผลักกลับไป ทั้งร่างก็แตกสลาย

วินาทีนั้นหวังหลินพลันลืมตาตื่น เขายังยืนอยู่ตรงเท้าของประตูฝืนลิขิตฟ้าบานยักษ์ เท้าขวายกขึ้นสู่อากาศและกำลังจะก้าวเข้าไปข้างใน!

หวังหลินสูดหายใจลึก แววตาที่ตื่นตกใจค่อยๆลดลง ทุกสิ่งทุกอย่างเกิดขึ้นหลังจากเขายกเท้า

ในจังหวะนี้รอยร้าวบนประตูฝืนลิขิตฟ้าค่อยๆปิดลง จากนั้นก็เปลี่ยนเป็นภาพมายาและหายไปต่อหน้าหวังหลิน

หวังหลินค่อยๆลืมตาขึ้นมาในสำนักกระบี่ต้าหลัว มองความเป็นจริงรอบด้าน หลังจากนั้นสักพักเขาก็ถอนหายใจพลางยืนขึ้น

กลิ่นอายทรงพลังยิ่งยวดระเบิดออกมาจากร่างกาย กลิ่นอายนี้ทรงพลังมากและบรรลุถึงขั้นส่องสองสวรรค์ระดับกลางสูงสุด!

‘เช่นนั้นนี่คือต้นตอดั้งเดิม…’

ทำสองคนนั้นบาดเจ็บสาหัสโดยไม่รู้ตัว!

หวังหลินก็คือหวังหลิน!

คงเหลือตอนพิเศษ 5 ตอน ลงตอนใหม่พรุ่งนี้