ตอนที่ 441 เทพธิดาอเวจีที่โกรธเกรี้ยว

ความเร็วของซูฉินปะทุขึ้นอย่างสมบูรณ์ ด้วยความช่วยเหลือของแรงผลักที่นี่ ความเร็วของเขาก็เพิ่มขึ้นอีก ทันทีที่เสียงของผู้หญิงในชุดสีแดงดังขึ้น เขาก็ถอยห่างออกไป 500 ฟุตและมาถึงข้างๆ กัปตัน

เขามองไปที่ความสับสนในดวงตาของผู้หญิง และความรู้สึกไม่สบายใจอย่างสุดจะพรรณนาก็เกิดขึ้นในใจของเขา ในเวลาเดียวกัน กัปตันก็ลงมืออย่างรวดเร็วและคว้าแขนของซูฉิน

“อย่าขยับ!”

ซูฉินหยุดการเคลื่อนไหวของเขา คำพูดของกัปตันทำให้เขาครุ่นคิดอย่างหนัก ดังนั้นเขาจึงเงยหน้าขึ้นและมองไปที่ผู้หญิงในชุดแดงที่อยู่ข้างหน้าเขา

ผู้หญิงในชุดแดงยืนอยู่ตรงนั้นด้วยสีหน้าสับสน เลือดที่อยู่บนมือของเธอระเหยอย่างรวดเร็ว ก่อตัวเป็นหมอกเลือดบางๆ ที่ปกคลุมบริเวณโดยรอบ หมอกนี้หนาแน่นขึ้นเรื่อย ๆ และแผ่ออกไปอย่างต่อเนื่อง ในที่สุดมันก็ก่อตัวเป็นกระแสโลหิตที่ไหลรอบตัวผู้หญิงในชุดสีแดง

เลือดไหลมากขึ้นเรื่อยๆ และในพริบตาก็มีกระแสโลหิตนับร้อยที่ปล่อยความผันผวนที่น่าสะพรึงกลัวและมีกลิ่นหอมหนาแน่น

มันแปลกมาก!

อีกทั้งจำนวนยังเพิ่มขึ้น

ขณะที่ความสับสนในดวงตาของหญิงชุดแดงลึกล้ำขึ้น เลือดในบริเวณโดยรอบก็แยกตัวออก ก่อตัวมากขึ้นและหมุนวนเร็วขึ้น

ในชั่วพริบตา กระแสโลหิตเพิ่มจากร้อยเป็นพัน พันกันไปทุกทิศทุกทาง เกิดเป็นวงแหวนแล้ววงแหวนเล่า

ภาพตรงหน้านี้ทำเอาใครต่อใครตกใจจนลืมหายใจได้เลย

นอกจากนี้ยังมีลมหนาวที่พัดมาจากทิศทางของผู้หญิงในชุดสีแดง พัดไปที่ร่างของซูฉิน รูขุมขนบนร่างกายของเขาตั้งขึ้น และดวงตาของเขาก็หรี่ลง ขณะที่เขายืนนิ่งอยู่อย่างนั้น

การเข่นฆ่าและการต่อสู้หลายปีของซูฉินได้พัฒนาสัญชาตญาณของอันตราย ตอนนี้สัญชาตญาณและคำเตือนของกัปตันบอกเขาอย่างชัดเจนว่า เขาไม่สามารถขยับได้

เมื่อเขาเคลื่อนไหว เขาจะเผชิญกับอันตรายสุดขีด

ความรู้สึกนี้แปลกและไม่มีเหตุผล นี่เป็นเพราะไม่ว่าเขาจะมองอย่างไร การฝึกฝนของหญิงชุดแดงก็อยู่ในระดับสามวังสวรรค์ของขอบเขตแกนทองคำเท่านั้น อย่างไร ก็ตาม มันทำให้ซูฉินรู้สึกถึงอันตรายที่รุนแรง

ร่างกายของกัปตันไม่ขยับเช่นกันและสีหน้าของเขาก็เคร่งขรึมยิ่งขึ้น เขาจ้องไปที่ผู้หญิงในชุดสีแดงและส่งเสียงของเขาไปยังซูฉิน

“อย่าขยับ ผู้หญิงคนนี้แปลกเกินไป เธอไม่เพียงมีของศักดิ์สิทธิ์ของนิกายลิตู และสืบทอดทักษะบ่มเพาะระดับจักรพรรดิเท่านั้น แต่เธอยังมีเขตแดนโลหิตที่ยากที่สุดในการฝึกฝนในนิกายภูเขาอมตะ”

“ตั้งแต่สมัยโบราณมีเพียงไม่กี่คนที่ประสบความสำเร็จในการบ่มเพาะเขตแดนโลหิตนี้ ว่ากันว่าภายใต้เขตแดนโลหิตนี้ อีกฝ่ายหนึ่งมีความสามารถในการฆ่าผู้คนในขอบเขตเดียวกันได้ทันที ข้าไม่รู้ว่าจริงหรือเท็จ แต่จะเป็นการดีที่สุดหากเราไม่ต้องทดสอบ”

“มีข้อบกพร่องในเขตแดนนี้ซึ่งอาจไม่ใช่ข้อบกพร่องด้วยซ้ำ นั่นคือ… โลกในสายตาของอีกฝ่ายนั้นอ่อนไหวต่อสิ่งที่เคลื่อนไหวมาก!”

ซูฉินสามารถสัมผัสได้อย่างชัดเจนถึงความเคร่งขรึมในการส่งเสียงของกัปตัน

ดวงตาของเขาจ้องมองไปที่ผู้หญิงในชุดสีแดงและค่อยๆ หรี่ลง

ขณะนั้นไม่มีเสียงใดๆจากรอบข้าง มีเพียงเสียงลมหวีดหวิวดังขึ้นและเสียงของพื้นที่แตกเป็นเสี่ยงๆ ที่เกิดจากออร่าของร่างโคลนของประมุขเทพธิดาอเวจี

นอกจากนี้ยังมีเสียงการกัดกร่อนจากใบหน้าของร่างโคลน เสียงนี้เหมือนกับเสียงของฟองอากาศจำนวนมากที่แตกเป็นเสี่ยงๆ สิ่งนี้เริ่มเกิดขึ้นหลังจากที่ซูฉินนำ โลหิตเต๋าออกไป

จมูกเป็นสิ่งแรกที่ละลาย ตามด้วยตาและปาก ทั้งหมดนี้ทำให้ใบหน้าของร่างโคลนดูอัปลักษณ์และน่ากลัวอย่างหาที่เปรียบมิได้

ในขณะเดียวกันสีผิวของใบหน้าทั้งหมดก็เปลี่ยนเป็นสีดำแล้ว

ซูฉินและกัปตันไม่ได้สังเกตเห็นการหลอมละลาย สายตาของพวกเขาจับจ้องไปที่ผู้หญิงในชุดสีแดง

ในขณะนั้น ผู้หญิงในดวงตาสีแดงยังคงว่างเปล่า ราวกับว่าเธอไม่มีสติ ดูเหมือนว่าเธอจะมองไปที่ซูฉินและกัปตัน แต่เธอก็ให้ความรู้สึกว่าซูฉินและกัปตันไม่มีอยู่ในสายตาของเธอ

“พวกเจ้าเหรอ?” หญิงชุดแดงถามเบาๆ

การจ้องมองและคำพูดซ้ำๆ ทำให้ความระแวดระวังในใจของซูฉิน ทวีความรุนแรงขึ้นอีกครั้ง รอยสักอีกาทองคำบนร่างกายของเขาก็เริ่มเผาไหม้และมงกฏสวรรค์อู๋ฉงบนหัวของเขาก็เปล่งแสงพร่างพราว

วังสวรรค์ในร่างกายของเขาสั่นสะเทือน และแมลงสีดำตัวเล็ก ๆ เต็มไปรอบ ๆ เตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้

กัปตันก็เหมือนกัน ร่างกายของเขาปล่อยอากาศที่เย็นเยียบอย่างน่าประหลาดใจออกมา และใบหน้าในรูม่านตาของเขาก็ลืมตาขึ้นเช่นกัน ยิ่งกว่านั้น เมื่อมองอย่างใกล้ชิด มีใบหน้ากะพริบในรูม่านตาของใบหน้านั้น ราวกับว่ามันไม่มั่นคงเล็กน้อย

ทันทีที่ทั้งสองเผชิญหน้ากัน หญิงชุดแดงก็ยกเท้าขวาขึ้น

การหมุนวนของกระแสโลหิตในบริเวณโดยรอบเพิ่มขึ้นอย่างกระทันหัน ทำให้เกิดเสียงหวีดแหลม ราวกับว่ามันสามารถตัดผ่านทุกสิ่งได้ในขณะที่พุ่งเข้าหาซูฉิน และกัปตัน

อย่างไรก็ตาม ในขณะนี้ ทันใดนั้น เสียงร้องแหลมคมกริบก็ดังขึ้นจากท้องฟ้า

“พวกแกทำอะไรลงไป!!”

เสียงนี้ดังเกินกว่าเสียงฟ้าแลบ ราวกับว่าสายฟ้าจำนวนนับไม่ถ้วนได้ระเบิดออกมา แรงกระแทกทำให้ซูฉินและร่างกายของกัปตันสั่นสะท้านและกระอักเลือดออกมาขณะที่ร่างกายของพวกเขาล่าถอยออกไป

กระแสโลหิตที่อยู่รอบๆ หญิงชุดแดงก็สั่นและไหลย้อนกลับอย่างรวดเร็วกลับไปที่ฝ่ามือของหญิงชุดแดง หลังจากที่มันกลายเป็นคราบเลือดอีกครั้ง สีหน้าของผู้หญิงในชุดแดงก็บิดเบี้ยว ทันใดนั้นความสับสนในดวงตาของเธอก็สลายไปและกลายเป็นความคมชัดเหมือนก่อนหน้านี้ โดยไม่ลังเลใด ๆ ทันใดนั้นเธอก็ถอยไปในทิศทางหนึ่ง

ซูฉินและกัปตันไม่มีเวลาสนใจเรื่องอื่นและหนีไปด้วยความเร็วเต็มที่

ในเวลาเดียวกับที่ทั้งสองจากไป ร่างของประมุขเทพธิดาอเวจีบนท้องฟ้าพุ่งเข้ามาด้วยความโกรธในดวงตาของเธอ เลือดไหลออกจากมุมปากของเธอและเสื้อผ้าของเธอก็ขาดรุ่งริ่ง

ก่อนหน้านี้ เมื่อเธอต่อสู้ในการต่อสู้แบบเอาเป็นเอาตายบนท้องฟ้า เธอไม่สนใจพื้นดิน เมื่อกี้เธอเหลือบไปเห็นมนุษย์รุ่นเยาว์สามคนล้อมรอบร่างโคลนของเธอมีบางอย่างผิดปกติกับการแสดงออกของร่างโคลน ราวกับว่ามันพร่ามัว

สิ่งนี้ทำให้หัวใจของเธอเต้นไม่เป็นจังหวะ เธอไม่ลังเลที่จะหาทางสลัดคู่ต่อสู้แม้จะได้รับบาดเจ็บ เมื่อเธอมองเข้าไปใกล้ๆ ร่างกายของเธอก็สั่นเทาและดวงตาของเธอก็เบิกกว้างด้วยความไม่เชื่อ

เธอเห็นสีหน้าดำสนิทของร่างโคลนของเธอ

เธอเห็นใบหน้าที่หลอมละลายของมัน

เธอเห็นความอัปลักษณ์สุดจะพรรณนา

สำหรับผู้หญิงที่รักความงาม แรงกระตุ้นจากภาพนี้ทำให้โลกแตกสลาย

ร่างกายของประมุขเทพธิดาอเวจีสั่นอย่างรุนแรงและการหายใจของเธอก็เร็วขึ้น ความเกี้ยวกราดเกิดขึ้นในใจของเธอซึ่งดูเหมือนจะสามารถเผาผลาญทุกสิ่งได้

“แก!”

“พวกแก!!”

“พวกแกจะไม่ได้ตายดี!!!” ประมุขเทพธิดาอเวจีร้องไห้คร่ำครวญและคลุ้มคลั่ง เธอยกมือขึ้นและกำลังจะตบซูฉิน กัปตันและหญิงชุดแดง

อย่างไรก็ตาม ในพริบตาถัดมา ผู้อาวุโสดาบสองคนก็ไล่ตามเธอลงมาจากท้องฟ้า

พวกเขายังเห็นใบหน้าสีดำและใบหน้าของร่างโคลนที่ละลายอยู่บนพื้น รวมถึงซูฉินที่หลบหนีและอีกสองคน ความรู้สึกแปลกๆ เกิดขึ้นในใจของพวกเขา

แม้ว่าพวกเขาทั้งสามจะปิดบังรูปร่างหน้าตาของพวกเขา แต่การแสดงออกของพวกเขาก็ชัดเจนมากในสายตาของผู้อาวุโสดาบ

หลังจากสังเกตว่าพวกเขาเป็นมนุษย์ พวกเขารู้ดีว่าทั้งสามคนนี้ควรเป็นคนที่กล้าหาญและไม่ธรรมดาจากกองกำลังมนุษย์ในมณฑลหยิงหวง นอกจากนี้ พวกเขาจะต้องเชื่อมโยงอย่างแยกไม่ออกกับศาลาผู้ถือดาบ

มิฉะนั้น เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะรู้แผนและจังหวะเวลาของศาลาผู้ถือดาบ และใช้ประโยชน์จากสถานการณ์ที่นี่ อย่างไรก็ตาม ผู้อาวุโสเหล่านี้ต้องกลั้นหัวเราะและน้ำตาเมื่อพวกเขาเห็นว่าศิษย์รุ่นเยาว์เหล่านี้ได้ปล้นชิงใบหน้าของร่างโคลน

เนื่องจากพวกเขาเป็นมนุษย์ พวกเขามีหน้าที่ที่จะต้องปกป้องรุ่นเยาว์เหล่านี้ ด้วยเหตุนี้ พวกเขาจึงโจมตีทันทีและใช้ทักษะศักดิ์สิทธิ์ที่ทรงพลังเพื่อหยุดยั้งประมุขเทพธิดาอเวจี

ประมุขเทพธิดาอเวจีส่งเสียงร้องแหลมคม เนื่องจากอันตราย เธอทำได้เพียงระงับความโกรธในใจชั่วคราว และไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมแพ้ต่อการโจมตีซูฉินและอีกสองคน

เนื่องจากเสื้อผ้าของเธอขาดรุ่งริ่งและสูญเสียเกราะป้องกันไป เธอจึงคว้ามือไปในอากาศ อยากจะหยิบชุดล้ำค่าของเธอออกมาเพื่อจัดการกับศัตรู

ขณะที่เธอคว้าที่อยู่อาศัยในถ้ำของเธอก็ส่งเสียงดังก้อง เสื้อผ้าปลิวว่อนแล้วมุ่งตรงไปหาเธอ

เมื่อพวกมันเข้ามาใกล้ ดวงตาของประมุขเทพธิดาอเวจี ก็เบิกกว้างอีกครั้งและเธอก็ตกตะลึง เธอมองดูเสื้อผ้าที่ขาดรุ่งริ่งต่อหน้าเธอและตกใจไม่หาย

ความเสียหายต่อเสื้อผ้าเหล่านี้รุนแรงเกินไป

ดอกไม้ประดับและของล้ำค่าบนนั้นหายไปหมด

รูปลักษณ์ของพวกมันเปลี่ยนไปอย่างมาก บางส่วนกลายเป็นเศษผ้าในขณะที่บางส่วนเต็มไปด้วยรู

ในความเป็นจริง ไม่ใช่แค่ประมุขเทพธิดาอเวจี ที่ตกตะลึงในขณะนี้ ผู้อาวุโสดาบทั้งสองก็ตกตะลึงเช่นกัน

เมื่อมองไปที่เสื้อผ้าที่ขาดรุ่งริ่ง ทั้งสองคนมีท่าทางแปลกๆ พวกเขามีความประทับใจอย่างลึกซึ้งต่อซูฉินและอีกสองคน และอดไม่ได้ที่จะส่งเสียงหากันและกัน

“พวกเขาเป็นรุ่นเยาว์ของใครกัน? ช่างไร้ความปรานี!”

สำหรับประมุขเทพธิดาอเวจี… เธอมองดูเสื้อผ้าที่ขาดรุ่งริ่งเหล่านี้ ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีซีดลงและร่างกายของเธอก็สั่นเทา หัวใจของเธอดูเหมือนจะมีเลือดออก ชุดเหล่านี้ทุกชุดเป็นสิ่งที่เธอรักมาก แต่ในขณะนี้พวกมันกลายเป็นแบบนี้

ความเจ็บปวดที่บีบคั้นหัวใจได้แผ่ซ่านไปทั่วหัวใจของเธอและกลายเป็นเสียงร้องไห้คร่ำครวญที่ออกมาจากปากของเธอ

“ข้าจะทำให้พวกเจ้าทั้งสามกลายเป็นขี้เถ้า และทำลายร่างและวิญญาณของ พวกเจ้า!!”

เสียงนี้แหลมคมมากจนดูเหมือนดังก้องไปทั่วสวรรค์ทั้งเก้า มันมีความแค้นและความเกลียดชังที่รุนแรงอย่างยิ่ง

ประมุขเทพธิดาอเวจี ได้สูญเสียความมีเหตุผลของเธอไปแล้ว ด้วยเจตนาฆ่าที่น่าตกใจ เธอมุ่งตรงไปหาซูฉินและกัปตัน

ร่างโคลนอีกร่างของเธอบนท้องฟ้าก็ส่งเสียงร้องอันน่าสะพรึงกลัวและพุ่งเข้าหาผู้หญิงในชุดแดงโดยไม่สนใจสิ่งใด

เธอต้องการที่จะฆ่าโจรสามคนนี้ด้วยทุกสิ่งที่มี!

การกระทำของเธอเป็นโอกาสที่หายากมากสำหรับผู้อาวุโสดาบสามคนที่กำลังต่อสู้กับเธอ ยิ่งเธอสูญเสียความเป็นเหตุเป็นผลมากเท่าไหร่ พวกเขาก็จะปราบปรามเธอได้ง่ายขึ้นเท่านั้น ในชั่วพริบตาต่อมา พวกเขาทั้งสามก็ระเบิดฐานการบ่มเพาะของพวกเขาและสกัดกั้นด้วยพลังทั้งหมดของพวกเขา

ภายใต้การขัดขวางของพวกเขา ประมุขเทพธิดาอเวจี ไม่สามารถบรรลุความปรารถนาของเธอในการสังหารพวกซูฉินได้ ยิ่งเป็นแบบนี้เธอก็ยิ่งบ้าคลั่ง สิ่งนี้ทำให้การปราบปรามผู้อาวุโสดาบทั้งสามราบรื่นยิ่งขึ้น

คนสามคนที่กำลังหลบหนีอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นฉากนี้

หนังศีรษะของกัปตันและซูฉินมึนงง ขณะที่พวกเขาเร่งความเร็วขึ้น สำหรับ หญิงชุดแดง ความโกรธเต็มหัวใจของเธอและเธอรู้สึกเสียใจมากยิ่งขึ้น เพราะเธอไม่ใช่คนที่ก่อเรื่องในถ้ำด้วยซ้ำ

มันไม่มีประโยชน์ที่จะอธิบายสถานการณ์ในตอนนี้ หญิงชุดแดงกัดฟันและหนีไปอย่างรวดเร็วโดยไม่หันศีรษะกลับมา

พวกเขาทั้งสามปลดปล่อยความเร็วสูงสุด ในไม่ช้าซูฉินและกัปตันก็มาถึงที่ หยานหยานอยู่ ทั้งสองฝ่ายไม่มีเวลาพูด ซูฉินคว้าตัวหยานหยาน และนำเรือรบวิเศษออกมากัปตันตามหลังมาติดๆ

เรือรบวิเศษกลายเป็นสายรุ้งที่ส่งเสียงหวีดหวิวในอากาศ ด้วยเสียงบูม มันมุ่งตรงขึ้นสู่ท้องฟ้าและออกจากพื้นที่แกนกลางของภูเขาสามวิญญาณโดยตรง

สำหรับประมุขเทพธิดาอเวจีที่อยู่ด้านหลัง เธอยังคงกรีดร้องด้วยความเกลียดชังและความบ้าคลั่ง

สำหรับเธอแล้ว วันนี้คือหายนะครั้งใหญ่ที่สุดในชีวิตของเธอ ศาลผู้ถือครองดาบไม่เพียงเข้ามาปราบปรามเธอเท่านั้น แต่ร่างโคลนของเธอยังเสียโฉมและโลหิตเต๋าของมันก็สูญเสียไป ส่วนเสื้อผ้าล้ำค่าที่เธอทะนุถนอมมาทั้งชีวิตก็ถูกฉีกเป็นชิ้นๆ

แม้ว่าการฝึกฝนของเธอจะลึกซึ้ง แต่สำหรับเธอผู้รักความงาม นี่เป็นสิ่งที่เธอ ไม่เคยสัมผัสมาก่อนในชีวิตของเธอ

ในความเป็นจริง พูดโดยเปรียบเทียบแล้ว เธอไม่ได้รู้สึกเกลียดชังต่อศาลาผู้ถือดาบมากนัก สิ่งที่เธอเกลียดที่สุดคือหัวขโมยบ้าๆ สามคนนั่น!