1273. มาถึงแล้ว!

ร่างอันโดดเดี่ยวผู้หนึ่งเดินทางข้ามไปในดวงดาว สวมชุดสีขาวเรือนผมสีฟ้าพลิ้วไสวเปล่งสัมผัสความน่ารักงดงาม หลี่เฉียนเหมยกำลังทะยานไปด้วยความมุ่งมั่นแต่ก็สับสน

บนใบหน้ายังมีคราบน้ำตา นางกัดริมฝีปากและทะยานให้เร็วยิ่งขึ้น

‘มีบางอย่างในโลกนี้ที่ไม่มีตรรกะเหตุผลและพึ่งแต่เพียงความรู้สึกเท่านั้น ไม่ว่ามันจะคุ้มกันหรือไม่ ก็ต้องทำดู…’ นางถอนหายใจพลางอดทนต่อความเศร้าและความขมขื่นในใจ นางทะยานให้ไกลยิ่งกว่าเดิม

ณ เขตระดับเก้าที่อยู่ของสำนักเทพเจ้า ลึกไปในส่วนลึกในสายหมอกมีดาวเคราะห์เซียนอยู่หนึ่งดวง ที่นี่มีค่ายกลขนาดใหญ่ ใจกลางเป็นปราสาทอันงดงามยิ่ง

ในปราสาท มู่ปิงเหมยนั่งจ้องมองออกไป ใบหน้างดงามของนางเผยความไม่แยแส

“ทำไมเจ้าถึงขังข้าไว้ที่นี่?”

หวังซานซานนั่งอยู่นอกปราสาท ขมวดคิ้วและเอ่ยขึ้นมา “พี่หญิงมู่ การละเมิดคำสั่งของอาจารย์เป็นเรื่องยากลำบาก น้องสาวก็งุนงงเช่นกัน บางทีอาจารย์มอบคำสั่งนี้มาเพราะต้องการให้ท่านฟื้นฟูให้เร็วที่สุด…”

มู่ปิงเหมยขบคิดเงียบๆ นางไม่เข้าใจว่าทำไมหัวหน้าอาวุโสของสำนักเทพเจ้าถึงเป็นแบบนี้และมันให้ความรู้สึกประหลาดใจ ในใจนางเกิดความรู้สึกเสียววาบที่ไม่อาจจับจุดได้ ราวกับมีบางอย่างครั้งใหญ่กำลังจะเกิดขึ้น และเกิดขึ้นกับคนที่นางรู้จัก

มู่ปิงเหมยไม่รู้เรื่องการแข่งขันของสำนักระดับแปดถูกยกเลิกหรือเรื่องหลี่เฉียนเหมยออกมาจากสำนักทะลวงสวรรค์

นางยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าหวังหลินกำลังเผชิญกับวิกฤตครั้งใหญ่ที่สุด โชคชะตาเป็นอย่างไรไม่ทราบ!

ถ้านางรู้เรื่องทั้งหมดนี้ นางจะเลือกอย่างไรดี…

เวลาค่อยๆผ่านไป หวังหลินยังคงนั่งอยู่บนแผ่นดินป่า วิญญาณดั้งเดิมของเขาเปลี่ยนกลายเป็นเปลวเพลิงสองลูกอยู่ใต้กระบี่แตกหัก บังคับให้คราบเลือดออกมา

หนึ่งชั่วโมง สองชั่วโมง สามชั่วโมง…จนกระทั่งสิบชั่วโมงผ่านไป

หลังจากกำลังใช้ผลึกดั้งเดิมทั้งหมด ในที่สุดเขาก็บังคับให้คราบเลือดออกมาจากกระบี่เหล็กได้สามในสิบส่วน โลหิตสีดำเปลี่ยนกลายเป็นเม็ดยาขนาดเท่าเมล็ดถั่วที่มีกลิ่นอายประหลาดและลอยอยู่รอบหวังหลิน

การบังคับให้ออกมาได้สามในสิบส่วนถือเป็นขีดจำกัดของหวังหลิน ถึงจะมีเวลามากกว่านี้ก็ไม่สามารถบังคับให้ออกมาได้แล้ว หากไม่ใช่เพราะอันตรายกำลังบีบบังคับให้เขามีสภาพที่ดีที่สุด เขาคงไม่สามารถบังคับให้มันออกมาได้มากขนาดนี้

จากนั้นก็เก็บกระบี่เหล็กและสตรีศพเงินกลับไป นั่งลงจัดระเบียบร่างกาย อัตราการเต้นหัวใจช้าลงจนใช้เวลาหลายลมหายใจกว่าจะเต้นสักครั้ง

เป็นความเงียบสงัดคล้ายคนตาย

สองชั่วโมงสุดท้ายค่อยๆผ่านไป นาทีสุดท้ายนั้นหวังหลินลืมตาขึ้นมาและมองไปบนท้องฟ้าอย่างสงบนิ่ง

วินาทีนี้สายหมอกดวงดาวเริ่มพรั่งพรู แรงกดดันเหนือจินตนาการกำลังผุดออกมาจากสายหมอก

‘เขามาแล้ว!’ รูม่านตาหวังหลินหดแคบลงแต่ในไม่นานก็กลับเป็นปกติพลางจ้องมองท้องฟ้าอย่างเย็นเฉียบ

แรงกดดันนั้นสั่นสะเทือนสวรรค์ พื้นดินสั่นไหวและเกิดสัญญาณพังทลาย สายหมอกทั้งหมดที่กำลังห่อหุ้มเขตระดับห้าพลันถูกผลักดันให้ถอยออกไป!

สายหมอกเคลื่อนไหวดุจคลื่นทะเล เสียงคำรามดังออกมารุนแรงขึ้นราวกับอสูรดุร้ายทั้งหมดในสายหมอกกำลังหวาดกลัว

ขณะเดียวกันปรากฏวังวนยักษ์ที่สร้างจากหมอกขึ้นตรงสุดขอบสายตาหวังหลิน ท่อนแขนยักษ์โผล่ออกมาจากวังวนและพุ่งหาหวังหลินด้วยเสียงดังสนั่นหวั่นไหว

แขนข้างนั้นแก่ชรามากและเต็มไปด้วยรอยเหี่ยวย่น นาทีนี้มันยื่นเข้าหาหวังหลินและดูเหมือนทั้งโลกกำลังล่มสลายต่อหน้ามัน!

พลังดั้งเดิมในโลกดูเหมือนถูกพลังประหลาดผนึกเอาไว้ ไม่มีพลังใดเหลือภายในเขตแห่งนี้

แขนยักษ์เร็วเกินพรรณนา วินาทีที่หวังหลินเห็นมันโผล่ออกมาจากวังวน มันก็อยู่เหนือศีรษะเขาแล้ว ยื่นเข้ามาราวกับกำลังคว้ามดแมลง!

ไร้คำพูด ไร้คำถาม ไร้โอกาสรอดเมื่อแขนนี้ตกลงมา!

หวังหลินเคยเผชิญเรื่องเช่นนี้ในดินแดนเจ็ดสีมาก่อน ดูเหมือนเซียนขั้นที่สามทุกคนจะมีวิชาแบบนี้ที่สามารถบดขยี้พวกเขาให้เหมือนมด!

ดูเหมือนนอกจากเซียนขั้นที่สามแล้ว ไม่มีใครจะสามารถทำให้คนเหล่านี้ปรากฏตัวในร่างกายจริงได้ อย่าว่าแต่มดแมลงเหมือนหวังหลินเลย!

อย่างไรก็ตาม มดก็ยังกัดได้ ดิ้นรนได้และต่อต้านได้ ไม่ต้องกล่าวถึงที่หวังหลินไม่คิดว่าตัวเองเป็นมดเลยด้วยซ้ำ! ถึงแม้เขาจะคิดแบบนั้นเขาก็ยังต้องการกลืนกินโลกด้วยเจตนาแห่งการฝืนลิขิตอยู่ดี!

วินาทีที่แขนยื่นลงมา ดวงตาหวังหลินเผยสายตาบ้าคลั่งและพ่นลมหายใจเย็น กระโจนเข้าหามือข้างนั้นดุจอุกกาบาต!

“เซียนขั้นที่สามหน้าไหนก็ไม่สามารถทำให้ข้ายอมจำนนได้!” เจตนาแห่งการต่อสู้ในใจหวังหลินระเบิดขึ้นมา ดวงดาวตรงกลางหน้าผากหมุนติ้วอย่างรวดเร็ว พอเขาพุ่งออกไปใกล้แขนนั้น เมื่อมาถึงจึงส่งเสียงคำรามสั่นสะเทือนสวรรค์!

“เงากระบี่สิบล้านสาย!” นิ้วชี้หวังหลินส่งออกไปยังแขนที่กำลังเข้ามาใกล้ ปราณกระบี่ที่ซ่อนไว้ข้างในพลันปะทุขึ้นมา หนึ่งสาย สองสาย สิบสาย ร้อยสาย พันสาย หมื่นสาย แสนสาย…ห้าล้าน…แปดล้าน…9,999,999 สาย!

ชั่วนาทีนี้นิ้วชี้หวังหลินกลายเป็นเงากระบี่สายสุดท้าย และเงากระบี่จึงบรรลุระดับสิบล้านสายได้อย่างสมบูรณ์

เมื่อบรรลุระดับความสำเร็จ เงาของกวางสองตัวปรากฏขึ้นมารอบๆนิ้วมือหวังหลินพร้อมปะทะกับแขนข้างนั้น!

เป็นการปะทะของฝ่ามือกับนิ้วมือ เงากระบี่สิบล้านสายควบแน่นกลายเป็นหนึ่ง มันมีพลังอำนาจใจการฆ่าเซียนระดับขั้นทลายสวรรค์ได้ทั้งหมดและแม้แต่ขั้นทะลวงสวรรค์เซียนยังต้องตื่นตะลึง!

นี่คือการโจมตีแรกของหวังหลินในการต่อต้านคนที่ต้องการฆ่าเขา!

ปัง!

เสียงดังปังสนั่นกึกก้องทั่วโลก คลื่นกระแทกแพร่กระจายทั่วเขตระดับห้าและทำให้เซียนทุกคนกระอักโลหิต ใบหน้าแต่ละคนซีดเผือดและเต็มไปด้วยความหวาดกลัวสุดบรรยาย

ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกดูเหมือนช้าลง นิ้วหวังหลินร่อนลงใส่ฝ่ามือในชั่วขณะนั้น เงากระบี่สิบล้านสายที่ซ่อนอยู่ในนิ้วระเบิดขึ้น!

เงากระบี่พุ่งเข้าใส่ฝ่ามือยักษ์อย่างบ้าคลั่ง เงากระบี่สิบล้านนำด้วยความบ้าคลั่ง ความไม่ยินยอมและจิตวิญญาณของฝืนลิขิตฟ้าเข้าสู่ฝ่ามือด้วยรูปแบบอันยิ่งใหญ่

เงากวางสองตัวพุ่งออกไปพร้อมกับเงากระบี่สิบล้านสายและเปลี่ยนกลายเป็นควันสีขาวและดำเข้าสู่ฝ่ามือ ภายในฝ่ามือเกิดเสียงปะทุและดูเหมือนจะทับกับเสียงทุกอย่างในโลก ราวกับสวรรค์เองกำลังหยุดเคลื่อนไหว

สิ่งเดียวที่เหลืออยู่ในโลกนี้คือฉากเหตุการณ์นิ้วมือหวังหลินปะทะกับฝ่ามือข้างนั้น!

ฝ่ามือขนาดยักษ์อันโดดเดี่ยวพลันหยุดชะงักไปหนึ่งจังหวะ เสียงปะทุดังสะท้อน หากมองใกล้ๆจะเห็นคล้ายอสรพิษสิบล้านตัวกำลังเคลื่อนไปรอบๆใต้ผิวหนังของฝ่ามือและเสียงปะทุยิ่งรุนแรงขึ้น

ราวกับโลกกำลังล่มสลาย ผิวหนังของฝ่ามือระเบิดขึ้นมาแต่น่าประหลาดที่ไม่มีโลหิต ไม่มีแม้แต่เศษเสี้ยวพลังดั้งเดิมไหลออกมา!

ฝ่ามือยกขึ้นหลังจากหยุดชะงักไป เสียงอุทานเบาๆดังออกมาจากสายหมอกด้านหลังฝ่ามือ

น้ำเสียงเก่าแก่ดังออกมาจากสายหมอกพร้อมกับแรงกดดันทรงพลังตกลงมาจากท้องฟ้า “เจ้าพอมีฝีมือ! แต่อย่างไรเสียหิ่งห้อยจะเทียบกับดวงจันทร์ได้อย่างไร? เจ้ากล้าขึ้นมาบนอากาศเบื้องหน้าข้า? กลับลงไปซะ!”

แรงกดดันนั้นทรงพลังยิ่งยวด หากเซียนขั้นทลายสวรรค์เข้าสัมผัสคงตายได้ทันที ตอนที่มันร่อนลงใส่หวังหลินเขาพลันกระอักโลหิต ราวกับรถม้าหนักสิบล้านตันหรือดาวเคราะห์เซียนมากมายกำลังกระแทกเข้าใส่เขา เสียงปะทุดังออกมาจากกระดูกพร้อมแรงกดดันเข้าบดขยี้จนเขาตกกระแทกลงบนพื้นดิน

เขาไม่มีพลังอำนาจจะต่อต้านได้เลย!

แต่หวังหลินมีร่างเทพโบราณ หลังจากปาดโลหิตจากมุมปากออกไป จึงพลันร้องคำราม “เงากระบี่สิบล้านสาย ทำลาย! ทำลาย! ทำลาย!!!!”

เสียงหวังหลินเต็มไปด้วยความบ้าคลั่งพร้อมจิตสังหารมากมายเหลือล้น เขาเป็นเซียนฝืนลิขิตฟ้ามาทั้งชีวิต เขาฝืนชะตากรรมและไม่มีวันยอมแพ้!

เมื่อเสียงเขาดังกึกก้อง เงากระบี่สิบล้านสายที่อยู่ในฝ่ามือพลันสั่นเทาและระเบิดขึ้นมา การระเบิดของเงากระบี่ไม่อาจอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้ เสียงดังคะนองกึกก้องมากพอจะทำให้เขตระดับห้าล่มสลาย พริบตาเดียวกลิ่นอายฝืนลิขิตฟ้าแพร่กระจายออกจากฝ่ามือ!

ราวกับเซียนนับสิบล้านคนเปลี่ยนกลายเป็นกระบี่เหิน เข้าสู่ฝ่ามือและใช้การโจมตีทำลายตัวอย่าง เสียงคำรามดูเหมือนจะมาจากยุคโบราณ สั่นสะเทือนไปทั้งโลก!

วิชานี้แข็งแกร่งพอจะฆ่าเซียนขั้นทลายสวรรค์ได้ทุกคน แม้กระทั่งเซียนขั้นทะลวงสวรรค์ยังต้องถูกบังคับให้ตกอยู่ในสภาวะย่ำแย่ อย่างไรก็ตามตอนนี้แขนยักษ์พลันสั่นเทาและมีพลังประหลาดปรากฏขึ้นมา การพังทลายของเงากระบี่สิบล้านกลับหายไป ฝ่ามือนั้นไร้อันตราย!

ใจกลางฝ่ามือมีเพียงจุดสีแดงจุดเดียวและมีหยดโลหิตหนึ่งหล่นลง!

วิชาของหวังหลินสามารถทำลายสี่ดัชนีของจ้าวแห่งเต๋าความฝันได้ ตอนนี้พลังอำนาจเขามีมากขึ้นมหาศาล พลังอำนาจของกระบี่ไร้ผนึกจึงไม่ธรรมดา!

ในการประมือครั้งแรกกับฉุยต้าว หวังหลินกระอักโลหิต ความเจ็บปวดเสียดแทงจากกระดูก ร่างกายรู้สึกเหมือนกำลังฉีกกระชากและเขาถูกกระแทกลงมาจากท้องฟ้า

อย่างไรก็ตามฉุยต้าวก็บาดเจ็บ! แม้จะคิดว่าเป็นแค่แผลเล็กๆเท่านั้น เขาก็ยังบาดเจ็บ!

………………………….