บทที่ 943 ข้าจะลงไปดูหน่อย

เขามองกู้ซีจิ่วแวบหนึ่งอย่างอดไม่ได้ นึกไม่ถึงว่าแม่นางน้อยผู้นี้สังเกตเห็นอย่างว่องไวถึงเพียงนี้!

หากที่นี่มีเพียงตัวเขา เขาจะไม่พูดพรํ่าทำเพลงอะไรลงไปตรวจสอบทันที แต่บนรถเขามีกู้ซีจิ่วโดยสารอยู่ และเขาไม่อยากให้นางเกิดอันตรายใดๆ ขึ้น จึงทำได้เพียงจดจำสถานที่นี้ไว้ก่อน เมื่อสบช่องค่อยแจ้งให้คนอื่นทราบ…

“ลูกพี่กู้ ตรงนั้นก็แค่หิมะกองใหญ่เท่านั้น พวกเรารีบเดินทางก่อนเถอะ ท่านร้อนใจอยากไปดูพวกหรงเจียหลัวมิใช่หรือ?” มู่เตี่ยนเอ่ยพลางบังคับรถหมายจะพุ่งเหินอย่างรวดเร็ว …

“ตรงนั้นมีอะไรแปลกๆ ข้าจะลงไปดูหน่อย!” กู้ซีจิ่วทิ้งประโยคนี้ไว้ ส่วนตัวคนใช้วิชาเคลื่อนย้ายลงไปด้านล่างเสียงดังขวับ

มู่เตี่ยนพูดไม่ออกเลย…

เขาหลั่งเหงื่อเย็นเยียบออกมาทันที รีบบังคับรถร่อนลงสู่เบื้องล่างเช่นกัน…

ทิศทางที่กู้ซีจิ่วร่อนลงคือจุดที่มีไอมารพอดี พอเธอร่อนถึงพื้นก็สัมผัสความผิดปกติได้แล้ว สิ่งที่ฝ่าเท้าเธอเหยียบย่ำลงไปไม่ใช่หิมะที่อ่อนนุ่ม แต่เป็นไอเมฆกลุ่มหนึ่งที่ดูคล้ายหิมะ ไอเมฆนั้นเยียบเย็นยิ่ง ดูเหมือนจะติดลบกว่าสิบองศา เมื่อกู้ซีจิ่วยํ่าลงไปรองเท้าก็แทบจะจับตัวแข็งกระด้างอยู่บนไอเมฆนี้ ที่น่าแปลกยิ่งกว่านั้นคือ ภายในไอเมฆนี้คล้ายมีเสียงโหยหวนคำรามรํ่าไห้อยู่แผ่วๆ ไอมารบีบคั้นกดดันผู้มาเยือน

เธอโคจรพลังวิญญาณธาตุไฟในร่างอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ดึงกระบี่เล่มหนึ่งออกมา กระบี่เล่มนี้ตี้ฝูอีมอบให้เธอก่อนจากกัน กล่าวมาว่าสามารถสังหารภูตผีปีศาจทุกอย่างได้

สามารถสังหารภูตผีปีศาจได้หรือไม่เธอก็ยังไม่เคยลอง แต่กระบี่เล่มนี้ทำลายเขตแดนชั่วร้ายได้ ซ้ำยังเหมาะมือยิ่ง เธอเงื้อดาบแล้วแทงลงไป!

ดาบนี้ดั่งแทงลงไปในปุยนุ่น ไม่มีแรงกระทบเลย ไอเมฆใต้ฝ่าเท้าเพียงลอยตัวเล็กน้อย ไม่ได้พังทลาย ไม่ได้ผลเหรอ?

ขระที่เธอกำลังจะลองเปลี่ยนวิธีดู มู่เตี่ยนก็ร่อนลงมาแล้วอยู่ข้างกายเธอพอดี เขาจรดนิ้วร่ายเวทวิชากระบี่อัคคีเล่มหนึ่งพวยพุ่งออกมาจากปลายนิ้วเขาอย่างรวดเร็ว เขาก็แทงกระบี่ลงไปเช่นกัน เขตแดนไอเมฆสะเทือนเล็กน้อย ยังไม่มีทีท่าว่าจะแยกออกเช่นเดิม

มู่เตี่ยนขมวดคิ้ว นี่คือวิธีทำลายเขตแดนมารที่เขาร่ำเรียนมาจากท่านเทพศักดิ์สิทธิ์โดยเฉพาะ ลองร้อยครั้งได้ผลร้อยครั้ง เหตุใดครั้งนี้จึงไร้ผลเล่า?

เขาลองใช้อีกหลายวิธีต่อเนื่องกัน ล้วนไม่เป็นผลทั้งสิ้น เขานิ่วหน้านิดๆ มองเขตแดนไอเมฆใต้ฝ่าเท้า เหตุการณ์เช่นนี้เขาเพิ่งเคยประสบเป็นครั้งแรก แต่ก็ยืนยันได้ว่าสิ่งที่ซุกซ่อนไว้ที่นี่ต้องไม่ธรรมดาแน่นอน!

เกรงว่าจะมีอันตรายใหญ่หลวง!

“ลูกพี่กู้ สถานที่แห่งนี้อัปมงคลชั่วร้าย เพียงวรยุทธ์ของท่านกับข้าเกรงว่าไม่อาจทำลายได้ มิสู้พวกเราไปรวมกลุ่มกับคนอื่นก่อนแล้วค่อย…”

มู่เตี่ยนพูดยังไม่จบ เมื่อเห็นความเคลื่อนไหวต่อมาของเธอก็หยุดลงทันที

กู้ซีจิ่วล้วงขวดหยกใบหนึ่งออกมาจากร่าง เทของเหลวออกมาจากขวดหยก เมื่อของเหลวหยดลงไปในไอเมฆ เกิดเสียงดังชี่ๆ ขึ้น

“มา อิงเหยียนนั่ว ฟันตรงนี้!” กู้ซีจิ่วเอ่ยเสียงตํ่า เงื้อกระบี่ลํ้าค่าในมือขึ้นฟันไปยังทิศทางที่ของเหลวหยดลงไป มู่เตี่ยนย่อมฟันกระบี่ลงไปด้วยเช่นกัน เกิดเสียงดัง ‘ครืน!’ ไอเมฆที่เย็นเยียบปานกระแสลมหนาวดั่งพานพบดาวพิฆาต ค่อยๆ พังทลายแหวกออกสองข้างกลายเป็นปากหลุมขนาดใหญ่หลุมหนึ่ง และในขณะที่ปากหลุมเปิดออกเสียงเอะอะต่อสู้ก็แว่วออกมาจากในหลุม

วินาทีที่กู้ซีจิ่วได้ยินเสียงเหล่านี้ ดวงตาก็เบิกโพลงทันที!

ล้วนเป็นคนคุ้นเคยทั้งสิ้น!

“น่าตายนัก ที่นี่ก็ไม่มีหนทางเลย” นี่คือเสียงของเล่อจื่อซิ่ง

“สัญญาณก็ส่งออกไปไม่ได้เหมือนกัน…” นี่คือเล่อชิงซิ่ง

“แย่แล้ว พวกมันไล่ตามมาแล้ว พี่เยี่ยนเฉิน ข้ากลัว …” นี่คือเสียงหลานไว่หูที่เต็มไปด้วยความหวาดหวั่น

“กลัวบ้ากลัวบออันใด มารดามันเถอะ พวกเราสู้ตายกับพวกมันกัน! สู้ได้หนึ่งก็คุ้มทุน สู้ได้สองพวกเราได้กำไร!”