ตอนที่ 892 ความใจดีของหลัวเฟิง

“เจ้าเห็นมันชัดเจนรึเปล่า?” หลัวเฟิง มองไปที่อีกฝ่าย

จินทา ที่ตัวใหญ่นั้นเมื่อยืนอยู่ข้างๆ หลัวเฟิง หลัวเฟิง เหมือนกับเด็กตัวน้อยไปเลยเมื่อเทียบกับเขา แต่นักรบของ จักรวรรดิหมอกทอง กลับลนลาน เขาได้อ่านรายชื่อพวกนั้นอย่างตั้งใจและเขาก็ต้องตะลึง เขาไม่ได้มีท่าทีต่อต้านมีแค่ท่าทีสำนึกผิด

“ข้าเห็นมันแล้ว นายท่านหลัวเฟิง…ขะ…ข้า…” จินทา ตะกุกตะกัก

รายชื่อพวกนั้นเป็นข้อเรียกร้องง่ายๆ สามอย่าง

อย่างแรกคือธุรกิจและทรัพย์สินของตระกูล ลูซี่ ทั้งหมด 99% จะถูก

โอนมาให้กับตระกูลหลัว เหลือไว้กับตัวเองแค่ 1% นี่ต้องทำการโอนในครึ่งวัน

อย่างที่สองคือสมาชิกที่เกี่ยวข้องในการต่อสู้ระหว่างสองตระกูลจะถูก

ส่งให้ตระกูลหลัวจัดการ

อย่างที่สามคือเงินสด 1 พันล้านองค์ประกอบผสมเป็นค่าตอบแทน

“แม้ว่าเจ้าจะเสียทรัพย์สินไป 99% แต่อย่างน้อยเจ้าก็ยังมี 1% เหลืออยู่”

หลัวเฟิง มองไปที่อีกฝ่าย “และข้าต้องการให้ส่งสมาชิกที่เกี่ยวข้อง

มา ถ้าไม่มีพวกนั้น มันก็จะส่งผลดีต่อตระกูลเจ้า สำหรับเงิน 1 พัน

ล้าน…จักรพรรดิอย่างเจ้าน่าจะสามารถหามันมาได้”

“ข้อเรียกร้องทั้งสามอย่างของข้านั้นง่ายดาย เพราะข้าไม่ได้บังคับเจ้า

มากเกินไป มันก็ถือว่าข้าแสดงความใจกว้างออกมาแล้ว” หลัวเฟิง พูดขึ้น

จินทา อยากที่จะร้องไห้ออกมา

ใจกว้าง?

พระเจ้า!

ทรัพย์สินตระกูล 99% ทรัพย์สินที่สะสมมานานหลายปีจะถูกชิงไปโดยเหลือแค่เพียงน้อยนิดเท่านั้น

“นายท่านหลัวเฟิง ข้าเป็นแค่จักรพรรดิ เงินของชนชั้นสูงมากมายยังไม่ถึง 100 ล้านเลย ข้าแค่แข็งแกร่งกว่าเล็กน้อยและแม้ว่าข้าจะขายสมบัติทั้งหมดไป มันก็ยากที่จะได้เงินถึงขนาดนั้น” จินทา ดูเหมือนจะขอร้อง หลัวเฟิง “อย่างไรก็ตามเมื่อท่านได้สั่งมาแล้ว ข้าจะทำให้ดีที่สุดแต่ข้าอาจจะทำมันไม่ได้…”

หลัวเฟิง มองอีกฝ่ายอย่างเย็นชา

จินทา เงียบทันทีเมื่อเห็นสีหน้านั้น

“จำเอาไว้” หลัวเฟิง พูดขึ้นอย่างเย็นชา “ข้อเรียกร้องสามอย่างนี้ เจ้า

ต้องทำมันก่อนที่จะคิดแก้ปัญหาอย่างอื่น! ถ้าเจ้าไม่ทำ…เจ้าจะรู้ถึงผลที่ตามมา”

จินทา ถึงกับเหงื่อผุด

“เข้าใจแล้ว” เขาพยักหน้าตอบรับ

“เอาเถอะ ข้าจะให้เวลาเจ้า 7 วันในการเก็บเงิน 1 พันล้าน สำหรับการโอนทรัพย์สินนั้น เจ้ามีเวลาครึ่งวัน” หลัวเฟิง โบกมือ

“ได้” แม้ว่าเขาจะเจ็บปวดในใจแต่เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจาก

ต้องเชื่อฟัง

หลัวเฟิง มองไปที่เงาใหญ่ที่เดินออกไป ในใจเขาหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา

หลังจากที่อยู่ในเขตนอกสงครามมานาน เขารู้ดีถึงความร่ำรวยของ

จักรพรรดิ แม้ว่าจะมีไม่มากแต่ จินทา นั้นเป็นถึงศิษย์ของอัศวิน!

การจะเป็นศิษย์ของอัศวินได้ อัศวินจะไม่เหลือสมบัติให้เขาเลยรึไง?

การจะหาเงินให้ได้ 1 พันล้านนั้นไม่น่าจะใช่เรื่องยาก

…

จักรวาลเสมือน ทวีปหมอกทอง ภายในที่พักสุดหรูของตระกูล ลูซี่

ข้างในนั้นเงียบสนิท

จินทา นั่งอยู่บนบัลลังก์เพียงลำพังและแสดงสีหน้าหม่นออกมา ในใจ

เขาโกรธแค้นและรู้สึกผิด “ตอนนั้นข้าไม่น่าโลภ การสั่งให้ลูกน้อง

ทำแบบนั้น ข้าได้เงินมาแค่ 100 ล้านเป็นผลประโยชน์และตอนนี้ข้าต้องจ่ายเพื่อมันไปอย่างมาก นี่คือความชั่วร้ายของ หลัวเฟิง”

“การเดิมพันที่พ่ายแพ้” เขาด่าออกมาในใจ

ในตอนที่ หลัวเฟิง หายตัวไป มันมีข่าวลือว่าเขาตายไปแล้ว ข่าวนี้มีการพูดถึงเพียงเล็กน้อยในตอนแรก หลังจากนั้นไม่ว่าจะมีการเคลื่อนไหวอะไรในตระกูลหลัว คนก็เริ่มสงสัยเกี่ยวกับการตายของ หลัวเฟิง

เพื่อตรวจสอบเรื่องนี้…

คนนั้นต้องทำการคุกคามตระกูลหลัวด้วยการส่งสายลับเข้าไปและใช้ทุกวิถีทาง

มีคนหนึ่งได้ใช้เงิน 100 ล้านเพื่อให้ตระกูล ลูซี่ ไปตรวจสอบตระกูลหลัว

ยังไงซะ จินทา ก็ทำการควบคุมทั้งตระกูลอยู่แล้ว การมีเรื่องกับตระกูลหลัวนั้น…เรื่องทั้งหมดนี้จะมาควบคุมโดยหลานรุ่นที่เจ็ดของเขาได้ยังไง จินทา นั้นอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้มาโดยตลอด

และเขาไม่กล้าที่จะคุกคาม หลัวเฟิง หากเขาแค่ให้เด็กน้อยบังหน้าตัวเอง โดยการตรวจสอบตระกูลหลัวและได้เงินมา 100 ล้านได้ง่ายๆ ทำไมจะไม่ทำ?

ถ้า หลัวเฟิง ตายแล้วจริงๆ….นี่มันก็เป็นเรื่องง่ายในการหาเงิน

ถ้าเขาล้มเหลว…หลัวเฟิง ก็จะไม่ฆ่าเขาเพราะเรื่องนี้ ยิ่งกว่านั้นเขาไม่ได้แสดงตัวว่าเป็นคนทำมาโดยตลอด ดังนั้นเขาจึงใช้หลานรับผิดแทนโดยสั่งการจากเบื้องหลัง

“ผู้นำ ตระกูล”

“ผู้นำ ตระกูล”

คนชั้นสูงกว่าร้อยคนของตระกูล ลูซี่ ได้เข้ามาคุกเข่าในห้องโถง เสียง

ของพวกนั้นก้องอยู่ไปทั่วห้อง

สีหน้าของ จินทา บิดเบี้ยวพร้อมกับมองไปที่พวกนั้นและคิด “หลัวเฟิงนั่นเจ้าเล่ห์ เขารู้ดีกว่าหากข้าโดนต้อนจนมุม ข้าต้องหนีไปหาอาจารย์ข้า! ยังไงซะแม้ว่ามันจะดูผิวเผินแล้วเป็นปัญหาเล็กน้อย แต่เขาไม่มีอำนาจที่จะบังคับให้อาจารย์ของข้าให้ส่งตัวข้า เขาไม่กล้าที่จะมาคุกคามอัศวิน”

“ตอนนี้เขากำลังกดดันข้าให้ถึงขีดจำกัด ไม่ใช่ฆ่าข้าแต่เป็นการกดดัน”

“ทรัพย์สินกว่า 99% ดูเหมือนจะใจดีที่เหลือให้ 1% ข้ายอมให้เขาเอา

ทรัพย์สินไปทั้งหมดดีกว่าจะต้องโดนขูดเลือดเอาเงิน 1 พันล้านไป”

เขาด่าออกมา ทรัพย์สินที่มีค่าที่สุดของตระกูลนั้นคือเงินจำนวนมาก

และนักรบที่แข็งแกร่งที่สุด มันก็เหมือนกับ หลัวเฟิง ที่มีเงินจำนวน

มาก มากยิ่งกว่าทั้งตระกูลหลัว

ห้องโถงยังคงเงียบสนิท

ชนชั้นสูงของตระกูลต่างก็คุกเข่าอยู่ที่นั่น จินทา กวาดสายตามองด้วยความเย็นชา ความต้องการฆ่าของเขาแผ่ออกมา

“จัดทีมมุ่งหน้าไปยังหาดเก้าดาว ของเกาะภูเขามังกรดำ ไปที่ตระกูลหลัว และโอนทรัพย์สินของเรา 99% ไปให้ตระกูลพวกเขา” เขาพูดออกมาด้วยท่าทีเคร่งขรึมแต่มันเหมือนกับมีค้อนฟาดเข้าที่อกของคนอื่นๆ ทุกคนต่างก็อึ้ง

“อะไรนะ?”

“99%?”

“ทำไมเขาไม่ขโมยมันเลยล่ะ?”

“เขาทำเกินไปแล้ว” พวกนั้นต่างก็กังวล

จินทา คำรามออกมาอย่างหงุดหงิด “หุบปาก!”

พวกนั้นต่างก็เงียบกันอีกครั้ง

“ในตอนที่เกิดความบาดหมางขึ้น ทำไม่ถึงไม่มีใครหยุดมัน? และไม่มี

ใครบอกข้าเรื่องนี้?” เขาคำรามใส่ทุกคนด้านล่าง

พวกนั้นพึมพำออกมาแต่ไม่มีใครกล้าที่จะหยุดมันในตอนนั้นและมีสองคนในนั้นที่เคยติดต่อกับ จินทา มาก่อนแต่เขากลับปิดจักรวาลเสมือนของตน พวกนั้นไม่อาจที่จะติดต่อกับเขาได้เลย!

“เร็วเข้า สร้างทีมขึ้นมา” เขาคำรามออกมา

“ได้”

…

เรื่องบาดหมางระหว่างตระกูลนั้นจริงๆ แล้วเป็นการสังเกตโดยใครบางคน ในตอนที่ จินทำได้สั่งการออกไปและได้คำราม ข่าวนี้ก็

แพร่กระจายไปในครึ่งชั่วโมง

“ตระกูล ลูซี่ ยอมแพ้ หลัวเฟิง กลับมาแล้ว”

“ทรัพย์สิน 99%? นั่นเป็นแค่เงื่อนไขเดียว หลัวเฟิง น่ะเจ้าเล่ห์ ทั้งตระกูลลูซี่ อาจจะต้องอพยพเลยก็ได้! นี่น่ะเป็นการตบหน้า จินทา น่ะไม่เหลือเกียรติอีกต่อไปแล้ว”

…

“ฮ่า ฮ่า หลัวเฟิง ผู้นี้น่ะแน่นอนว่าใจดีและอ่อนโยน เขาไม่ได้ฆ่าใครเลย ถ้าเป็นข้านะ ข้าฆ่า จินทา ไปแล้ว”

“พี่ชาย จินทา อาจจะซ่อนตัวกับอัศวินหมอกทอง การฆ่าเขานั้นไม่ใช่

เรื่องง่าย”

…

“ผู้อาวุโส ตระกูล ลูซี่ คือตระกูลหนึ่งที่แข็งแกร่งที่สุดในจักรวาลแห่งนี้ แต่พวกเขาจะหายไปแบบนี้น่ะรึ? พวกเขาได้ทำการควบคุมพื้นที่

ดวงดาวและดาวเคราะห์นับไม่ถ้วน มันจะจบแบบนี้น่ะรึ?”

“ใช่ มันจบแล้ว”

“งั้น งั้น…”

“เด็กน้อย จงจำไว้! สิ่งสำคัญที่สุดของตระกูลคือนักรบที่แข็งแกร่ง

เหมือนกับพวกพลเมืองระดับกลาง พวกนั้นน่ะมี ระดับอมตะ แค่เพียงคนเดียว หาก ระดับอมตะ ตายไป ตระกูลนั้นก็จะล่มสลายไปด้วยและตระกูลใหญ่แม้แต่ จินทา เองก็ต้องคุกเข่าให้กับพวกเขา เป็นธรรมดาที่พวกนั้นต้องเสียสละเพื่อให้ตัวเองรอด”

“ผู้อาวุโส ดูเหมือนธุรกิจและทุกอย่างอื่นๆ นั้นเป็นเพืยงแค่เรื่องรอง

ความแข็งแกร่งนั้นคือที่สุด”

“ถูกต้อง ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์รึเผ่าพันธุ์อื่น มันก็เป็นเรื่องง่าย ปลาใหญ่

กินปลาเล็ก! มนุษย์เรานั้นแข็งแกร่งมีทรัพยากรและสมบัติมากมาย

แม้ว่าเผ่าที่อ่อนจะได้รับสมบัติแต่พวกนั้นก็จะโดนแย่งชิงไป เด็กน้อย

พวกเจ้าต้องขยันเข้าไว้! ตระกูลที่มีนักรบที่แข็งแกร่ง สองคน…จะมี

โอกาสรอดสูงกว่า”

“ครับ ผู้อาวุโส”

******

พื้นที่ดวงดาวจำนวนมาก ดาวเคราะห์จำนวนนับไม่ถ้วน บริษัทและ

ทรัพย์สินนับไม่ถ้วนล้วนแต่ถูกโอนมาให้ตระกูลหลัว ข่าวนี้มีตระกูลใหญ่มากมายที่รู้ เพราะเวลาที่ไหลเวียนไป มันจึงได้สร้างคลื่นลูกใหญ่

จักรพรรดิ ตระกูลและองค์กรต่างก็เริ่มรู้เรื่องนี้

พวกเขาต่างก็รู้สึกถึงการข่มเหงของ หลัวเฟิง และตระกูลเขาไม่ใช่ตระกูลที่จะหาเรื่องได้ง่ายๆ

“พ่อ ข้าเคารพท่าน”

“พ่อ”

“คุณน้า”

“คุณน้า”

“คุณลุง”

“คุณลุง”

ในหาดเก้าดาว ครอบครัวของ หลัวเฟิง ได้มารวมตัวกันรวมถึงน้องชายของเขา หลัวฮว๋า อีกทั้งภรรยาและลูก หลัวฮว๋า มีภรรยาแค่เพียงคนเดียวในตอนนี้ แต่เขามีลูกถึงเก้าคน ยังไงซะเขาก็ไม่ได้ทำการสำรวจจักรวาลเหมือนพี่ชายของเขา…เป็นธรรมดาที่เขาจะได้อยู่กับครอบครัวได้นานและมีลูกมากกว่า

“ฮ่า ฮ่า…” หลัวเฟิง ลุกขึ้นยืนพร้อมกับหัวเราะและพูดคุยกับคนอื่นๆ

“อ่ะ ฮว๋า ข้าไม่ได้เจอเจ้ามาตั้งหลายปี เจ้ามีลูกเพิ่มอีกแล้ว” หลัวเฟิง

หัวเราะออกมาเมื่อเห็นเด็กๆ

“พี่หายไปกว่า 6,000 ปี!” หลัวฮว๋า หัวเราะออกมาด้วย

สวีซิน มองไปที่ หลัวเฟิง

หลัวเฟิง อึ้งไปทันที

บัดซบ

นี่เป็นความผิดของเขาที่ไม่สนใจภรรยาของตัวเองมากพอแต่ตอนนี้เขาเป็น ระดับห้วงมิติ แล้ว ยิ่งเขาแข็งแกร่งมากเท่าไหร่ ยิ่งยากที่เขาจะมีลูก และร่างกายของ สวีซิน ได้เปลี่ยนไป เธอน่ะอาจจะมีลูกไม่ได้อีก

ทั้งครอบครัวต่างก็กินอาหารอย่างมีความสุขและไม่นานเด็กๆ ก็ได้

ออกไป

หลัวเฟิง และ สวีซิน คุยกันเบาๆ

“สวีซิน ตระกูลต้องการนักรบที่แข็งแกร่งเพื่อปกป้องตระกูล ผมเตรียมพวก ระดับอมตะ เอาไว้แล้ว” เขาพูดขึ้นมา

สวีซิน มองมาที่เขา “ใครจะไปรู้ว่าเรารอคุณมานานแค่ไหน ไม่ใช่ว่าคุณทิ้งเงินไว้ 5 หมื่นล้านอย่างนั้นรึ? ตระกูลได้คุยกันเรื่องนี้และตัดสินใจที่จะเอาออกมาบางส่วนเพื่อให้กับเถาวัลย์เทียมฟ้า และพืชกลืนดารา ระดับห้วงมิติ ทำให้พวกนั้นกลายเป็น ระดับอมตะ จากนั้นเราก็จะได้อยู่ในระดับแข็งแกร่งอย่างแท้จริง”

หลัวเฟิง อึ้ง

“ได้” เขาหัวเราะออกมาและพยักหน้า “เพื่อความปลอดภัยของ

ตระกูล ในตอนที่ผมกลับมาจากเขตนอกสงคราม ผมจะจัดการกับมัน

อีกครั้ง ผมจะอยู่ที่นี่นานพอ ผมจะไปเตรียมการก่อนที่จะไปเขตนอก

สงคราม”

“ไปสิ งานของคุณมันสำคัญ” สวีซิน พูดขึ้น

หลัวเฟิง ยิ้ม

เขาได้ใช้เวลาไปทั้งหมด 3 วันกับครอบครัวในครั้งนี้ หลักๆ แล้วก็เพื่อชดเชยเวลาที่เสียไป

สำหรับการจัดการจักรพรรดิเทียนเฉิน?

6,000 ปีมันผ่านมาแล้ว ดังนั้น 3 วันจึงไม่ได้มีอะไรมาก

“เอาล่ะ ผมจะกลับมาในตอนที่ผมทำทุกอย่างเสร็จ” เขาจูบภรรยา

และยิ้มออกมาก่อนจะหายไปพร้อมกับที่สติของเขาได้ออกจากจักรวาลเสมือนไปด้วย