ตอนที่ 1006 เทคนิคระดับสูงสุด

เมื่อหลัวเฟิงลืมตาขึ้น จักรพรรดิเทียนเฉินและจักรพรรดิจิลหงได้พูดออกมาพร้อมกัน “นายท่าน”

“นายท่านได้กลายเป็นอมตะแล้วหรือ” จักรพรรดิเทียนเฉินถาม

หลัวเฟิงโบกมือ “ออกไป”

“ครับ”

จักรพรรดิทั้งสองมีความสับสนเล็กน้อย พวกเขาไม่มีใครคิดว่าหลัวเฟิงจะล้มเหลว แต่หลังจากที่เห็นด้วยตา มันเหมือนกับเป็นเรื่องตลกที่ใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ แม้ว่าจะเป็นหลัวเฟิงก็ขึ้นสู่ระดับอมตะไม่ได้

เหลือหลัวเฟิงอยู่ในวังเพียงคนเดียว เขาเดินขึ้นไปตรงระเบียงที่ชั้นบนสุดเงียบๆ เขาจับราวจับและมองไปยังแม่น้ำพันสมบัติ

“ข้าไม่คิดจะยอมแพ้…ไม่เคยคิดตั้งแต่ออกมาจากบ้านเกิดบนดาวเคราะห์โลก”

“แม้จะมีพลังถึงระดับนี้แล้วก็ยังก้าวข้ามไประดับอมตะไม่ได้”

“สมบัติไม่ใช่สิ่งที่ช่วยให้ผ่านไปได้” หลัวเฟิงคิด

“มีเพียงเทคนิคลับที่สามารถช่วยให้ก้าวไปได้เร็วยิ่งขึ้น” หลัวเฟิงคิดถึงเรื่องนี้

ในหมู่ของทายาทบนเกาะโบฮีเนียลได้ทุ่มเทให้กับการสร้างเทคนิคของพวกเขา เหมือนกับอาจารย์ทรูหยันของเขาที่ฝึกฝนมานานนับร้อยล้านปีจนเกือบอยู่ในระดับสูงสุดแล้ว

อัศวินทรูหยันไม่ได้มีข้อได้เปรียบหลัวเฟิงแต่อย่างใด เพราะเขาไม่เคยได้รับคะแนะนำจากผู้นำเมือง

“ถ้าบรรลุการสร้างเทคนิคชั้นสูงสุด มันจะต้องพัฒนาพลังขึ้นไปอีก ข้าไม่เชื่อว่าตัวเองจะไม่สามารถทำมันได้อีก” หลัวเฟิงเม้มปากและมีประกายที่ดวงตารุนแรง

“ถ้ายังทำไม่ได้ข้าจะเพิ่มพลังจิต และความเข้าใจสัตว์เทพ ไม่ว่ายังไงก็จะไม่ยอมให้ล้มเหลวเด็ดขาด”

หลัวเฟิงกุมมือกระชับนิ้วมือเข้าด้วยกัน เขาหันหลังกลับเข้าไปในวัง จิตใจของเขาค่อยๆ ฟื้นกลับคืนมา

———-

แม้ว่าหลัวเฟิงจะแบ่งเวลาที่ใช้ไปกับครอบครัว แต่จิตใจของเขาส่วนใหญ่ก็อยู่กับการฝึกฝนเทคนิคแม้จะอยู่กับครอบครัว

ในเวลานี้หลัวเฟิงไม่ได้ทำการศึกษาเทคนิคเกี่ยวกับดาบ เขากำลังศึกษาเน้นไปที่ แผนที่ดวงดาว

เวลาผ่านไปรวดเร็วนับพันปี

หลังจากผ่านไป 300 ปี ในพื้นที่ฝึกฝนในจักรวาลเสมือน

“ล้มเหลว” หลัวเฟิงกล่าว

หลัวเฟิงยืนอยู่บนยอดของเศษซากของรูปแบบชีวิตหิน 1,600 คริสตัลบอลได้เชื่อมต่อกันจนเป็นหางของสัตว์เทพ เส้นการเชื่อมโยงของกฎมีความซับซ้อนได้สร้างออกมาเป็นสัตว์เทพ โดยที่หางมีความชัดเจน ส่วนอื่นๆ ของร่างกายยังไม่ชัดเจนนัก

สัตว์เทพคำรามและพุ่งเข้าหาสิ่งมีชีวิตรูปแบบหิน

สิ่งมีชีวิตรูปแบบหินเกิดการระเบิด หางที่เคลื่อนไหวเร็วกว่าร่างกายร้อยเท่า จนทิ้งเป็นภาพของฝนตกที่เต็มไปด้วยพลังของกฎอวกาศและเวลา เม็ดฝนที่ดูไม่อันตราย แต่ทำให้รูปแบบชีวิตหินกลัว มันได้ทะลุผ่านร่างกายของสิ่งมีชีวิตหิน

รูปแบบชีวิตหินได้สั่นสะเทือนก่อนที่จะถูกทำลาย

“ขี่แสงดาว…เหมือนกับแสงดาวที่กระจายไปทั่วจักรวาล” หลัวเฟิงคิด

“เทคนิคนี้เสร็จสมบูรณ์แล้ว” หลัวเฟิงพยักหน้า

“หลัวเฟิง” เสียงดังขึ้น

เงาที่มีผ้าคลุมชุดทองปรากฎขึ้น และบินตรงเข้ามาหาหลัวเฟิง

“อาจารย์” หลัวเฟิงทำความเคารพ

ผู้นำเมืองได้มองอย่างสับสนเล็กๆ “ช่วงที่ผ่านมา 3 พันปี เจ้าทำการศึกษาเทคนิคมาตลอดจนถึงตอนนี้ เจ้าได้สร้างเทคนิคชั้นสูงสุดขั้นแรกแล้ว”

“แต่ทำไมเจ้าถึงได้ใช้เวลาที่มากขนาดนี้ เจ้าควรสามารผ่านไปสู่ระดับอมตะได้แล้วไม่ใช่หรือ”

“ข้ายังแข็งแกร่งไม่พอ” หลัวเฟิงตอบ

ผู้นำเมืองส่ายหัวและยิ้ม เขาคิดว่าหลัวเฟิงถ่อมตัวมากเกินไป “บอกข้ามาว่า…เจ้าต้องการเป็นอมตะเมื่อใด”

“หลังจากสร้างเทคนิคที่สามเสร็จสิ้นแล้วครับ” หลัวเฟิงตอบ

ผู้นำเมืองค่อนข้างตกใจ มันเป็นสิ่งที่ท้าทายมากสำหรับการสร้างเทคนิคชั้นสูงสุด มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่จะสำเร็จแม้แต่เหล่าอัฉริยะที่รวมกันอยู่ในเกาะโบฮีเนียลด้วย

เทคนิคแรกสามารถอธิบายได้คือพื้นฐานของการสืบทอดสัตว์เทพระดับที่หนึ่ง เทคนิคที่สองคือการสืบทอดสัตว์เทพระดับที่สอง สิ่งเหล่านี้เป็นเรื่องที่ยากมาก

หลัวเฟิงที่ได้สร้างเทคนิคขั้นสูงสุดจากตำแหน่งที่ได้เปรียบที่สุด ความเข้าใจกฎของเขานั้นมีอย่างมาก พร้อมกับคำแนะนำจากผู้นำเมืองในแต่ละก้าว ทำให้หลัวเฟิงสามารถสร้างเทคนิคขั้นสุงสุดได้ใน 3 พันปี

“มันจำเป็นต้องใช้เวลานานเท่าไร” ผู้นำเมืองถาม

“เท่าที่จำเป็นต้องใช้ครับ” หลัวเฟิงตอบกลับอย่างสุภาพ

ผู้นำเมืองประหลาดใจเล็กน้อย มีเพียงชื่อเสียงของหลัวเฟิงเท่านั้นที่ทำให้เขาเหมือนกับอมตะ

“ดี ข้าจะไม่เร่งเจ้า ระดับห้วงมิติจะมีความเข้าใจที่ชัดเจนต่อดินแดนต้นกำเนิดของจักรวาล และมันเหมาะสมกับเจ้าที่จะสร้างเทคนิคในระดับนี้”

“แม้ว่าข้าจะให้คำแนะนำ กับคู่ต่อสู้ที่เจ้าไม่สามารถป้องกันตัวได้ มันก็ยังขึ้นอยู่กับเจ้าว่าจะสร้างความก้าวหน้าได้ยังไง” ผู้นำเมืองกล่าว

“ครับอารจารย์ ข้าขอบคุณในคำแนะนำของท่านตลอดมา”

“ทำให้ดี” ผู้นำเมืองหยุดพูด

ในฐานะสิ่งมีชีวิตที่ยอดเยี่ยมที่สุดของเผ่าพันธุ์มนุษย์ ผู้นำเมืองจึงมีความอดทนและความเข้าใจ

———-

หลัวเฟิงกลับมาศึกษาเทคนิครูปแบบที่สองที่ยากกว่าเทคนิคที่หนึ่ง มันเป็นโชคดีที่หลัวเฟิงมีความเข้าใจกฎจักรวาลมากพอ เขาใช้เวลา 8 พันปีในการผ่านอุปสรรค์ทั้งหมดจนสำเร็จเทคนิคที่สอง

รูปแบบชีวิตที่มีเกล็ดกับปีกส่งเสียงกรีดร้อง เจาะหูของหลัวเฟิง แต่หลัวเฟิงก็ไม่สะทกสะท้าน

“ศัตรู 2 พัน” หลัวเฟิงกล่าว

หลัวเฟิงควบคุมสัตว์เทพขนาดยักษ์ในทองฟ้าด้วยลูกบอลคริสตัล 5,200 ลูก ที่ทำให้สัตว์เทพแตกต่างไปจากเดิมด้วยความยาวกว่า 1,800 กิโลเมตร

รูปแบบชีวิตพิเศษได้บินเป็นลำแสงสีดำ เมื่อแสงสีดำ สัมผัสดาวฤกษ์หรือดาวเคราะห์จะถูกทำลาย

ตาของหลัวเฟิงมีประกายแสงรุนแรง เขาได้ทำการฆ่าศัตรูของเขามากว่า 9 ร้อยครั้งแล้ว

หางสัตว์เทพเริ่มต้นการเคลื่อนไหวจนกลายเป็นแสงสีแดงที่ส่องสว่างคล้ายดาวฤกษ์ แสงสีแดงได้ผ่านแสงสีดำไปอย่างเงียบๆ และแสงสีดำก็หายไปในความเงียบ เกิดรอยแตกขนาดใหญ่บนท้องฟ้า คลื่นกระแทกขนาดใหญ่สั่นสะเทือนไปทั่วบริเวณ คลื่นเสียงไม่หยุด

“แสงสีแดงเหมือนดาบที่พาดผ่านยามค่ำคืน”

“เทคนิคที่สองสำเร็จแล้ว”

เทคนิคแรกในขั้นสูงสุดใช้เวลาทำสำเร็จที่ 3 พันปี เทคนิคที่สองใช้เวลาสำเร็จ 8 พันปี เทคนิคที่สามหลัวเฟิง กำลังทำการศึกษา

หลัวเฟิงทำการสร้างเทคนิคสองแบบเสร็จสิ้นด้วยความช่วยเหลือจากการเลือกคู่ต่อสู้จากผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล คู่ต่อสู้ได้ถูกเลือกมาเพื่อแก้ไขจุดอ่อนในเทคนิคของหลัวเฟิงโดยเฉพาะ

ร่างเผ่าโมชานมีความเข้าใจกฎอวกาศ มีการผสานเข้ากับกฎอวกาศได้อย่างสมบูรณ์

ร่างอสูรเขาทองมีการผสานเข้ากับคริสตัลแม่น้ำเลือดจำนวนมาก และทำการเข้าใจในรูปปั้นสัตว์เทพ แต่หลัวเฟิงกลับกำลังมี

ปัญหากับเทคนิคที่สาม

หลัวเฟิงมีความเข้าใจกฎและความเข้าใจสัตว์เทพไม่เพียงพอที่จะสร้างเทคนิคที่สาม เขาจำเป็นต้องใช้เวลาถึง 2 หมื่นปีในการเอาชนะคู่ต่อสู้ 1,520 ครั้ง คู่ต่อสู้ของเขาแข็งแกร่งขึ้นไปเรื่อยๆ มันอาจจะต้องใช้เวลานับล้านปี ในการสร้างเทคนิคที่สามสำเร็จ ถ้ายังเป็นแบบนี้ในแกนกลางของหลัวเฟิงได้มีการเปลี่ยนแปลงไปตามการเทคนิคที่สองขั้นสุงสุด เขาได้พยายามใช้เทคนิคที่สามที่ยังไม่สำเร็จ เพื่อทะลวงแกนกำแพงด้านในแกนกลางของเขา

“หายไปซะ ต้องถูกทำลายเดี๋ยวนี้” หลัวเฟิงคำราม

แกนกลางเกิดรอยแตก ร่องรอยกระจายตัวออกมาไม่ชัดเจน

“ยังไม่สำเร็จอีก ข้าจำเป็นต้องใช้เวลาอีกนับล้านปี ถึงจะสร้างเทคนิคที่สามจริงๆ ใช่ไหม”

หลัวเฟิงรู้สึกย่ำแย่ มันผ่านมาแล้วกว่า 3 หมื่นปี ที่เขาทำการอยู่อย่างโดดเดี่ยว

ข่าวลือได้เกิดขึ้นในหมู่เผ่าพันธุ์ต่างๆ มากมาย แม้ว่าในเผ่าพันธุ์มนุษย์ที่สันนิษฐานกันว่า…จักรพรรดิดาบสายน้ำ จะเข้าสู่ระดับอมตะในเร็วๆ กลับไม่มีข่าว

ในเวลานี้จักรพรรดิดาบสายน้ำ ที่ซึ่งเดินทางไปทั่วจักรวาลได้หายตัวไป

หลัวเฟิงรู้สึกว่า 3 หมื่นปี ที่อยู่กับตัวเองรวมกับข่าวลือจากภายนอกได้ทำให้เขาร้อนใจ

“ถ้าข้าไม่สามารถที่จะบรรลุเป้าหมายได้ ก็ควรจะออกเดินทางในจักรวาลซะหน่อย”

“ข้าออกมาสู่จักรวาลเป็นเวลานานแล้ว แต่กลับไม่เคยได้พบเห็นจักรวาลจริงๆ ทั้งหมดที่ทำก็มีเพียงแค่การต่อสู้”

หลัวเฟิงไม่ได้ต้องการอะไรมาก เขาเพียงแค่ต้องการเที่ยวชมจักรวาล เวลานี้ถือเป็นเวลาที่เหมาะสมหรือไม่สำหรับเขา