ตอนที่ 666 คะแนน

เขาเริ่มลงมือทันที ในโลกภายในอันกว้างใหญ่นั้น อสูรเขาทองได้นอนอยู่ตรงหน้าภูเขา มันใช้พลังจิตวิญญาณของมันกว่าควบคุมใบมีดว่าหมื่นเล่มในการแกะสลักรูปปั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า จากนั้นเขาได้ใช้พลังงานโลกในการฟื้นฟูภูเขาให้กลับมาเป็นรูปร่างเดิมแล้วแกะสลักมันอีกครั้งซ้ำแล้วซ้ำเล่า….ทำวนซ้ำไปเรื่อยๆ!

เขาทำการเลียนแบบเส้นเลือดของสัตว์อสูรแต่ก็ไม่มีออร่าหรือภาพลักษณ์ใกล้เคียงเลย

ล้มเหลว 10 ครั้ง…100 ครั้ง…1000 ครั้ง

“ฉันล้มเหลวมากว่า 3,000 ครั้งแล้ว”

“แน่นอนว่ามันยาก หืม และทำได้แค่เลียนแบบเกล็ดไม่กี่อันของรูปปั้นอันเล็กได้” อสูรเขาทองนั้นยังคงดูกลัว การถูกโจมตีของกฎของก่อนหน้านี้อยู่ ดังนั้นมันจึงทำการเลียนแบบด้วยความระมัดระวัง มัน

เลียนแบบเส้นเลือดของรูปปั้นตัวเล็กและรูปปั้นที่สลักออกมาก็ให้

ความรู้สึกพิเศษแผ่ออกมา

นี่เหมือนกับการแกะสลักเส้นทางของจักรวาล!

ในตอนที่แกะสลักนั้นได้มีแรงกดดันที่ไม่มีรูปร่างแผ่ออกมา มัน

แข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ

“หยุด!” หลังจากแกะสลักไปได้ 10 เกล็ด อสูรเขาทองก็ได้หยุดและ

ร้องออกมาพร้อมกับเปลี่ยนการควบคุมใบมีด เพื่อที่จะพยายามเลียนแบบเกล็ดของรูปปั้นตัวใหญ่แทน

…

ร่างของ หลัวเฟิง ในโลกนั้นนั่งอยู่ในหุบเขามองไปยังรูปปั้นตัวใหญ่แล้วรู้สึกได้ถึงคลื่นแปลกๆ

ร่าง โมชาน นั้นรับหน้าที่ในการรับมือกับรูปปั้นตัวเล็กและศึกษามัน

ร่างนั้นมีไว้รู้สึกถึงความพิเศษของพลังเทพและภาพลักษณ์ของรูป

ปั้น ยิ่งรู้สึกมากเท่าไหรยิ่งรู้ได้ถึงความน่ากลัวของเทพอสูร ความรู้สึก

นี้ทำให้คนอื่นๆ ต้องตื่นกลัวและยอมรับในตัวมัน

…

ทำงานทั้งสามอย่างพร้อมกัน!

เขาไม่ได้พักหรือนอนเลย เขาทุ่มเททุกอย่างลงไป อสูรเขาทองเองก็รีบแกะสลักเร็วอย่างกับสายฟ้า ในเวลาหนึ่งวันของโลกนั้นมันได้ทำการแกะสลักมากว่าหมื่นครั้ง

ด้วยเงื่อนไขเหล่านี้…

ในเสี้ยวพริบตาหนึ่งปี ก็ได้ผ่านไป

อวกาศสัตว์เทพอสูรนั้นโดดเดี่ยวอยู่แล้ว อสูรเขาทองนั้นยืนอยู่กลางทุ่งหญ้าไม่ได้พักพร้อมกับควบคุมใบมีดให้รวดเร็วอย่างกับสายฟ้า คอยแกะสลักภูเขาที่อยู่ตรงหน้ามันก่อนจะทำมันเสร็จในชั่วพริบตา ในตอนนั้นเองพลังงานโลกได้เปลี่ยนเป็นรูปสลักให้กลับเป็นภูเขาอีกครั้ง ความเร็วในการฟื้นฟูนั้นมากจนน่าตกใจ

กรร!

อสูรเขาทองใช้พลังงานโลกเปลี่ยนรูปปั้นให้เป็นภูเขาแต่อยู่ๆ มันก็ได้

หยุด

ครืน…อสูรเขาทองอยู่ๆ ก็ยืนขึ้นด้วยเท้าทั้งสี่ ตาสีทองหม่นของมันเต็มไปด้วยความตื่นเต้น แล้วมองไปที่รูปปั้นเทพอสูรที่หลับไหลอยู่

ตรงหน้า

“บ้าเอ้ย!”

โมชาน หลัวเฟิงวิ่งเข้าไปยืนอยู่ข้างๆ รูปปั้น เขายกมือขึ้นแตะหินและรู้สึกได้ถึงระลอกคลื่นที่แผ่ออกมาอ่อนๆ

“ระลอกพลัง”

“กฎระลอกจักรวาล ไม่ใช่ทอง ไม้ น้ำ ไฟ ดิน ลม สายฟ้า แสง เวลาหรืออวกาศ” โมชาน หลัวเฟิงตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น “บ้าเอ้ย เราทำสำเร็จแล้ว! เราพอรู้คำใบ้ในการเปิดการทำงานระลอกจักรวาลแล้ว”

“กรร…” อสูรเขาทองเงยหน้าขึ้นมาคำรามด้วยความตื่นเต้น มัน

คำรามดังก้องไปทั่วพื้นที่แห่งนั้น

…

ในโลกด้านนอก

หลัวเฟิง แทบปิดความตื่นเต้นของตัวเองไว้ไม่อยู่ เขามองไปที่รูปปั้นที่อยู่ตรงหน้าแล้วรู้สึกอยากตะโกนออกมา

เขาตื่นเต้นอย่างมากกับสิ่งที่เกิดขึ้น

“กว่าหนึ่งปี มากกว่าหนึ่งปี ฉันได้ทำการเลียนแบบมันกว่า 5 ล้านครั้ง! ฉันพยายามที่จะเลียนแบบรูปปั้นตัวเล็กกว่าร้อยครั้ง หลังจากที่ร่าง โมชาน นั้นมองไปที่รูปปั้นตัวเล็กและจดจำลักษณะและภาพลักษณ์ของมัน อีกทั้ง ยังพยายามจดจำสิ่งเหล่านั้นลงในสติของฉัน ฉันไม่คิดว่าจะทำมันสำเร็จ” หลัวเฟิงตื่นเต้นอย่างมาก

ความสำเร็จครั้งนี้มีเพียงระลอกคลื่นอ่อนๆ เท่านั้น

และรูปปั้นขนาดใหญ่ตรงหน้านั้นมีแค่ระลอกคลื่นปกติ ความกดดัน

ของมันนั้นไม่ได้อ่อนแอกว่าอัศวินอวกาศเลย รูปปั้นเลียนแบบที่มัน

สร้างขึ้นมาก่อนหน้านั้นไม่ได้มีความกดดันเลยสักนิด

“ความกดดันไม่มีเลย! สำหรับกฎต้นกำเนิดแล้ว อาจจะเกิดในตัวที่

ล้านๆ” หลัวเฟิง คิด

“แต่!”

“อย่างน้อยมันก็ยังมีความก้าวหน้า”

“ด้วยความก้าวหน้านี้ มันไม่ได้ช่วยเพิ่มความแข็งแกร่งของฉันมาก

นัก แต่อย่างน้อยมันก็พิสูจน์อย่างหนึ่ง…วิธีของฉัน ฉันจะทำต่อไป! ฉันจะทำการเลียนแบบมันจนกว่ามันจะแข็งแกร่งขึ้น จากนั้นมันจะ

ส่งผลดีต่อฉันแน่นอนว่ามันต้องมากจนน่าตกใจ” หลัวเฟิง คิดว่ารูปปั้นเทพอสูรนั้นคือสมบัติอย่างแท้จริง

และโชคของเขานั้นก็ถือว่าดีพอ

รูปปั้นตัวเล็กนั้นเป็นไปไม่ได้ที่จะทำการเลียนแบบขึ้นมาตอนนี้ ใน

ตอนที่เขาลองเลียนแบบมันเขาจะถูกแรงกดดันจากกฎของจักรวาล

รูปปั้นตัวใหญ่นั้นสามารถลอกเลียนแบบได้แต่มันไม่มีความเป็นเทพอยู่ข้างใน มันยากที่จะทำการเลียนแบบได้ถูกต้อง

ด้วยการที่มีสองตัวด้วยกันเท่านั้นมันถึงจะสำเร็จ

และสำหรับรูปั้นตัวเล็กที่เป็นสมบัติจากโลกแม่น้ำเลือด แม้ว่าจะไม่มี

ใครเข้าใจปริศนาของมัน แต่มันต้องอยู่ในระดับสูงแน่ อย่างน้อย

จำนวนของรูปปั้นเทพอสูรนั้นจะมีน้อยอย่างมาก แต่หนึ่งในนั้นอยู่ใน

มือ หลัวเฟิง

“นายท่าน”

“นายท่าน หลัวเฟิง?”

ดิลลัน และ ผู้อาวุโสชิฟานจี รู้สึกได้ถึงระลอกที่แผ่ออกมาจาก หลัวเฟิง แล้วถามขึ้นมาทันที

“ฮ่า ฮ่า” หลัวเฟิง มองไปยังทั้งคู่และพูดขึ้น “ผมนั่งที่นี่มานานกว่าปี

แต่ผมนั้นสนใจรูปปั้นนี้อย่างมาก ดังนั้นผมจะอยู่ที่นี่อีกสัก 10-100

ปี ผู้อาวุโส ชิฟานจี ถ้าท่านมีสิ่งใดอยากไปทำท่านสามารถกลับไปยัง

เผ่าพาโกด้า ได้ก่อน ในตอนที่ผมศึกษาเสร็จ ผมจะออกจากโลกนี้ทันที”

“เวลาของผมนั้นมีไม่จำกัด” ผู้อาวุโสชิฟานจี ยิ้ม “เวลาล้านปี นั้น

เพียงแค่เสี้ยวพริบตาสำหรับผม ท่านไม่ต้องกังวลเรื่องผม ถ้าผมมี

เรื่องเร่งด่วนอะไร แน่นอนว่าผมจะบอกท่านก่อนที่จะจากไป”

“อื้อ” หลัวเฟิง พยักหน้า หลังจากนั้นก็มองไปที่ ดิลลัน

ทั้งสองคนมองตากันแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา

งานของ ดิลลัน นั้นคือปกป้อง หลัวเฟิง และอยู่ในระดับขอบเขต มันคือโอกาสสุดท้ายของเขาที่จะสร้างจุดเริ่มต้นของเขา

ที่ระดับจักรวาลนั้น พวกเขาอยู่ในรังขององค์กรจักรวาลเสมือน ที่

ระดับขอบเขตแล้วพวกนั้นต้องปกป้องพวกเขา แต่เมื่อถึงระดับระดับห้วงมิติแล้ว…พวกเขาต้องออกไปสำรวจจักรวาล ดังนั้นระหว่างที่อยู่ในระดับขอบเขต …สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการฝึกฝน ดิลลัน นั้นเต็มใจเสียสละเวลาหลายพันปี ในการฝึกฝนเพื่อไม่ให้มีการรบกวน หลัวเฟิง

ร่างทั้งสามของ หลัวเฟิงนั้นทำงานร่วมกัน

หลังจากสำเร็จครั้งแรกไปได้ เขาก็ให้อสูรเขาทองทำการเลียนแบบอีก

ครั้งและพบว่าเขาทำมันสำเร็จแค่ 1 ใน 10 ครั้ง หลังจากทำการ

เลียนแบบกว่าครึ่งเดือน มันก็กลายมาเป็น 1 ใน 3 ครั้ง อีกครึ่งเดือนผ่านไปในที่สุดเขาก็ทำสำเร็จทุกครั้ง

ตอนนั้นเอง!

หลัวเฟิงรู้จุดอ่อนของตัวเทพอสูรแล้ว

หลัวเฟิง เรียกมันว่าจิตวิญญาณเทพอสูร

“จิตวิญญาณเทพอสูร ผมเข้าใจได้เพียงเล็กน้อย แม้แต่กรงเล็บฉีกฟ้าของอสูรเขาทองเองก็ยังแข็งแกร่งขึ้นเพราะมัน” หลัวเฟิง นั่งขัดสมาธิบนหิน มองไปไกลๆ ยังพอเห็นเงาของเผ่าทองคำอยู่ มีพวกนั้นกว่า 1 ร้อยล้านคนที่กระจัดกระจายไปทั่วหุบเขา

“หืม”

“เพราะผมเข้าใจการมีอยู่ของจิตวิญญาณเล็กน้อย งั้นผมจะอยู่ที่นี่และฝึกฝน” หลัวเฟิงตัดสินใจ

ไม่ว่าจะฝึกที่ไหนก็ถือว่าเป็นการฝึกฝน

แม้ว่าเขาจะไม่เจอภรรยา พ่อแม่ ลูก เขาก็ยังสามาถไปพบพวกนั้นได้ในจักรวาลเสมือน ยังไงซะมันก็สมจริงอย่างมาก ซึ่งไม่ได้ต่างจากของจริงมากเท่าไหร่

“เวลาที่ผมใช้อยู่ที่นี่ ผมต้องแลกเปลี่ยนเทคนิคการควบคุมหมื่น

วิญญาณ” หลัวเฟิง คิดเรื่องนี้ จานั้นเขาส่งสติเข้าไปในจักรวาลเสมือน

จักรวาลเสมือน ภูเขาเซียงหยู่ เขตที่พักของ หลัวเฟิง

ในตอนที่เขาทำการศึกษาอยู่

หลัวเฟิง ได้นั่งอยู่ตรงหน้าโต๊ะของเขาแล้วเปิดคอมขึ้นมาพร้อมกับเปิดรายการ แล้วเลือกทักษะออกมา หลังจากนั้นสักพักเขาก็พบกับเทคนิคการควบคุมหมื่นวิญญาณ

ทักษะนี้เป็นทักษะระดับสูงและแข็งแกร่งกว่าการประทับตราจิต

วิญญาณที่ ยูฮันโบ สร้างขึ้นมามาก แม้ว่ายูฮันโบ จะอยู่ในระดับอมตะ แต่ตอนนั้นเขาก็ไม่สามารถควบคุมรังแม่ของแมลงระดับห้วงมิติได้ แม้ว่าเขาจะมีเงิน แต่เขาก็ไม่สามารถซื้อคู่มือที่มีค่านี้ได้

ยังไงซะในบรรดามนุษย์ทั้งหมด จำนวนทักษะที่สร้างขึ้นมาเพื่อควบคุมรังแม่นั้นก็มีแค่ 29 อัน

ทั้งหมดล้วนแต่มีราคาที่แพงอย่างมาก

“บัดซบ”

“แพง”

หลัวเฟิง มองไปที่ราคาบนหน้าจอ มันไม่เหมือนทักษะเวลาที่เป็น

เล่มๆ คู่มือนี้สามารถซื้อได้เป็นส่วนๆ ไป การควบคุมหมื่นวิญญาณ

นั้นต้องซื้อมันทั้งหมดเช่นกัน

การควบคุมหมื่นวิญญาณนั้นเป็นทักษะที่ใช้ควบคุมวิญญาณของ

ทาส ด้วยการแลกเปลี่ยนคะแนน 1.5 ล้านคะแนน

“1.5 ล้านคะแนน!”

“ราคาสูงมาก” หลัวเฟิง มองไปที่ราคาแล้วรู้สึกเจ็บใจขึ้นมา “การ

ประทับตราวิญญาณของอาจารย์ ยูฮันโบ นั้นมีราคาแค่ 10,000 คะแนน และแค่การประทับวิญญาณนั้นน่าจะมีค่าแค่ไม่กี่พันคะแนน และการควบคุมหมื่นวิญญาณนี้เองก็เป็นทักษะในการควบคุมวิญญาณอย่างหนึ่ง แต่กลับมีราคาสูงถึง 1.5 ล้าน!”

บาบาต้า ที่ซึ่งยืนอยู่ที่ไหล่ของเขาได้บิดปาก “หยุดบ่นได้แล้ว! ถ้าเจ้า

ไม่ใช่สมาชิกหลักขององค์กรจักรวลาลเสมือน แม้ว่าเจ้าจะมี 2 ล้านหรือ 3 ล้าน เจ้าก็ไม่มีทางซื้อคู่มือนี้ได้ ปกติแล้วนักรบคนใดที่ได้รังแม่มาจะขายทุกอย่างเพื่อหาทางควบคุมมัน ตราบใดที่คู่มือเหล่านี้มีการประมูลกัน มันต้องมีการแข่งขันที่ดุเดือดมากแน่ๆ”

หลัวเฟิงเอามือถูคางตัวเอง

เขารู้เรื่องนี้อยู่แล้ว

แต่…เขาจนอยู่!

“คะแนนของฉันรวมกับอีก 200,000 จากภารกิจก่อนหน้า ในตอนที่ถึงเวลาที่กำหนดหนึ่งปี แล้ว ยังมีอีกสองเป้าหมายที่ต้องดำเนินการ ฉันเพิ่งดำเนินการไปได้แค่ 85% และได้คะแนนมาแค่ 170,000 ภารกิจระดับเป็นไปไม่ได้ที่ฉันได้มานั้น ให้คะแนนมากที่สุด ภูเขาบันทึกปีศาจให้ฉันมา 400,000 คะแนน และจักรวาลแห่งความโกลาหลให้ฉันมา 500,000 คะแนน” หลัวเฟิง มองไปที่คะแนนของตัวเอง

ตอนนี้คะแนนทั้งหมดของเขามีแค่ 1,316,060 คะแนน