ตอนที่ 600 ออก

ย้อยกลับไปในโลกแม่น้ำเลือด เผ่าโมชานออกไปรวบรวมคริสตัลแม่น้ำเลือดเกือบ 1 หมื่นชิ้น

แม้ร่างกายของอสูรเขาทองจะมีขนาดใหญ่ก็ยังไม่สามารถดูดซับได้

มากกว่า 97ชิ้น ความตั้งใจฆ่าที่ได้รับจากคริสตัลทำให้หลัวเฟิงแทบไม่สามารถทนได้

“พระราชวังมรดกของภูเขาปีศาจ ได้เพิ่มความสามารถในการต้านทานพลังจิตของผม”

“ตลอด 12 ปีการฝึกฝนเกี่ยวกับจิตที่ไม่เคยหยุดพัก”

การฝึกฝนสภาพจิตแตกต่างจากการฝึกฝนอื่นๆ เช่นเดียวกับกฎต้น

กำเนิด และการศึกษาเทคนิค มันมีความต้องการหลายอย่าง

การฝึกฝนสภาพจิตใจไม่ได้เกี่ยวข้องกับเวลามากนัก เพียงแค่ 10 ปีก็ไปถึงจุดสูงสุด

ใน 12 ปี เขาได้พัฒนาสภาพจิตขึ้นไปอย่างมาก ส่งผลให้อำนาจจิตของเขาแข็งแกร่งขึ้นมาก

หลัวเฟิงยืนอยู่ในลานกว้างที่เงียบสงบ

ภายในโลกภายในของเขา อสูรเขาทองที่มีขนาดใหญ่ราวภูเขา กรงเล็บด้านขวามีคริสตัลแม่น้ำเลือดอยู่

มันคือชิ้นที่ 99

ฝ่ามือตรงกรงเล็บด้านขวาถูกเฉือน คริสตัลแม่น้ำเลือดขนาดจิ๋วถูก

ควบคุมด้วยพลังงานจิตวิญญาณ มาหยุดตรงบริเวณบาดแผล พลังงานไร้รูปก็เทเข้ามายังร่างกาย

มันยกหัวขึ้นและปล่อยเสียงคำรามออกมา

มีการปะทะกันระหว่างเจตจำนงในการฆ่าและอำนาจจิต ราวกับการฆ่าฟันจำนวนมากอันไม่สิ้นสุด อำนาจจิตของหลัวเฟิงควบแน่นเป็นคมดาบ ป้องกันการโจมตีจำนวนมาก

การปะทะกันของอำนาจจิตเพียงอย่างเดียว ทำให้เกิดสถาณการณ์

รูปแบบนี้

“แน่นอนว่าผมต้องชนะ เจตจำนงในการฆ่าไม่สามาถเอาชนะผม มันไม่สามารถผ่านไปได้”

ความพยายามต่อเนื่อง ทำให้เจตจำนงในการฆ่าได้ถอยกลับไป

เหมือนกับแม่น้ำที่หดลง พร้อมกับพลังงานแม่น้ำเลือดเริ่มไหลเข้าสู่กรงเล็บขวาอย่างต่อเนื่อง และเริ่มแปรปรวนอีกครั้ง

ความเจ็บปวดได้โจมตีเข้ามา

อสูรเขาทองที่ได้รับความเจ็บปวดอย่างรุนแรงจนต้อง คลุกลงบนพื้น

แต่มันยังคงแบกรับมันได้

ในที่สุด ความเจ็บปวดก็หายไป คริสตัลชิ้นที่ 99 ก็รวมเข้ากับกรงเล็บ

ขวา

อสูรเขาทองยกหัวขึ้นคำราม อย่างมีความสุข เสียงคำรามที่ดังไปทั่วโลกภายใน

กรงเล็บได้ถูกเปลี่ยนแปลงทั้งเกล็ดกล้ามเนื้อ และอื่นๆ เซลล์เริ่มต้น

วิวัฒนาการจากภายใน สร้างกรงเล็บสีทองเข็มที่มีลวดลายการแกะสลักสีแดงเลือด

การแกะสลักที่ปกคลุมทั้งกรงเล็บ รวมกันเป็นภาพของสัตว์ร้ายที่กำลังคำราม

“ภาพประหลาดนี้คืออะไร”

ตอนที่ดูดซับคริสตัลชิ้นที่ 98 สำเร็จ ลวดลายที่ปรากฎขึ้นไม่มีตรงไหนดูเหมือนรูปสัตว์ร้ายนี้เลย

แต่เมื่อผ่านชิ้นที่ 99 ลวดลายได้สร้างเป็นภาพการแกะสลักของสัตว์ร้ายที่คล้ายกับเทวรูปสัตว์

มันมีข้อแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือไม่มีเขาเหมือนกับเทวรูปสัตว์ เขาที่หายไปนั้นดูเหมือนว่าจะยังเป็นภาพสลักที่ไม่สมบูรณ์

“ถ้าผมดูดซับชิ้นที่ 100 ได้ มันคงสมบูรณ์แบบ”

“มาลองดูกันว่าผมจะดูดซับคริสตัลแม่น้ำเลือดชิ้นที่ 100 ได้หรือไม่”

อสูรเขาทองนำคริสตัลแม่น้ำเลือดออกมาอีกชิ้น และเริ่มต้นดูดซับมันอีกครั้ง

หลัวเฟิงที่ยืนอยู่ภายในลานกว้าง พื้นหินได้ถูกแต่งแต้มไปด้วยเลือดสดๆ มันคือเลือดที่มาจากร่างกายมนุษย์โลก ที่เกิดจากความเจ็บปวดระหว่างการดูดซับคริสตัลชิ้นที่ 99

“การดูดซับคริสตัลชิ้นที่ 100 มันล้มเหลว” หลัวเฟิงลูบเหงื่อบนหน้าผาก

“การดูดซับคริสตัลชิ้นที่ 100 มันยากกว่าที่ผมคิดไว้ ผมต้องยกระดับ

อำนาจจิตขึ้นก่อน ถึงจะประสบความสำเร็จ”

การดูดซับคริสตัลชิ้นที่ 99 ประสบความสำเร็จ แต่ 100 ล้มเหลว หลัวเฟิงก็ยังคงตื่นเต้นเป็นอย่างมาก

เพราะการแกะสลักบนกรงเล็บขวา เป็นภาพสัตว์ร้ายที่เกือบเหมือนกับเทวรูปสัตว์ เพียงแต่เขาของมันหายไป

“คริสตัลแม่น้ำเลือดนี้ มันเชื่อมโยงกับสัตว์เทพในตำนานของโลกแม่น้ำเลือด” หลัวเฟิงคิด

“ไม่ว่าจะเป็นนักรบเลือด นักรบดำหรือพลังงานแม่น้ำเลือด เชื่อมโยง

ไปถึงสัตว์เทพ”

“ผมคิดว่าการดูดซับคริสตัลชิ้นที่ 100 จะทำให้เขาปรากฎขึ้น”

“และถ้าภาพปรากฎขึ้นมาสมบูรณ์ มันต้องมีสิ่งที่ทำให้ประหลาดใจมากแน่”

หลัวเฟิงกำลังมีความสุข ขณะมองไปยังรอบๆ ลานกว้าง ไม่มีรูปแบบชีวิตใดนอกจากเขา ด้านล่างก็มีแต่สัตว์ประหลาดนับล้าน

สัตว์ประหลาดที่อยู่ในระดับอมตะ ก็มีจำนวนมากมายในหมู่พวกมัน

“ได้เวลาต้องกลับไปแล้ว”

ร่างกายหลัวเฟิงบิดเบี้ยว เขาได้เปลี่ยนกับร่างของเผ่าโมชาน หลังจากนั้นก็เปลี่ยนเป็นหมีน้ำแข็ง และวิ่งออกไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว

หมีน้ำแข็งผ่านบาเรียแสงสีขาวออกไป ยังเบื้องล่างที่มีสัตว์ประหลาด

จำนวนมากมาย สัตว์ประหลาดโง่ๆ ไม่สนใจและสังเกตเห็นหมีน้ำแข็ง

หมีน้ำแข็งมองขึ้นไปยังพระราชวังทั้ง 32 ที่กำลังลอยอยู่ “ทั้ง 32 ยังมีบาเรียสีขาว”

แล้วแสงสีขาวที่ห่อหุ้มพระราชวังที่หลัวเฟิงอยู่ก็จางหายไปอย่างช้าๆ

“ดูเหมือนว่ายังมีอีก 31 พระราชวังที่ยังมีรูปแบบชีวิตรับสืบทอดอยู่”

“ตอนนี้ต้องยอมรับสิ่งที่ผมสามารถทำได้และไม่สามารถทำได้อีกต่อไป เวลานี้ควรจะออกไป”

ในโลกนรกนี้เต็มไปด้วยความเย็นและสัตว์ประหลาดจำนวนมากมายที่มองไปไม่เห็นที่สิ้นสุด มันเยอะจนไม่อาจนับจำนวนที่ถูกต้องได้

“จะออกไปยังไงดี”

“ผมเข้ามายังไงและจะต้องไปที่ไหน”

“ในหลุมลึกนี้เต็มไปด้วยสัตว์ประหลาดระดับอมตะ ผมไม่ควรจะยุ่งกับพวกสัตว์ประหลาด”

หลัวเฟิงไม่เห็นสัตว์ประหลาดตัวอื่นบินเข้ามาในหลุม ทั้งหมดในพื้นที่ด่านล่างก็เต็มไปด้วยสัตว์ประหลาดระดับอมตะทั้งหมด

“แม้แต่สัตว์ประหลาดอื่นก็ไม่บินออกไปจากหลุม หรือบินเข้ามา พวกเขาทั้งหมดทำให้ผมไม่อาจทำอะไรได้”

หมีน้ำแข็งสำรวจโลกเบื้องล่าง แต่หลังผ่านไป 3 วันยังไม่พบทางออก

จากพื้นที่มันเริ่มทำให้เขาเริ่มร้อนใจ

“ผมจะเดินต่อไปทิศทางเดียว”

“ผมไม่เชื่อว่ามันจะไม่มีจุดจบ”

หมีน้ำแข็งเริ่มเดินทางไปในทิศทางเดียว นับล้านกิโลเมตร และมีสะดุดบางครั้ง มันเดินต่อไปเรื่อยๆ จนเริ่มเห็นสัตว์ประหลาดเล็กน้อย

“เมื่อไรผมจะได้เดินออกจาสถานที่นี้” หมีน้ำแข็งหลัวเฟิง บ่นพึมพำ

เสียงหวีดร้องของภูเขาปีศาจ ผ่านบริเวณที่หมีน้ำแข็งอยู่ ทำให้มันสั่น

เล็กน้อย แม้จะเปลี่ยนเป็นเผ่าโมชาน แต่แกนหลักก็ยังคงเป็นหลัวเฟิง แกนวิญญาณก็ยังคงได้รับผลกระทบจากภูเขาปีศาจ

“เสียงจากภูเขาปีศาจนี้สามารถส่งผลกระทบกับ นักสู้ห้วงมิติระดับล่างได้”

หมีน้ำแข็งหยุดก้าว ตาของมันเปิดกว้าง แสดงความรู้สึกของมนุษย์

ออกมา “ในที่สุดก็มีเสียงจากบันทึกปีศาจ”

หลังจากที่เดินภายในหลุมนี้เป็นเวลานาน ก็ได้ค้นพบเสียงจากบันทึก

ปีศาจ

“ในที่สุดก็ได้พบ”

หมีน้ำแข็งกำลังตื่นเต้น เหมือนกำลังจะร้องไห้ ด้วยความตื่นเต้นก็รีบ

บินไปในหนึ่งอึดใจจนเจอกับกำแพงน้ำแข็ง

“ถ้ำที่คุ้นเคย ผมรักมันจริงๆ”

หมีน้ำแข็งแกว่งอุ้งเท้าไปยังกำแพงและพุ่งผ่านไปยังหนึ่งในถ้ำ