บทที่ 209 ไม่ต้องมากความ ปล่อยให้ข้าสังหารคนเงียบๆ เถอะ! (ต้น)
ทุกคนที่อยู่ในลานกว้างแห่งนั้น พากันตกตะลึงพรึงเพริด!
ส่วนคนอย่างหลี่เสวียนชางน่ะหรือ? ถึงกับนิ่งงันไปแล้ว!
ผู้ที่เป็นถึงระดับยอดยุทธ์แห่งขั้นสุดยอดผนึกยุทธ์!
คนผู้ซึ่งนับว่าเป็นหนึ่งในแผ่นดินชิง มิใช่แค่แคว้นเจียงเท่านั้น! ยามนี้หลี่เสวียนชางกลับสยบด้วยพลังหนึ่งกระบี่ เช่นนั้นหรือ? กระบี่เคลื่อนไหวรวดเร็ว เร็วเกินกว่าสายตาคนจะทันเห็นได้อย่างชัดเจน!
ฝีมือขั้นยอดยุทธ์? ทุกคนจ้องมองไปยังสตรีลึกลับ สายตาเต็มไปด้วยแววประหลาดใจ หวั่นใจ! ผู้ที่ยืนเยื้องไปด้านหลังอีกคน เห็นได้ชัดว่าจ้าวหอชั้นเก้ามีสีหน้าตื่นเต้นสุดขีดหรือเกือบคลุ้มคลั่งทีเดียว
แม้สภาพร่างกายจะบาดเจ็บสาหัส แต่เวลานี้สิ่งที่จ้าวหออยากทำมากที่สุดคือหัวเราะให้ดังก้องโลก! การเดิมพันครั้งนี้ เขาได้รับชัยชนะ! ชายหนุ่มเยี่ยฉวนมีผู้อยู่เบื้องหลังเขาจริงๆ อีกทั้งคนผู้นั้นเป็นถึงเซียนกระบี่!
จ้าวหอชั้นเก้าทำท่าเหมือนจะคิดอะไรบางอย่าง เขาหันไปจับบ่าเจียงเยว่เทียนขณะเอ่ยขึ้นว่า “ผู้อาวุโสเจียง ท่านไม่กังวลใจแล้ว ใช่ไหม? ฮ่าฮ่า……” สายตาของเจียงเยว่เทียนจับอยู่ที่สตรีลึกลับในระยะห่างออกไป สีหน้าไม่บ่งบอกความรู้สึก……
คนที่รู้สึกตระหนกมากที่สุดในตอนนี้ เห็นจะไม่พ้นหลี่เสวียนชาง! ด้วยปลายกระบี่ชี้แน่แน่วเข้าที่กึ่งกลางหว่างคิ้ว จนเขาไม่สามารถเคลื่อนไหวได้! ไม่อาจตอบโต้! ยอดยุทธ์เท่านั้น จึงสามารถกระทำเช่นนี้ได้ สินะ?
ทันใดนั้น ชายชุดดำที่ยืนข้างกายหลี่เสวียนชางมาโดยตลอด พลันหันหลังและทะยานเผ่นหนีไป ด้วยการเคลื่อนไหวรวดเร็วเพียงพริบตาเท่านั้น ร่างคนทะยานออกไปไกลสุด ณ เส้นขอบฟ้าแล้ว ทว่าเสี้ยววินาทีถัดมา กระบี่ซึ่งปักอยู่ที่กึ่งกลางหน้าผากของหลี่เสวียนชางพลันหายวาบไปจากที่
ทันใดนั้น ศรีษะของชายชุดดำหลุดกระเด็นจากบ่า แม้จะอยู่ในระยะห่างไกลกลับมองเห็นได้อย่างชัดเจน!
สัมผัสสังหาร! เมื่อประจักษ์แก่สายตาเช่นนี้ ยิ่งทำให้ผู้ที่พบเห็นเกิดความหวาดกลัวสุดขีด! ซึ่งรวมทั้งหลี่เสวียนชาง! ชายชุดดำคนนี้ ขั้นพลังกล้าแกร่งมิใช่หรือ?
เขานับว่าเป็นยอดยุทธ์ในขั้นผนึกยุทธ์คนหนึ่ง! แต่มันยังต้องตายอย่างอนาถเช่นนี้หรือ? เพียงเสี้ยววินาทีสังหาร ชายชราจากฉางมู่แห่งต้าอวิ๋นจ้องมองนัยน์ตาเบิกโพลง เขาแทบไม่เชื่อสายตา!
ใต้แสงแห่งจันทราเต็มดวง แม้ใครต่อใครในที่นั้นจะจับสังเกตเห็นใบหน้าของสตรีลึกลับได้ไม่ชัดเจนนัก ทว่าเค้าลางยังพอจะมองออกว่าเป็นสตรีที่มีใบหน้าสวยงาม ความงามราวเทพชั้นสวรรค์ เป็นความงดงามที่ยากจะพานพบในเมืองมนุษย์!
ชายชราสวมผ้าคลุมสีขาวสายตาจ้องแน่วที่สตรีชุดขาว “ทะ……ท่านคือเซียนกระบี่……ทะ……” ทันทีนั้น สตรีลึกลับพลิกฝ่ามือขาวบางเพียงครั้งหนึ่ง
ฉับ!
โดยปราศจากการให้สุ้มให้เสียง ศีรษะคนพูดขาดกระเด็นไปไกล โลหิตแดงฉางพุ่งเป็นสายน้ำจากบาดแผล!
ทุกคนต่างตะลึงจังงัง! ชายชราสวมผ้าคุลมสีขาว……แม้แต่สุดยอดผนึกยุทธ์ยังต้องแดดิ้นลงเพียงเสี้ยววินาทีสังหาร เช่นนี้หรือ?!
แม้แต่จ้าวหอชั้นเก้ายังหัวเราะไม่ออก ได้แต่จ้องมองตาแทบถลนออกนอกเป้า
ฝีมือขั้นสุดยอดผนึกยุทธ์! ถูกปลิดชีพด้วยเสี้ยววินาทีสังหารงั้นหรือ?
อย่างไรก็ตาม เมื่อคิดได้ว่าสตรีเบื้องหน้าคือเซียนกระบี่ จ้าวหอจึงค่อนข้างเบาใจ!
เซียนกระบี่! ในแผ่นดินชิงเคยมีเซียนกระบี่ปรากฏหรือไม่?
มีแต่ยอดยุทธ์ซึ่งก็ไม่ได้อ่อนด้อยกว่าเซียนกระบี่ ทว่ายังไม่เคยมีเซียนกระบี่จริงแม้สักคน……
อีกด้านหนึ่งในลานโล่ง บรรดายอดฝีมือขั้นผนึกยุทธ์ทั้งหลายต่างตกอยู่ในภาวะอกสั่นขวัญหาย!
ทันใดนั้น กระบี่ทะยานตัดลานกว้างพุ่งตรงเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว
ฉับ! ฉับ!
ไม่ไกลออกไป โดยไม่มีการบอกกล่าว รังสีประกายวาบแห่งกระบี่สะบัดร่างเงาสองร่างร่วงหล่นจากท้องฟ้าทิ่มปักลงบนพื้นดินเบื้องล่าง!
เหล่ามือสังหารแห่งดินแดนอันธกาล ซึ่งก่อนหน้า มันทั้งคู่กระทำการสังหารอาจารย์ใหญ่จี้!
บัดนี้ทั้งสองทิ่มปักอยู่บนพื้นดินและกำลังจ้องเขม็งไปยังสตรีลึกลับชุดขาว ซึ่งลอยตัวอยู่เบื้องหน้าดวงจันทร์ส่องสว่าง แววตาหวาดกลัวเต็มเปี่ยม!
ฉับพลันยอดยุทธ์มือสังหารขั้นผนึกยุทธ์พากันผุดลุกขึ้นยืน พร้อมกับค้อมตัวกระแทกกำปั้นแสดงความคารวะต่อสตรีลึกลับ “ท่านผู้อาวุโส พวกเรา……”
สตรีชุดขาวส่ายหน้าช้าๆ “ไม่ต้องมากความ ปล่อยให้ข้าสังหารคนพวกนี้เงียบๆ เถอะ!” สิ้นเสียงกังวานใส นางผายมือเรียวบางไปทางชายชราซึ่งกำลังอ้าปากพูด–
ฉับ!
ศีรษะของเขากระเด็นหลุดทันที! ขณะต่อมายามใดที่สตรีลึกลับผู้นั้นสะบัดพลิกข้อมือ ในเวลานั้นกระบี่สีเขียวกวัดไกววูบวาบราวปีกผีเสื้อกำลังโผผิน……
ฉับ ฉับ ฉับ ฉับ ฉับ……
ชั่วเสี้ยววินาทีถัดมา ศีรษะของเหล่ายอดยุทธ์ขั้นผนึกยุทธ์นับสิบๆ หัวขาดกระเด็นหลุดจากลำคอ!
ณ ลานกว้าง โลหิตแดงฉานสาดกระจาย เปื้อนเปรอะไปทั่วพื้นดิน เป็นภาพที่ชวนสยดสยองระคนน่าเกรงขามต่อผู้ที่ได้พบเห็นยิ่งนัก!
ที่พื้นดินเบื้องล่าง เหลือคนที่ยังมีชีวิตรอดอีกหกคน ไม่นับรวมจ้าวหอชั้นเก้าและเจียงเยว่เทียน ก็คือหลี่เสวียนชาง สองมือสังหารแห่งดินแดนอันธกาล และชายหนุ่มผู้มากับชายชราสวมผ้าคุลมสีขาว!
ขณะนั้น หลี่เสวียนชางสีหน้าเรียบเฉย ไร้รู้สึก!
เซียนกระบี่! เขาเคยคิดว่าเยี่ยฉวนต้องมีคนหนุนอยู่เบื้องหลัง ทว่าไม่เคยคิดว่าคนผู้นั้นจะเป็นถึงเซียนกระบี่……
เมื่อนึกถึงตอนนี้ หลี่เสวียนชางเหลือบมองเยี่ยฉวนด้วยสายตาเย็นชา ขณะนั้นชายหนุ่มยังนอนนิ่งไม่ไหวติงอยู่บนพื้น หลี่เสวียนชางได้แต่ตะโกนก้องในใจ ‘ทำไมเจ้าไม่บอกข้าเสียแต่แรกว่า คนที่อยู่เบื้องหลังเจ้าเป็นเซียนกระบี่? ถ้าบอกเสียตั้งแต่ตอนนั้น เรื่องคงจะไม่จบลงแบบนี้!’
โชคร้ายที่เขาไม่รู้ ว่าถึงแม้เยี่ยฉวนจะบอก เขาคงจะไม่เชื่ออยู่ดี! ไม่มีใครเชื่อ! เซียนกระบี่งั้นหรือ? ไม่มีเคยปรากฏคนเป็นเซียนกระบี่ในแผ่นดินชิง!
ขณะนั้นเอง กระบี่สีเขียวทะยานวาบเข้ามาตรงหน้า ชี้ปลายเข้าที่กึ่งกลางระหว่างหัวคิ้วของหลี่เสวียนชาง เสียงกังวานใสของสตรีลึกลับดังสะท้าน “เจ้าใช่ไหมที่ถามหาข้า?
หลี่เสวียนชางจ้องเขม็งไปที่คนตรงหน้า ทันใดนั้นริมฝีปากเหยียดแสยะแยกเขี้ยวดุดัน “ผู้เยี่ยมยุทธ์น่าจะถูกสังหารมากกว่า……”
— จบตอน —
