บทที่ 770 บุปผาร่วงหล่นด้วยมีใจทว่าสายธารหลั่งไหลกลับไร้รัก
ผ่านไปครู่หนึ่ง ข้าวของทั้งหมดก็เข้าไปอยู่ในท้องของถุงจุสวรรค์ แถมถุงจุสวรรค์ยังคงเล็กจ้อยแบนราบอยู่เช่นเดิม ท่าทางไม่คล้ายว่าบรรจุข้าวของเอาไว้เลย
พิธีปักปิ่นเสร็จสิ้นอย่างสมบูรณ์แล้ว
….
บางเรือนสุขสันต์บางบ้านทุกข์โศก พิธีปักปิ่นของกู้ซีจิ่วรื่นเริงคึกคัก
ในเรือนเล็กของอวิ๋นชิงหลัวกลับเงียบเหงาวังเวงไม่เห็นเงาร่างผู้ใด นางนอนอยู่เรือนเพียงลำพัง เศร้าหมองอ้างว้างเพียงคนเดียว บาดแผลของนางสาหัสกว่ากู้ซีจิ่ว ไม่เพียงแต่กระดูกซี่โครงหักเท่านั้นยังถูกตี้ฝูอีแทงทะลุอกด้วย!
ถึงแม้กระบี่นั้นจะเป็นของนางเอง สามารถใช้เลือดในร่างนางกำจัดได้ แต่บาดแผลนั้นยังคงอยู่จริงๆ กระดูกที่หักก็เพิ่งจะประสานกัน
คนทั่วหากกระดูกหักต้องใช้เวลารักษาหนึ่งร้อยวัน ทว่าผู้บำเพ็ญเช่นนางนั้นไม่จำเป็น อาการบาดเจ็บเช่นนี้นางพักฟื้นแปดวันสิบวันก็หายดีแล้ว แต่แผลทางใจกลับมิอาจรักษาได้ในระยะเวลาสั้นๆ
ทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายเย็นชากับนางมาตลอดจริงๆ ส่วนใหญ่ก็เป็นเรื่องกิจธุระทั้งสิ้น
นางกลับคล้ายแมลงเม่าที่บินเข้ากองไฟ พุ่งตัวเข้าไป ยินยอมกลายเป็นเถ้าถ่าน ทว่าไม่ต้องการจะออกมา
หากเป็นสตรีคนอื่นได้รับความเย็นชาจากตี้ฝูอีเช่นนี้ส่วนใหญ่คงถอดใจไปนานแล้ว ไม่กล้าเพ้อฝันอีก แต่อวิ๋นชิงหลัวกลับยึดมั่นถือมั่นอย่างลํ้าลึก
รักเขาจนกลายเป็นความยึดมั่นถือมั่น ร้อยไม่ผันพันไม่หวน ไม่อาจเลี่ยงได้ไม่ว่าจะชาติก่อนหรือชาตินี้ ล้วนเป็นบุปผาร่วงหล่นด้วยมีใจทว่าสายธารหลั่งไหลกลับไร้รัก…
ความรักล้นทรวงของนางไม่เคยได้รับการตอบสนองจากอีกฝ่ายเลย
เมื่อพลบคํ่า ในที่สุดเรือนหลังน้อยของนางก็มีผู้มาเยือน ผู้ที่มาคือหลินเฟยอิน สหายสนิทของนาง เห็นได้ชัดว่าหลินเฟยอินเพิ่งไปร่วมพิธีปักปิ่นของกู้ซีจิ่วเสร็จ นางนำอาหารมาส่งให้อวิ๋นชิงหลัว แน่นอนว่าย่อมเอาเรื่องคึกคักในพิธีปักปิ่นนั้นมาเล่าอย่างมีนอกมีในด้วย เจาะจงกล่าวถึงของขวัญที่ทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายมอบให้กู้ซีจิ่ว…
ถ้อยคำที่ไร้รูปธรรมเหล่านี้ของนางดั่งเสียบมีดเล่มเล็กๆ จำนวนนับไม่ถ้วนใส่ดวงใจอวิ๋นชิงหลัว นางไม่พูดอะไร และไม่คิดจะพูดด้วย
นางไม่อยากให้ผู้อื่นหัวเราะเยาะ เดิมทีนางคิดจะทำให้เด็กสาวผู้นั้นกลายเป็นที่น่าขบขัน กลับนึกไม่ถึงเลยว่าจะเป็นการขว้างหินทับเท้าตน ทำให้ตนกลายเป็นที่น่าขบขันแทน!
หลินเฟยอินมาแล้ว และจากไปแล้ว ทว่ากลับทำให้หัวใจนางร้อนรุ่มปานถูกแผดเผาอีกครั้ง!
อาศัยสิ่งใดกัน?
ที่แท้แล้วอาศัยสิ่งใดกัน?
เด็กสาวผู้นั้นอะไรก็สู้ตนไม่ได้เลยชัดๆ นางอาศัยสิ่งใดถึงได้รับความสนใจจากเขาไปอย่างง่ายดาย?
อาศัยสิ่งใดกัน?!
ความโกรธแค้น และไม่ยินยอมพร้อมใจมหาศาลกำลังเดือดพล่านอยู่ในอกนาง ทำให้นางแทบนอนไม่ได้
ทัศนคติด้านความรักของทุกคนแตกต่างกัน หากว่ากู้ซีจิ่วมาอยู่ในจุดเดียวกับนาง ต่อให้เธอชมชอบคนผู้หนึ่งสักแค่ไหน หากว่าอีกฝ่ายไม่มีทีท่าเลย เช่นนั้นเธอก็ยินดีที่จะปล่อยมือ หากเขาพบคู่ครองที่รักกันด้วยใจจริง เธออาจจะรู้สึกผิดหวัง แต่จะไม่ไปตอแยอีก และจะไม่ไปพัวพันไม่ยอมเลิกรา ไม่แน่เธออาจจะอวยพรให้อีกฝ่ายมีความสุขด้วยซํ้า ถ้ารักใครสักคนด้วยใจจริง ก็จะปรารถนาให้เขาพบสิ่งดีๆ ปรารถนาให้เขาได้รับความสุขที่แท้จริง ต่อให้ความสุขนั้นเธอจะไม่ใช่ผู้มอบให้ ทว่าอย่างน้อยเธอก็จะไม่ไปทำลาย
แต่อวิ๋นชิงหลัวมิใช่เช่นนั้น นางรักอย่างงมงาย รักอย่างบ้าคลั่ง เพื่อความรักแล้วนางสามารถทำได้ทุกวิถีทาง หากไม่ได้รับความรักจากอีกฝ่าย นางก็จะทำร้ายคนที่อีกฝ่ายรักอย่างบ้าคลั่ง หาทางเล่นงานผู้อื่น
เห็นกันอยู่ชัดๆ ว่ากู้ซีจิ่วมิได้ทำอะไรนาง ทว่านางกลับมองกู้ซีจิ่วเป็นศัตรูคู่แค้น คิดหาวิธีใส่ไคล้ผู้อื่น ก็เหมือนกับครั้งนี้ นางไม่คิดเลยว่าที่นางเสียหายเช่นนี้เพราะนางเล่นงานอีกฝ่ายก่อน แต่รู้สึกว่ากู้ซีจิ่วก็เล่นงานนางเช่นกัน แล้วเหตุใดถึงได้รับความรักใคร่ให้อภัยจากทุกคน ส่วนตัว นางอวิ๋นชิงหลัวกลับต้องเงียบเหงาวังเวงเช่นนี้…
ต้นสายปลายเหตุยังคงไม่พ้นจากตี้ฝูอี!
คนของสำนักศึกษาชุมนุมสวรรค์แห่งนี้ล้วนเป็นหมาป่าตาขาวช่างสอพลอทั้งสิ้น!