1539. สามเผ่าแห่งชนชาติโบราณ

ชายเสียสติสังเกตปฏิกิริยาของหวังหลินอย่างต่อเนื่อง เขาเกาศีรษะและเดินเข้าไปใกล้ๆ ลูบมือตัวเองและเผยรอยยิ้มซุกซน “มาคุยกันก่อน เจ้าชื่ออะไร? บอกท่านราชาผู้นี้และข้าจะตอบแทนรางวัล!”

หวังหลินตอบกลับเพียงแค่เสียงเงียบ หลับตาบ่มเพาะต่อไป

“เจ้าไม่พูด? เจ้ากล้าไม่พูดหรือ?! ตอนน้องแดงถูกข้าจับมา เขาก็ไม่พูดเหมือนกันและข้าดึงขนจนเกลี้ยง เจ้าเดาได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น?” ชายเสียสติพูดจ้อ จากนั้นเดินเข้าไปใกล้อีก นั่งตรงข้ามหวังหลินและเริ่มกล่าว

“เจ้าเดาไม่ออก ข้าให้น้องแดง…ฮ่าฮ่า…ฮ่า…ฮะ…” ชายเสียสติเริ่มหัวเราะอย่างบ้าคลั่งพร้อมทั้งกุมท้องไปด้วย หลังจากหัวเราะอยู่สักพักจึงจดจ้องหวังหลินอย่างเอาเป็นเอาตาย

“ทำไมเจ้าไม่หัวเราะ? ข้าไม่ตลก? ตอนที่ข้าพูด แม้แต่ตระกูลลี่ยังต้องหัวเราะ หากเจ้าไม่กล้าหัวเราะ ข้าจะไปหาพี่ใหญ่!…ดูเหมือนข้าไม่ได้บอกเจ้าสินะว่าข้าทำอะไรกับน้องแดงลงไป ทำไมเจ้าไม่ถามว่าข้าทำอะไรกับน้องแดง? ฮึ่ม แม้เจ้าจะไม่ถาม ข้าก็จะบอกเจ้า ตอนนั้น…เอ๋ ข้าลืมไปแล้ว…” ชายเสียสติขมวดคิ้วและ เคาะศีรษะ ดวงตาเต็มไปด้วยความสับสน

“บัดซบ ทำไมข้าลืมอีกแล้ว?”

เมื่อชายเสียสติเริ่มพูดขึ้นมา เขาก็พูดไม่หยุดไปหลายวัน ยิ่งเวลาผ่านไปก็ยิ่งตื่นเต้นขึ้น เขาเสียใจอย่างเดียวคือหวังหลินเพียงแค่รับฟังและไม่สนทนาตอบ แต่การมีสิ่งมีชีวิตให้พูดด้วยนับว่าน่าพึงพอใจแล้ว

หวังหลินไม่ได้ฟังคำพูดอันใดเลย ร่างกายเขาตกอยู่ในสภาวะปั่นป่วน ร่างเทพโบราณอยู่ด้านนอกและพลังเทพอยู่ข้างใน ลึกเข้าไปมีลูกปัดฝืนลิขิตฟ้ากำลังหมุนอย่างช้าๆ

ตามช่วงเวลาแล้วลูกปัดฝืนลิขิตฟ้าหมุนครบหนึ่งรอบใช้เวลาสิบสองชั่วโมง

พลังดั้งเดิมในร่างกายเขาพังทลายและหายไปอย่างไร้ร่องรอย สิ่งที่มาทดแทนคือพลังปราณสวรรค์อันหนาแน่นซึ่งออกมาจากสายโลหิตใหม่ที่สร้างขึ้นจากไขกระดูก!

พลังปราณสวรรค์นี้แข็งแกร่งยิ่งกว่าพลังดั้งเดิมของเขาไปมาก แม้มันจะมี น้อยกว่าพลังดั้งเดิมก่อนหน้านี้ก็ตาม หากเทียบพลังดั้งเดิมก่อนหน้านี้คงเสมือนสายน้ำอันยิ่งใหญ่ เช่นนั้นพลังปราณสวรรค์ของเขาก็คงเหมือนสายธาร

แม้จะเป็นเช่นนั้น พลังปราณสวรรค์จำนวนเล็กน้อยนี้ทำให้ความคิดหวังหลินสั่นไหว เขาสัมผัสถึงกลิ่นอายน่ากลัวออกมาจากพลังปราณสวรรค์นี้ได้!

เนื่องจากการทำลายดาวเจ็ดดวง บททดสอบรอบที่สองจึงเริ่มต้นเร็วขึ้น อย่างไร ก็ตามก่อนที่พลังจากบททดสอบที่สองจะปะทุขึ้นมาได้ มันได้ถูกลูกปัดฝืนลิขิตฟ้า ดูดซับไป ตอนนี้กายหยาบของเขาแข็งแกร่งยิ่งกว่าก่อนหลายเท่า ทุกการเต้นของหัวใจจะสร้างคลื่นที่มองไม่เห็นเข้าสั่นสะเทือนพื้นที่รอบๆ!

สัมผัสแห่งพลังได้ปะทุอยู่ในร่างหวังหลิน เขามั่นใจว่าแม้แต่เซียนขั้นสวรรค์ดับสูญระดับปลายก็ไม่สามารถหนีรอดจากเขาได้แน่!

บางทีเซียนขั้นสวรรค์ดับสูญระดับสูงสุดคงต้องใช้พลังเต็มที่เพื่อต่อสู้กับเขา!

หวังหลินในตอนนี้คือการผสานกันของเทพและบัญชาโบราณ เป็นการกลายพันธุ์ที่หาได้ยากยิ่งท่ามกลางดวงดาวอันกว้างใหญ่!

หวังหลินไม่รู้ว่าโอกาสเช่นนี้เป็นเรื่องดีหรือแย่ แต่ตอนนี้เขารู้สึกว่าในร่างกายเจ็บปวดรุนแรง แม้พลังทั้งสองตกอยู่ในสภาวะผสมผสาน แต่การต่อต้านยังคงมีอยู่!

แม้กระทั่งลูกปัดฝืนลิขิตฟ้าก็ไม่สามารถหยุดและเปลี่ยนแปลงการต่อต้านนี้ได้ มันสามารถบังคับให้พลังเทพดั้งเดิมและร่างเทพโบราณของเขาผสานเข้าด้วยกันได้ แต่ไม่สามารถสลายต้นตอความเจ็บปวดรุนแรง!

หากพลังต้านทานไม่สามารถแก้ไขได้ เมื่อนั้นหวังหลินคงไม่สามารถใช้พลังของตัวเองได้เต็มที่ ทุกครั้งที่เขาต้องการใช้พลังปราณสวรรค์ มันจะทำให้เกิดความเจ็บปวดรุนแรงและร่างกายหยุดชะงัก เขาสามารถแสดงพลังอำนาจได้เต็มที่เพียงแค่สองในสิบส่วนเท่านั้น

อย่างไรก็ตามเพียงแค่สองในสิบส่วนนี้ก็มากพอจะทำให้เขาสังหารเซียน ขั้นสวรรค์ดับสูญระดับปลายได้แล้ว! หวังหลินไม่มั่นใจว่าตนเองแข็งแกร่งแค่ไหน แต่เขามั่นใจว่าคนแบบเดียวกับหนานจ้าวไม่ใช่คู่ต่อสู้แน่นอน!

เช่นเดียวกัน พลังทางร่างกายได้ถูกพลังเทพดั้งเดิมหยุดเอาไว้ในร่าง!

หากทั้งหมดแค่นี้คงไม่มีอะไรมาก แต่สิ่งที่หวังหลินกังวลก็คือพลังต้านทานกำลังรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เมื่อถึงจุดหนึ่งและระเบิดขึ้น ร่างกายและพลังเทพดั้งเดิมของเขาก็คงสูญสลาย แม้แต่วิญญาณและทุกสิ่งทุกอย่างก็คงถูกทำลายไปด้วย!

พลังต้านทานเสมือนคมมีดแห่งความตายที่กำลังแขวนไว้เหนือศีรษะและ มันสามารถหล่นมาได้ทุกเมื่อ!

หวังหลินรีบคิดทุกวิถีทางขณะที่นั่งอยู่ตรงนี้ เขาคิดว่าจะขจัดพลังต้านทานนี้อย่างไรดี แต่ท้ายที่สุดก็คิดไม่ออก

แม้ว่าอักขระบรรพชนเทพดูเหมือนจะสูญสลายไปแล้ว มีแค่หวังหลินที่รู้ว่ามันไม่ได้หายไป แต่ผสานเข้ากับดาวเทพโบราณทั้งเจ็ดดาวแทนจนเกิดเป็นดาวสีทองขึ้นมา สิ่งนี้ไม่เคยปรากฏขึ้นในเผ่าบัญชาโบราณมาก่อน!

หลายวันต่อมา ขณะที่ชายเสียสติเอ่ยขึ้นอย่างตื่นเต้น หวังหลินค่อยๆ ลืมตาขึ้นช้าๆ แสงสีทองเป็นประกายสองสายระเบิดออกมาจากดวงตาหวังหลินและร่อนใส่ดวงตาของชายเสียสติ

เขาหยุดพูดทันทีเมื่อเห็นแสงสีทองที่จ้องมองมา เขาดูสับสนและเกาศีรษะ จากนั้นมองดูหวังหลินและเอ่ยขึ้นอย่างลวกๆ “เฮ้ ทำไมเจ้าถึงมีดวงตาสีทองของ เผ่าข้าเล่า? แต่นั่นมันแค่สีทองจางๆเท่านั้น มันยังไม่พอหรอก…ดูของข้าสิ!”

เขาสูดหายใจลึกและพองแก้มออกมา ร่างกายเริ่มบวมเป่งราวกับอากาศไหลเข้าไปในร่าง

ขณะที่ร่างบวมขึ้น ดวงตาหมองหม่นกลายเป็นแหลมคม แสงสีทองจำนวนสองสายระเบิดออกมาจากดวงตา

ภายใต้แสงสีทองนี้ ชายเสียสติดูเหมือนจะกลายเป็นคนละคน เขาเต็มไปด้วยสัมผัสแห่งบารมีอันน่าตกตะลึง!

“เป็นอย่างไรเล่า? เป็นอย่างไรเล่า? ข้าน่ากลัวใช่ไหม!” นาทีที่เอ่ยขึ้น สัมผัสแห่งความสูงศักดิ์พลันหายไป

“เจ้ารอเดี๋ยว ข้าสามารถดุร้ายได้ยิ่งกว่านี้!” เขาสูดลมหายใจเข้าและเผยใบหน้าพอใจ ร่างกายขยายขึ้นจนเกิดเสียงแตกร้าว ร่างผอมๆ ของเขาเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็วและเต็มไปด้วยเลือดเนื้อ ขณะเดียวกันสัมผัสแห่งความยิ่งใหญ่ปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง!

ทว่าในจังหวะนั้น มีเสียงฟ่อและมีลมถูกปล่อยออกมาจากก้น ร่างกายเขาเหมือนลูกโป่งที่กำลังแฟบ…แสงสีทองในแววตาหายไปและไม่ดุร้ายเหมือนก่อนหน้านี้

เขารู้สึกเขินอายและเกาศีรษะ ใบหน้าแดงเล็กน้อย “อุบัติเหตุ เป็นอุบัติเหตุน่ะ…”

หวังหลินมองชายเสียสติด้วยสายตาอันซับซ้อน อีกฝ่ายยิ่งเขินอายภายใต้สายตาของหวังหลิน เขากุมก้นของตัวเองและถอยไปหลายก้าว

“อุบัติเหตุ ข้าบอกแล้วว่าเป็นอุบัติเหตุ ทำไมเจ้ามองข้าแบบนั้น…ประหลาดนัก ข้าไม่ค่อยผายลมมาหรอกนะ มีใครคิดถึงข้าหรือไม่?” เขาลูบก้นตัวเองด้วยแขนขวาและเอาแขนมาดมโดยไม่รู้ตัว

หวังหลินถอนหายใจ ชายเสียสติผู้นี้ทำให้เขาได้รับโชคอันยิ่งใหญ่ แต่ก็เกือบจะฆ่าเขาไปด้วย ความจริงแล้วถ้าไม่ใช่เพราะประทับบรรพชนเทพ ร่างหวังหลินคงไม่ตกอยู่ในสภาวะย่ำแย่ แม้ยังมีพลังต้านทานอยู่ มันก็คงไม่รุนแรงเหมือนตอนนี้

‘ช่างมันเถอะ เถียงกับคนบ้าจะไปได้อะไร…’ หวังหลินส่ายศีรษะ สิ่งที่เขากังวลที่สุดคือพลังต่อต้านในตอนนี้ ขณะขบคิดไป แขนขวายื่นเปิดมิติเก็บของ พลังมาร พรั่งพรูขึ้นมา

มารโบราณที่เขาได้มาจากสุสานโบราณ พลันปรากฏขึ้นเบื้องหน้า

ร่างมารโบราณตัวนี้เป็นหินไปแล้ว แต่ตอนที่หวังหลินได้รับมรดกบัญชาโบราณมา มันเปลี่ยนกลับเป็นเลือดเนื้อ ดาวมารหกดวงกำลังหมุนติ้วในตาขวา แต่ตอนนี้ร่างมันไม่มีวิญญาณ เป็นเพียงแค่ร่างศพ

หวังหลินจ้องมารโบราณหกดาว เดิมทีเขาวางแผนจะควบแน่นวิญญาณมารโบราณเพื่อให้ร่างอวตารของตัวเอง แต่เมื่อเผชิญอันตรายจากพลังต่อต้านในร่างตอนนี้ หวังหลินจึงเปลี่ยนความคิด

ดวงตาส่องสว่างและชี้ไปข้างหน้า มารโบราณสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ร่างกายขนาดใหญ่หดลงอย่างรวดเร็ว โลหิต เลือดเนื้อและพลังมารทั้งหมดรวมกันเข้าหาดาวที่อยู่ในตาขวาของมัน

พริบตาเดียวร่างมารโบราณพลันหายไปและรวมอยู่ในดาวมารโบราณหกดวง หวังหลินคว้าเอาไว้และให้ลอยเข้าหาตาขวาของหวังหลิน

ดาวมารโบราณทั้งหกดวงเข้าสู่ตาขวาและประทับอยู่ด้านใต้สายฟ้าสีทอง!

วินาทีที่ดาวมารโบราณเข้าไปในร่าง หวังหลินสูดหายใจลึก สองแขนสร้างผนึก ร่างกายสั่นเทา ดาวเทพโบราณทั้งเจ็ดกลางหน้าผากกะพริบวาบ ลำแสงสีทองดูเหมือนเข้าไปในตาขวา จากนั้นผสานเข้ากับดาวมารโบราณทั้งหกดวงอย่างรวดเร็ว!

ชายเสียสติถอยร่นไปอยู่ไม่ไกลและจ้องมองฉากเหตุการณ์นี้ เขาจ้องอยู่สักพักพร้อมกับลูบสองตา บ่นพึมพำ “ใช้เทพโบราณเป็นร่างกาย มารโบราณเป็นอวตาร นี่คือสามเผ่าแห่งชนชาติโบราณ…”

“สามเผ่าแห่งชนชาติโบราณ แคว้นจวี่มีปีศาจเป็นรากฐาน แคว้นฉีมีมารเป็นรากฐาน…ประหลาด เห็นอยู่ชัดๆ ว่าเขาเป็นคนของเผ่าเทพและมีร่างอมตะที่มีแค่ข้าและ พี่ใหญ่เท่านั้นที่มี แล้วเซียนจากชนชาติโบราณจะมีมันได้อย่างไร? ประหลาด ช่างประหลาด…ฮึ่ม ใครกล้ามอบร่างเทพอมตะให้กับเซียนของชนชาติโบราณกันนะ!? ถ้าพี่ใหญ่รู้เข้า คงโกรธเกรี้ยวที่สุด!”

“เรื่องนี้ยอมไม่ได้ ข้าต้องหาว่าเจ้าสารเลวคนไหนกล้าดีเช่นนี้!” ชายเสียสติยิ่งเคร่งเครียด