ตอนที่ 1338 : ไม่อาจทนรับได้

สายน้ำวน นั้นเป็นที่อันตรายขั้น 2

บางคนนั้นได้รับบาดเจ็บหรือเสียหายที่นี่แม้ว่าเขาจะอยู่ในวังสมบัติแท้งจริงขั้นสูงสุด แต่ถ้าเขาประมาท มันก็ถือว่าเป็นที่ที่น่ากลัว!

สำหรับวังสมบัติแท้จริงขั้นสูงสุด ที่โดนกำจัดไปทันทีและ เจ้าแห่งจักรวาล ที่ตายไป…สายน้ำวน ไม่ได้อันตรายขนาดนั้น!

“ข้าจะไปตรวจสอบด้วยตัวเอง!” อาจารย์ที่แท้จริงคนแรก ส่งข้อความหาอาจารย์ที่แท้จริงอีก 4 คน จากนั้นก็มุ่งหน้าไปยัง สายน้ำวน

ผ่านไป 3 วัน…

“หือ?”

อาจารย์ที่แท้จริงคนแรก ยืนอยู่ในอากาศที่ปั่นป่วนและมองไปด้านหน้าด้วยคิ้วที่ขมวด น้ำมีอยู่ทั่วทุกที่แต่ไม่มีเกาะเลยสักแห่ง

ทั้งแม่น้ำโดนทำลาย?

อาจารย์ที่แท้จริงคนแรก ตะลึง เขารู้ดีกว่าสภาพแวดล้อมตามธรรมชาติของทะเลจักรวาลนั้นแข็งแกร่งแค่ไหน แม้ว่าตัวตนทั้งหมดในทะเลจักรวาลรวมกันยังไม่อาจจะทำลายสถานที่อันตรายได้ นี่ไม่ต้องพูดถึงทั้งแม่น้ำนี้

“ข้ารู้สึกว่ามัน…” อาจารย์ที่แท้จริงคนแรก คิ้วขมวด “สายน้ำวน นั้นโดนทำลายด้วยพลังอันน่าทึ่งและมันก็โดนปะทะเข้าทางด้านหน้าโดยตรงจนทำให้น้ำในแม่น้ำ ระเบิดไปทั่วทุกที่และทุกเกาะถูกทำลาย”

อาจารย์ที่แท้จริงคนแรก ตื่นเต้นขึ้นมา

“โอกาส! โอกาส!” เขาตะโกนในใจ เขาไม่รู้ว่าอะไรทำให้เกิดฉากตรงหน้าแต่เขามั่นใจว่ามันต้องเหนือกว่าที่เขาจะคาดถึง และมันก็เป็นโอกาสที่ดี “เราได้เจอกับโอกาสที่แท้จริงของเรา วัตถุที่เราไม่รู้นี้อาจจะเป็นแค่โอกาสเดียวสำหรับเผ่าพันธุ์ข้าในการเกิดใหม่ที่เหนือกว่า”

เช้ง!

รัศมีขนาดใหญ่โผล่มาด้านหลังเขา มันมีตาขนาดใหญ่ในรัศมีนั้น มันมองไปยังอวกาศตรงหน้าราวกับว่ามองทะลุได้ทุกอย่าง ในตานั้นมีร่องรอยแสงที่กระทบสายน้ำวน ทำให้มันสั่นไหว!

“มันน่ากลัวยิ่งกว่า สายน้ำวน หลายล้านเท่า แม้ว่าข้าจะไม่อาจจะพลิกผันอวกาศและเวลาเพื่อตรวจสอบว่ามันทำได้ยังไง แม้ว่าข้าจะใช้ทั้งพรสวรรค์และเทคนิคแต่ข้าก็ได้แต่บอกทิศทางของมัน มันไปทางนั้น!” อาจารย์ที่แท้จริงคนแรก พยักหน้า “ข้าจะไล่ตามมันไป!”

ซู่!

เขาเทเลพอร์ทตามไปทันที แม้ว่าจะบอกทิศทางของวัตถุขนาดใหญ่ได้แต่มันก็ต้องใช้เวลานานกว่าจะเดินทางไปได้ อาจารย์ที่แท้จริงคนแรก ถูกเรียกว่า ดวงตาศักดิ์สิทธิ์ ดังนั้นเขาจึงเชี่ยวชาญในการสังเกตและตรวจสอบ เขาจึงได้รู้รายละเอียดทุกอย่าง

***

ผ่านไปหลายวัน…

ฮ่ง!

วัตถุขนาดใหญ่ยังคงบินไปในทะเลจักรวาลด้วยความเร็วเท่าเดิม

“นั่น!”

อาจารย์ที่แท้จริงคนแรก ตื่นเต้นขึ้นมา แม้ว่าจะใช้พลังทั้งหมดที่มีแต่เขาก็ยากจะได้เห็นวัตถุรูปร่างมนุษย์นั้น มันสูงกว่า 160 ล้านปีแสงและเดินทางได้เร็วกว่าแสง 120 ล้านเท่า มีแค่ตอน อาจารย์ที่แท้จริงคนแรก ทุ่มพลังทั้งหมดใส่กับดวงตาศักดิ์สิทธิ์ถึงได้บอกได้

สำหรับ บรรพบุรุษสัตว์อสูร ที่ตามมันมาโดยตลอดแต่เขาก็ไม่อาจจะยืนยันความเร็วของมันได้

“อาจารย์ที่แท้จริงคนแรก! ข้าพบมันก่อน” บรรพบุรุษสัตว์อสูร ตะโกนขึ้นมาด้วยความโกรธ

“ฮ่า ฮ่า! เจ้า? เจ้าคิดว่าเจ้ามีโอกาสจะฮุบทั้งหมดไว้รึไง?” อาจารย์ที่แท้จริงคนแรก ไม่ได้สนใจ บรรพบุรุษสัตว์อสูร เขามีสมบัติแท้จริงชั้นยอดสองชิ้น ส่วนบรรพบุรุษสัตว์อสูร ไม่มีเลยสักชิ้น

“ไม่ ข้าคิดเรื่องนั้น เมื่อเราพบโอกาสนี้ร่วมกัน เราก็จะคว้ามันมา!” บรรพบุรุษสัตว์อสูร ตะโกน “อย่าเรียกอาจารย์ที่แท้จริงอีกสี่คนมาที่นี่! ถ้าพวกเขามา ข้าจะบอกข่าวนี้ไปทั่วทะเลจักรวาล”

“เจ้า…!” อาจารย์ที่แท้จริงคนแรก หงุดหงิดขึ้นมา

นี่ถือว่าเป็นโอกาสที่วิเศษซึ่งอาจจะช่วยเขาในการเกิดใหม่เหนือกว่า แน่นอน อาจารย์ที่แท้จริงคนแรก ต้องการให้ อาจารย์ที่แท้จริงอีกสองคนมาช่วยเขา แต่เขาคิดถึงคำขู่ของ บรรพบุรุษสัตว์อสูร ยังไงซะร่างของ บรรพบุรุษสัตว์อสูร ก็อยู่ในจักรวาลดั้งเดิมซึ่งหมายความว่าเขาจะบอกข่าวนี้ได้ทันที

“ได้!” อาจารย์ที่แท้จริงคนแรก พูดขึ้น “เราสองคนจะคว้าโอกาสนี้ไว้!”

***

อาจารย์ที่แท้จริงคนแรก และ บรรพบุรุษสัตว์อสูร ต่างก็พยายามหยุดวัตถุนั้น ทั้งสองไม่กล้าเข้าใกล้มัน ดูจากความเร็วแล้ว อวกาศและเวลารอบๆ นั้นได้กลายเป็นโพรง พวกเขาได้แต่บินตามมันไป แค่เพียงคลื่นกระแทกอย่างเดียวก็สามารถทำให้พวกเขาบาดเจ็บได้และถ้าพวกเขาเข้าไปใกล้ พวกเขาอาจจะโดนฆ่า ที่แย่คือก่อนที่พวกเขาจะถามวัตถุนั้นได้ทัน มันก็ได้ออกจากระยะสายตาเขาแล้ว

“หยุด!”

“หยุดมัน!”

“เปลี่ยนทางมัน!”

อาจารย์ที่แท้จริงคนแรก และ บรรพบุรุษสัตว์อสูร เหมือนกับสิ่งมีชีวิตสองตัวเล็กจ้องที่พยายามจะหยุดภูเขา ชัดแล้วว่าพวกเขาไม่อาจจะทำแบบนั้นได้

***

ผ่านไปมากกว่า 3,000 ปี และมีตัวตนอีก 5 คนได้พบกับวัตถุนี้ เผ่าพันธุ์ดวงตาศักดิ์สิทธิ์ และ บรรพบุรุษสัตว์อสูร เป็นสองในนั้นแต่ บรรพบุรุษสัตว์อสูร, อาจารย์ที่แท้จริงคนแรก และขุมกำลังอีกห้าคนที่เข้ามาร่วมด้วยได้แต่สิ้นหวัง

ฮ่ง!

วัตถุนั้นพุ่งออกไปแล้วหายจากสายตาตัวตนทั้ง 18

“ไร้ค่า เราไม่อาจจะหยุดมันได้” อาจารย์ที่แท้จริงคนแรก ส่ายหน้าและถอนหายใจออกมา “เราได้ลองทุกอย่างแล้วและวัตถุนั้นก็ได้ทำลายดินแดนอันตรายสามที่แต่ความเร็วของมันไม่ได้เปลี่ยนไปเลยสักนิด ปรากฏว่าสถานที่อันตรายนั้นไม่อาจจะทำอะไรมันได้ มันมีสองทางเท่านั้นที่จะลดความเร็วของมัน หนึ่งคือมันชนเข้ากับจักรวาลดั้งเดิม…จักรวาลดั้งเดิมแน่นอนว่าแข็งแกร่งพอที่จะสยบมันได้ และลดความเร็วของมัน สองคือมันช้าลงโดย ดินแดนแห่งความตาย ทั้งสาม! ดินแดนสามแห่งนั้นแน่นอนว่าทรงพลังพอที่จะหยุดวัตถุนี้ได้ เจ้าคิดว่ายังไง?”

ทุกคนต่างก็มองหน้ากัน พวกเขาต่างก็รู้สึกหมดหนทาง พวกเขาเปลี่ยนทางวัตถุนั้นได้เล็กน้อยเพื่อให้มันชนเข้ากับสถานที่อันตรายแต่มันไร้ค่า ถ้ามันชนเข้ากับ ดินแดนแห่งความตาย ทั้งสามขุมกำลังทั้งหมดใน ดินแดนแห่งความตาย จะมารวมตัวกัน!

ถ้ามันชนเข้ากับจักรวาลดั้งเดิม ขุมกำลังในทะเลจักรวาลก็ไม่มีโอกาสเลยแม้แต่น้อย

“เราจะประกาศ”

“ถ้ามันชนเข้ากับ ดินแดนแห่งความตาย ทั้งสาม ขุมกำลังอื่นๆ จะรู้ นอกจากนี้แล้วถ้าเราต้องการเปลี่ยนทางมันไปยัง ดินแดนแห่งความตาย ทั้งสาม แน่นอนว่าเราต้องการความช่วยเหลือจากคนอื่นๆ”

“เราจะประกาศมัน”

ทุกคนต่างก็รู้สึกหมดหนทาง พวกเขาต้องการโอกาสนี้เพื่อตัวเองแต่มันมากเกินที่พวกเขาจะเก็บมันไว้กับตัว

‘ข้าจะไม่ให้มันชนกับจักรวาลดั้งเดิม’ อาจารย์ที่แท้จริงคนแรก คิด ‘ถ้ามันชนเข้ากับจักรวาลดั้งเดิม เผ่าพันธุ์ดวงตาศักดิ์สิทธิ์จะไม่เหลือโอกาส’

“เราจะเปลี่ยนทางมัน!” เทพปีศาจอาละวาด ตะโกนขึ้นมา เขาเป็นคนที่ห้าที่เข้ามาร่วม “ถ้าเราไม่เปลี่ยนทางมัน มันอาจจะส่งผลต่อจักรวาลย่อยอื่นๆ ถ้ามันยังคงเดินทางไปยังจักรวาลดั้งเดิม แม้ว่าจักรวาลย่อยจะใหญ่โตแต่พวกมันอาจจะทนรับมันไม่ได้เหมือนกับ สายน้ำวน พวกมันจะถูกบดขยี้ทันที”

ทุกคนต่างก็พยักหน้า ใช่ เรือจักรวาล, ยอดเอียงและ ยอดภูเขา ต่างก็ไม่อาจจะทำลายได้ สำหรับจักรวาลย่อยแล้ว พวกมันเป็นของเทพที่แท้จริง แม้ว่าพวกนั้นจะมีขนาดใหญ่เกินไปสำหรับเทพที่แท้จริงคนอื่นจะเคลื่อนย้ายมันแต่วัตถุนี้ก็แข็งแกร่งกว่าเทพที่แท้จริง มันง่ายที่จะทำลายจักรวาลย่อยได้ ตราบใดที่แรงกระแทกนั้นเพียงพอมันก็สามารถทำลายจักรวาลย่อยได้ ถ้ามันสามารถบดขยี้ สายน้ำวน มันก็สามารถทำลายจักรวาลย่อยได้ง่ายๆ

***

ขุมกำลังทั้งหมดในทะเลจักรวาลต่างก็พากันตื่นเต้น!

หนึ่งใน ดินแดนแห่งความตาย ทั้งสาม หลัวเฟิง ที่อยู่ในเรือจักรวาล

“อาจารย์” หลัวเฟิง พูดขึ้น “ท่านบอกว่าวัตถุนั้นถูกพบในทะเลจักรวาลและมันก็เร็วกว่าแสง 20 ล้านเท่าโดยมีความสูงถึง 60 ล้านปีแสงงั้นรึ? และมันยังมีรูปร่างมนุษย์ด้วย? อาจารย์ ใครกันที่แต่งเรื่องนี้? ขีดจำกัดในทะเลจักรวาลคือ 100 เท่าของความเร็วแสง สำหรับ เจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอด ล้านเท่าของแสงนั้นคือขีดจำกัด 20 ล้านเท่าของแสง? และมันใหญ่กว่าเรือจักรวาล…ในรูปร่างมนุษย์ด้วยรึ?”

“มันไม่ใช่คำโกหก” ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล พูดขึ้น “ข่าวนี้ไม่ได้มาจากแค่พวกเดียวแต่จากหลายกลุ่มรวมไปถึง เจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอด หลายคน ออกจากเรือจักรวาลให้เร็วที่สุดและไปพบเราที่นั่น”

“ได้” หลัวเฟิง พูดขึ้น “ต้องใช้เวลา 200 ปีกว่าจะออกจากเรือจักรวาล ข้าจะกลับไปเดี๋ยวนี้”

หลัวเฟิง จบการพูดคุยกับอาจารย์

“เจ้าเล่นอะไร?” หลัวเฟิง กระซิบ “วัตถุขนาดใหญ่ในเรือจักรวาล, ยอดภูเขา และยอดเอียง? ในรูปร่างมนุษย์?”

โอกาสต่างๆ ได้ปลุกใจ หลัวเฟิง “ข้าจะไปตรวจสอบด้วยตัวเอง!”

เรือสุสานได้เปลี่ยนทาง เผยให้เห็นรูปร่างเดิม มันได้บินออกจากเรือจักรวาลเร็วที่สุดเท่าที่ทำได้แต่ก็ต้องใช้เวลา 200 ปีกว่าจะออกจากเรือจักรวาลได้

ทีมของพันธมิตรหงได้ส่งพิกัดมาให้ หลัวเฟิง ผ่านจักรวาลเสมือน “มา หลัวเฟิง! เราอยู่ตรงนี้”

“ข้ากำลังไป”

พิกัดยังคงเปลี่ยนไปเรื่อยๆ ปรากฏว่าทีมโจมตีจากพันธมิตรหงได้ตามวัตถุนั้นไป จริงๆ แล้วใน 200 ปีที่ผ่านมานี้ขุมกำลังทั้งหมดได้แห่กันไปที่วัตถุนั้น ดังนั้น หลัวเฟิงจึงเริ่มสงสัยในเรื่องนี้ แม้ว่าเขาจะเห็นภาพมนุษย์ผ่านทางจักรวาลเสมือนแต่เขาก็ไม่ได้สนใจอะไร เขาจำเป็นต้องเห็นภาพจริงด้วยตาของตัวเอง

ฉัวะ! ฉัวะ! ฉัวะ!

หลัวเฟิง ยังคงเทเลพอร์ทไปเรื่อยๆ และตามทีมโจมตีของพันธมิตรหงไป

“หลัวเฟิง”

“หลัวเฟิง”

“ผู้นำทางช้างเผือก”

เจ้าแห่งจักรวาล มากกว่า 180 คนจากพันธมิตรหงนำโดย ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล ได้มารวมตัวกัน มีหลายคนที่จับกลุ่มเป็นพันธมิตรที่ร่วมมือกันแห่กันมาที่นี่ พวกนั้นต่างก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นและควรจะพักรบในตอนวิกฤต

“หลัวเฟิง” ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล “ตอนนี้ เจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอด 68 คนและเจ้าแห่งจักรวาล กว่า 3,200 คนได้มารวมตัวกัน พวกเขาต่างก็เป็นพวกระดับสูงจากขุมกำลังต่างๆ ในทะเลจักรวาลและดินแดนศักดิ์สิทธิ์ทั้งสอง”

“เยอะขนาดนั้น?” หลัวเฟิง ทึ่งกับจำนวนนี้ เขาเทเลพอร์ทตัวเองตามทีมโจมตีทีมพันธมิตรหง “โอ้…”

หลัวเฟิง เห็นกลุ่มคนขนาดใหญ่ในอวกาศของทะเลจักรวาล พวกนั้นต่างก็อยู่ใกล้กัน พวกที่อ่อนแอที่สุดคือ เจ้าแห่งจักรวาล มันน่าตื่นเต้นจริงๆ

หลัวเฟิง หันกลับมองออกไป เขาเทเลพอร์ทตัวเองไปในทางที่วัตถุเคลื่อนไหวอยู่

“มันมาแล้ว”

“มันมาแล้ว”

ถึงไม่มีใครเห็นมันแต่พวกเขาก็รู้สึกได้ถึงคลื่นสั่นไหวที่แผ่มาถึงตัว

ฮ่ง!

คลื่นกระแทกแผ่ออกมาอย่างเต็มที่ จากนั้นวัตถุก็ได้พุ่งผ่านพวกเขาไป แม้แต่ หลัวเฟิง ก็รู้สึกราวกับเป็นมดใต้ภูเขา ในตอนที่มองไปยังวัตถุนั้น…เขาและคนอื่นๆ ในทะเลจักรวาลต่างก็รู้สึกว่าเป็นเหมือนแมลง

“มัน…!” หลัวเฟิง เบิกตากว้างด้วยความตะลึง