1694. ฟ่านชานเมิ่ง!
ฟ่านชานลิ่วหน้าซีดขาวและไม่ได้ตอบหวังหลินในทันที นางพยายามนั่งลงและวางสองมือไว้บนเข่า หลับตาและเริ่มบ่มเพาะ
แสงสีรุ้งกะพริบออกมาจากร่างกายนางและที่ออกมาจากกลางหน้าผากกำลังเปล่งแสงเจิดจ้า ท้ายที่สุดมีวังวนเบาบางปรากฏขึ้นกลางหน้าผาก ไม่เพียงแค่จะมีแสงสีรุ้งโผล่ออกมามันยังระเบิดพลังความเย็นด้วย
เมื่อพลังความเย็นไหลออกมาในเรือ ดาดฟ้าเรือถูกแช่แข็ง หมอกสีขาวกระจายไปทั่ว หวังหลินก้าวถอยหลังและหรี่ตาแคบ
ทว่าในจังหวะนั้น ฟ่านชานลิ่วพลันมีใบหน้าแดงและกระอักโลหิต โลหิตเปลี่ยนกลายเป็นหยดน้ำแข็งและกระจายสู่ดาดฟ้าเรือ
ไม่นานนักวังวนกลางหน้าผากพลันขยายตัวออกและเริ่มหมุนอย่างรวดเร็ว หวังหลินมีดวงตาเปล่งประกาย เขาเห็นใบหน้าหนึ่งปรากฏขึ้นในวังวน!
ใบหน้านี้แทบจะเหมือนของฟ่านชานลิ่วไม่มีผิด ใบหน้ามีเสน่ห์และงดงามเป็นอย่างยิ่ง!
ฟ่านชานลิ่วเผยใบหน้าเจ็บปวด เส้นโลหิตบนใบหน้าปูดบวมและดูดุร้าย นางลืมตาขึ้นมาทำให้วังวนกลางหน้าผากแตกสลาย วังวนกลับเข้าไปในศีรษะและใบหน้างดงามนั้นก็หายไปด้วย
เสียงกรีดร้องโหยหวนดังออกมาจากฟ่านชานลิ่วและทำให้นางกระอักโลหิตอีกครั้ง สองฝ่ามือสร้างผนึกขึ้นและเริ่มบ่มเพาะ
พอหวังหลินเห็นเช่นนี้ สีหน้าท่าทางจึงเคร่งเครียด เขาดูเหมือนจะเดาบางอย่างได้แต่ก็ไม่มั่นใจ
หวังหลินขบคิดไปพลางส่งสัมผัสวิญญาณแผ่กระจายออกไปล้อมรอบทั่วทั้งเรือ ไม่นานนักสภาพของทั้งเรือจึงปรากฏขึ้นในจิตใจ
เรือลำนี้ใหญ่มากและมีเขตอาคมมากมายที่แม้แต่หวังหลินยังรู้สึกว่ามันลึกลับ ขณะที่แผ่กระจายสัมผัสวิญญาณ เขาจึงตกตะลึงเมื่อค้นพบว่าแทบทั้งเรือถูกสร้างขึ้นจากเขตอาคม แม้แต่ดาดฟ้าที่เขายืนอยู่ก็ยังสร้างขึ้นจากเขตอาคม
กล่าวได้ว่าเรือลำนี้ถูกสร้างขึ้นด้วยค่ายกลเขตอาคมขนาดยักษ์
ม่านพลังป้องกันหลายชั้นถูกสร้างมาจากตัวเรือเอง พวกมันจัดเรียงไว้อย่างดี ทับซ้อนไว้หลายชั้นและทำลายได้ยากยิ่ง
หวังหลินแทบสังเกตไม่ออกว่าแกนกลางของค่ายกลนี้คือใบเรือที่มีใบหน้าชั่วร้าย ใบหน้านั้นดูเหมือนมีชีวิตและดวงตากำลังจับจ้องมาที่หวังหลิน
แม้มันจะเงียบสงัดแต่ตอนที่หวังหลินถูกมันจ้องมา เขารู้สึกเหมือนได้ยินเสียงกรีดร้องน่ากลัวดังขึ้นในใจ
เสียงทะลุเข้าไปในใจและทำให้สีหน้าเปลี่ยนไปจนอดไม่ได้ที่จะล่าถอยไปหลายก้าว
‘เขตอาคมกาลเวลา เขตอาคมแห่งชีวิตและความตาย เขตอาคมวิญญาณโบราณ เขตอาคมทำลายล้าง…ไม่เพียงแต่เรือลำนี้จะมีสี่เขตอาคมโบราณ แต่ยังมีเขตอาคมอีกหลายอย่างที่ข้าไม่เคยเห็นมาก่อน…’
‘หากข้ามีเวลาค้นคว้าพวกมันและเชี่ยวชาญเขตอาคมทั้งหมดนี้ได้ ข้าก็จะสามารถบรรลุแก่นแท้เขตอาคมได้ส่วนหนึ่ง!’ หวังหลินเผยแววตาเป็นประกายแปลกประหลาด ความรอบรู้ด้านเขตอาคมของเขานั้นพิเศษแต่ก็น่าเสียดายที่เขตอาคมส่วนใหญ่ในโลกแห่งถ้ำนี้ไม่ค่อยสมบูรณ์นัก หากเขาพยายามแยกโครงสร้างมันออกมาด้วยกำลัง ไม่เพียงแต่จะเสียเวลาแต่ยังเสียแรงไปอีกด้วย
แต่ตอนนี้มันต่างกัน เขตอาคมบนเรือลำนี้เปิดเส้นทางใหม่ให้แก่หวังหลิน หากเขาสามารถทำความเข้าใจและแยกส่วนพวกมันออกมาได้ อาจจะมีโอกาสที่แก่นแท้เขตอาคมจะปรากฏขึ้น!
หลังจากหวังหลินสังเกตเขตอาคมที่นี่ไม่นาน แสงสีรุ้งส่องสว่างขึ้นด้านนอกเรือและส่องสว่างในบริเวณ เซียนเต๋าสีรุ้งค่อยๆ ก้าวเดินเข้ามา
‘เรือลำนี้… ค่อนข้างคุ้นเคย…’ เซียนเต๋าสีรุ้งมองเรือด้วยความคิดถึง แต่ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็นึกไม่ออกว่าเคยเห็นเรือลำนี้ที่ไหน
‘ข้าไม่ได้ความทรงจำมา ดังนั้นข้าจึงจำเรื่องส่วนใหญ่ไม่ได้’ เซียนเต๋าสีรุ้งขบคิดและส่ายศีรษะ จากนั้นสะบัดแขนขวา
เกิดเสียงดังสนั่นกึกก้องขึ้นทันที!
ดาดฟ้าเรือสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง เสียงดังอึกทึกออกมาจากข้างนอก หวังหลินหันไปมองผ่านม่านป้องกัน เขาเห็นว่าข้างในแสงสีรุ้งมีเซียนเต๋าสีรุ้งที่ดูสงบนิ่งราวกับโลกอยู่ในกำมือ
เสียงดังสนั่นกึกก้องขึ้นอีกครั้ง ดาดฟ้าเรือสั่นเทา ม่านพลังป้องกันชั้นนอกส่วนใหญ่พังทลาย ส่งผลกระทบให้เรือลำใหญ่ถูกผลักไปหลายร้อยฟุต
‘แม้ว่าเขตอาคมของเรือลำนี้จะทรงพลัง มันก็เปิดใช้งานเพียงแค่สองในสิบส่วนเท่านั้น… ด้วยพลังเท่านี้ ข้ากลัวว่ามันจะไม่สามารถหยุดยั้งเซียนเต๋าสีรุ้งได้…’ หวังหลินดวงตาส่องสว่าง ในวินาทีความเป็นความตาย เซียนเต๋าสีรุ้งอาจจะไม่สังหารเขา แต่กำลังจะมาเอาคันศรและเกาทัณฑ์ไป
หวังหลินไม่สามารถมอบคันศรลี่กวงให้ได้ มันมีประโยชน์อย่างมากสำหรับเขา มันคือสิ่งเดียวที่สามารถทำให้เขาต่อสู้กับเซียนขั้นแก่นแท้ดับสูญทั้งหมดได้! สิ่งสำคัญยิ่งไปกว่านั้น เขาไม่ยอมให้ชีวิตของตัวเองตกอยู่ในมือคนอื่น เขาไม่ต้องการให้ตัวเองถูกคนอื่นบงการ!
“แม้เขาจะใช้พลังเต็มที่ เรือวิญญาณปีศาจนี้ก็สามารถหยุดเขาได้หลายสิบชั่วโมง” ขณะนั้นเสียงเย็นเยียบดังออกมาจากเบื้องหลังหวังหลิน
ฟ่านชานลิ่วลืมตาขึ้นช้าๆ
“แม้เปิดใช้งานเขตอาคมไม่ถึงสามในสิบส่วน เขาก็ไม่ได้เหมือนคราวก่อน มันสามารถหยุดเขาได้… สามวัน” ฟ่านชานลิ่วเอ่ยขึ้นเย็นเยียบ สายตาเยือกเย็นของนางมองเซียนเต๋าสีรุ้งด้านนอก แววตามีความเกลียดชังอธิบายไม่ถูก
หวังหลินหันกลับไปมองนาง ผ่านไปสักพักจึงเอ่ยออกมา “ท่านไม่ใช่ฟ่านชานลิ่ว!”
นางถอนสายตาออกมาจากนอกเรือและมองหวังหลิน นาทีต่อมาจึงเผยสายตาชื่นชมและพยักหน้า
“เจ้าคู่ควรแล้วที่เป็นคนที่น้องสาวข้าร่วมมือด้วย ข้าไม่ใช่ฟ่านชานลิ่วจริงๆ ข้าคือพี่สาวของนาง ฟ่านชานเมิ่ง!”
หวังหลินหรี่ตาแคบ มองนางอย่างละเอียดแต่ไม่ได้พูดอะไรออกไป
“เจ้าน่าจะรู้จักข้าจากน้องสาว ข้าคือคนรักของราชันย์เทพสีรุ้ง” นางยกแขนขวาขึ้นมาสร้างผนึก สะบัดหนึ่งครั้งมีแสงสีรุ้งโผล่ออกมาจากมือและลอยเข้าหาม่านพลังด้านนอก
หลังจากสัมผัสกับม่านพลัง กลิ่นอายทรงพลังโผล่ออกมาจากเรือ ม่านพลังแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิม เสียงอึกทึกจากนอกม่านพลังแทบจะถูกขวางกั้นจนหมด เสียงที่ส่งเข้ามาแทบจะตรวจจับไม่ได้
“ในเมื่อเจ้าร่วมมือกับข้าและน้องสาวแล้ว ข้าจะไม่มีความลับอะไรกับเจ้า ตอนนั้นสองในเก้าตะวัน ซึ่งก็คือมหาชั้นฟ้าต้าวยี่และมหาชั้นฟ้าซวนลั่วแห่งแคว้นโบราณ ปรากฏตัวขึ้นใกล้สำนักเจ็ดเต๋าของเรา พลังอำนาจของแต่ละคนยิ่งใหญ่คับฟ้า สั่นสะเทือนฟ้าดิน พวกเขาต่อสู้เพื่อเศษชิ้นส่วนมิติเก็บของที่ลอยออกมาจากแดนเทพบรรพกาล”
“ปกติแล้ว สีรุ้งและข้าไม่สามารถเข้าร่วมในเรื่องนี้ได้และไม่อาจได้ผลประโยชน์อันใด แต่ท้ายที่สุดโชคชะตาก็เข้าข้างเรา… จนแม้แต่ตอนนี้ข้าก็ยังไม่เข้าใจว่าต้าวยี่หรือซวนลั่วไม่สังเกตเศษที่ขาดหายไปหรือชิ้นส่วนที่แตกหักได้อย่างไร”
“เศษที่ขาดหายนั้นร่อนลงมาในมือของสีรุ้ง จากนั้นข้าจึงได้เห็นธาตุแท้ของเขา เพื่อปกคลุมกลิ่นอาย ข้าถึงกับใช้ระดับบ่มเพาะทั้งหมดระงับมันไว้และหวังว่าจะรีบกลับไปในสำนักเจ็ดเต๋า”
“แต่ระหว่างทาง เขากลับหักหลังข้า ข้าถูกเขาจับไว้และนำระดับบ่มเพาะของข้าไปข่มกลิ่นอายชิ้นส่วน จากนั้นทำลายวิญญาณข้า เขาต้องการสังหารข้าเพราะกลัวว่าข่าวจะรั่วไหลออกไป”
“เขายังต้องการใช้ระดับบ่มเพาะของข้าเปิดเศษชิ้นส่วน เพราะเศษชิ้นส่วนนั้นมาจากแผ่นดินเทพบรรพกาล การเปิดมันได้จึงยากมาก”
“แต่ข้าไม่ตาย ข้าคือศิษย์หลักของสำนักมหาวิญญาณ ดังนั้นวิญญาณส่วนหนึ่งของข้าจึงอยู่กับอาจารย์ อาจารย์ใช้วิชาฟื้นคืนชีพกับข้าและทำให้ข้าเกิดใหม่ได้อย่างรวดเร็ว”
“มีหลายคนในสำนักเจ็ดเต๋าที่ฟังคำสั่งข้า โดยเฉพาะน้องสาว ดังนั้นข้าจึงยืมวิชาของอาจารย์เพื่อบอกน้องสาวทุกอย่าง จากนั้นสงครามก็เริ่มต้นขึ้น!” นางค่อยๆ พูดถึงอดีต
“ข้ารู้ว่าเขาต้องเปิดเศษชิ้นส่วนและได้รับสิ่งที่อยู่ข้างใน ข้ายังรู้ด้วยว่าเขาล่อเย่โม่เข้าไปข้างในและปิดผนึกสำนักเจ็ดเต๋า แต่ข้าจะปล่อยให้เขาทำสำเร็จได้อย่างไร? ข้าบอกข่าวให้กับเหลียนต้าวเฟยผู้โลภมากอยากครอบครองข้ามาเสมอ ข้าจึงล่อเขาให้เข้าไปในสำนักเจ็ดเต๋า!”
“ด้วยการที่ข้าเชื่อมต่อกับน้องสาว นางสนมส่วนใหญ่จึงแปรพักตร์และทำให้ศิษย์สำนักเจ็ดเต๋าแยกจากกัน จึงเกิดเป็นดินแดนชั้นในและดินแดนชั้นนอก!” ถึงจุดนี้นางจึงได้มองหวังหลิน
หวังหลินมีสีหน้าดังเดิมไม่เปลี่ยนแปลงและไม่ได้เผยอาการอันใดออกมา เขาคาดการณ์ส่วนใหญ่ได้แล้วและตอนนี้ก็เชื่อคำพูดของนางบางส่วน มีหลายอย่างที่มีช่องโหว่และถึงแม้นางจะพูดสวยหรูแค่ไหนก็ยังมีจุดที่มีปัญหา
หลังจากขบคิดเงียบๆ อยู่ชั่วขณะ หวังหลินเอ่ยถาม “สถานที่ที่เรียกกันว่า แผ่นดินเทพบรรพกาลคือสถานที่แบบไหน?”
“มีตำนานหนึ่งในแผ่นดินเซียนดารา ดินแดนเทพบรรพกาลเปิดขึ้นเก้าครั้ง แต่ละครั้งที่เปิดขึ้นมา คนที่ได้รับโชควาสนาคนสุดท้ายจะกลายเป็นมหาชั้นฟ้า… กระทั่งถึงตอนนี้มันเปิดมาแล้วเก้าครั้ง และจึงมีตะวันเก้าดวงจริงๆ”
“บางทีตะวันดวงที่สิบจะปรากฏขึ้นมาตอนที่มันเปิดขึ้นในครั้งที่สิบ…”
“ส่วนเรื่องที่ว่าแดนเทพบรรพกาลนั้นคืออะไร ข้าเองก็ไม่รู้”
“ท่านบอกว่าสีรุ้งคนนี้แตกต่างจากสีรุ้งในอดีต ข้าต้องการคำตอบสำหรับเรื่องนี้” หวังหลินดวงตาส่องสว่าง เขามองร่างพร่ามัวที่กำลังกระหน่ำโจมตีม่านพลังป้องกันรอบตัวเรือ
นางขบคิดเล็กน้อยและเอ่ยขึ้นทันที “เขาไม่สมบูรณ์!”
“ข้าไม่รู้ว่าเขาให้ลี่กวงช่วยสังหารเย่โม่ได้อย่างไร แต่ข้ารู้ว่าหลังจากข้าบอกเหลียนต้าวเฟยให้ทะลวงเข้าไปในถ้ำ มันก็เกิดการต่อสู้รุนแรงขึ้นแล้ว!”
“การต่อสู้นี้เกิดขึ้นเพียงชั่วเวลาสั้นๆ หลังจากเย่โม่ตาย จากนั้นสีรุ้งก็ปิดด่านบ่มเพาะเนื่องจากอาการบาดเจ็บ ศึกษาบางอย่างที่ได้มาจากชิ้นส่วนนั้น จนกระทั่งต่อมาข้าจึงได้รู้ว่ามาข้างในชิ้นส่วนนั้นมีเต๋าแห่งสวรรค์อยู่!”