ตอนที่ 766 รองผู้ว่า โปรดแก้ไขด้วย! (3)
ขณะที่ซูฉินพูดสิ่งนี้ ดวงตาของรองผู้ว่าก็หรี่ลงอย่างเห็นได้ชัด สีหน้าของเขามืดลงเล็กน้อย แต่เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่สงบ
“เด็กน้อย เจ้าดื้อรั้นเกินไป หลี่หยุนซานพาเขาไป และให้บทเรียนที่เหมาะสมแทนพี่เหลียงซิ่วด้วย”
ความจริงก็ชัดเจนอยู่แล้ว ในสายตาของคนจำนวนมาก การกระทำของซูฉินนั้นเกินขอบเขตไปแล้ว
ในขณะที่รองเจ้าวังของวังผู้ถือดาบกำลังลังเล ซูฉินก็ยังคงพูดต่อไปอย่างไม่แสดงออกใดๆ
“ยี่สิบสามวันก่อน หลังจากที่ข้ากลับมาจากอมตะต้องห้าม ข้าได้กลิ่นคล้ายๆ กันจากยาธรรมดา”
ทันทีที่คำว่า ‘ยาธรรมดา’ ออกมาจากปากของซูฉิน ก่อนที่ใครจะทันได้โต้ตอบ กลิ่นอายอันตรายก็พุ่งออกมาจากร่างของรองผู้ว่าทันที เขายกมือขวาสะบัดแขนเสื้อ
“น่าขัน!”
เมื่อเสียงของเขาดังขึ้น คลื่นของพลังเทียมสวรรค์ก็ปะทุออกมาจากแขนเสื้อของรองผู้ว่า และห่อหุ้มซูฉินทันที
สีหน้าของรองเจ้าวังเปลี่ยนไป เขาใช้พลังทั้งหมดที่มีเพื่อสกัดกั้นแต่เขาก็ยังต้องถอย ไม่อาจทัดเทียมรองผู้ว่าที่ถูกเสริมพลังจากโชคชะตาได้ อย่างไรก็ตาม ในขณะนี้ เมฆระเบิดและเสียงโลหะกระทบกันดังขึ้นจากท้องฟ้า
“ก๊า!”
นกยักษ์สามหัวปรากฏขึ้น
ความเร็วของมันเร็วมากจนปรากฏใต้ซูฉินโดยตรง หัวขวาของมันตกลงไปใต้เท้าของซูฉิน หลังจากยกซูฉินขึ้น หัวทั้งสามก็มองเข้าหารองผู้ว่าโดยพร้อมเพรียงกัน ทั่วทั้งร่างของมันถูกปกคลุมด้วยหนามแหลม เปล่งเจตจำนงที่ดุร้ายอย่างรุนแรง มันปล่อยเสียงแหลมดังก้อง!
คลื่นเสียงระเบิดออก ก่อตัวเป็นเสียงดังกึกก้องที่สั่นสะเทือนโดยรอบ ทำให้ทั้งเมืองสั่นสะเทือน และท้องฟ้าเปลี่ยนสี!
มนุษย์ในเมืองอ้าปากค้าง ผู้ฝึกฝนนับแสนบนพื้นสั่นสะเทือน สีหน้าขององค์ชายเจ็ดแข็งทื่อ สีหน้าของรองผู้ว่าไม่น่าดู และไม่สงบอีกต่อไป
มีเพียงชิงฉินเท่านั้นที่เป็นศูนย์กลางของความสนใจ
มีเพียงเสียงแตกร้าวที่ดังก้องผ่านหมู่เมฆ
สิ่งเดียวที่เกินความสนใจไปได้คือร่างที่ยืนอยู่บนศีรษะขวาที่เงยขึ้น ร่างเพรียวบางที่สวมชุดคลุมผู้ฝึกฝนดาบสีขาวซึ่งมีเสื้อผ้าปลิวไสวไปตามสายลม!
หลังคาทั้งสี่ส่องแสงเรืองรอง และกิ้งก่าทะเลหางแส้คำราม พ่นแสงยามเช้าออกมา ร่างของภูเขาจักรพรรดิปีศาจลอยอยู่ข้างหลังเขา และมีสายน้ำแห่งกาลเวลาที่ดูเหมือนจะไหลเอื่อยอยู่รอบตัวเขา
ในขณะนี้ ราวกับว่าผู้ถือกฤษฎีกาซู ซึ่งเป็นตัวแทนของเจ้าวังเมื่อครึ่งปีก่อนได้กลับมาแล้ว!
เผ่าพันธุ์ต่างๆ ที่เฝ้าสังเกตทุกสิ่งรอบ ๆ ต่างก็ตกตะลึง
ซูฉินกล่าวต่อ
“ยาเม็ดธรรมดา มันเป็นยาธรรมดาแบบเดียวกับที่มนุษย์หลายร้อยล้านคนในเมืองนี้กินมาหลายปีแล้ว”
“ในตอนนั้น ข้าเข้าใจวิธีวางยาพิษแล้ว”
“ฆาตกรไม่ได้วางยาพิษผู้ว่าการคนก่อนโดยตรงในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เขาได้เจือจาง เม็ดยามหาวิบัติโชติช่วงจำนวนนับไม่ถ้วน และหลอมรวมเป็นยาธรรมดาที่มนุษย์ทุกคนในเมืองกินเข้าไป”
ทันทีที่เขาพูดสิ่งเหล่านี้ มันก็เหมือนกับฟ้าผ่าขนาดใหญ่ที่ระเบิดข้างหัวใจของผู้ฝึกฝนนับแสนและในหูของมนุษย์นับไม่ถ้วนในเมือง
น้ำหนักของคำเหล่านี้มากเกินไป!
หลายคนอ้าปากค้าง เสียงอุทาน เสียงวุ่นวาย และเสียงกระสับกระส่ายปะทุขึ้น
“ใช้คนนับไม่ถ้วนเป็นยาพิษเพื่อเปลี่ยนแปลงโชคชะตาของคนทั้งหมดในเมือง ทำให้ทุกคนกลายเป็นยาพิษ โชคชะตาที่เป็นพิษผสานเข้ากับผู้ว่าการตลอดเวลาทำให้ผู้ว่าการถูกวางยาพิษอย่างเงียบๆ”
ซูฉินยังคงพูดต่อไป เมืองอยู่ในความโกลาหลอย่างสมบูรณ์ การหายใจอย่างเร่งรีบของผู้คนหลายแสนคนใต้แท่นสูงทำให้แผ่นดินแตกเป็นเสี่ยงๆ ทำให้เกิดพายุลูกใหญ่
“ยาธรรมดาเป็นพิษ?”
“เป็นไปได้ยังไง!!”
“แต่ทุกอย่างมีเหตุผล และสมเหตุสมผล”
“ยาธรรมดาถูกสร้างโดยรองผู้ว่า เขาเป็นคนเดียวที่ปรุงมันได้ ร้านขายยาทั้งหมดต้องไปที่บ้านพักรองผู้ว่าเพื่อนำมันออกมาขาย!”
“อะไรจริง อะไรปลอม!”
“นี่…ความจริงคืออะไรกันแน่!”
เกิดความโกลาหลขึ้น
สำหรับทุกคน สิ่งที่ซูฉินพูดนั้นน่าตกใจอย่างยิ่ง ทำให้หนังศีรษะของพวกเขามึนงง และทำให้เกิดคลื่นมหึมา
กงเซียงหลงอ้าปากค้าง ผู้ถือดาบทั้งหมดสั่นสะท้าน การแสดงออกของรองเจ้าวังก็เปลี่ยนไปอย่างมากเช่นกัน
โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับรองผู้ว่า เขาจ้องมองไปที่ซูฉิน เขาไม่ได้คาดหวังว่า อีกฝ่ายจะสามารถตรวจสอบได้ถึงระดับนี้
ซูฉินมองไปที่ทุกคนในเมืองและพูดเบา ๆ
“ทุกคนทั่วทั้งเมืองถูกวางยาพิษ ข้าไม่รู้ว่ายาพิษนี้จะออกฤทธิ์อย่างไรในอนาคต และจะนำมาซึ่งความหายนะเช่นไรเมื่อออกฤทธิ์”
“ข้าซูฉิน ผู้ถือแสง 100,000 ฟุตในการตรวจสอบหัวใจของจักรพรรดิจะรับผิดชอบต่อทุกคำที่ข้าพูดออกมา”
“รองผู้ว่า รายงานของข้าจบลงแล้ว ถ้ามีอะไรสิ่งใดผิด โปรดแก้ไขด้วย!”
เสียงของซูฉินยังคงก้องไปทุกทิศทาง ไม่ว่าพวกเขาจะเชื่อเขาหรือไม่ก็ตาม ทุกสายตาจ้องมองไปยังรองผู้ว่าโดยพร้อมเพรียงกัน
พวกเขาไม่ใช่คนเดียวเท่านั้น ในขณะนั้น มนุษย์ในเมืองก็มองไปในทิศทางเดียวกันด้วยอารมณ์ที่ผสมปนเประหว่างความตกใจ และความโกรธ
นี่เป็นเพราะเกี่ยวข้องกับความปลอดภัยส่วนบุคคลของแต่ละคน!
เมื่อมีสิ่งใดที่เกี่ยวข้องกับตัวบุคคลนั้น ไม่ว่าจะเล็กน้อยเพียงใด ก็ยังคงเป็นเรื่องใหญ่
ในขณะนี้ น้อยคนนักที่จะพิจารณาสิ่งอื่น ตอนนี้พวกเขาทั้งหมดต้องการคำตอบเท่านั้น!
‘ยาธรรมดาที่เจ้าให้เรามาหลายปีนี้มีพิษหรือไม่!’
ซูฉินชักจูงกระแสของมวลชนได้อีกครั้ง!
ครั้งแรกเขาใช้บารมีของผู้ว่าการ และเจ้าวังเพื่อกดข่มบารมีของรองผู้ว่าทำให้เขามีคุณสมบัติที่จะพูดได้
หลังจากนั้นไม่นานรองผู้ว่าก็วางตัวเป็นกลาง
คราวนี้เขาใช้ความปลอดภัยของทุกคนเพื่อพาพวกเขามาอยู่ข้างๆ เขารวบรวมแรงผลักดัน และบังคับให้รองผู้ว่าต้องตอบคำถามนี้
