1083. สี่สมบัติศักดิ์สิทธิ์

ชั่วขณะหยดโลหิตสีแดงปรากฏ เปลวเพลิงกวาดผ่านท้องฟ้า ทั้งโลกห่อหุ้มอยู่ในแสงสีแดง

ท้ายที่สุดเปลวเพลิงที่ไม่ควรมีตัวตนในโลกกลับรวมตัวกันทางทิศใต้ของท้องฟ้าและก่อเกิดเป็นวิหคเพลิง มันร้องคำราม มองผู้คนด้านล่างด้วยกลิ่นอายสูงศักดิ์

ขณะเดียวกันเหล่าผู้อาวุโสของสำนักมังกรฟ้าต่างก็มองหน้ากันเอง ผู้อาวุโสด้านหน้าปักษ์ด้วยมังกรฟ้าเก้าตัวถึงดับสูดหายใจลึก ก่อผนึกตรงหน้าอก จากนั้นร้องคำรามแพร่กระจายกลิ่นอายทรงพลัง

เวลาเดียวกันก็เผยสีหน้าเจ็บปวดเนื่องจากเสื้อผ้ารอบหน้าอกหลอมละลายจนเผยผิวกาย หน้าอกกระพริบแสงสีเขียวและมีบางอย่างลอยออกมา!

มันคือเศษไม้สีเขียว!

ชั่วขณะนั้นเสียงเหล่ามังกรร้องคำรามดังกึกก้องไปทั่วโลกา มังกรฟ้ายาวหลายแสนฟุตปรากฏขึ้นในท้องฟ้าที่มีหมู่ดาวนับไม่ถ้วน เสียงคำรามของเหล่ามังกรฟ้าดังสนั่น

ก่อเกิดระลอกคลื่นน่าหวาดกลัวแพร่กระจายออกไปทุกทิศทาง ดั่งสายลมรุนแรงต้องกรฉีกกระชากทุกอย่างให้สิ้นท่า

ท้ายที่สุดเหล่ามังกรฟ้ารวมกันในทิศตะวันออกและก่อตัวเป็นมังกรฟ้าขนาดใหญ่มาก มันขดเข้าด้วยกันพร้อมกับมองทุกคนด้วยสายตาโหดเหี้ยม

เช่นเดียวกันกับเหล่าผู้อาวุโสทั้งเจ็ดของสำนักพยัคฆ์ขาวที่นั่งลงเป็นค่ายกลและสร้างผนึกแสงสีม่วงกระพริบจากกลางหน้าผาก เศษโลหะแตกหักเจ็ดชิ้นลอยออกมาจากศีรษะ

ผสานเข้าด้วยกันกลายเป็นเศษโลหะรูปลักษณ์ไม่สม่ำเสมอกัน แต่อีกด้านหนึ่งเกิดการเปลี่ยนแปลงในท้องฟ้า

พยัคฆ์รคำรามสั่นสะเทือนไปทั่วหล้า จิตสังหารเข้มข้นกวาดผ่านทั่วบริเวณ เหล่าเซียนที่มีจิตใจอ่อนแอแทบจะกวาดกลัวจนหมดหนทาง

ต่อจากเสีียงคำรามมาก็คือพยัคฆ์ขาวตัวใหญ่ยักษ์!

พยัคฆ์ยาวดุร้ายยิ่ง ลอยตัวขึ้นกลางอากาศ กวาดสายตาแดงฉานผ่านทุกคนและร่อนลงด้านตะวันตกของน่านฟ้า

สำนักสุดท้ายที่นำสมบัติศักดิ์สิทธิ์ออกมาคือสำนักเต่าดำ ภายหลังการทรยศของจักรพรรดิเต่าดำ จำนวนคนจึงถูกแบ่งออกไปครึ่งนึง และด้วยการโจมตีของพันธมิตรเซียนจึงมีคนเหลืออยู่ในสำนักน้อยมาก แม้จะเติบโตขึ้นมาบ้างแต่ก็ยังเหลือน้อยอยู่ดี

คนที่มามีเพียงผู้อาวุโสสามคนเท่านั้น ยามแต่ละคนหลับตา ระลอกคลื่นวารีปรากฏและกวาดไปทั่วบริเวณ ข้ามผ่านท้องฟ้า ปรากฏเต่าดำขนาดยักษ์

เต่าดำดูซีดเล็กน้อย มันส่งเสียงขู่ยาว แม่น้ำข้างใต้มันถูกผลักขึ้นไปถึงสุดทิศเหนือ

แต่เมื่อเทียบกับอสูรศักดิ์สิทธิ์สามตัวอื่น เห็นได้ชัดว่าเต่าดำด้อยกว่า

สี่อสูรศักดิ์สิทธิ์อยู่กันคนละตำแหน่ง มังกรฟ้าทิศตะวันออก พยัคฆ์ยาวทิศตะวันตก วิหคเพลิงทิศใต้และเต่าดำทิศเหนือ!

แม้จะฟังดูยาวมากแต่สี่อสูรศักดิ์สิทธิ์ปรากฏตัวขึ้นในระยะเวลาอันสั้นและล้อมรอบท้องฟ้า

เทียนหยุนท่าทางมืดมน มารโบราณต้าเจียจ้องมองสี่อสูรศักดิ์สิทธิ์และเผยสายตาเย็นเยียบ

จักรพรรดิวิหคเพลิงเตรียมการมาแล้ว โบกแขนพาหยดโลหิตในฝ่ามือให้ลอยเข้าไปหาวิหคเพลิงทางทิศใต้และหลอมรวมกับมัน

วิหคเพลิงส่งเสียงขู่ทันที เปลวเพลิงรอบตัวรุนแรงยิ่งขึ้น มันพุ่งตรงเข้าใส่เทียนหยุนและต้าเจีย

ขณะเดียวกันทาง มังกรฟ้า พยัคฆ์ขาวและเต่าดำต่างก็ทำแบบเดียวกัน อสูรศักดิ์สิทธิ์สามตัวร้องคำรามและพุ่งลงไปจนเกิดแรงกระแทกเหนือจินตนาการแพร่กระจาย

เทียนหยุนรีบสร้างผนึก จากนั้นชี้ออกไปและร้องตะโกน “จิตวิญญาณพยัคฆ์เจ็ดสีชะตาสวรรค์!”

สิ้นคำพูดพลันเกิดแสงเจ็ดสีกระพริบวาบปรากฏพยัคฆ์เจ็ดสีขึ้นมา พยัคฆ์ตัวใหญ่เท่าพยัคฆ์ขาวและกระโจนเข้าใส่ฝ่ายตรงข้าม

“จิตวิญญาณมังกรเจ็ดสีชะตาสวรรค์!”

“จิตวิญญาณเต่าเจ็ดสีชะตาสวรรค์!”

หลังเทียนหยุนร้องตะโกน มังกรเจ็ดสีและเต่าเจ็ดสีปรากฏตัวขึ้น พวกมันร้องคำรามและพุ่งออกไป

จากนั้นเทียนหยุนสร้างผนึกขึ้นมาเองพลันพุ่งใส่ท้องฟ้า

ส่วนต้าเจียจ้องมองสี่อสูรศักดิ์สิทธิ์ ในแววตาแฝงความหวาดหวั่น สี่สมบัติศักดิ์สิทธิ์เหล่านี้ค่อนข้างคุ้นเคยกับเขา ส่วนลึกภายในความทรงจำดูเหมือนจะเคยเห็นพวกมันมาก่อน มันไม่ได้อยู่ในความทรงจำของฉิงหลินแต่อยู่ในความทรงจำของมารโบราณ ต้าเจียชี้ใส่ท้องฟ้าและร้องตะโกน “ฝังตะวัน ฝังจันทรา ฝังดารา!” วินาทีนั้นท้องฟ้าซึ่งเป็นของสี่อสูรศักดิ์สิทธิ์ถูกปกคลุมอยู่ในแสงดวงดาว แสงดวงดาวนั้นพุ่งใส่สี่อสูรศักดิ์สิทธิ์ทันที

หลังจากแสงดวงดาวโผล่ออกมาจากแสงจันทรา มันทะลวงผ่านความวุ่นวายทั้งหมดในโลกและมาถึงที่นี่ แสงจันทรามองไม่เห็น ปรากฏขึ้นมาจากไหนสักแห่งเหมือนภาพมายา

แสงจันทราเกิดขึ้นมาจากหนึ่งในสามวิชาและตอนนี้เป็นนาทีของวิชาที่แข็งแกร่งที่สุด ฝังตะวัน!

ในจังหวะที่ต้าเจียใช้วิชานี้ แสงจากมิติว่างนอกดินแดนวิญญาณปิศาจจึงเริ่มรวมตัวกันในจุดเดียว

ยิ่งแสงรวมตัวกันมากขึ้นก็ยิ่งขยายใหญ่ขึ้น แสงรุนแรงเต็มไปทั่วฟ้า ส่องสว่างใส่ทุกอย่าง

หลังจากจุดแสงดูดซับแสงทั้งหมดไป มันขยายใหญ่ขึ้นจนกว้างเกือบหมื่นฟุตทรงพลังเป็นอย่างยิ่ง หากคนธรรมดามองเข้าไป ดวงตาคงระเบิดออก หากเป็นเซียนระดับต่ำเกินไป ดวงตาคงบาดเจ็บสาหัสเช่นเดียวกัน

นาทีนี้แสงจากก้อนแสงเป็นเสมือนดวงอาทิตย์ มันพุ่งตรงเข้าหาอนุภาคฝุ่นซึ่งเป็นที่ตั้งของดินแดนวิญญาณปิศาจ!

เทียนหยุนสะบัดแขน พุ่งใส่สี่อสูรศักดิ์สิทธิ์ในอากาศ

จักรพรรดิวิหคเพลิงส่ายศีรษะ “จงดูให้ดี สี่สมบัติของสำนักจตุรศักดิ์สิทธิ์ของเรามีอยู่สามรูปแบบเท่านั้น แต่เพียงแค่นี้ก็เพียงพอให้พวกเราคงอยู่มาตลอดกาล!”

คำพูดนี้ตรงหาหวังหลิน ร่างหวังหลินอ่อนแอยิ่งแต่ก็ยังเงยศีรษะขึ้นมองมา

“มังกรฟ้าตะวันออกเจี่ยยี่คือพฤกษา พยัคฆ์ขาวตะวันตกเกิ้งซินคือโลหะ วิหคเพลิงทิศใต้ปิงติงคืออัคคีและเต่าดำทิศเหนือเหรินคุ่ยคือวารี!”

คำพูดเดียวกันเอ่ยออกมาจากสำนักอีกสามแห่งที่เหลือ

“จิตวิญญาณเจี่ย!” “จิตวิญญาณเกิ้ง!” “จิตวิญญาณเหริน!”

สี่อสูรศักดิ์สิทธิ์ในท้องฟ้าส่งเสียงคำรามและเปลี่ยนกลายเป็นอาวุโส มังกรฟ้าเปลี่ยนกลายเป็นหอกฟ้าคราม พยัคฆ์ขาวเปลี่ยนกลายเป็นดาบทอง วิหคเพลิงกลายเป็นดาบยาวสีแดง ส่วนเต่าดำเปลี่ยนกลายเป็นขวานดำ!

สี่อาวุโสพุ่งลงไปโดยพลัน จิตวิญญาณมังกรที่เทียนหยุนอัญเชิญขึ้นมาถูกหอกฟ้าครามแทงทะลุผ่านอย่างไม่ไยดีและพังทลายลง

สองจิตวิญญาณที่เหลือก็เช่นเดียวกัน พวกมันไม่สามารถหยุดรูปแบบแรกของสี่สมบัติศักดิ์สิทธิ์ได้เลย ทั้งยังแตกสลายและปลิวลอยออกไป

พอแสงดวงดาวของต้าเจียมาถึง มันก็ถูกสี่สมบัติศักดิ์สิทธิ์แทงทะลุและสลายไป ส่วนแสงจันทราต่อต้านได้เล็กน้อยก่อนจะสลายไปเช่นเดียวกัน

สี่สมบัติศักดิ์สิทธิ์พุ่งใส่เทียนหยุนและต้าเจีย นาทีนั้นท้องฟ้าส่องสว่าง ฝังตะวันของต้าเจียกำลังเข้ามาใกล้

ก้อนแสงยักษ์ทะลุผ่านท้องฟ้าดินแดนวิญญาณปิศาจเข้ามา ครอบคลุมทั่วดินแดน ฝังตะวันเป็นหนึ่งในวิชาที่ทรงพลังที่สุดของฉิงหลิน แม้ต้าเจียไม่ได้ใช้อย่างถูกต้อง มันก็ไม่ได้อ่อนแอ

สี่สมบัติศักดิ์สิทธิ์รวมตัวกันปรากฏกลิ่นอายทรงพลังปะทะใส่ลำแสง

ท้องฟ้าดังสนั่นกึกก้อง นาทีนี้จักรพรรดิวิหคเพลิงเผยดวงตาเย็นเยียบ ฝ่ามือสร้างผนึก ชี้ออกไปและร้องตะโกน “ด้วยอำนาจแห่งจักรพรรดิวิหคเพลิง ข้าขอสั่งการสมบัติศักดิ์สิทธิ์ให้รวมเป็นหนึ่ง ปฐพีติง!”

ขณะเดียวกันผู้คนที่กำลังควบคุมสมบัติอีกสามตัวต่างก็ร้องตะโกน!

“ปฐพียี่!” “ปฐพีซิน!” “ปฐพีคุ่ย!”

สี่สมบัติศักดิ์สิทธิ์เรืองแสงสว่างและรวมกันบนกระบี่ยาวสีแดงของวิหคเพลิง วินาทีนั้นกระบี่ยาวเติบโตขึ้นจนดูเหมือนสามารถแบ่งฟ้าดินออกจากกันได้ ขณะเดียวกันอาวุธศักดิ์สิทธิ์ของตัวอื่นก็ปรากฏด้านหลัง

กระบี่ยาวกดลงใส่มารโบราณต้าเจีย แรงกดดันกดทับลงไปหลายสิบฟุตจนทำให้ทั้งดินแดนวิญญาณปิศาจถึงกับสั่นเทา พื้นดินยุบตัวกลายเป็นแอ่ง

ต้าเจียเปยแววตาส่องสว่าง ไม่อาจซุกซ่อนความหวาดกลัวไปได้

ฉากเหตุการณ์นี้ทำให้เหล่าเซียนฝ่ายพันธมิตรทั้งหมดต้องสูดหายใจลึก ดวงตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว พวกเขาเคยได้ยินเพียงว่าสี่สมบัติศักดิ์สิทธิ์นั้นทรงพลังจนแม้แต่ดินแดนฟ้ากระจ่างก็ยังหวาดกลัวยิ่งนัก

ตอนนี้พวกเขามาเห็นด้วยตาตัวเองเป็นครั้งแรกและเกิดการสั่นสะเทือนหยั่งลึก ไม่มีวันเลือมเลือนช่วงเวลานี้ไปตลอดกาล

มู่ปิงเหมยมองสี่สมบัติศักดิ์สิทธิ์และค่อยๆขมวดิ้ว ทว่าหลังจากชำเลืองมองหวังหลิน อารมณ์นางจึงซับซ้อนยิ่ง นางไม่ให้ความสนใจกับสี่สมบัติศักดิ์สิทธิ์อีก

ชายชราฟ้ากระจ่างจ้องมองท้องฟ้า ในดวงตาแฝงความหวาดกลัว เขารู้ว่าสี่สมบัติศักดิ์สิทธิ์เหล่านี้ไม่ได้สมบูรณ์และมีข้อบกพร่อง ข้อบกพร่องนั้นก็คือสมบัติศักดิ์สิทธิ์เต่าดำ

‘สมบัติศักดิ์สิทธิ์เต่าดำของจริงน่าจะอยู่ในมือของพันธมิตรเซียน…อดีตจักรพรรดิเต่าดำ…’ ชายชราฟ้ากระจ่างดวงตาส่องสว่าง