ตอนที่ 533
ไล่ล่าสังหาร
เสียงเมิ่งฮ่าวดูเหมือน จะดังก้องออกมาจากภายในทะเลม่วง ดังกระหึ่มราวกับเป็นเสียงฟ้าร้องอย่างน่าตกใจ ทำให้สีหน้าของบุรุษหนุ่มชุดดำซีดสลดลงไปในทันที มันหันหลังและกลายเป็นลำแสงสีดำ พุ่งออกไปยังที่ห่างไกล
“ถ้าข้ารู้ว่ามันตรวจจับข้าได้ ก็คงจะยืดเวลาให้นานออกไปอีก” บุรุษหนุ่มชุดดำกล่าวผ่านร่องฟัน “บัดซบ…ข้าเสียโอกาสไปแล้ว! ตอนนี้มันรู้ตัวเร็วกว่าที่คิดไว้!” สีหน้ามันเปลี่ยนไป ขณะที่พุ่งตรงไปด้วยความรวดเร็วทั้งหมดเท่าที่เป็นไปได้
นี่ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเป็น ค้างคาวดำในรูปแบบผู้ฝึกตนมนุษย์!
หลายปีก่อน มันรู้สึกประหลาดใจจากเจตจำนงแห่งอสูรจำแลงของเมิ่งฮ่าว และหลบหนีจากไป ต่อมาหลังจากที่รับรู้ว่าเมิ่งฮ่าวได้ดึงเจตจำนงนั้นกลับไป ด้วยความฉลาดของมันจึงไม่ทำอะไรที่จะไปดึงดูดความสนใจของเขา
มันรู้ว่าด้วยการพึ่งพาพลังของตัวมันเอง เพื่อจะไปแย่งชิงเจินหลิงเจี้ยน (กระบี่วิญญาณแท้) จากเมิ่งฮ่าวเป็นสิ่งที่ยากเย็นยิ่งนัก ดังนั้นมันจึงวางแผนที่จะหลอกใช้คนผู้หนึ่งมากำจัดเขาไป ผลก็คือความตายของฮูเหยียนชิ่ง
“ถึงแม้ว่ามันจะตรวจจับข้าได้…แผนการของข้าก็ยังคงได้ผล ปรมาจารย์ฮูเหยียนต้องรับรู้การตายของบุตรชายมันอย่างแน่นอน!” ดวงตาบุรุษหนุ่มชุดดำสาดประกาย ขณะที่มันพุ่งตรงไปด้วยความรวดเร็วมากขึ้นกว่าเดิม
ขณะที่มันหลบหนีไป ใบหน้าเมิ่งฮ่าวเริ่มดูน่ากลัวขึ้นอย่างถึงที่สุด พลังแห่งคุนเผิงระเบิดออกไปรอบๆ ตัว กลายเป็นความรวดเร็วอย่างน่าเหลือเชื่อ เสียงระเบิดดังก้องออกไปอย่างต่อเนื่อง ขณะที่พุ่งตรงไปยังตำแหน่งของบุรุษหนุ่มชุดดำ
เหตุผลที่ทำไมเขาถึงสามารถเจาะจงตำแหน่งนั้นได้ก็เกี่ยวข้องกับทะเลม่วง รวมถึง…เส้นใยแห่งสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ซึ่งเขาได้ทิ้งไปบนร่างของฮูเหยียนชิ่ง ไม่สำคัญว่าบุรุษหนุ่มชุดดำจะอยู่ห่างไกลออกไปมากแค่ไหน มันก็ยังคงอยู่ในสายตาของเมิ่งฮ่าว
“คนผู้นี้เป็นใคร?” เมิ่งฮ่าวคิด สีหน้าเคร่งเครียด “ทำไมมันถึงได้ดูคล้ายกับข้านัก? ดูไม่ออกว่ามันปลอมตัวมา ดูเหมือนจะเป็นหน้าตาที่แท้จริงของมัน…” เมิ่งฮ่าวใช้พลังของวิชาค้นหาตำแหน่งวิเคราะห์บุรุษหนุ่มนานขึ้นกว่าเดิม หลังจากที่ชั่วธูปไหม้หมดหนึ่งดอกผ่านไป ดวงตาเขาก็เบิกกว้าง
“ค้างคาวดำ!”
ถึงแม้ว่าค้างคาวดำจะเปลี่ยนไปมากจากก่อนหน้านี้ แต่ก็ยังคงมีตราประทับจางๆ อยู่บนร่างมัน ซึ่งถูกประทับโดยเมิ่งฮ่าวเมื่อหลายปีก่อน และเป็นไปไม่ได้ที่จะลบให้เลือนหายไป
ดวงตาเมิ่งฮ่าวสาดประกายด้วยรังสีสังหาร เห็นได้ชัดว่าการสังหารฮูเหยียนชิ่งเป็นสิ่งที่ไร้ยางอายเพื่อพยายามจะใส่ร้ายปรักปรำเขา และคงเป็นเรื่องยากที่จะอธิบายให้เข้าใจได้ แต่ทั้งหมดนี้ก็ขึ้นกับว่าปรมาจารย์ฮูเหยียนเลือกจะแสดงออกมาอย่างไร
ใบหน้าเมิ่งฮ่าวเคร่งเครียด และดวงตาก็เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น เลือกที่จะไม่ขบคิดมากนักเกี่ยวกับสถานการณ์ที่เกี่ยวข้องกับฮูเหยียนชิ่ง แต่มุ่งเน้นความต้องการสังหารทั้งหมดไปที่บุรุษหนุ่มชุดดำแทน
ระยะห่างระหว่างคนทั้งสองเริ่มใกล้เข้ามา ดูเหมือนว่าความรวดเร็วของเมิ่งฮ่าวจะไร้ขีดจำกัด บุรุษหนุ่มชุดดำก็มีความเร็วอย่างน่าเหลือเชื่อด้วยเช่นกัน ถึงแม้มันไม่อาจจะเทียบได้กับเมิ่งฮ่าวก็ตามที
“ข้าต้องปรับเปลี่ยนแผน…” มันคิด “ข้าไม่อาจจะอยู่ในทะเลทรายตะวันตกได้อีกต่อไป ถึงแม้มันจะรู้ถึงแผนการปรักปรำของข้า มันก็ยังคงไม่อาจจะจับตัวข้าได้ ไม่ว่ามันจะรวดเร็วมากแค่ไหน วันใดวันหนึ่งนับจากนี้ไป ข้าก็ไม่ได้อยู่ในทะเลทรายตะวันตกอีกแล้ว!” ในท่ามกลางการพุ่งไปอย่างรวดเร็ว จู่ๆ บุรุษหนุ่มชุดดำก็หยุดนิ่งลง มองไปรอบๆ รอยยิ้มอันเย็นชาปรากฏขึ้นบนใบหน้า ขณะที่มันนับคำนวนบางอย่างด้วยมือขวา
“มันน่าจะอยู่ใกล้ๆ บริเวณนี้ ข้าพบเห็นรอยแตกของการเคลื่อนย้ายทางไกล ซึ่งนำไปสู่ทะเลเทียนเหอในพื้นที่แถบนี้เมื่อหลายปีก่อน ถึงแม้มันจะเคลื่อนย้ายออกไปเล็กน้อย ก็คงจะอยู่ห่างออกไปไม่ไกลมากนัก” ร่างมันแวบขึ้นขณะที่เริ่มค้นหาไปรอบๆ บริเวณนั้น
หลังจากที่ธูปไหม้หมดสองดอกผ่านไป ดวงตามันก็เต็มไปด้วยความยินดี หยุดนิ่งอยู่กลางอากาศใช้สองมือร่ายเวทอาคม จากนั้นก็ชี้ตรงออกไป ทันใดนั้น อากาศที่เบื้องหน้ามันก็เต็มไปด้วยระลอกคลื่น กระจายออกไปเป็นชั้นๆ เผยให้เห็นรอยแตกสีเทาหม่น
รอยแตกนั้นดูไม่เหมือนกับสิ่งที่ถูกทำเครื่องหมายไว้ เห็นได้ชัดว่าเป็นผนึก ถึงแม้จะมองเห็นได้ แต่มันก็ส่องแสงกระพริบไปมาราวกับว่าไม่คงที่
“บัดซบ รอยแตกนี้ใกล้จะหายไปได้ทุกเมื่อ ข้าจำเป็นต้องใช้เวลาทำให้มันคงที่ ก่อนที่จะผ่านเข้าไป…ถ้าจำไม่ผิด ยังมีประตูเคลื่อนย้ายทางไกลเช่นนี้อีกสามแห่งในทะเลทรายตะวันตก ประตูต่อไปที่อยู่ใกล้มากที่สุด ก็อยู่ห่างออกไปประมาณเจ็ดวัน คงมีเวลาไม่พอ…” สีหน้าบุรุษหนุ่มชุดดำเปลี่ยนไป และมันขบฟันแน่น จากการคิดคำนวนของมัน เมิ่งฮ่าวไม่อาจจะไล่ตามมันมาทันภายในวันนี้ การซ่อมแซมรอยแตกนี้ต้องใช้เวลาประมาณห้าชั่วยาม
ดวงตามันสาดประกาย บุรุษหนุ่มชุดดำทันใดนั้นก็นั่งลงขัดสมาธิอยู่ข้างรอยแตก พ่นโลหิตสีน้ำเงินออกมาเล็กน้อย เพื่อใช้ประทับไปบนรอยแตก โลหิตกลายเป็นเครื่องหมายเวทลอยลงไปบนรอยแตก หลอมรวมเข้าไปและเริ่มซ่อมแซมมัน
เมิ่งฮ่าวเร่งความเร็วอยู่เหนือผิวน้ำของทะเลม่วง ทันทีที่เขารับรู้ได้ว่า เป้าหมายได้หยุดการเคลื่อนที่ ก็ต้องขมวดคิ้วขึ้นอย่างช่วยไม่ได้
ดวงตาเมิ่งฮ่าวสาดประกาย ขณะที่เขาตระหนักว่า พื้นที่รอบๆ บุรุษหนุ่มชุดดำประกอบด้วยพลังของการเคลื่อนย้ายทางไกล ถ้าไม่มีสิ่งผิดคาดเกิดขึ้น ประตูเคลื่อนย้ายทางไกลในบริเวณนั้น ก็จะเปิดออกอีกในไม่ช้า
“วิญญาณดวงที่สอง!”
ตูม!
สองวิญญาณแรกก่อตั้งของเมิ่งฮ่าวรวมตัวเข้าด้วยกัน ทำให้พลังการต่อสู้พุ่งทะยานขึ้น ร่างเขาแข็งแกร่งมากขึ้น พลังของสองวงจรอันยิ่งใหญ่ขั้นวิญญาณแรกก่อตั้ง ทำให้มีความรวดเร็วเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า
“วิญญาณดวงที่สาม!”
“วิญญาณดวงที่สี่!”
“วิญญาณดวงที่ห้า!” เมิ่งฮ่าวส่งเสียงคำรามพุ่งผ่านอากาศ ด้วยความรวดเร็วอย่างน่าตกใจ พุ่งไปด้วยความรวดเร็วมากขึ้น ร่างกายแข็งแกร่งยิ่งขึ้น และพลังการต่อสู้ก็ใกล้จะถึงจุดสูงสุด
การผสมผสานรวมตัวกันของห้าธาตุ ทำให้ระยะห่างระหว่างเขาและบุรุษหนุ่มชุดดำสามวันก่อนหน้านี้ ลดลงเหลือเพียงแค่เจ็ดชั่วยาม
แต่นั่นก็ยังไม่ดีพอสำหรับเมิ่งฮ่าว เมื่อคิดว่าทุกๆ ช่วงเวลาที่ผ่านไป เป้าหมายของเขาอาจจะหลบหนีไปได้ ดวงตาเมิ่งฮ่าวสาดประกายแสงอันเย็นชาพร้อมกับรังสีสังหาร ขณะที่เข้าไปในวิญญาณดวงที่หก
เสียงกระหึ่มได้ยินมาขณะที่ร่างเมิ่งฮ่าวขยายตัวออกอีกครั้ง พลังการต่อสู้ของสามสิบสองวงจรอันยิ่งใหญ่ ขั้นวิญญาณแรกก่อตั้งพลุ่งพล่านไปทั่วร่าง และความเร็วก็ระเบิดออก เพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอีกครั้ง
เสียงแตกร้าวได้ยินมา ขณะที่อากาศรอบๆ ตัวแตกกระจายออกไป ความรวดเร็วที่เขากำลังเคลื่อนที่อยู่นี้ยากที่จะอธิบายออกมาได้ เพียงชั่วพริบตา เขาก็อยู่ห่างไกลออกไปนับหมื่นจ้าง ตอนนี้เขาอยู่ห่างจากเป้าหมายเพียงแค่สามชั่วยามเท่านั้น
“ข้ายังไปได้เร็วกว่านี้อีก! วิญญาณดวงที่เจ็ด!” ด้วยการโบกสะบัดแขน เขาเข้าไปสู่วิญญาณดวงที่เจ็ด ทันใดนั้น รูปร่างหน้าตาเขาก็เริ่มเหมือนกับเป็นเซียนปีศาจ ตอนนี้เขามีพลังการต่อสู้ของหกสิบสี่วงจรอันยิ่งใหญ่ขั้นวิญญาณแรกก่อตั้ง และอีกครั้งที่ความรวดเร็วได้เพิ่มขึ้นในทันที
ความเร็วของวิญญาณดวงที่เจ็ดใกล้เคียงกับขั้นตัดวิญญาณ หลังจากผ่านไปเพียงแค่หนึ่งชั่วยาม ก็ดูเหมือนว่าเมิ่งฮ่าวแทบจะเคลื่อนย้ายทางไกล พุ่งผ่านทะเลม่วงของทะเลทรายตะวันตกไป ฉับพลันนั้นเขาก็ไปปรากฏขึ้นในอาณาเขตของบุรุษหนุ่มชุดดำ
ในตอนที่เขาไปถึง บุรุษหนุ่มชุดดำกำลังซ่อมแซมรอยแตก ของประตูเคลื่อนย้ายทางไกลได้เพียงแค่สองในสิบส่วนเท่านั้น ทันใดนั้นมันก็รับรู้ได้ถึงบางสิ่งที่เหมือนกับเป็นเสียงกรีดร้องของสายลม ทะเลม่วงที่ด้านล่างส่งเสียงกระหึ่ม และเริ่มหมุนวนกลายเป็นกระแสน้ำวน ความรู้สึกถึงจุดวิกฤตเป็นตายอันเข้มข้น ฉับพลันนั้นก็เต็มอยู่ในจิตใจ ซึ่งเริ่มเต้นรัวด้วยความหวาดกลัว โดยไม่ต้องเสียเวลาแม้แต่จะมองไปยังด้านหลัง หายตัวไปขณะที่มันพุ่งออกไปยังที่ห่างไกล
“ใครกำลังไล่ตามข้ามา? อย่าบอกนะว่าเป็นปรมาจารย์ฮูเหยียน! เป็นไปไม่ได้! ตอนที่ข้าสังหารฮูเหยียนชิ่ง ข้าใช้วิชาเกราะป้องกันในสมัยโบราณ กว่าที่ปรมาจารย์ฮูเหยียนจะตรวจจับได้ว่า บุตรชายของมันได้ตายไป ก็ต้องเป็นอีกสองวันถัดไป”
จิตใจบุรุษหนุ่มชุดดำสั่นสะท้าน และสีหน้ามันสลดลง สายลมอันรุนแรงส่งเสียงกรีดร้องตรงมาที่มันจากด้านหลัง ด้วยความรวดเร็วอย่างน่าเหลือเชื่อ ส่งเสียงดังกระหึ่มเต็มไปทั่วทั้งสวรรค์และปฐพี ภายในสายลมนั้นเป็นเงาร่างสูงใหญ่ที่ดูคล้ายกับเป็นเซียนปีศาจ เคลื่อนที่มาด้วยความรวดเร็วอย่างน่าตกใจ และมาอยู่ที่ด้านบนของบุรุษหนุ่มชุดดำเพียงชั่วพริบตา เส้นขนบนร่างของบุรุษชุดดำลุกตั้งชี้ชัน ขณะที่มันมองผ่านหัวไหล่ไป ดวงตาเบิกกว้าง และภายในม่านตามันก็มีภาพสะท้อนของใบหน้าที่ดุร้าย ตามติดด้วยหมัดที่พุ่งตรงมา
เมื่อได้เห็นใบหน้าเมิ่งฮ่าว บุรุษชุดดำก็ส่งเสียงแผดร้องออกมา “เป็นไปไม่ได้!!”
ตูม!!
หมัดเมิ่งฮ่าวกระแทกลงไปที่ท้องของบุรุษผู้นั้น เป็นหมัดที่ออกมาจากวิญญาณดวงที่เจ็ด ซึ่งมีพลังการต่อสู้ของหกสิบสี่วงจรอันยิ่งใหญ่ขั้นวิญญาณแรกก่อตั้ง พลังนั้นระเบิดออกพุ่งผ่านเข้าไปในร่างของบุรุษชุดดำ
เสียงกระหึ่มกึกก้องดังขึ้นไปในอากาศ โลหิตกระจายออกมาจากปากบุรุษผู้นั้น ร่างมันเริ่มแยกออกเป็นชิ้นๆ ท้องมันยุบลงไป กลายเป็นรูขนาดใหญ่พร้อมกับเศษชิ้นเนื้อและโลหิต ทั่วทั้งร่างลอยไปทางด้านหลัง กระอักโลหิตออกมาอย่างต่อเนื่อง สีหน้ามันเต็มไปด้วยความประหลาดใจและไม่อยากจะเชื่ออย่างรุนแรง ใบหน้าซีดขาว
พลังในร่างเมิ่งฮ่าวที่มันรู้สึกได้ เป็นพลังที่สามารถทำลายล้างทุกสิ่งทุกอย่างได้ เป็นกลิ่นอายอันน่ากลัวอย่างที่ยากจะอธิบายออกมาได้ ทำให้มันต้องสั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัวอย่างน่าเหลือเชื่อ
“เป็นไปไม่ได้อะไร, เจ้าสารเลว?!” เมิ่งฮ่าวกล่าว ร่างแวบขึ้นไปปรากฏอยู่ตรงหน้าบุรุษชุดดำ “เจ้าบังอาจปรักปรำข้า?!” มือขวากำเป็นหมัดอีกครั้ง
ตูม!
บุรุษชุดดำส่งเสียงแผดร้องอย่างน่ากลัวออกมา ขณะที่ร่างมันลอยละลิ่วไปทางด้านหลังอีกครั้ง ครั้งนี้ท้องของมันระเบิดออก ครึ่งท่อนล่างฉีกขาดออกมาจากร่าง กลายเป็นกลุ่มหมอกควันแห่งโลหิต
สิ่งที่ยังหลงเหลืออยู่ก็คือส่วนลำตัวด้านบน ทันใดนั้น แผ่นหลังของมันก็ฉีกขาดออก และปีกค้างคาวขนาดใหญ่ก็คลี่กางออก กระพือขึ้นลงอย่างรวดเร็วจนดูเลือนลาง ขณะที่มันพุ่งออกไปด้วยความรวดเร็วสูงสุด
“คิดจะหนี?” เมิ่งฮ่าวแค่นเสียงออกมา ดวงตาสาดประกายด้วยรังสีสังหารอันเข้มข้น ขณะที่ยังคงอยู่ในวิญญาณดวงที่เจ็ด เสียงแค่นนั้นทำให้ค้างค้าวดำที่กลายเป็นบุรุษชุดดำ กระอักโลหิตออกมาอีก ฉับพลันนั้น เมิ่งฮ่าวก็หายตัวไป ปราฏขึ้นอีกครั้งที่ด้านหลังมัน จิตใจมันเต้นรัวขณะที่เมิ่งฮ่าวยื่นมือออกไปคว้าจับมันไว้
บุรุษชุดดำส่งเสียงแผดร้องอย่างน่าสังเวชออกมา มันไม่ได้หันร่างมา แต่ใช้ปีกของมันพยายามจะปัดป้องมือของเมิ่งฮ่าว รังสีสังหารสาดประกายอยู่ในดวงตาเมิ่งฮ่าว ขณะที่เขาจับปีกทั้งสองข้างของมันไว้ได้อย่างง่ายดาย จากนั้นก็ดึงออกมาอย่างรุนแรง
เสียงแผดร้องอย่างน่ากลัวได้ยินมา ขณะที่สองปีกของมันฉีกขาดออกมาจากร่าง โลหิตพุ่งออกมาจากปาก ทันใดนั้นร่างมันก็แวบขึ้น ไปปรากฏขึ้นอีกครั้งในที่ห่างไกลออกไป ครึ่งท่อนล่างของมันฉีกขาดออก เช่นเดียวกับปีกของมัน มันกำลังตกอยู่ในสถานการณ์อันเลวร้าย อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้ภายในดวงตาข้างซ้ายของมัน ฉับพลันนั้นก็ปรากฏเป็นภาพของซากศพขึ้นมา
“เจ้าแข็งแกร่งเช่นนี้ได้อย่างไร?” มันกล่าว ใบหน้าซีดขาว “นี่เป็นไปไม่ได้!!” ขณะที่มันพูด ก็ขยับมือร่ายเวทอาคม ทันใดนั้น ภาพภูติผีก็โผล่ขึ้นมาอยู่รอบๆ ตัวมัน
เมิ่งฮ่าวสะบัดมือโยนปีกทั้งสองข้างออกไป จากนั้นก็มองอย่างเย็นชาไปยังบุรุษชุดดำ
“เจ้าตัวบัดซบสารเลว” เมิ่งฮ่าวกล่าว “ข้าช่วยเจ้าคลายผนึกเมื่อปีนั้น มอบพลังให้เจ้าฟื้นฟูอาการบาดเจ็บ ทั้งหมดนี้ก็เพื่อให้เจ้ามาลอบทำร้ายข้า?!” ด้วยเช่นนั้น เมิ่งฮ่าวก็พุ่งตรงไป เคลื่อนที่ไปด้วยความรวดเร็วจนไม่อาจจะมองตามทัน มีเพียงสิ่งเดียวที่พอจะมองเห็นได้ก็คือ บุรุษหนุ่มชุดดำพุ่งถอยไปทางด้านหลังอีกครั้ง