1074. พลังอำนาจของผู้ยิ่งใหญ่
ขณะที่เทียนหยุนสามคนโจมตี ร่างหนึ่งปรากฏในดวงอาทิตย์ เขาคือหวังหลิน! หวังหลินคือดวงอาทิตย์และมีแสงสีทองระเบิดออกมาจากร่างกาย!
ทะเลด้านล่างเผยออกเป็นดินแดนวิญญาณปิศาจ ราวกับทุกอย่างเบื้องหน้าถูกกักขังไว้ระหว่างของจริงและภาพลวงตา
หวังหลินมองทั้งสามคนที่กำลังมาถึง ยกแขนขึ้นมาและสบัด จากนั้นเอ่ยเพียงคำพูดเดียว
“แยกราตรี!”
ในวินาทีที่คำว่า “แยกราตรี” เอ่ยออกมาจากปากหวังหลิน เกิดเสียงดังสนั่นกึกก้องไปทั่วโลก ดวงอาทิตย์ลอยขึ้นเหนือท้องทะลอย่างสมบูรณ์ พลังที่สามารถฉีกกระชากกลางคืนได้พรั่งพรูออกมาไม่มียั้ง แสงอาทิตย์กวาดผ่านไปข้างหน้าอย่างบ้าคลั่ง!
กฏดั้งเดิมเคลื่อนอยู่ภายในและท่วมท้นในโลกใบนี้!
แยกราตรีถือกำเนิดขึ้นมาจากทะเล!
เทียนหยุนชุดม่วงซึ่งผสานเข้ากับร่างเงาหลายพันตนจึงกระแทกเข้าใส่แยกราตรี แสงอาทิตย์ไร้ก้นบึ้งและความร้อนหนาแน่นทำลายทุกสิ่งทุกอย่างเบื้องหน้าแม้จะเป็นกลางคืนอันมืดมิดก็ไม่มีข้อยกเว้น!
เทียนหยุนชุดม่วงเกิดความเจ็บปวดเหลือแสนออกมาจากร่างกาย ท่อนแขนเปลี่ยนกลายเป็นหมอกโลหิตและสลายไป สองขาและร่างกายชิ้นใหญ่ติดตามไปด้วยทีหลัง พริบตาเดียวเทียนหยุนชุดเทาก็แตกสลาย!
เงานับไม่ถ้วนผุดออกมาจากร่าง เขาพวกนั้นส่งเสียงขู่และกระโจนใส่หวังหลินที่อยู่ในดวงอาทิตย์ ทว่าพวกเขาเป็นเหมือนเกล็ดหิมะต้องแสงอาทิตย์ ถูกหลอมละลายไม่มีเหลือร่องรอย!
ฝ่ามือยักษ์จากเทียนหยุนชุดเหลืองตามเข้ามาติดๆ ซึ่งดวงอาทิตย์ไม่สามารถส่องทะลุฝ่ามือเข้าไปได้และมันกำลังยื่นเข้ามาหาหวังหลิน หวังหลินยังมีสีหน้าสงบนิ่ง เผยท่าทีเยาะเย้ยแม้ฝ่ามือจะคว้าดวงอาทิตย์ที่อยู่รอบตัวเขา
ทว่าในจังหวะฝ่ามือคว้าดวงอาทิตย์ เสียงกรีดร้องดังออกมาจากฝ่ามือ เพลิงหยางสามรถเอาไหม้ทุกอย่างได้กวาดผ่านฝ่ามือจนมันสั่นสะท้าน ฝ่ามือกลับคืนกลับเป็นเทียนหยุนชุดเหลืองทันที!
เทียนหยุนชุดเหลืองดูเหมือนกำลังกอดรัดดวงอาทิตย์เอาไว้ แต่เพียงไม่กี่ลมหายใจเขาก็ตกอยู่ในเปลวเพลิง ไม่มีสิ่งใดเหลืออยู่แม้แต่เสี้ยวเดียว…
กระบี่โลหิตของเทียนหยุนชุดเทาพุ่งเข้ามาหา ทะลวงผ่านทุกอย่างด้วยกำลังทั้งหมด มันแทงเข้าไปในดวงอาทิตย์ที่กำลังเผาไหม้ทันที
นาทีนี้พลังสังหารมหาศาลผุดออกมาจากกระบี่โลหิตและปะทะกับความร้อนและแสงอาทิตย์ เทียนหยุนชุดเทาร้องคำราม ดวงตาขวาพลันแตกสลาย
เมื่อดวงตาขวาแตกสลาย พลังอำนาจของกระบี่โลหิตจึงเพิ่มพูนขึ้นหลายเท่า เปลวเพลิงห่อหุ้มโดยรอบถูกผลักดันกลับไปหมด แม้กระทั่งแสงอาทิตย์รอบตัวมันยังกระจัดกระจายออกไป ซึ่งทำให้กระบี่โลหิตแทงทะลุผ่านดวงอาทิตย์และห่างจากหวังหลินเพียงสิบฟุตเท่านั้น!
เทียนหยุนชุดเทาร้องคำรามอีกครั้ง จากนั้นสลายดวงตาซ้ายไปด้วย กระบี่โลหิตทรงพลังยิ่งกว่าเดิมและสามารถแทงทะลุผ่านดวงอาทิตย์เข้าไป มุ่งตรงหาหวังหลิน!
ด้วยการโจมตีไม่มียั้งของเทียนหยุนชุดเทา กลางคืนที่ถูกฉีกกระชากคล้ายจะควบแน่นอีกครั้งอย่างไม่คาดคิด ดูเหมือนมันต้องการกลืนกินดวงอาทิตย์
กระบี่โลหิตแทงทะลุผ่านดวงอาทิตย์และแทงเข้าไปในหน้าอกของหวังหลินตรงๆ ทว่าเมื่อมันแทงไปได้ครึ่งทาง หวังหลินจับกระบี่ด้วยมือขวา เขาถูกพลังดันกลับไปหลายก้าวและกระอักโลหิต จากนั้นเหวี่ยงศีรษะขึ้นมาเผยท่าทีดุดัน
“สิ่งเดียวที่เจ้าเกือบฆ่าข้าได้คือการทำให้ข้าฝึกฝนศาสตร์สังหารเทพ วันนี้ก็จงตายให้ข้าเสียเถอะ!” หวังหลินร้องคำราม ดวงอาทิตย์รอบร่างกายระเบิดออกมาอย่างไม่คาดคิดและแพร่กระจายออกไปโดยมีเขาเป็นจุดศูนย์กลาง
นี่คือการทำลายตัวเองของดวงอาทิตย์ พลังที่อยู่ภายในนั้นล้วนแต่เหนือจินตนาการ ราวกับท้องฟ้าเกิดรอยร้าวขึ้นและถูกผลักกลับไป!
ท้องทะเลเริ่มโหมกระหน่ำ พื้นดินพังทลาย พลังทำลายล้างในโลกพุ่งขึ้นถึงระดับน่าหวาดกลัว
เทียนหยุนชุดเทาอยู่ใกล้ที่สุดดังนั้นจึงเผชิญกับพลังทำลายล้าง เขามีเวลาเพียงเพื่อสร้างผนึกและวางใส่แขนเบื้องหน้าเท่านั้น เบียดกันเหมือนเด็กทารกก่อนจะถูกพลังมหาศาลกวาดเข้าใส่
ตึงตัง ตึงตัง ตึงตัง!
กลางคืนที่กำลังเริ่มก่อตัวขึ้นใหม่พลันแตกสลายไปอย่างสมบูรณ์ วินาทีนี้ท้องฟ้าและผืนดินเลือนหายไป สิ่งเดียวที่เหลืออยู่คือความโกลาหลจากการพังทลายของดวงอาทิตย์!
แต่ในชั่วขณะนี้เองโลกก็หายไป ทะเลหายไป ดวงอาทิตย์หายไป กระทั่งท้องฟ้าที่แตกสลายก็หายไปด้วย ทุกสิ่งทุกอย่างหายวับไปอย่างไร้ร่องรอย สิ่งที่ปรากฏขึ้นเบื้องหน้าคือดินแดนวิญญาณปิศาจ!
ราวกับทุกสิ่งทุกอย่างที่พึ่งเกิดขึ้นไปเป็นแค่ความฝัน ท้องฟ้ายังเต็มไปด้วยสีแดงและเปลวเพลิง เสียงวิหคเพลิงร้องแหลมทะลุผ่านเปลวเพลิงเข้ามาใกล้ขึ้นและใช้ขึ้น
ทว่าสายตาทุกคนจับจ้องไปบนพื้นซึ่งเพียงพออธิบายทุกอย่างได้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องจริง!
เทียนหยุนชุดเทาแตกสลายอย่างต่อเนื่องจนเหลือเพียงแค่ความต้องการเศษเสี้ยว พริบตานั้นเขาก็กลับคืนเป็นเทียนหยุนร่างดั้งเดิม
แยกราตรีฆ่าไปสามคน!
สามคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดา เป็นทั้งปรมาจารย์ชีกงและร่างอวตารของเทียนหยุนสองคน! กระทั่งเทียนหยุนชุดเทายังได้รับบาดเจ็บสาหัสและเหลือเพียงเจตจำนงเศษเสี้ยวเท่านั้น!
หลิงเทียนโฮวสั่นเทา ก่อนหน้านี้เขาแค่หวาดกลัวหวังหลินเท่านั้น แม้จะคิดว่าฝ่ามือยักษ์จะดูน่ากลัวอยู่บ้าง ไม่คิดว่าตอนนี้จะน่าหวาดกลัวยิ่งไปอีก ทั้งยังไม่เคยคิดว่าวิชาของหวังหลินจะทรงพลังยิ่งยวด!
‘เขา…ระดับบ่มเพาะอะไรกัน…วิชาแบบนี้ไม่เคยได้ยิน!’
เทียนหยุนหน้าซีดและกระอักโลหิต เขาถูกผลักกลับไปหลายก้าว เหวี่ยงศีรษะขึ้นมามองหวังหลิน จากร่างอวตารสามคน ถูกทำลายไปสอง ร่างชุดเทาตอนนี้เหลือเพียงเศษจำนง ซึ่งหายากที่จะประสบเหตุการณ์เช่นนี้ในตลอดหลายหมื่นปีและเขาก็ยังได้รับบาดเจ็บไปด้วย
ทว่าอาการบาดเจ็บต่อร่างกายและวิญญาณดั้งเดิมนั้นเล็กน้อยมากเมื่อเทียบกับการคาดคำนวณของเขา เขาคาดผิดหวังหลินไปหลายครั้งและส่งผลต่อความมั่นใจเขาไปด้วย ร่างกายสั่นเทาโดยไม่มีใครสังเกต
เขากำลังสั่น สั่นเทาเพราะวิชานั่น!
เทียนหยุนมองเห็นได้ทันทีว่ามันมีกฏดั้งเดิม เป็นต้นกำเนิดกฏทั้งหมดซึ่งไม่ใช่สิ่งที่เซียนจะสามารถเชี่ยวชาญได้ พลังของมันเหลือล้ำเกินกว่าจินตนาการ!
‘เขาทำลายร่างอวตารข้าไปสามคน หวังหลินเป็นข้อผิดพลาดที่ใหญ่หลวงที่สุดที่ข้ารับไว้เป็นศิษย์และมอบโอกาสให้ออกมาจากดาวซูซาคุ!!!’ เทียนหยุนกัดฟันแน่น สูดหายใจลึกก่อนจะระงับความตกตะลึงในใจเอาไว้และบังคับให้ตัวเองสงบ
ไม่ใช่เขาเพียงคนเดียวเท่านั้น ซือถูหนาน หัวโต จ้าวสายลมหวนและคนอื่นๆต่างก็ตกตะลึง จ้าวสายลมหวนค่อนข้างตกตะลึงน้อยกว่าเนื่องจากเคยประสบกับแยกราตรีมาก่อน หนังศีรษะด้านชาและเกิดความรู้สึกกลัวในใจ
แม้กระทั่งหวังเว่ยและฮู่จวนยังอ้าปากค้าง พวกเขามองหน้ากันเองและเห็นความตกตะลึงและหวาดกลัวในตาอีกฝ่าย ตอนนี้ทั้งคู่ถูกดึงเข้าไปในภาพมายานั้นแล้วดังนั้นจึงอยู่ในมิติเอกเทศและทำได้เพียงเฝ้ามองเท่านั้น ไม่อาจช่วยเหลือได้
พวกเขาไม่ใช่แค่กลุ่มเดียวที่ตกตะลึงที่สุด ยังมีมารโบราณต้าเจียที่กำลังพุ่งเข้าไปในท้องฟ้าด้วยดาบในมือและยังมีนางสนมดอกไม้สวรรค์อีก!
นางสนมดอกไม้สวรรค์มองหวังหลินด้วยแววตาหวนรำลึกและหวาดกลัว สิ่งที่ทำให้นางนึกถึงคือสามีนางได้บอกว่าคนที่จะมาช่วยมีชื่อว่า “หวัง” สิ่งที่ทำให้นางรู้สึกกลัวก็คือวิชากฏดั้งเดิมที่หวังหลินแสดงออกมา!
ไม่มีใครเข้าใจกฏดั้งเดิมได้ดีกว่านาง ตอนนั้นจักรพรรดิเทพฉิงหลินเกือบตายด้วยกฏดั้งเดิม ในดินแดนปิดผนึกมันถูกเรียกว่ากฏดั้งเดิม แต่ด้านนอกดินแดนมันถูกเรียกว่ากฏไร้ขอบเขต!
มารโบราณต้าเจียซึ่งความคิดสงบนิ่งพลันสั่นคลอนเป็นครั้งแรก รู้สึกถึงพลังหวาดกลัวภายในวิชานั้น แม้มันยังอ่อนแอแต่เมื่อมันเติบโตขึ้นเป็นสิ่งที่แม้แต่ตัวเขาเองก็ต้องล่าถอยด้วยความหวาดกลัว!
‘นี่…นี่มันพลังอำนาจของผู้ยิ่งใหญ่!!’
ต้าเจียจับจ้องไปบนหวังหลิน ดวงตาหรี่แคบ รู้สึกว่าคนผู้นี้เป็นไพ่ตายสุดท้ายที่ฉิงหลินเตรียมเอาไว้กับการตื่นขึ้นของเขา!
ณ กองบัญชาการพันธมิตรเซียน ที่ที่ซึ่งเก็บป้ายชีวิตคนสำคัญเอาไว้ หนึ่งในสามป้ายหยกม่วงตรงหิ้งบนสุดแตกสลายพร้อมๆกับแยกราตรีของหวังหลินเลือนหายไป
นาทีนี้เกิดระฆังดังกังวานสะท้อนไปทั่วกองบัญชาการพันธมิตรเซียน เซียนจำนวนหนึ่งในกองบัญชาการมองขึ้นไปตรงจุดที่เก็บป้ายแห่งชีวิตเอาไว้
ตั้งแต่ที่สงครามกับฝ่ายทุกชั้นฟ้าเริ่มต้นขึ้น ผู้คนตายทุกคน แต่ไม่ได้สำคัญเท่ากับคนที่เก็บป้ายชีวิตไว้ในกองบัญชาการ ระฆังส่งสัญญาณถึงการตายซึ่งจะดังอยู่ไม่กี่ครั้ง ส่วนใหญ่มักจะห้าครั้งในคราเดียว
ด้วยความโอหังของพันธมิตรเซียน พวกเขาจึงไม่สนใจไยดีเรื่องคนธรรมดา ใครก็ตามที่กล้าสังหารคนสำคัญของพันธมิตรเซียนจะกลายเป็นศัตรูของทั้งพันธมิตร!
ระดังดังกึกก้องหนึ่งครั้ง สองครั้ง สามครั้ง…เมื่อดังถึงครั้งที่ห้า ผู้คนส่วนหนึ่งมองขึ้นไปตรงจุดที่ป้ายแห่งชีวิตกักเก็บเอาไว้
ทว่าสีหน้าทั้งหมดก็ต้องเปลี่ยนไปเมื่อเสียงระฆังยังไม่หยุดและดำเนินต่อไป หกครั้ง เจ็ดครั้ง…จนกระทั่งดังถึงแปดครั้ง!
นาทีนี้เซียนทั้งหมดในกองบัญชาการหยุดชะงักจากสิ่งที่ตัวเองทำอยู่และมองขึ้นไปในตำแหน่งที่ป้ายชีวิตของเวียนทรงพลังคนนั้นกักเก็บเอาไว้
ตึง…พอระฆังดังในครั้งที่เก้า ทำให้ทุกคนต้องอ้าปากค้างและกลายเป็นความหวาดกลัว!
ชายวัยกลางคนซึ่งยังนั่งอยู่ในห้องลับพลันเงยศีรษะขึ้น ดวงตาขุ่นเคือง ร่างกายกระพริบวูบวาบ พุ่งออกไปดุจพายุข้ามผ่านกองบัญชาการและมาถึงจุดที่ป้ายชีวิตกักเก็บไว้ทันที เขามองป้ายของปรมาจารย์ชีกงก่อนจะร้องคำรามสั่นสะเทือนสวรรค์!!